Domaszków (powiat kłodzki)
50°12′53″N 16°40′49″E/50,214722 16,680278| wieś | |
.jpg) Kościół św. Mikołaja w Domaszkowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
390–475[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
1254[3] |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
57-522[4] |
| Tablice rejestracyjne |
DKL |
| SIMC |
0853702 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
Położenie na mapie gminy Międzylesie  | |
| 50°12′53″N 16°40′49″E/50,214722 16,680278[1]
| |
Domaszków (niem. Ebersdorf[5][6]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Międzylesie.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Domaszków to wieś łańcuchowa o długości około 5,5 km, leżąca wzdłuż Domaszkowskiego Potoku, na granicy Obniżenia Bystrzycy Kłodzkiej i Wysoczyzny Międzylesia, na wysokości około 390–475 m n.p.m.[2]
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]W latach 1945–1954 i 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Domaszków[2]. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Domaszków. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wałbrzyskiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsza wzmianka o Domaszkowie pochodzi z roku 1254, miejscowość była wtedy związana z Zamkiem Szczerba[7]. W roku 1337 należała do państwa śnielińskiego. W czasie wojen husyckich Domaszków znacznie ucierpiał z powodu położenia na trakcie ze Śląska do Czech[7]. W okresie od XV do XVII wieku wieś należała do królewszczyzny, w roku 1684 została kupiona przez rodzinę Althannów[7]. W roku 1840 Domaszków przeszedł na własność Marianny Orańskiej[7]. We wsi był wtedy kościół, kilka młynów wodnych, olejarnie, browar, wytwórnia starki i warsztaty tkackie[7]. W roku 1875 powstała tu stacja kolejowa, a miejscowość nabrała znaczenia turystycznego jako punkt wypadowy dla turystów udających się w Masyw Śnieżnika i Góry Bystrzyckie[7].
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Według Narodowego Spisu Powszechnego z 2011 r. wieś liczyła 1254 osób[3].
Religia
[edytuj | edytuj kod]Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[9]:
- kościół parafialny pw. św. Mikołaja, z 1563 roku[7], rozbudowany w latach 1682–83. Jest to renesansowa budowla salowa z wielobocznym prezbiterium i emporami wzdłuż bocznych ścian połączonymi prospektem organowym[7]. Wyposażenie wnętrza jest głównie barokowe, między innymi są to: ołtarz główny z 1776 roku, kamienna chrzcielnica z 1464 roku i ambona autorstwa Michała Klahra[7]. Na wieży jest dzwon z 1464 roku[7].
- kaplica grobowa, z połowy XVIII wieku, stojąca obok kościoła,
- plebania, z 1711 roku przy ul. Kolejowej 2, nakryta dachem naczółkowym.
- sierociniec ze szkołą, z lat 1853–1861, ul. Międzyleska 18,
- dom przy ul. Międzyleskiej 22, z XIX wieku, dawny dwór sędziowski[7], nakryty dachem naczółkowym.
Inne zabytki[2]:
- drewniane i murowane domy z XIX i XX wieku,
- krzyże przydrożne i kapliczki.
Gospodarka
[edytuj | edytuj kod]W miejscowości działało Państwowe Gospodarstwo Rolne Domaszków[10].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 25816
- ↑ a b c d Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: I-BiS, 1993, s. 110-114. ISBN 83-85773-06-1.
- ↑ a b GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 234 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ M. Choroś, Ł. Jarczak, Słownik nazw miejscowych Dolnego Śląska, Opole 1995, s. 35.
- ↑ a b c d e f g h i j k Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, s. 316. ISBN 978-83-89188-95-3.
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2016-11-07].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 76. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Internetowy System Aktów Prawnych
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: I-BiS, 1994, ISBN 83-85773-06-1
- Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak, Iwona Chomiak, Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Ebersdorf, wieś, pow. bystrzycki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 313.
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Dawna miejscowość |
