Przejdź do zawartości

Generał martwej armii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Generał martwej armii
Gjenerali i ushtrisë së vdekur
Autor

Ismail Kadare

Typ utworu

powieść

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Albania

Język

albański

Data wydania

1963

Wydawca

Shtepia Botuese Naim Frashëri

Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego

1984

Wydawca

Państwowy Instytut Wydawniczy

Przekład

Maria i Cezary Gawrysiowie

Generał martwej armii (alb. Gjenerali i ushtrisë së vdekur) – powieść albańskiego pisarza Ismaila Kadare. Po raz pierwszy została wydana w roku 1963. Polski przekład powieści, dokonany z języka francuskiego przez Marię i Cezarego Gawrysiów i wydany w 1984 r., był pierwszym przekładem powieści Kadarego na język polski i jednocześnie drugim w historii przekładem na język polski albańskiej powieści w ogóle[1].

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Akcja powieści rozgrywa się w Albanii, do której w początkach lat 60. ze specjalną misją przybywa włoski generał, wraz z księdzem[2]. Jego zadaniem jest zebranie informacji i przeprowadzenie ekshumacji szczątków żołnierzy włoskich, poległych w Albanii, w czasie II wojny światowej. Zebrane przy poległych dokumenty i listy przedstawiają wieloznaczny i skomplikowany obraz relacji okupantów z miejscową ludnością. Opowieści miejscowej ludności pozwalają odtworzyć okoliczności śmierci żołnierzy. Trwająca rok misja generała staje się dla Kadarego pretekstem do ukazania heroizmu albańskich partyzantów i okrucieństwa włoskich żołnierzy[2].

Powieść Generał martwej armii jest najczęściej tłumaczonym dziełem Ismaila Kadare – doczekała się przekładu na 29 języków, pierwszym przekładem powieści było wydane w roku 1966 tłumaczenie na język bułgarski.

Ekranizacje

[edytuj | edytuj kod]

W 1983 Luciano Tovoli wyreżyserował film Il generale dell’armata morte na motywach powieści I. Kadare, z Marcello Mastroiannim w głównej roli. W 1989 na motywach powieści powstał film fabularny Powrót martwej armii, w reż. Dhimitra Anagnostiego. W tym samym roku odbyła się premiera francuskiego filmu La Vie et rien d’autre, w reżyserii Bernarda Taverniera, na motywach powieści Ismaila Kadare, z Philippem Noiretem w roli głównej.

Recenzje (w języku polskim)

[edytuj | edytuj kod]

Wybrane przekłady powieści

[edytuj | edytuj kod]
  • 1966: Generalat na myrtwata armija (bułg. tłum. Marina Marinowa), wyd. Sofia
  • 1971: The General of the dead army (ang. tłum. Derek Coltman), wyd. Londyn
  • 1973: Der General der toten Armee (niem. tłum. Sybille A. Rott), wyd. Düsseldorf
  • 1976: General mrtve armade (słoweń. tłum. Jakob Emeršič), wyd. Maribor
  • 1978: General mrtve armije (chorw. tłum. Đuro Plemenčić), wyd. Rijeka
  • 1981: Ǧenerāl al-ǧayš al-mayyit (arab. tłum. Abd 'al-Laṭif), wyd. Damaszek
  • 1983: Le général de l’armée morte (fr. tłum. Jusuf Vrioni), wyd. Paryż
  • 1983: Generál mŕtvej armády (słowacki tłum. Mária Hevierová), wyd. Bratysława
  • 1987: El general del ejército muerto (hiszp. tłum. Ramon Sánchez), wyd. Madryt
  • 1990: Generál mrtvé armády (czes. tłum. Hana Tomková), wyd. Praga
  • 1997: Den doede haers general (norw. tłum. Kari Risvik, Kjell Risvik), wyd. Oslo
  • 2001: Den döda arméns general (szw. tłum. Britt Arenander), wyd. Sztokholm
  • 2004: General na mrtvata vojska (maced. tłum. Adem Gajtani), wyd. Skopje
  • 2004: Viên tướng của đạo quân ché̂t (wietn. tłum. Nguyẽ̂n Văn Sĩ), wyd. Hanoi
  • 2008: Mula armadako generalo (arum. tłum. Ibrahim Elshani), wyd. Prizren
  • 2009: 死者の軍隊の将軍 (jap. tłum. Ichirō Iura), wyd. Tokio
  • 2010: Il generale dell’armata morta: romanzo (włos. tłum. Augusto Donaudy), wyd. Mediolan
  • 2020: Generalul armatei moarte (rum. tłum. Marius Dobrescu), wyd. Bukareszt
  • 2020: Ölüordunun generali (tur. tłum. Ece Dillioğlu), wyd. Stambuł
  • 2021: De generaal van het dode leger (hol. tłum. Piet De Moor), wyd. Amsterdam
  • 2021: Mirušo armijas ģenerālis (łot. tłum. Dens Dimiņš), wyd. Ryga

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pierwszą powieścią pisarza albańskiego przełożoną na język polski był utwór Sterjo Spasse Nie byli osamotnieni (alb. Ata nuk ishin vetëm), przełożony z języka rosyjskiego na polski przez Jerzego Orłowskiego i Zdzisława Stankiewicza i opublikowany w 1960 r.
  2. a b Driada Dervishi. Përballja e dy gjeneralëve: Pirro Mani – Serafin Fanko. „Arkivat Shqiptare”. 102, s. 258, 2019. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]