Piotr Damiani
biskup kardynał doktor Kościoła | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Czczony przez | |
Kanonizacja |
1828 (aprobata kultu) |
Wspomnienie | |
Atrybuty |
anioł trzymający kapelusz kardynalski, czaszka, krucyfiks |
Piotr Damian(i), wł. Pier Damiani, również Petrus Damiani, lub Pietro Damiani (ur. 1007 w Rawennie, zm. 22 lutego 1072 w Faenzie) – eremita, biskup Ostii, kardynał, święty katolicki, doktor Kościoła.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Piotr Damiani pochodził z biednej rodziny. Zaraz po narodzeniu porzuciła go matka. Zaopiekowało się nim starsze rodzeństwo: brat Damian i siostra Rozelina. Ponieważ okazał się zdolnym człowiekiem, to pomimo biedy umożliwiono mu zdobycie wykształcenia. Studiował w Rawennie, Faenzie i Parmie. Po studiach przyjął święcenia kapłańskie. Po pewnym czasie pracy w szkole parafialnej postanowił wieść życie pustelnika. Najpierw mieszkał sam, ok. 1035 przyłączył się do benedyktynów. W 1043 został opatem w Fonte Avellana. Stale rosła liczba jego uczniów, tak że zaczął zakładać dla nich nowe eremy i ułożył dla nich osobną regułę.
Piotr Damiani był doradcą papieży: Klemensa II, Damazego II, Leona IX, Wiktora II oraz Stefana IX. W 1057 mianowano go kardynałem i biskupem Ostii. Nie chciał przyjąć tych godności, uległ dopiero pod naciskiem papieża. Wielokrotnie był legatem papieskim i pełnił funkcję mediatora. Był znawcą Biblii i pism ojców Kościoła, a także uznawanym prawnikiem. Pisał rozprawy o stanie Kościoła i konieczności jego naprawy. Pozostawił ok. 240 utworów poetyckich, 53 kazania, 170 listów i kilka rozpraw. Najbardziej ceniona była jego rozprawa o życiu pustelniczym, która przyczyniła się do znacznego rozpowszechnienia zakonu kamedułów.
Jako pierwszy biskup i teolog zaczął głosić teorię o dwóch kluczach, które Chrystus przekazał Świętemu Piotrowi (por. Mt 16,19). Jeden z nich miał symbolizować władzę duchowną, zaś drugi świecką. W swojej teorii utrzymywał, że władza świecka i duchowa są od siebie różne, ale równe[1][2]. Potwierdzał w ten sposób doktrynę papieża Gelazjusza I, mówiącą o dwuwładzy.
Zmarł podczas podróży powrotnej z Rawenny, gdzie przebywał z misją zażegnania konfliktu z Rzymem.
- Relikwie
Jego relikwie znajdują się w katedrze w Faenza.
- Ikonografia
W ikonografii święty jest przedstawiany jako biskup w mitrze, jako kardynał lub jako mnich w habicie.
- Atrybuty
Jego atrybutami są: anioł trzymający kapelusz kardynalski, czaszka, krucyfiks.
- Aprobata kultu
W 1828 roku papież Leon XII zatwierdził kult Piotra Damianiego i ogłosił doktorem Kościoła.
- Dzień pamięci
Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 21 lutego.
- W literaturze
Dante Alighieri umieścił go w swojej Boskiej Komedii w Raju – pisze o nim w 21 Pieśni.
Prace[edytuj | edytuj kod]
- De Divina Omnipotentia – O boskiej wszechmocności,
- Dominus vobiscum – Bóg z Wami,
- Żywot Romualda,
- Zakon pustelniczy,
- Officium Beatae Virginis,
- Liber Gomorrhianus,
- De Institutione monialis – dziełem tym napisanym ok. 1057 roku chciał zapobiec rozkładowi kultury Zachodu na wzór tego, czego dopatrywał się w dekadenckim Bizancjum. Znajduje się w nim pierwsze historyczne świadectwo użycia widelców w Europie, w którym to zwyczaju bizantyjskiej żony weneckiego szlachcica dostrzegł przyczynę jej śmierci w czasie epidemii[3],
- Disceptatio synodalis,
- De Sancta Simplicitate,
- Liber Gratissimus.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- kult świętych
- modlitwa za wstawiennictwem świętego
- święty Piotr – inne postaci święte o imieniu Piotr
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Doctrine of the Two Swords - Oxford Reference, www.oxfordreference.com, DOI: 10.1093/oi/authority.20110803110403409 [dostęp 2019-04-11] (ang.).
- ↑ Carl Erdmann , The Origin of the Idea of Crusade: Foreword and Additional Notes by Marshall W. Baldwin, Princeton University Press, 9 kwietnia 2019, ISBN 978-0-691-65633-5 [dostęp 2019-04-11] (ang.).
- ↑ Donald MacGillivray Nicol: Byzantium and Venice: A Study in Diplomatic and Cultural Relations. Cambridge University Press, 1992, s. 46-47. ISBN 978-0-521-42894-1. (ang.)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rudolf Hüls, Kardinäle, Klerus und Kirchen Roms: 1049–1130, Bibliothek des Deutschen Historischen Instituts in Rom, 48, Tübingen: Max Niemeyer Verlag, 1977. ISBN 978-3-484-80071-7.
- Zbigniew Kadłubek, Rajska radość. Św. Piotr Damiani, Katowice: Wydawnictwo Gnome, 2005. ISBN 83-87819-04-2.
- Zbigniew Kadłubek, Św. Piotr Damiani, Kraków: Wydawnictwo WAM, seria: Wielcy Ludzie Kościoła, 2006. ISBN 83-7318-649-2.
- Zbigniew Kadłubek, Cuncta per orbem volumina litterarum. O kazaniu św. Piotra Damianiego na dzień św. Kasjana Męczennika, "Civitas mentis", 1, 2005, s. 84-91.
- Hans Walter Klewitz, Reformpapsttum und Kardinalkolleg. Die Entstehung des Kardinalkollegiums. Studien über die Wiederherstellung der römischen Kirche in Süditalien durch das Reformpapsttum. Das Ende des Reformpapsttums, Darmstadt: Hermann Gentner Verlag, 1957.
- Bożena Mazur, Poczet świętych i błogosławionych, Poznań: Publicat SA, 2005, s. 67-68. ISBN 83-245-0187-8.
- Piotr Damiani.. deon.pl. [dostęp 2013-04-20].
- Święty Piotr Damian, biskup i doktor Kościoła na brewiarz.katolik.pl [ostatnia aktualizacja: 12.01.2010].
- ISNI: 0000 0001 2132 3819
- VIAF: 50018008
- LCCN: n50082734
- GND: 118593331
- LIBRIS: 31fhjf7m1hkm7lz
- BnF: 11887255v
- SUDOC: 026667711
- SBN: CFIV072187
- NLA: 35236537
- NKC: jn19981001974
- BNE: XX1063630
- NTA: 069705607
- BIBSYS: 90399700
- CiNii: DA01002566
- Open Library: OL444135A, OL5786911A
- PLWABN: 9810569390705606
- NUKAT: n00013756
- J9U: 987007266406105171
- PTBNP: 1697880, 860135
- CANTIC: a10195798
- NSK: 000571925
- CONOR: 48855907
- ΕΒΕ: 89892
- BLBNB: 000312392
- LIH: LNB:V*31222;=yh
- WorldCat: lccn-n50082734