Józef Gawrych
Józef Gawrych (ur. 26 września 1938 w Wólce Czarnińskiej, zm. 6 czerwca 2022 w Warszawie) – polski perkusista, perkusjonalista, wibrafonista, kompozytor[1], muzyk sesyjny[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się we wsi Wólka Czarnińska k. Mińska Mazowieckiego[2]. Ojciec Jan Gawrych był z zawodu leśniczym, zaś matka Aleksandra Gawrych zajmowała się gospodarstwem[2]. Miał dwójkę rodzeństwa[2]. Starszy brat Jerzy uczył się grać na skrzypcach i na akordeonie, a siostra Jadwiga na perkusji (w latach 60. była perkusistką żeńskiego zespołu instrumentalnego Klipsy, który akompaniował Mieczysławowi Foggowi)[2]. Tragiczne wydarzenia z czasów okupacji pozostawiły trwały ślad na dalszych losach rodziny Gawrychów, która w 1943 udzieliła pomocy i schronienia Żydom w wyniku czego z rąk Niemców zginął jego ojciec[2].
W wieku 10 lat rozpoczął naukę gry na akordeonie i fortepianie[2] (1948). W 1953 przeniósł się do Warszawy, gdzie sześć lat później ukończył Liceum Muzyczne (1959)[2]. W 1957 debiutował jako wibrafonista i perkusista w zespole Krzysztofa Sadowskiego Modern Combo, z którym wystąpił w maju na I Ogólnopolskim Przeglądzie Studenckich Zespołów Jazzowych we Wrocławiu, trzy miesiące później na II Festiwalu Muzyki Jazzowej w Sopocie, a we wrześniu 1958 na I Jazz Jamboree[2]. Kilka lat później współpracował z jego kolejnym zespołem Bossa Nova Combo[2]. Od końca lat 50. był też etatowym muzykiem Orkiestry Opery Narodowej i Teatru Wielkiego[2]. Grał w Swingtecie Janusza Zabieglińskiego (m.in. na spotkaniu z Willisem Conoverem w Filharmonii Narodowej) i w składach wielu innych zespołów na kolejnych festiwalach Jazz Jamboree[2]. W 1960 wystąpił tam jako gość specjalny, grając na kongach z Triem Krzysztofa Komedy, które współtworzyli także: Jan Byrczek (kontrabas) i Tadeusz Federowski (perkusja)[2]. W 1963 wziął udział w ostatnim nagraniu płytowym Swingtetu Jerzego „Dudusia” Matuszkiewicza[2]. Była to EP-ka pt. The 'Duduś' Matuszkiewicz Swingtet[3]. W 1966 uczestniczył w nagraniu albumu formacji Janusz Zabiegliński and His Swingtet, wydanego w serii Polish Jazz (vol. 9)[2]. Występował z Kwintetem Włodzimierza Nahornego, współpracował ze Studiem Jazzowym Polskiego Radia, oraz nagrał niezliczoną ilość utworów na potrzeby Radia, Telewizji, Filmu i nagrań płytowych[2][1] – m.in.: Novi Singers (Torpedo z 1970), Katarzyna Gärtner i Ernest Bryll (Na szkle malowane z 1970), Dżamble (Wołanie o słońce nad światem z 1971), Skaldowie (Krywań, Krywań z 1972, Stworzenia świata część druga z 1976, Droga ludzi z 1979), Andrzej i Eliza (Drzewo rodzinne z 1972), Marek Grechuta (Droga za widnokres z 1972), Grupa Organowa Krzysztofa Sadowskiego (Na kosmodromie z 1972), Marianna Wróblewska (Sound of Marianna Wróblewska z 1972, Byle bym się zakochała z 1973), Tadeusz Woźniak (Tadeusz Woźniak z 1972), Niebiesko-Czarni (Naga 2 z 1972), Jazz Carriers (Carry On!, Kwartet Aleksandra Mazura i Novi Singers (Bacharach z 1975), Andrzej Korzyński (Wielki układ z 1976 – ścieżka dźwiękowa wyd. w 2021), Zbigniew Namysłowski (Zbigniew Namysłowski z 1977), 2 plus 1 (Aktor z 1977, Teatr na drodze, Irlandzki tancerz z 1979, Video z 1985), Krzysztof Sadowski (Swing & Blues z 1977), Krzysztof Klenczon (Powiedz stary gdzieś ty był z 1978) Sun Ship (Follow Us z 1978), Jan Ptaszyn Wróblewski Quartet (Z lotu ptaka) z 1980), Małe Wu Wu (Małe Wu Wu z 1988), Krzysztof Daukszewicz (Bieda z 1990), Bemibek (Sprzedaj mnie wiatrowi. Nagrania archiwalne z lat 1970–1973 z 2016), Włodzimierz Korcz (07 zgłoś się – ścieżka dźw. wyd. w 2016) i wiele innych[4]. Od pierwszej połowy lat 60. przez prawie ćwierć wieku grał w sekcji rytmicznej duetu fortepianowego Marek i Wacek, z którym nagrywał i dał setki koncertów, głównie w Europie, a także w Stanach Zjednoczonych[2]. W 1967 roku jako wibrafonista studyjnego Zespołu Zbigniewa Antoszewskiego, dokonał rejestracji szeregu nagrań instrumentalnych (Bonanza, Bradiaga, Poluszko, pole, Głos prerii, Waga ciężka, Wiosenny dzień, Moje serce, Mała Jaga)[5][6]. Nagrywał również z zespołem Arp Life pod kier. Andrzeja Korzyńskiego[7].
Pod koniec życia perkusista ograniczył swą aktywność muzyczną, po raz ostatni wychodząc na scenę w roku 2015 w Teatrze Rampa i biorąc udział w spektaklu pt. Damy i huzary[2]. Zmarł po długiej chorobie w wieku 83 lat[2]. Został pochowany na Cmentarzu Bródnowskim w grobowcu rodzinnym (kwatera 12D-3-17)[8][2][9].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Ożenił się z nie żyjącą już Danutą Gapieniuk, która z zawodu była perkusistką[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Jacek Żyliński: Józef Gawrych. kppg.waw.pl. [dostęp 2022-11-02]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Paweł Brodowski: Józef Gawrych. jazzforum.com.pl, 2022. [dostęp 2022-11-02]. (pol.).
- ↑ Jacek Żyliński: The 'Duduś' Matuszkiewicz Swingtet. kppg.waw.pl. [dostęp 2022-11-02]. (pol.).
- ↑ Józef Gawrych. discogs.com. [dostęp 2023-06-28]. (ang.).
- ↑ Paweł Nawara: Tajfuny – Sezam otwarty. kameleonrecords.pl. [dostęp 2023-03-26]. (pol.).
- ↑ Sezam otwarty. Nagrania instrumentalne z lat 1964–1967 (Kameleon Records, KAMCD 110/111, 2023) info: okładka płyty
- ↑ Arp Life w studiu - „Adolfino Tango” / „Go-go Rock”. youtube.com, 2022-11-01. [dostęp 2022-11-02]. (pol.).
- ↑ Józef Gawrych [hasło w wyszukiwarce cmentarnej] [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2023-01-09].
- ↑ Nekrologi: Józef Gawrych. nekrologi.wyborcza.pl, 2022-06-13. [dostęp 2022-11-02]. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Józef Gawrych w bazie Discogs.com (ang.)
- Józef Gawrych w bazie filmpolski.pl