Edward Kłosiński
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Współmałżonek | |
| Lata aktywności |
1970–2006 |
| Odznaczenia | |
 
| |
Edward Stefan Kłosiński[1] (ur. 2 stycznia 1943 w Warszawie, zm. 5 stycznia 2008 w Milanówku) – polski operator filmowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent Liceum Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Absolwent wydziału operatorskiego PWSTiF w Łodzi (1967). Jeden ze współtwórców nurtu kina moralnego niepokoju, ceniony także w Niemczech[2], gdzie realizował filmy od 1980. W latach 1989–1991 był członkiem Komitetu Kinematografii.
Karierę operatorską rozpoczął jako fotosista i asystent operatora. Później był operatorem filmów oświatowych, operatorem kamery i II operatorem filmów krótkometrażowych. Współpracował z wytwórniami „Czołówka” i „Se-ma-for”. Od 1968 przez rok pracował na swojej macierzystej uczelni jako asystent Kurta Webera.
Był autorem zdjęć do filmów fabularnych, m.in. filmów Andrzeja Wajdy (Człowiek z marmuru, Panny z Wilka, Człowiek z żelaza), Krzysztofa Zanussiego (Iluminacja, Barwy ochronne) czy Feliksa Falka (Wodzirej). Jest również autorem zdjęć do seriali telewizyjnych (m.in. Ziemia obiecana, Polskie drogi, Z biegiem lat, z biegiem dni, Modrzejewska).
W ostatnich latach życia był reżyserem świateł do spektakli Andrzeja Wajdy, Magdy Umer, Andrzeja Domalika, Krystyny Jandy, a także spektakli Teatru Telewizji, m.in. do „Nocy Listopadowej” w reż. Andrzeja Wajdy.
Laureat filmowych festiwali polskich i zagranicznych, m.in. w Madrycie, Monte Carlo, Monachium, Panamie. Współzałożyciel Teatru „Polonia”, członek Zarządu Fundacji Krystyny Jandy Na Rzecz Kultury.
2 stycznia 2008 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[1][2]. Podczas ceremonii pogrzebowej został pośmiertnie odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[3].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Drugą żoną Kłosińskiego została aktorka Krystyna Janda, z którą mieszkał w podwarszawskim Milanówku. Miał córkę Magdalenę (z pierwszego małżeństwa) i dwóch synów: Adama i Jędrzeja. Był luteraninem.
Zmarł na raka płuc 5 stycznia 2008. 15 stycznia 2008 został pochowany na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 43, grób 106)[4][5].
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
16 marca 2009 Krystyna Janda odsłoniła gwiazdę Edwarda Kłosińskiego w Alei Gwiazd w Łodzi[6].
Edwardowi Kłosińskiemu został poświęcony film Andrzeja Wajdy pt. Tatarak.
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 stycznia 2008 r. o nadaniu orderu (M.P. z 2008 r. nr 38, poz. 334).
- ↑ a b Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski dla Edwarda Kłosińskiego. prezydent.pl, 2008-01-02. [dostęp 2020-04-14].
- ↑ MKiDN - Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis [dostęp 2021-01-04] (pol.).
- ↑ śp. EDWARD STEFAN KŁOSIŃSKI
- ↑ Pogrzeb Edwarda Kłosińskiego. warszawa.wyborcza.pl, 2008-01-15. [dostęp 2017-11-23].
- ↑ Odsłonięto gwiazdę Edwarda Kłosińskiego. dzienniklodzki.pl, 2009-03-17. [dostęp 2020-04-14].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Edward Kłosiński w bazie Filmweb
- Edward Kłosiński w bazie filmpolski.pl
- Edward Kłosiński na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Absolwenci Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi
- Polscy operatorzy filmowi
- Członkowie Polskiej Akademii Filmowej
- Ludzie związani z Milanówkiem
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- Pochowani na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie
- Urodzeni w 1943
- Zmarli w 2008
- Ludzie urodzeni w Warszawie