Andrzej Rosiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Rosiewicz
Ilustracja
Andrzej Rosiewicz (2022)
Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1944
Warszawa

Instrumenty

gitara

Typ głosu

tenor

Zawód

piosenkarz, tancerz, satyryk, kompozytor, choreograf

Aktywność

od 1953

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Strona internetowa

Andrzej Wacław Rosiewicz (ur. 1 czerwca 1944 w Warszawie) – polski piosenkarz estradowy, gitarzysta, tancerz, satyryk, kompozytor i choreograf.

Od 1978 poświęcił się karierze solowej. Najpopularniejsze jego przeboje: „Najwięcej witaminy”, „Czy czuje pani cha-chę”, „Zenek blues”, „Chłopcy radarowcy”, „Wincenty Kalemba” (znana jako „Pieśń o zachodnich bankierach” lub „Graj cyganie graj”) oraz „Czterdzieści lat minęło...” z czołówki serialu Czterdziestolatek (1975). Za czasów „Solidarności” wykonał na Festiwalu Piosenki Prawdziwej w Gdańsku „Propagandę sukcesu”, identyfikowaną jako głos antykomunistycznej opozycji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się i dorastał w Warszawie[1], gdzie w 1962 ukończył naukę w VI Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Reytana[2][3]. Został mistrzem warszawskich szkół średnich w skoku wzwyż i skoku w dal, poza tym grywał w szkolnym klubie piłkarskim. Następnie ukończył studia na Wydziale Melioracji Wodnych SGGW. Równocześnie uczęszczał przez pięć lat do szkoły muzycznej na śpiew solowy, a swoje umiejętności prezentował m.in. w Klubie Studenckim Politechniki WarszawskiejStodoła”.

Kariera w czasach PRL[edytuj | edytuj kod]

Karierę estradową rozpoczął w 1953, dołączając do Zespołu Pieśni i Tańca „Dzieci Warszawy”, do którego należał do 1964. W okresie studiów w latach 60. występował w warszawskich klubach jazzowych i restauracjach. Między 1963 a 1965 rokiem udzielał się w zespole Pesymiści. W latach 1967–1968 należał do formacji jazzowej Old Timers. W 1971, 1974 i 1977 wystąpił na festiwalu Jazz Jamboree. W 1972 za wykonanie utworu „Samba wanna blues” otrzymał nagrodę Komitetu ds. Radia i Telewizji na 10. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[4]. Piosenka była pierwszym efektem jego współpracy z Asocjacją Hagaw[4]. Z zespołęm wystąpił w 1976 na 14. KFPP w Opolu[4], na którym otrzymał nagrodę dla estradowej osobowość roku[4].

W 1978 rozpoczął karierę solową. W latach 70. i na początku lat 80. został jednym z najpopularniejszych polskich piosenkarzy i artystów estradowych. Wylansował przeboje: „Najwięcej witaminy”, „Czy czuje pani cha-chę”, „Zakochany bałwan”, „Żaba story”, „Zenek blues”, poza tym wykonywał też piosenki, których nie nadawano w radiu i telewizji (np. „Usta Mariana”, „W Lubartowie”). Po powstaniu „Solidarności” nagrał piosenki „Chłopcy radarowcy” i „Pytasz mnie”, a także utwory: „Propaganda sukcesu”, „Chcemy prawdy”, „Książeczka wojskowa” i „Wincenty Kalemba” (znana jako „Pieśń o zachodnich bankierach”/„Graj cyganie graj”), które wówczas były dostępne jedynie na kasetach nagranych amatorsko na koncertach, np. na pierwszym Festiwalu Piosenki Prawdziwej w Gdańsku. W 1980 za wykonanie utworu „Najwięcej witaminy” otrzymał nagrodę za wygraną w konkursie „Premier” na 18. KFPP w Opolu[4]. W tym okresie jego twórczość była utożsamiana z etosem pierwszej „Solidarności” i stanem wojennym, czyli okresem, w którym jego piosenki identyfikowane były jako głos antykomunistycznej opozycji[5].

W 1974 zaśpiewał piosenkę „Czterdzieści lat minęło...” z czołówki serialu Czterdziestolatek, w 1988 – piosenkę Andrzeja Korzyńskiego „Halo ptaki” do filmu Pan Kleks w kosmosie, a w 1993 – utwór „Dwadzieścia lat minęło...” w serialu Czterdziestolatek. 20 lat później. Występował na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze[6].

W 1986 zorganizował w Teatrze Muzycznym w Gdyni koncert dedykowany Lechowi Wałęsie, z którym przyjaźnił się w latach 80[7]. 12 lipca 1988 na dziedzińcu wawelskim w Krakowie zaśpiewał w obecności Michaiła Gorbaczowa pieśń o pierestrojce „Wieje wiosna ze wschodu” (popularnie określana jako „Michaił, Michaił” z uwagi na słowa Michaił, Michail. Eta piesnia dla Tiebia)[1][8][9][10].

Kariera po 1989[edytuj | edytuj kod]

Na początku lat 90. próbował wrócić na scenę muzyczną, tworząc utwory w gatunku disco polo, m.in. piosenki „Poleczka Pałeczka” i „Disko Rżysko”[11]. W 1993 napisał piosenkę „Telefon z Belwederu” o przyczynach zerwania przyjaźni z Lechem Wałęsą; w refrenie śpiewa: „Porwał go wielki świat, porwał historii wiatr. Dlaczego? Dlaczego? Przecież zawsze można być kolegą. Przyjaźń uczucie to święte, tylko czasem bywa się prezydentem”[7].

Rosiewicz (2012)

W pierwszych utworach nagrywanych po 2000 śpiewał o sukcesach sportowców, takich jak: Adam Małysz, Jerzy Dudek czy Otylia Jędrzejczak.

Tworzy piosenki religijne i satyryczne (m.in. o bieżących wydarzeniach politycznych w Polsce, a także o miłości do ojczyzny) dla Radia Maryja i Telewizji Trwam. W 2003 nagrał piosenkę „Mamo, ja chcę do Iraku”, w której krytycznie wypowiedział się o wyjeździe polskich żołnierzy do Iraku[12].

W 2003 został członkiem Unii Polityki Realnej, z listy której w 2004 wystartował w wyborach do Parlamentu Europejskiego[13]. UPR nie przekroczyła progu wyborczego. Następnie współpracował z Prawem i Sprawiedliwością, dla którego skomponował kilka piosenek chwalących rządy tej partii (m.in. „Wystarczą cztery Ziobra i Polska będzie dobra”), a następnie wykonał je na zjazdach partyjnych PiS przed wyborami do Sejmu RP w 2005 i 2007[14].

W sierpniu 2007 z okazji 28. rocznicy Sierpnia 80 nagrał dla mediów założonych przez o. Tadeusza Rydzyka piosenkę „Jak Gwiazda w noc czarną”, swoiste podziękowanie Andrzejowi Gwiaździe i Annie Walentynowicz za ich zasługi w obaleniu komunizmu. W tym samym roku nagrał piosenkę „Wystarczą cztery Tuski, no i porządek pruski”, w której wyśmiał rząd premiera Donalda Tuska. W październiku 2008 wydał album pt. Orła mi żal, na którym umieścił m.in. piosenkę „Zostań z nami” o Janie Pawle II i „Barack naszym przyjacielem jest, bo w jego żyłach płynie polska krew” o Baracku Obamie. Przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2009 nagrał piosenkę „Eurowybory”, która ukazuje w krzywym zwierciadle kampanię wyborczą i pracę europosłów.

25 czerwca 2009 TVP1 wyemitowała specjalne wydanie programu Jaka to melodia?, w którym Rosiewicz zagrał i otrzymał medal im. Fryderyka Chopina za 40 lat kariery solowej. Tego samego dnia TVP2 wyemitowała wydanie Szansy na sukces z piosenkami Rosiewicza.

W czerwcu 2010 nagrał piosenkę „Najważniejsza jest Polska”, na której oparto spot wyborczy Jarosława Kaczyńskiego w kampanii prezydenckiej emitowany w Telewizji Trwam. Utwór po raz pierwszy wykonał publicznie w lipcu 2010 podczas koncertu w Suwałkach. W następnym miesiącu nagrał estradową wersję tej piosenki – „Zgoda na Polskę”, którą wydał na albumie A gdy się naród obudzi z 2012[15].

W 2014 był kandydatem w wyborach do Sejmiku Województwa Mazowieckiego z listy Mazowieckiej Wspólnoty Samorządowej[16], która nie uzyskała mandatów.

Rosiewicz (2016)

W 2019 został zarejestrowany jako kandydat komitetu Polska Fair Play Roberta Gwiazdowskiego w wyborach do Parlamentu Europejskiego[17]. Komitet nie przekroczył progu wyborczego, a Rosiewicz nie uzyskał mandatu[18].

26 grudnia 2022 TVP2 premierowo nadała benefis artysty Rewia Gwiazd: Andrzej Rosiewicz, którym piosenkarz zapoczątkował świętowanie 70-lecia kariery artystycznej[19][20]. W tym samym roku wystąpił jako gość honorowy w jednym z charytatywnych odcinków programu Jaka to melodia?[21].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • Był czterokrotnie laureatem Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.
    • W 1972 otrzymał nagrodę za piosenkę „Samba wanna blues”,
    • w 1975 otrzymał nagrodę specjalną,
    • w 1976 za piosenkę „Zenek blues”, a
    • w 1980 za piosenkę „Najwięcej witaminy”.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Podczas wyborów Miss Rzeszowszczyzny poznał Iwonę, którą poślubił w 1997[25]. Mają syna Jędrzeja oraz bliźniaki – Irenę i Adama[25].

Wybrana dyskografia[edytuj | edytuj kod]

  • „UFO” – „Żniwo”
  • Asocjacja Hagaw i A. Rosiewicz
  • Ach jak przyjemnie... i inne piosenki
  • A. Rosiewicz: Dobry interes
  • SPPT Chałturnik i A. Rosiewicz
  • Rosiewicz '97
  • Cossack’s Songs by Andrzej and His Friends
  • Tyson, Golota, blondynki i ja
  • Godzina z Andrzejem Rosiewiczem

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Notacje – Andrzej Rosiewicz. Śpiewa, tańczy i prześmiewa. TVP. [dostęp 2020-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-03)].
  2. Panie i Panowie: śmiech to zdrowie (rozmawiała: Anna Zalech), „Szlachetne Zdrowie”, nr 7 (17), lipiec 2020, s. 22.
  3. Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1962. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-08-02].
  4. a b c d e Sylwia Gawłowska: Festiwalowe podium. Krajowy Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu 1963–2017 we wspomnieniach artystów. 2018, s. 68–70. ISBN 978-83-938344-7-1.
  5. Pod szczęśliwą Gwiazdą: Andrzej Rosiewicz!. Centrum Promocji Kultury, 9 kwietnia 2014. [dostęp 2020-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-24)].
  6. XIII Festiwal Piosenki Radzieckiej Zielona Góra 1977: program b.n.s.
  7. a b Dariusz Zaborek: Cztery Ziobra i dobra (wywiad z Andrzejem Rosiewiczem). wyborcza.pl, 18 września 2007. [dostęp 2021-08-02].
  8. Michaił Gorbaczow w Krakowie i w Poroninie. „Nowiny”. Nr 162, s. 1, 2, 13 lipca 1988. 
  9. Wieje wiosna. „Nowiny”. Nr 164, s. 5, 15 lipca 1988. 
  10. Kronika XX wieku. Warszawa: Wydawnictwo „Kronika”, 1991, s. 1288. ISBN 83-900331-0-0.
  11. Andrzej Rosiewicz. rmf.fm [dostęp 2020-05-12].
  12. Niedziela” z 2008, nr 37, s. 30–31.
  13. Wybory 2004. pkw.gov.pl. [dostęp 2020-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-20)].
  14. Życiorys Andrzeja Rosiewicza. znanegwiazdy.pl. [dostęp 2021-06-16].
  15. Katalog produktów | Internetowa Księgarnia katolicka Familis [online], familis.pl [dostęp 2024-04-22] (pol.).
  16. Michał Wojtczak, Rosiewicz do samorządu, „Gazeta Wyborcza – Stołeczna”, 27–28 września 2014, s. 4.
  17. Wybory do Parlamentu Europejskiego 2019. Komitet Wyborczy Wyborców Polska Fair Play Bezpartyjni Gwiazdowski. pkw.gov.pl. [dostęp 2019-04-15].
  18. Wybory do Parlamentu Europejskiego 2019. Wyniki komitetów. pkw.gov.pl. [dostęp 2019-05-27].
  19. Telewizja Polska S.A, Rewia Gwiazd: Andrzej Rosiewicz cz. 1 [online], www.tvp.pl [dostęp 2023-01-29] (pol.).
  20. Koncerty: Rewia Gwiazd: Andrzej Rosiewicz, cz. 2 - programy, Oglądaj na VOD TVP [online], TVP VOD [dostęp 2023-01-29] (pol.).
  21. Telewizja Polska S.A, Jaka to melodia? - odc. 4999 [online], www.tvp.pl [dostęp 2023-06-12] (pol.).
  22. Spotkanie twórców i artystów polskiej estrady. „Nowiny”. 146, s. 2, 2 lipca 1979. 
  23. M.P.2000.17.368
  24. Wręczenie Medali „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. mkidn.gov.pl, 9 stycznia 2015. [dostęp 2021-08-02].
  25. a b Rosiewicz do 50. mieszkał z matką! Teraz ma troje dzieci. fakt.pl. [dostęp 2020-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-03)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]