Piotr Damiani

Święty Piotr Damian(i) Pier Damiani
biskup kardynał doktor Kościoła
Data i miejsce urodzenia	1007 Rawenna
Data i miejsce śmierci	22 lutego 1072 Faenza
Czczony przez	Kościół katolicki
Kanonizacja	1828 (aprobata kultu) przez Leona XII
Wspomnienie	21 lutego
Atrybuty	anioł trzymający kapelusz kardynalski, czaszka, krucyfiks

Piotr Damian(i), wł. Pier Damiani, również Petrus Damiani, lub Pietro Damiani. (ur. 1007 w Rawennie, zm. 22 lutego 1072 w Faenzie) – eremita, biskup Ostii, kardynał, święty katolicki, doktor Kościoła.

Życiorys

Piotr Damiani pochodził z biednej rodziny. Zaraz po narodzeniu porzuciła go matka. Zaopiekowało się nim starsze rodzeństwo: brat Damian i siostra Rozelina. Ponieważ okazał się zdolnym człowiekiem, to pomimo biedy umożliwiono mu zdobycie wykształcenia. Studiował w Rawennie, Faenzie i Parmie. Po studiach przyjął święcenia kapłańskie. Po pewnym czasie pracy w szkole parafialnej postanowił wieść życie pustelnika. Najpierw mieszkał sam, ok. 1035 przyłączył się do benedyktynów. W 1043 został opatem w Fonte Avellana. Stale rosła liczba jego uczniów, tak że zaczął zakładać dla nich nowe eremy i ułożył dla nich osobną regułę.

Piotr Damiani był doradcą papieży: Klemensa II, Damazego II, Leona IX, Wiktora II oraz Stefana IX. W 1057 mianowano go kardynałem i biskupem Ostii. Nie chciał przyjąć tych godności, uległ dopiero pod naciskiem papieża. Wielokrotnie był legatem papieskim i pełnił funkcję mediatora. Był znawcą Biblii i pism ojców Kościoła, a także uznawanym prawnikiem. Pisał rozprawy o stanie Kościoła i konieczności jego naprawy. Pozostawił ok. 240 utworów poetyckich, 53 kazania, 170 listów i kilka rozpraw. Najbardziej ceniona była jego rozprawa o życiu pustelniczym, która przyczyniła się do znacznego rozpowszechnienia zakonu kamedułów.

Jako pierwszy biskup i teolog zaczął głosić teorię o dwóch mieczach, które Chrystus przekazał Świętemu Piotrowi. Jeden z nich miał symbolizować władzę duchowną, zaś drugi świecką, co miało dawać zwierzchność papieża nad cesarzem (tudzież: władzą państwową).

Zmarł podczas podróży powrotnej z Rawenny gdzie przebywał z misją zażegnania konfliktu z Rzymem.

Relikwie

Jego relikwie znajdują się w katedrze w Faenza.

Ikonografia

W ikonografii święty jest przedstawiany jako biskup w mitrze, jako kardynał lub jako mnich w habicie.

Atrybuty

Jego atrybutami są: anioł trzymający kapelusz kardynalski, czaszka, krucyfiks.

Aprobata kultu

W 1828 roku papież Leon XII zatwierdził kult Piotra Damianiego i ogłosił doktorem Kościoła.

Dzień pamięci

Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 21 lutego.

W literaturze

Dante Alighieri umieścił go w swojej Boskiej Komedii w Raju – pisze o nim w 21 Pieśni.

Zobacz też

• kult świętych
• modlitwa za wstawiennictwem świętego
• święty Piotr - inne postaci święte o imieniu Piotr

Bibliografia

Vita Beati Romualdi

• Z. Kadłubek: Rajska radość: Św. Piotr Damiani. PAN Oddział Katowice. Katowice 2005.
• Z. Kadłubek: Św. Piotr Damiani. Kraków 2006. [Wydawnictwo WAM, seria: Wielcy Ludzie Kościoła]
• Z. Kadłubek, Cuncta per orbem volumina litterarum. O kazaniu św. Piotra Damianiego na dzień św. Kasjana Męczennika, w: „Civitas mentis”, tom 1, pod redakcją Zbigniewa Kadłubka i Tadeusza Sławka, Katowice 2005, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, s. 84-91.
• Bożena Mazur. Poczet świętych i błogosławionych. Publicat SA, 2005, str. 67-68, ​ISBN 83-245-0187-8​.
• Piotr Damiani.. deon.pl. [dostęp 2013-04-20].
• Święty Piotr Damian, biskup i doktor Kościoła na brewiarz.katolik.pl [ostatnia aktualizacja: 12.01.2010]
• Marek Kamiński, Grażyna Pańko, Robert Śniegocki – "Historia – średniowiecze".
• Hüls, Rudolf: Kardinäle, Klerus und Kirchen Roms: 1049–1130. Bibliothek des Deutschen Historischen Instituts in Rom. Max Niemeyer Verlag. Tybinga 1977, ​ISBN 978-3-484-80071-7​
• Klewitz, Hans Walter: Reformpapsttum und Kardinalkolleg. Die Entstehung des Kardinalkollegiums. Studien über die Wiederherstellung der römischen Kirche in Süditalien durch das Reformpapsttum. Das Ende des Reformpapsttums., Hermann Gentner Verlag. Darmstadt 1957 (brak ISBN)