Brama Żuraw w Gdańsku
| ||
 nr rej. 71 z 18.12.1959[1]
| ||
 Żuraw od strony zewnętrznej (Motławy) | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Miejscowość |  Gdańsk
| |
| Typ budynku | brama wodna dźwig portowy | |
| Rozpoczęcie budowy | 1442 | |
| Ukończenie budowy | 1444 | |
Położenie na mapie Gdańska  | ||
Położenie na mapie Polski  | ||
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | ||
 54°21′02,20″N 18°39′27,27″E/54,350611 18,657575
| ||
Brama Żuraw, Żuraw (niem. Krantor) – zabytkowy dźwig portowy i jedna z bram wodnych Gdańska, która mieści się nad Motławą, na końcu ulicy Szerokiej. Jest to jedna z filii Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku oraz największy i najstarszy z zachowanych dźwigów portowych średniowiecznej Europy[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Brama w tym miejscu o nieznanym wyglądzie istniała już w 1363, a z 1367 zachowała się łacińska wzmianka o dźwigu caranum. W obecnym kształcie Żuraw zbudowano w latach 1442-1444. Powstały dwie masywne, ceglane wieże i drewniany mechanizm dźwigowy, który był później podwyższany. Mimo że elewacje bramy od strony Motławy i miasta wyglądają inaczej, to cała konstrukcja utrzymana jest w stylu gotyku flamandzkiego. W początku XVII wieku Żuraw stracił swoje znaczenie militarne. Z czasem w ceglanych wieżach zamieszkano i utworzono warsztaty rzemieślnicze, a wraz z przebudową pomieszczeń wybito otwory okienne.
Od powstania służył przede wszystkim jako urządzenie portowe do załadunku towarów i balastu na statki oraz do stawiania masztów jednostek. Mechanizmem są dwie pary kół deptakowych o średnicy około sześciu metrów każde. Jako siłę napędową wykorzystywano ludzi stąpających wewnątrz tych bębnów. Urządzenie było w stanie podnieść ciężar dwóch ton na wysokość 27 metrów bądź, po sprzęgnięciu obu par kół, 4 t na wysokość 11 m.
Żuraw został podpalony w 1945, gdy miasto zdobyła Armia Czerwona. Część drewniana spłonęła, ale ocalała część murów. Bramę zrekonstruowano w końcu lat 50., a 18 grudnia 1959 Żuraw wpisany został do rejestru zabytków[3].
Na początku 2021 rozpoczął się generalny remont wnętrza obiektu[4], którego czas trwania szacuje się na 2 lata. Jego koszt szacowano w 2020 na 16 mln zł[5][6].
Żuraw od strony wewnętrznej (miasta) 
Żuraw od strony południowej
.jpg)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie. 2020-09-30. [dostęp 25.06.2013].
- ↑ Andrzej Januszajtis, Z dziejów gdańskiej nauki i techniki, 2015, str. 120-125, ISBN 978-83-7348-605-8.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych, kobidz.pl.
- ↑ Gdański Żuraw podmywa woda. Zabytek zamknięty dla zwiedzających
- ↑ Żuraw w nowej odsłonie. Szykuje się wielki remont symbolu Gdańska
- ↑ W nowym roku ruszy remont słynnego gdańskiego Żurawia. Prace potrwają dwa lata
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Eleonora Zbierska: Żuraw Gdański, Wyd. Gdańskie, Gdańsk 1993
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Podstrona Muzeum Morskiego dotycząca Żurawia
- Hasło „Żuraw” w Encyklopedii Gdańska
- Pocztówki, grafika i rysunki w serwisie Polona.pl
