Gerard Bernacki
| Biskup tytularny Oppidum Consilinum | |||
| |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 listopada 1942 | ||
| Data i miejsce śmierci |
21 grudnia 2018 | ||
| Miejsce pochówku | |||
| Biskup pomocniczy katowicki | |||
| Okres sprawowania |
1988–2012 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
4 czerwca 1967 | ||
| Nominacja biskupia |
18 marca 1988 | ||
| Sakra biskupia |
16 kwietnia 1988 | ||
| Data konsekracji |
16 kwietnia 1988 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Katowice | ||||
| Miejsce | |||||
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Gerard Bernacki (ur. 3 listopada 1942 w Książenicach, zm. 21 grudnia 2018 w Prudniku) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, biskup pomocniczy katowicki w latach 1988–2012, od 2012 biskup pomocniczy senior archidiecezji katowickiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 3 listopada w Książenicach. W latach 1956–1961 kształcił się w Liceum Ekonomicznym w Rybniku, które ukończył ze świadectwem dojrzałości[1]. W latach 1961–1967 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie (w latach 1961–1962 w Tarnowskich Górach)[1][2]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 4 czerwca 1967 w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach biskup koadiutor katowicki Herbert Bednorz[1]. W latach 1971–1974 studiował w Prymasowskim Studium Życia Wewnętrznego w Warszawie, gdzie w 1975 uzyskał licencjat z teologii życia wewnętrznego. Od 1974 do 1976 kontynuował studia na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, które ukończył z magisterium z teologii moralnej[1][2]. Dalsze studia odbył w Rzymie. Wpierw w latach 1977–1981 studiował na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, gdzie po przedłożeniu rozprawy Duchowość chrześcijańska w dokumentach Soboru Watykańskiego II uzyskał doktorat z teologii życia wewnętrznego, następnie w latach 1981–1983 na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu, gdzie otrzymał doktorat z teologii moralnej na podstawie dysertacji Duchowość rodziny chrześcijańskiej w świetle Soboru Watykańskiego II[1].
W latach 1967–1971 pracował jako wikariusz w parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Orzeszu, następnie w latach 1971–1973 w parafii św. Mikołaja w Bielsku-Białej, gdzie jednocześnie był kapelanem szpitalnym. Od 1983 do 1984 pełnił funkcję administratora parafii Matki Boskiej Bolesnej w Rybniku[1][2].
Od 1973 do 1977 pełnił funkcję rektora Diecezjalnego Domu Rekolekcyjnego w Wodzisławiu Śląskim-Kokoszycach. Od 1984 do 1993 prowadził wykłady z teologii życia wewnętrznego i teologii moralnej w Wyższym Seminarium Duchownym w Katowicach. Od 1984 do 1985 był kapelanem szpitalnym. W latach 1985–1988 pełnił funkcję kapelana i sekretarza Damiana Zimonia, biskupa diecezjalnego katowickiego[1].
18 marca 1988 został prekonizowany biskupem pomocniczym diecezji katowickiej ze stolicą tytularną Oppidum Consilinum. Święcenia biskupie otrzymał 16 kwietnia 1988 w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach[1]. Udzielił mu ich Damian Zimoń, biskup diecezjalny katowicki, któremu asystowali Stanisław Nowak, biskup diecezjalny częstochowski, i Alfons Nossol, biskup diecezjalny opolski[3]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Quodcumque discevit vobis, facito” (Czyńcie, cokolwiek wam powie), zaczerpnięte z drugiego rozdziału Ewangelii wg św. Jana[4]. Został ustanowiony wikariuszem generalnym diecezji. W kurii biskupiej pełnił funkcje: moderatora duszpasterstwa kapłanów, egzaminatora diecezjalnego, opiekuna Ruchu Światło-Życie. Wszedł w skład kolegium konsultorów, rady kapłańskiej i rady duszpasterskiej[1]. 31 stycznia 2012 papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego archidiecezji katowickiej[5][6]. Równocześnie ze Stolicy Apostolskiej otrzymał polecenie opuszczenia archidiecezji i zakaz sprawowania na jej terenie posług religijnych[7]. Jako biskup senior mieszkał w klasztorach Bonifratrów, najpierw w Zakopanem, później w Warszawie, a pod koniec życia w Prudniku[8].
W strukturach Episkopatu Polski pełnił funkcję delegata ds. Ruchu Światło-Życie, a także członka Komisji ds. Liturgii i Duszpasterstwa Liturgicznego oraz ds. Zakonnych. Był także wiceprzewodniczącym Unii Apostolskiej Kleru[1]. W 1992 był współkonsekratorem podczas sakry biskupa pomocniczego gnieźnieńskiego Stanisława Gądeckiego[9].
Należał do Franciszkańskiego Zakonu Świeckich[10][11].
Zmarł 21 grudnia 2018 w Prudniku[12]. 29 grudnia 2018 został pochowany na cmentarzu przy ul. Henryka Sienkiewicza w Katowicach[13].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 18–19. ISBN 83-7052-900-3.
- ↑ a b c G. Polak: Kto jest kim w Kościele. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1999, s. 25. ISBN 83-911554-0-4.
- ↑ K.R. Prokop. Sukcesja święceń biskupich pasterzy Kościoła katowickiego (1925/1926–2005/2006). „Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne”. T. 39, z. 2, s. 402, 2006. Księgarnia św. Jacka. ISSN 0137-3447. [dostęp 2015-08-02].
- ↑ Gerard Bernacki na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2016-11-04].
- ↑ Rinuncia di Ausiliare di Katowice (Polonia). press.vatican.va, 2012-01-31. [dostęp 2013-12-26]. (wł.).
- ↑ Katowice: Bp Gerard Bernacki przechodzi na emeryturę. episkopat.pl (arch.), 2012-01-31. [dostęp 2016-11-04].
- ↑ W. Todur: Dlaczego na pogrzebie Gerarda Cieślika nie było jego przyjaciela biskupa? Oburzeni kibice Ruchu piszą do papieża. slask.sport.pl (arch.), 2013-11-11. [dostęp 2024-07-23].
- ↑ S. Kreczmański: Uroczystości pogrzebowe śp. bpa Gerarda Bernackiego. archidiecezjakatowicka.pl (arch.), 2018-12-29. [dostęp 2019-10-05].
- ↑ Gerard Bernacki. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-12-26]. (ang.).
- ↑ S. Kalita. W dukielskim sanktuarium. „Pokój i Dobro”. Nr 1/2011, s. 8. FZŚ. ISSN 1664-3233.
- ↑ S. Tomoń: Pokój i Dobro!. jasnagora.com, 2004-07-24. [dostęp 2015-01-07].
- ↑ Zmarł biskup Gerard Bernacki. katowice.gosc.pl, 2018-12-21. [dostęp 2018-12-21].
- ↑ A. Pietryga: Przeszedł w ręce Boga. katowice.gosc.pl, 2018-12-29. [dostęp 2018-12-29].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nota biograficzna Gerarda Bernackiego na stronie archidiecezji katowickiej (arch.). [dostęp 2019-10-05].
- Gerard Bernacki na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2016-11-04].
- Gerard Bernacki [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-04-24] (ang.).
- Biskupi katowiccy
- Polscy teolodzy katoliccy
- Tercjarze franciszkańscy (biografie)
- Absolwenci Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego
- Absolwenci Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego w Rzymie
- Absolwenci Papieskiego Uniwersytetu Świętego Tomasza z Akwinu w Rzymie
- Pochowani na cmentarzu przy ul. Sienkiewicza w Katowicach
- Ludzie zmarli w Prudniku
- Urodzeni w 1942
- Zmarli w 2018