Irish glen of imaal terrier
 Dorosły irish glen of imaal terrier | |
| Inne nazwy |
glen of imaal terrier |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Kraj pochodzenia |
Irlandia[1] |
| Wymiary | |
| Wysokość |
33 - 35,5 cm |
| Masa |
15 - 16 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa III, Sekcja 1, |
| AKC |
Terrier |
| ANKC |
Grupa 2 - Terriers |
| KC(UK) |
Terrier |
| NZKC |
Terrier |
| UKC |
Grupa 7 - Terrier |
| Wzorce rasy | |
Irish glen of imaal terrier – rasa psów, należąca do grupy terierów. Nie podlega próbom pracy[1].
Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]
Rasa glen of imaal terrier wywodzi się z rejonów wschodniego wybrzeża Irlandii, z okolic hrabstwa Wicklow. Jak podaje Hans Räber istnieje hipoteza, że przybyły na tamte tereny z Anglii w okolicach XVI i XVII wieku. Według niektórych autorów[2]glen może być potomkiem szkockich terierów i buldoga.
Bardzo skąpa, zachowana literatura kynologiczna dotycząca tego typu terierów, podaje m.in. relacje autorstwa Vero Shawa z wystawy psów, jaka odbyła się w Dublinie w roku 1876. Przytacza on, że prezentowano na niej psy niejednorodne pod względem budowy i umaszczenia, zaliczane do terierów irlandzkich, ale wyglądające jak teriery w typie glen of imaal, czyli "przeważały psy długie, niskonożne, i pożyteczne".
W "The Twentieth Century Dog" z 1904 roku, Compton opisuje psa o "krótkich kończynach, długim grzbiecie i umaszczeniu czarnoniebieskim", którego występowanie obejmowało rejony górskie Wicklow. Pies ten ze względu na niskie wymagania w utrzymaniu, był także hodowany przez ubogie warstwy społeczne.
Rasa irish glen of imaal terrier została uznana przez angielski Kennel Club oraz FCI w roku 1975.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Irish glen of imaal terrier to średniej wielkości pies, o krótkich kończynach rozstawionych na zewnątrz. Wadami budowy dla tych terierów są wadliwy zgryz, zbyt krótki grzbiet oraz brak przedpiersia. Natomiast wadami dyskwalifikującymi w ocenie sędziowskiej są nadmierna agresja lub zbytnia nieśmiałość psa, za wąska głowa.
Szata i umaszczenie[edytuj | edytuj kod]
Sierść jest średniej długości, szorstka, z miękkim podszerstkiem. Dopuszczane są następujące typy umaszczenia:
- pręgowane,
- płowe
- błękitnoszare,
- pszeniczne.
W trakcie dorastania ciemne umaszczenie rozjaśnia się. Niedopuszczalna jest sierść w kolorze czarnym lub brązowym lub z płowymi znaczeniami.
Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]
Glen of imaal terrier jest ceniony za upór i zaciętość na polowaniach, gdzie podczas pracy jest cichy i zwinny. Aktywny, pojętny i skory do zabawy. Ma predyspozycje do pracy w wodzie. Silny charakter wymaga konsekwentnego podejścia ze strony właściciela.
Użytkowość[edytuj | edytuj kod]
Glen of imaal terrier były hodowane w celach myśliwskich, do polowań na wydry, lisy oraz borsuki. Hans Räber podaje, że w czasach popularności walk psów, Gleny także były przeznaczone do celów bojowych i otrzymywały zaświadczenie o "absolutnej waleczności" podczas tzw. "prób odwagi"[3]. Wykorzystywany jest także jako pies stróżujący.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 137.
- ↑ Elżbieta Chwalibóg: Teriery. Warszawa: Agencja Wydawnicza "Egros". ISBN 83-86268-48-4.
- ↑ Hans Räber: Encyklopedia psów rasowych. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2001. ISBN 83-7073-220-8.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva-Maria Krämer Rasy psów, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003
- Hans Räber Encyklopedia psów rasowych tom II, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2001