Przejdź do zawartości

César Azpilicueta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
César Azpilicueta
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

César Azpilicueta Tanco

Data i miejsce urodzenia

28 sierpnia 1989
Zizur Mayor

Wzrost

178 cm

Pozycja

obrońca

Informacje klubowe
Klub

Atlético Madryt

Numer w klubie

3

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2007–2010 CA Osasuna 99 (0)
2010–2012 Olympique Marsylia 47 (1)
2012–2023 Chelsea 349 (10)
2023– Atlético Madryt 7 (0)
W sumie: 502 (11)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2005  Hiszpania U-16 3 (0)
2006  Hiszpania U-17 14 (0)
2007–2008  Hiszpania U-19 18 (2)
2009  Hiszpania U-20 5 (0)
2008–2011  Hiszpania U-21 19 (1)
2012  Hiszpania IO 6 (0)
2013–  Hiszpania 45 (1)
W sumie: 110 (4)
  1. Aktualne na: 20 sierpnia 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 1 grudnia 2022.
Dorobek medalowy
Puchar Konfederacji
srebro Brazylia 2013
Liga Narodów UEFA
srebro Włochy 2020/2021
Mistrzostwa Europy U-21
złoto Dania 2011
Mistrzostwa Europy U-19
złoto Austria 2007

César Azpilicueta Tanco (wym. [ˈθsaɾ ˌaθpiliˈkwta] lub [ˈssaɾ ˌaspiliˈkwta]; ur. 28 sierpnia 1989 w Zizur Mayor) – hiszpański piłkarz występujący na pozycji obrońcy w hiszpańskim klubie Atlético Madryt oraz w reprezentacji Hiszpanii.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską rozpoczął w Osasunie. W sezonie 2006/2007 regularnie występował w jej drugim zespole – zagrał w 24 meczach i strzelił gola w spotkaniu z U.E. Lleida, zapewniając zwycięstwo 1:0[1]. 14 marca 2007 roku zadebiutował w pierwszej drużynie w wygranym 1:0 pojedynku Pucharu UEFA z Rangers[2], natomiast po raz pierwszy w Primera División zagrał 8 kwietnia w przegranym 0:2 meczu z Realem Madryt[3]. Latem 2007 roku wywalczył miejsce w podstawowym składzie Osasuny i przez następne trzy lata regularnie występował w jej barwach w hiszpańskiej ekstraklasie.

21 czerwca 2010 podpisał kontrakt z Olympique Marsylia[4]. W nowym zespole zadebiutował 28 lipca w wygranym po serii rzutów karnych meczu o Superpuchar Francji z Paris Saint-Germain[5]. W sezonie 2010/2011 pełnił funkcję rezerwowego, natomiast w kolejnych rozgrywkach (2011/2012) stał się podstawowym graczem zespołu (w lidze rozegrał 30 spotkań). Strzelił także pierwszego gola w Ligue 1 – 13 maja 2012 roku zdobył bramkę w wygranym 3:0 meczu z AJ Auxerre[6]. Ponadto w 2011 roku wraz z Marsylią ponownie zdobył Superpuchar kraju, natomiast w 2011 i 2012 wywalczył Puchar Ligi Francuskiej. W latach 2010–2012 w barwach francuskiego klubu regularnie grał również w rozgrywkach Ligi Mistrzów – m.in. na przełomie marca i kwietnia 2012 wystąpił w dwumeczu 1/4 finału z Bayernem Monachium[7].

24 sierpnia 2012 roku został zawodnikiem Chelsea[8]. 29 października 2013 roku zdobył swojego pierwszego gola w barwach Chelsea w meczu z Arsenalem w rozgrywkach o Puchar Ligi. W 2021 roku wygrał Ligę mistrzów, Superpuchar Europy i Klubowe mistrzostwa świata

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W 2007 roku wraz z reprezentacją Hiszpanii do lat 19 uczestniczył w mistrzostwach Europy w Austrii – w meczu grupowym z gospodarzami turnieju (2:0) strzelił gola[9], zaś w wygranym 1:0 spotkaniu finałowym z Grecją wystąpił w podstawowym składzie[10]. Rok później brał udział w mistrzostwach Starego Kontynentu U-19 w Czechach, natomiast w 2009 wystąpił w mistrzostwach Europy do lat 21 w Szwecji – rozegrał dwa mecze, zaś Hiszpanie odpadli w fazie grupowej[11]. Również w 2009 roku uczestniczył w mistrzostwach świata do lat 20 w Egipcie. W turnieju tym był podstawowym zawodnikiem – zagrał we wszystkich czterech meczach[12].

W maju 2010 roku został powołany przez selekcjonera seniorskiej reprezentacji Vicente del Bosque do szerokiej kadry na mistrzostwa świata w RPA[13]; ostatecznie na afrykański turniej nie pojechał. W 2011 roku wraz z reprezentacją U-21 brał udział w mistrzostwach Europy w Danii, w których rozegrał jeden mecz, zaś Hiszpanie zdobyli złoty medal. W 2012 uczestniczył w igrzyskach olimpijskich – wystąpił jedynie w spotkaniu z Marokiem (0:0), natomiast hiszpańscy piłkarze odpadli z rywalizacji w fazie grupowej[12].

6 lutego 2013 zadebiutował w dorosłej reprezentacji w wygranym 3:1 towarzyskim meczu z Urugwajem.

W czerwcu 2014 roku, Azpilicueta znalazł się w kadrze Hiszpanii na Mistrzostwa Świata 2014 w Brazylii[14]. Zagrał w dwóch pierwszych spotkaniach przeciwko Holandii oraz Chile.

Znalazł się w 23-osobowej kadrze narodowej na Mistrzostwa Świata 2018 w Rosji[15].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Azpilicueta urodził się w Zizur Mayor w Nawarze[16], jako młodszy syn malarza Patxi Azpilicueta i nauczycielki Charo Tanco[17][18]. W czerwcu 2015 r. poślubił swoją wieloletnią partnerkę Adrianę Guerendiain[19], para ma troje dzieci - dwie córki i syna[20]. Jego starszy brat Juan Pablo również był piłkarzem na pozycji środkowego pomocnika[21], jednak w 2016 r. zakończył karierę[22][23].

W 2020 r. Azpilicueta ogłosił utworzenie własnej organizacji e-sportowej Falcons w porozomieniu z hiszpańskimi youtuberami Jose Antonio "Cacho01" Cacho oraz Jesusem "Delantero09" Rinconem[24][25][26], biorącą udział w turniejach FIFA, League of Legends, Valorant i Gran Turismo[27].

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Olympique Marsylia

[edytuj | edytuj kod]

Chelsea

[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lleida 0: Osasuna B. bdfutbol.com. [dostęp 2012-08-20]. (ang.).
  2. Osasuna 1:0 Glasgow Rangers. bdfutbol.com. [dostęp 2012-08-20]. (ang.).
  3. Real Madrid 2:0 Osasuna. bdfutbol.com. [dostęp 2012-08-20]. (ang.).
  4. El Olympique de Marsella consigue un principio de acuerdo por Azpilicueta. marca.com. [dostęp 2012-08-20]. (hiszp.).
  5. Olympique de Marseille 0-0 (0-0) 5 tab à 4 Paris Saint-Germain. lfp.fr. [dostęp 2012-08-20]. (fr.).
  6. Olympique de Marseille 3-0 (1-0) AJ Auxerre. lfp.fr. [dostęp 2012-08-20]. (fr.).
  7. César Azpilicueta → sezon 2011/2012. 90minut.pl. [dostęp 2012-08-24]. (pol.).
  8. Cesar Azpilicueta joins Chelsea from Marseille. bbc.co.uk. [dostęp 2012-08-24]. (ang.).
  9. European U-19 Championship 2007. rsssf.com. [dostęp 2012-08-20]. (ang.).
  10. España agranda su leyenda en las categorias inferiores. marca.com. [dostęp 2012-08-20]. (hiszp.).
  11. César Azpilicueta. uefa.com. [dostęp 2012-08-20]. (ang.).
  12. a b Cesar AZPILICUETA. fifa.com. [dostęp 2012-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-22)]. (ang.).
  13. Injured Iniesta, Fabregas and Torres in Spain squad. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-08-20]. (ang.).
  14. Telegraph Sport, Spain World Cup 2014 squad, 2 czerwca 2014, ISSN 0307-1235 [dostęp 2019-06-01] (ang.).
  15. Spain World Cup squad news: Chelsea star Alvaro Morata misses out on Russia 2018 | Goal.com [online], goal.com [dostęp 2019-06-01] (ang.).
  16. Javier Saldise, Azpilicueta y su 'ADN rojillo' [online], Diario de Noticias de Navarra, 24 października 2020 [dostęp 2022-12-17] (hiszp.).
  17. Charo, la madre de César Azpilicueta: "Tenía ganas de que pasara las vacaciones con nosotros pero prefiero que vaya a la Eurocopa" | Onda Cero Radio [online], ondacero.es, 29 maja 2021 [dostęp 2022-12-17] (hiszp.).
  18. Jordi Quixano, Azpilicueta también es del Chelsea, „El País”, Madrid, 24 sierpnia 2012, ISSN 1134-6582 [dostęp 2022-12-17] (hiszp.).
  19. César Azpilicueta y Adriana Guerendiain [online], ELMUNDO, 26 maja 2018 [dostęp 2022-12-17] (hiszp.).
  20. ¿Quién es César Azpilicueta, el navarro que ha levantado la Copa de Europa como capitán del Chelsea? [online], diariodenavarra.es, 24 maja 2021 [dostęp 2022-12-17] (hiszp.).
  21. FERMÍN ASTRÁIN PAMPLONA, Juan Pablo Azpilicueta reapareció después de dos meses de baja [online], diariodenavarra.es, 26 marca 2014 [dostęp 2022-12-17] (hiszp.).
  22. Jorge Sola sustituye a Juan Pablo Azpilicueta [online], Golsmedia, 24 marca 2021 [dostęp 2022-12-17] (hiszp.).
  23. Juan Pablo Azpilicueta, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2022-12-17].
  24. Azpilicueta using esports team to plan for life after football [online], ESPN.com, 20 maja 2020 [dostęp 2022-12-17] (ang.).
  25. 'He's an incredible boss!' - Inside Azpilicueta's Falcons FIFA 2021 eSports team | Goal.com [online], goal.com [dostęp 2022-12-17].
  26. x.com [online], twitter.com [dostęp 2024-05-17].
  27. Falcons ~ Tienda y web oficial del club de esports [online], Falcons ~ Tienda y web oficial del club de esports [dostęp 2022-12-17] (hiszp.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]