Donald Johnson

Donald Johnson

Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	9 września 1968 Bethlehem
Wzrost	190 cm
Gra	leworęczna, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	1992
Zakończenie kariery	2004
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	194 (22 kwietnia 1996)
Roland Garros	2R (1995)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	23
Najwyżej w rankingu	1 (28 stycznia 2002)
Australian Open	SF (2002)
Roland Garros	QF (1996, 1998)
Wimbledon	W (2001)
US Open	F (2001)

Donald James Johnson (ur. 9 września 1968 w Bethlehem) – amerykański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, zwycięzca Wimbledonu 2000 w grze mieszanej i Wimbledonu 2001 w grze podwójnej, lider rankingu ATP deblistów.

Kariera tenisowa

Johnson w latach 1987–1991 występował w rozgrywkach akademickich w USA, broniąc barw University of North Carolina; miał już wówczas na koncie nagrodę amerykańskiej federacji tenisowej USTA za sportową postawę wśród juniorów (1986). Po ukończeniu studiów (z dyplomem ekonomisty) przystąpił w 1992 roku do rywalizacji wśród tenisistów zawodowych. Karierę zakończył w 2004 roku, po US Open.

W 1994 roku Johnson zagrał w kilku imprezach z Francisco Montaną, osiągając m.in. półfinał turnieju ATP World Tour w Barcelonie. W 1996 roku obaj Amerykanie podjęli stałą współpracę, która już w tymże roku zaowocowała 2 zwycięstwami turniejowymi ATP World Tour – w Meksyk i Amsterdamie, a także wielkoszlemowym ćwierćfinałem na kortach Rolanda Garrosa.

W 1997 roku Johnson i Montana triumfowali w turnieju ATP Super 9 w Monte Carlo, pokonując m.in. Jewgienija Kafielnikowa i Daniela Vacka oraz w finale Jacco Eltingha i Paula Haarhuisa. Dalsze 2 finały turniejowe oraz ćwierćfinał Wimbledonu dał Amerykanom pierwszy awans do deblowego ATP World Tour World Championships, który jednak zakończyli na etapie rozgrywek grupowych z 3 porażkami na koncie.

Sezon 1998 był dla obu Amerykanów jeszcze bardziej udany – wygrali 4 turnieje, zaliczyli jeszcze 1 finał, byli w ćwierćfinale French Open, a w turnieju ATP World Tour World Championships doszli do półfinału. Na sezonie 1998 Johnson i Montana zakończyli regularne wspólne występy.

Johnson w 1999 roku wygrał 2 turnieje, w Estoril mając za partnera Tomása Carbonella, w Gstaad – Cyrila Suka.

U progu sezonu 2000 Amerykanin kilka turniejów zagrał w parze z Sukiem, imprezę w Meksyku wygrał z Byronem Blackiem, a najlepsze rezultaty w roku odniósł wspólnie z Pietem Norvalem. Od wiosny do końca sezonu 2000 Norval i Johnson wygrali 4 turnieje i byli w 2 finałach. Wśród turniejowych trofeów najcenniejsze pochodziło z Bangalore, gdzie triumfowali w ATP World Tour World Championships. W finale okazali się lepsi od Leandera Paesa i Mahesha Bhupathiego, rewanżując się tym samym za porażkę w meczu grupowym tej samej imprezy.

Jeszcze większe sukcesy Johnson odnosił z kolejnym partnerem, którym został w 2001 roku Jared Palmer. W tymże roku Amerykanie wygrali 5 turniejów – dwa na kortach trawiastych, w tym Wimbledon. W Londynie już w ćwierćfinale musieli bronić 4 piłek meczowych w spotkaniu z Juanem Balcellsem i Sjengiem Schalkenem, by następnie w półfinale pokonać Maksa Mirnego i Uładzimira Wałczkou, a w finale Davida Rikla i Jiříego Nováka 6:4, 4:6, 6:3, 7:6(6). Johnson i Palmer okazali się pierwszą amerykańską parą od 1990 roku, która wygrała Wimbledon (triumfowali wówczas Jim Pugh i Rick Leach). Swoją dyspozycję utrzymali w kolejnych miesiącach sezonu, dochodząc do finału Tennis Masters Series w Montrealu (gdzie Rikl i Novak wzięli rewanż) oraz drugiego finału wielkoszlemowego – podczas US Open. W Nowym Jorku musieli uznać wyższość Wayne’a Blacka i Kevina Ullyetta.

Start w ATP World Doubles Challenge Cup podsumowującym sezon 2001, który ze względu na kłopoty organizatora odbył się z kilkumiesięcznym poślizgiem już w 2002 roku, Amerykanie zakończyli na półfinale.

Wyniki Johnsona z 2001 roku i 2 wygrane turnieje oraz półfinał Australian Open w styczniu 2002 roku dały Johnsonowi awans na pozycję lidera światowego rankingu deblistów 28 stycznia 2002. Łącznie na szczycie listy znajdował się przez 20 tygodni. W sezonie 2002 Johnson nadal startował w parze z Jaredem Palmerem, na koniec sezonu pozostając najstarszym graczem w czołowej dziesiątce klasyfikacji światowej. Johnson i Palmer w tymże roku byli w półfinale Wimbledonu, ćwierćfinale US Open oraz 2 finałach, w tym Tennis Masters Series w Miami. Zakwalifikowali się także do Tennis Masters Cup jak 4 para na świecie, ale nie mogli wystąpić w turnieju, gdyż Johnson poddał się operacji lewego stawu skokowego.

W 2003 roku Johnson i Palmer doszli do ćwierćfinału Australian Open, a w parze z Leanderem Paesem Johnson był w finale w ’s-Hertogenbosch. Były to ostatnie znaczące osiągnięcia Amerykanina.

Sukcesy Johnson odnosił również w grze mieszanej. W parze z Kimberly Po osiągnął w 1999 roku finał US Open, a rok później z tą samą partnerką triumfował na Wimbledonie. Doświadczona para amerykańska pokonała w wimbledońskim finale Lleytona Hewitta i Kim Clijsters 6:4, 7:6(3).

W reprezentacji w Pucharze Davisa zagrał raz, jesienią 2001 roku w barażu o grupę światową przeciwko Indiom. Johnson i Palmer przegrali wówczas z Leanderem Paesem i Maheshem Bhupathim, ale reprezentacja USA odniosła zwycięstwo dzięki singlistom Andy'emu Roddickowi i Jamesowi Blake.

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250

Gra mieszana (1–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	11 września 1999	US Open, Nowy Jork	Twarda	Kimberly Po	Ai Sugiyama Mahesh Bhupathi	4:6, 4:6
Zwycięzca	1.	8 lipca 2000	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Kimberly Po	Kim Clijsters Lleyton Hewitt	6:4, 7:6(3)

Gra podwójna (23–12)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	10 marca 1996	Meksyk	Ceglana	Francisco Montana	Nicolás Pereira Emilio Sánchez	6:2, 6:4
Zwycięzca	2.	4 sierpnia 1996	Amsterdam	Ceglana	Francisco Montana	Rikard Bergh Jack Waite	6:4, 3:6, 6:2
Zwycięzca	3.	27 kwietnia 1997	Monte Carlo	Ceglana	Francisco Montana	Jacco Eltingh Paul Haarhuis	7:6, 2:6, 7:6
Finalista	1.	20 lipca 1997	Stuttgart	Ceglana	Francisco Montana	Gustavo Kuerten Fernando Meligeni	4:6, 4:6
Finalista	2.	19 października 1997	Ostrawa	Dywanowa (hala)	Francisco Montana	Jiří Novák David Rikl	2:6, 4:6
Zwycięzca	4.	8 lutego 1998	Marsylia	Twarda (hala)	Francisco Montana	Mark Keil T.J. Middleton	6:4, 3:6, 6:3
Finalista	3.	15 lutego 1998	Dubaj	Twarda	Francisco Montana	Mahesh Bhupathi Leander Paes	2:6, 5:7
Zwycięzca	5.	12 kwietnia 1998	Estoril	Ceglana	Francisco Montana	David Roditi Fernon Wibier	6:1, 2:6, 6:1
Zwycięzca	6.	10 maja 1998	Hamburg	Ceglana	Francisco Montana	David Adams Brett Steven	6:2, 7:5
Zwycięzca	7.	11 października 1998	Palermo	Ceglana	Francisco Montana	Pablo Albano Daniel Orsanic	6:4, 7:6
Zwycięzca	8.	11 kwietnia 1999	Estoril	Ceglana	Tomás Carbonell	Jiří Novák David Rikl	6:3, 2:6, 6:1
Zwycięzca	9.	11 lipca 1999	Gstaad	Ceglana	Cyril Suk	Ałeksandar Kitinow Eric Taino	7:5, 7:6(4)
Zwycięzca	10.	27 lutego 2000	Meksyk	Ceglana	Byron Black	Gastón Etlis Martín Rodríguez	6:3, 7:5
Zwycięzca	11.	16 kwietnia 2000	Estoril	Ceglana	Piet Norval	David Adams Joshua Eagle	6:4, 7:5
Zwycięzca	12.	25 czerwca 2000	Nottingham	Trawiasta	Piet Norval	Ellis Ferreira Rick Leach	1:6, 6:4, 6:3
Finalista	4.	23 lipca 2000	Stuttgart	Ceglana	Lucas Arnold Ker	Jiří Novák David Rikl	7:5, 2:6, 3:6
Finalista	5.	22 października 2000	Tuluza	Twarda (hala)	Piet Norval	Julien Boutter Fabrice Santoro	6:7(8), 6:4, 6:7(5)
Zwycięzca	13.	29 października 2000	Bazylea	Dywanowa (hala)	Piet Norval	Roger Federer Dominik Hrbatý	7:6(9), 4:6, 7:6(4)
Finalista	6.	5 listopada 2000	Stuttgart	Twarda (hala)	Piet Norval	Jiří Novák David Rikl	6:3, 3:6, 4:6
Zwycięzca	14.	17 listopada 2000	Doubles Championship, Bangalore	Twarda	Piet Norval	Mahesh Bhupathi Leander Paes	7:6(8), 6:3, 6:4
Zwycięzca	15.	4 marca 2001	Acapulco	Ceglana	Gustavo Kuerten	David Adams Martín García	6:3, 7:6(5)
Zwycięzca	16.	11 marca 2001	Scottsdale	Twarda	Jared Palmer	Marcelo Ríos Sjeng Schalken	7:6(3), 6:2
Finalista	7.	15 kwietnia 2001	Estoril	Ceglana	Nenad Zimonjić	Radek Štěpánek Michal Tabara	4:6, 1:6
Zwycięzca	17.	29 kwietnia 2001	Barcelona	Ceglana	Jared Palmer	Tommy Robredo Fernando Vicente	7:6(2), 6:4
Zwycięzca	18.	6 maja 2001	Majorka	Ceglana	Jared Palmer	Feliciano López Francisco Roig	7:5, 6:3
Zwycięzca	19.	24 czerwca 2001	Nottingham	Trawiasta	Jared Palmer	Paul Hanley Andrew Kratzmann	6:4, 6:2
Zwycięzca	20.	7 lipca 2001	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Jared Palmer	Jiří Novák David Rikl	6:4, 4:6, 6:3, 7:6(6)
Finalista	8.	5 sierpnia 2001	Montreal	Twarda	Jared Palmer	Jiří Novák David Rikl	4:6, 6:3, 3:6
Finalista	9.	8 września 2001	US Open, Nowy Jork	Twarda	Jared Palmer	Wayne Black Kevin Ullyett	6:7(9), 6:2, 3:6
Zwycięzca	21.	28 października 2001	Sztokholm	Twarda (hala)	Jared Palmer	Jonas Björkman Todd Woodbridge	6:3, 4:6, 6:3
Zwycięzca	22.	6 stycznia 2002	Ad-Dauha	Twarda	Jared Palmer	Jiří Novák David Rikl	6:3, 7:6(5)
Zwycięzca	23.	13 stycznia 2002	Sydney	Twarda	Jared Palmer	Joshua Eagle Sandon Stolle	6:4, 6:4
Finalista	10.	31 marca 2002	Miami	Twarda	Jared Palmer	Mark Knowles Daniel Nestor	3:6, 6:3, 1:6
Finalista	11.	23 czerwca 2002	Nottingham	Trawiasta	Jared Palmer	Mike Bryan Mark Knowles	6:0, 6:7(3), 4:6
Finalista	12.	22 czerwca 2003	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Leander Paes	Martin Damm Cyril Suk	5:7, 6:7(4)

Bibliografia

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20]  (ang.).