Pius III
| Francesco Todeschini-Piccolomini | ||
| Papież Biskup Rzymu | ||
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
29 maja 1439 | |
| Data i miejsce śmierci |
18 października 1503 | |
| Miejsce pochówku | ?↗, Groty Watykańskie, bazylika św. Andrzeja „della Valle” | |
| Papież | ||
| Okres sprawowania |
22 września 1503–18 października 1503 | |
| Arcybiskup Sieny | ||
| Okres sprawowania |
6 lutego 1460 – listopad 1500 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
30 września 1503 | |
| Nominacja biskupia |
6 lutego 1460 | |
| Sakra biskupia |
1 października 1503 | |
| Kreacja kardynalska |
5 marca 1460 | |
| Kościół tytularny | ||
| Pontyfikat |
22 września 1503 | |
| Data konsekracji |
1 października 1503 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Pius III (łac. Pius III, właśc. Francesco Todeschini-Piccolomini; ur. 29 maja[1] 1439 w Sarteano, zm. 18 października 1503 w Rzymie) – włoski duchowny rzymskokatolicki, papież w okresie od 22 września 1503 do 18 października 1503[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 29 maja 1439 w Sarteano koło Sienny jako syn Giovanniego Todeschiniego i Laodinici Piccolomini, siostry papieża Piusa II (Enea Silvio de Piccolomini)[1][3]. Wuj kierował jego edukacją, zezwolił na używanie swojego nazwiska i herbu rodowego[1].
Studiował prawo w Perugii; po obronie doktoratu z prawa kanonicznego, 6 lutego 1460 roku, został mianowany arcybiskupem Sieny, choć nie miał święceń kapłańskich[2][3]. Kilka tygodni później, 5 marca 1460, wyniósł go do godności kardynała diakona z kościołem tytularnym Sant'Eustachio[1][3]. W kwietniu 1460 został wysłany jako legat do Marchii Ankońskiej[2]. W latach 1462–1503 był archidiakonem Brabancji[1]. Kiedy Pius II wyruszył na krucjatę w 1464 (ostatecznie nie doszła do skutku, gdyż papież zmarł w Ankonie 14 sierpnia 1464), mianował go gubernatorem Państwa Kościelnego[2].
W 1471 roku służył jako legat papieża Pawła II w Niemczech. W sierpniu 1471 został protodiakonem Kolegium kardynałów i z racji pełnienia tej funkcji koronował papieży Innocentego VIII w 1484 i Aleksandra VI w 1492[1].
W 1497, jako jedyny kardynał, zgłosił sprzeciw wobec planów papieża Aleksandra VI, dotyczących przekazania części Państwa Kościelnego Juanowi Borgii[2]. Był administratorem apostolskim diecezji Fermo (dwukrotnie: 1485-94 i 1496 aż do wyboru na papieża) i Pienza e Montalcino (1495-98) oraz opatem komendatoryjnym wielu klasztorów benedyktyńskich, cysterskich i kamedulskich. W latach 1488–89 służył jako legat w Perugii. Sprawując tę funkcję przywrócił porządek w mieście oraz uregulował konflikt między miastami Foligno i Spello. Za pontyfikatu Aleksandra działał w kurii jako kardynał-protektor Anglii, był też członkiem komisji ds. reformy Kościoła (1497) i ds. finansowania krucjaty (1501), ale żadna z tych komisji nie odegrała ostatecznie większej roli.
Na konklawe po śmierci Aleksandra VI został wybrany na papieża (22 września 1503) – dzięki poparciu Cezara Borgii (syna poprzedniego papieża), jako kandydat neutralny wobec głównych faworytów; Włocha – Giuliano della Rovere i Francuza – Georges d’Amboise. Zły stan zdrowia nowego papieża pozwalał przypuszczać, że nie będzie to długi pontyfikat[2].
Piccolomini przyjął święcenia kapłańskie i biskupie, przybrał imię Pius III na cześć wuja i został koronowany 8 października 1503[2]. Schorowany papież przypłacił długą ceremonię koronacyjną dalszym pogorszeniem stanu zdrowia; zmarł 18 października, po trwającym zaledwie 26 dni pontyfikacie[2]. Deklarował się jako wróg symonii i wyrażał chęć reformy Kościoła[2]. Współcześni historycy uważają, że jego intencją było zwołanie soboru i przeprowadzenie reform[2].
Grobowiec
[edytuj | edytuj kod]Pierwotnie spoczął w Bazylice Świętego Piotra, obok swojego wuja Piusa II. Po przebudowie bazyliki ich szczątki przeniesiono do kościoła San Andrea della Valle w Rzymie, gdzie umieszczono je w mauzoleum stworzonym przez kardynała Alessandro Perettiego di Montalto w 1614 roku[4].
-
Pierwotny grób Piusa III w Grotach Watykańskich -
Obecny grób Piusa III
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Todeschini-Piccolomini, Francesco. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2021-07-01]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 355. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ a b c Dopierała 2019 ↓, s. 692.
- ↑ https://silesia.edu.pl/index.php/Pius_III
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kazimierz Dopierała: Księga papieży. Poznań: Zysk i S-ka, 2019, s. 692-694. ISBN 978-83-8116-793-2.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Pius III [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-07-30] (ang.).
- Pope Pius III. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-04-20]. (ang.).
