Piotr Damiani

Święty
Piotr Damian(i)
Pier Damiani
biskup kardynał doktor Kościoła
Data urodzenia	1007 Rawenna
Data śmierci	22 lutego 1072 Faenza
Kościół/ wyznanie	katolicki
Data kanonizacji	1828 (aprobata kultu) przez Leona XII
Wspomnienie	21 lutego
Atrybuty	anioł trzymający kapelusz kardynalski, czaszka, krucyfiks
Galeria ilustracji w Wikimedia Commons

Piotr Damian(i), wł. Pier Damiani, również Petrus Damiani, lub Pietro Damiani. (ur. 1007 w Rawennie, zm. 22 lutego 1072 w Faenzie) – eremita, biskup Ostii, kardynał, święty katolicki, doktor Kościoła.

Życiorys

Piotr Damiani pochodził z biednej rodziny. Zaraz po narodzeniu porzuciła go matka. Zaopiekowało się nim starsze rodzeństwo: brat Damian i siostra Rozelina. Ponieważ okazał się zdolnym człowiekiem, więc pomimo biedy umożliwiono mu zdobycie wykształcenia. Studiował w Rawennie, Faenzie i Parmie. Po studiach przyjął święcenia kapłańskie. Po pewnym czasie pracy w szkole parafialnej postanowił wieść życie pustelnika. Najpierw mieszkał sam, ok. 1035 przyłączył się do benedyktynów. W 1043 został opatem w Fonte Avellana. Stale rosła liczba jego uczniów, tak że zaczął zakładać dla nich nowe eremy i ułożył dla nich osobną regułę.

Piotr Damiani był doradcą papieży: Klemensa II, Damazego II, Leona IX, Wiktora II oraz Stefana IX. W 1057 mianowano go kardynałem i biskupem Ostii. Nie chciał przyjąć tych godności, uległ dopiero pod naciskiem papieża. Wielokrotnie był legatem papieskim i pełnił funkcję mediatora. Był znawcą Biblii i pism ojców Kościoła, a także uznawanym prawnikiem. Pisał rozprawy o stanie Kościoła i konieczności jego naprawy. Pozostawił ok. 240 utworów poetyckich, 53 kazania, 170 listów i kilka rozpraw. Najbardziej ceniona była jego rozprawa o życiu pustelniczym, która przyczyniła się do znacznego rozpowszechnienia zakonu kamedułów.

Jako pierwszy biskup i teolog zaczął głosić teorię o dwóch mieczach, które Chrystus przekazał Świętemu Piotrowi. Jeden z nich miał symbolizować władzę duchowną, zaś drugi świecką, co miało dawać zwierzchność papieża nad cesarzem (tudzież: władzą państwową).

Zmarł podczas podróży powrotnej z Rawenny gdzie przebywał z misją zażegnania konfliktu z Rzymem.

Relikwie

Jego relikwie znajdują się w katedrze w Faenza.

Ikonografia

W ikonografii święty jest przedstawiany jako biskup w mitrze, jako kardynał lub jako mnich w habicie.

Atrybuty

Jego atrybutami są: anioł trzymający kapelusz kardynalski, czaszka, krucyfiks.

Aprobata kultu

W 1828 roku papież Leon XII zatwierdził kult Piotra Damianiego i ogłosił doktorem Kościoła.

Dzień pamięci

Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 21 lutego.

W literaturze

Dante Alighieri umieścił go w swojej Boskiej Komedii w Raju – pisze o nim w 21 Pieśni.

Zobacz też

• kult świętych
• modlitwa za wstawiennictwem świętego
• święty Piotr - inne postaci święte o imieniu Piotr

Bibliografia

• Z. Kadłubek: Rajska radość: Św. Piotr Damiani. PAN Oddział Katowice. Katowice 2005.
• Z. Kadłubek: Św. Piotr Damiani. Kraków 2006. [Wydawnictwo WAM, seria: Wielcy Ludzie Kościoła]
• Z. Kadłubek, Cuncta per orbem volumina litterarum. O kazaniu św. Piotra Damianiego na dzień św. Kasjana Męczennika, w: „Civitas mentis”, tom 1, pod redakcją Zbigniewa Kadłubka i Tadeusza Sławka, Katowice 2005, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, s. 84-91.
• Bożena Mazur. Poczet świętych i błogosławionych. Publicat SA, 2005, str. 67-68, ISBN 83-245-0187-8.
• Piotr Damiani.. deon.pl. [dostęp 2013-04-20].
• Święty Piotr Damian, biskup i doktor Kościoła na brewiarz.katolik.pl [ostatnia aktualizacja: 12.01.2010]
• Marek Kamiński, Grażyna Pańko, Robert Śniegocki – "Historia – średniowiecze".
• Hüls, Rudolf: Kardinäle, Klerus und Kirchen Roms: 1049–1130. Bibliothek des Deutschen Historischen Instituts in Rom. Max Niemeyer Verlag. Tybinga 1977, ISBN 978-3-484-80071-7
• Klewitz, Hans Walter: Reformpapsttum und Kardinalkolleg. Die Entstehung des Kardinalkollegiums. Studien über die Wiederherstellung der römischen Kirche in Süditalien durch das Reformpapsttum. Das Ende des Reformpapsttums., Hermann Gentner Verlag. Darmstadt 1957 (brak ISBN)