Central Tower
| ||
 Central Tower | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Miejscowość | Warszawa | |
| Adres | Aleje Jerozolimskie 81 | |
| Typ budynku | biurowiec | |
| Styl architektoniczny | modernizm | |
| Architekt | Lorenzo Martinoia, Jacek Sokalski, Amadeo Strada | |
| Inwestor | Fortrade Financing S.p.A. | |
| Wysokość całkowita | 115 m | |
| Wysokość do dachu | 115 m | |
| Kondygnacje | 27 | |
| Powierzchnia użytkowa | 20 804 m² | |
| Rozpoczęcie budowy | 1992 | |
| Ukończenie budowy | 1996 | |
| Ważniejsze przebudowy | 2008 | |
| Właściciel | ORCO Property Group | |
Położenie na mapie Warszawy   Central Tower | ||
Położenie na mapie Polski  Central Tower | ||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  Central Tower | ||
 52°13′37,74″N 21°00′06,43″E/52,227150 21,001786
| ||
Central Tower (dawniej kolejno FIM Tower i ORCO Tower) – wieżowiec w Warszawie położony w dzielnicy Ochota przy Alejach Jerozolimskich 81, na rogu ul. Tytusa Chałubińskiego, w pobliżu centrum miasta i bezpośrednim sąsiedztwie Dworca Centralnego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W miejscu, gdzie obecnie stoi wieżowiec, w 1911 r. wzniesiono modernistyczną kamienicę Burcharda[1]. Została ona jednak zburzona w roku 1973, a jedynym powodem tej decyzji było ułożenie w jej miejscu tymczasowego torowiska tramwajowego na czas budowy Dworca Centralnego i estakad w ciągu ul. Marchlewskiego (obecnie aleja Jana Pawła II).
Po demontażu torowiska pozostał pusty plac, na którym dopiero w latach 1992-1996 włoski inwestor wzniósł biurowiec FIM Tower. Budynek wzorowany był na późnomodernistycznych amerykańskich wieżowcach z lat 80. XX wieku. Na tle innych warszawskich wysokościowców wyróżniał się charakterystycznymi wykończeniami elewacji w kolorze łososiowym (różowo-pomarańczowym), dominującymi w dolnej i zachodniej części bryły, które w zamyśle architektów miały estetycznie łączyć wieżę z sąsiednimi kamienicami. Ich barwa silnie kontrastowała z ciemnoniebieską resztą elewacji. FIM Tower uznano wówczas za jeden z najbrzydszych wieżowców Warszawy – w rankingu „Gazety Wyborczej” znalazł się na liście 13 najbrzydszych budynków stolicy.
Początkowo jednym z głównych najemców powierzchni biurowych była firma Polkomtel. W lipcu 2006 nowym właścicielem budynku został fundusz inwestycyjny Endurance Found należący do luksemburskiej firmy deweloperskiej ORCO Property Group[2]. Nazwę biurowca zmieniono na ORCO Tower. Nowy właściciel, chcąc uczynić budynek bardziej konkurencyjnym i przyjaznym dla nowych najemców, wynajął biuro Christian Biecher & Associes, by opracować projekt jego modernizacji. Projekt przewidywał ujednolicenie koloru elewacji poprzez zastąpienie łososiowych paneli ciemnoniebieskimi oraz poprzez dodanie ukośnych, ażurowych konstrukcji w górnej części budynku, co miało nadać mu formę kryształu. Ostatecznie zrezygnowano jednak z dużych zmian na rzecz kosmetycznych – kontrastujące detale na elewacji oklejono ciemnoniebieską folią, a także umieszczono duży napis „ORCO Tower” na szczycie od strony Ochoty. Właściciel budynku uzasadniał rezygnację z ażurowych konstrukcji niebezpieczeństwem gromadzenia się na nich śniegu. Bardziej jednak prawdopodobną przyczyną porzucenia ambitnych planów były względy finansowe.
Prace modernizacyjne zakończyły się w lipcu 2008 r.
W grudniu 2014 r. nowym właścicielem budynku stał się czeski fundusz inwestycyjny CPI. Od lutego 2015 r. budynek nosi nazwę Central Tower, nowy właściciel planuje również przeprowadzić prace modernizacyjne w budynku, m.in. przebudować lobby.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Wieżowiec Central Tower liczy 27 kondygnacji, a jego wysokość to 115 metrów. Jego bryła ma formę zwężającej się ku górze uskokowej wieży i zbudowana jest z płaszczyzn łączących się ze sobą pod różnymi kątami. Znajduje się w nim 14 400 m² powierzchni biurowej klasy B+. Początkowo miał mieć 20 kondygnacji (na tyle pozwalały ustalenia z ówczesnymi władzami miasta), podczas projektowania ograniczenie zostało jednak zniesione, a do projektu dodano po prostu kilka pięter.
Budynek nie posiada kondygnacji podziemnych ani wewnętrznego parkingu (planowano oddzielny parking na 240 miejsc, jednak nie został zrealizowany z powodu sprzeciwu władz). Korytarze są bardzo wąskie i nie posiadają okien, co wymusza ich stałe oświetlanie. Związane jest to z maksymalnym wykorzystaniem powierzchni na cele biurowe. Budynek wyposażony jest w szybkie windy – cztery osobowe i jedną towarową – a także m.in. w uniesione podłogi na każdym poziomie biura, klimatyzację dostarczaną przez konwektory wentylatorowe, system zarządzania do administracji energią i pracami konserwacyjnymi oraz czynną całą dobę recepcję z ochroną i alarmem.
Pozostałe informacje[edytuj | edytuj kod]
Na dachu budynku znajduje się pasieka, jedna z najwyżej położnych pasiek na świecie[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kamienica Burcharda na stronie www.Warszawa1939.pl
- ↑ FIM Tower, Warsaw, sold to the Endurance Fund (PL). europe-re.com, 19 lipca 2006. s. Europe Real Estate. [dostęp 2014-09-20].
- ↑ Jakub Chełmiński. Miejskie pszczoły skończyły lato. „Gazeta Stołeczna”, s. 5, 28–29 lipca 2018.
