Kodeks 0181
 Łk 9,59-10,5 | |
| Data powstania |
IV/V wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer |
0181 |
| Zawartość | |
| Język | |
| Rozmiary |
15 × 14 cm |
| Typ tekstu | |
| Kategoria |
II |
| Miejsce przechowywania | |
Kodeks 0181 (Gregory-Aland no. 0181), Pap. Vindobonensis K. 39778 – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu na pergaminie, paleograficznie datowany na IV lub V wiek. Przechowywany w Wiedniu. Do czasów współczesnych zachowała się jedna karta kodeksu. Cytowany jest w wydaniach krytycznych greckiego Nowego Testamentu.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Do dzisiaj zachowała się jedna karta kodeksu, z tekstem Ewangelii Łukasza 9,59-10,14. Karta kodeksu ma rozmiary 15,4 na 13,6 cm[1][2]. Szerokość marginesów wynosi od 1 do 3 cm. Pergamin strony recto ma barwę brunatną i zachował się w nie najgorszym stanie, z nielicznymi uszkodzeniami. Dziury w środku pojawiły się na skutek zginania karty. Strona verso zachowała się w złej kondycji i nosi ślady uszkodzeń dokonanych przez wodę. Pergamin jest koloru matowobrunatnego, atrament wypłowiał[3].
Tekst pisany jest jedną kolumną na stronę, w 26 linijkach w kolumnie[1][2]. W jednej linijce mieści się zazwyczaj 28 liter. Litery są regularne, kształt greckich liter przypomina spotykany w Kodeksie Aleksandryjskim[3]. Skryba popełnia błędy itacyzmu i inne błędy wynikające z błędnej interpretacji fonetycznego brzmienia greckich słów[4].
Nomina sacra (imiona święte) pisane są skrótami (κε, ις, θυ, κς), również liczby zapisywane są skrótami (οβ – 72)[3].
Tekst
[edytuj | edytuj kod]Tekst fragmentu reprezentuje aleksandryjską tradycję tekstualną. Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii II[1], co oznacza, że jest ważny dla odtworzenia oryginalnego tekstu NT[5]. Zawiera niewiele wariantów tekstualnych[4].
W Łk 9,62a przekazuje wariant εἶπεν δὲ ὀ Ἰησοῦς (powiedział zaś Jezus), w czym jest zgodny z tekstem papirusów Chester Beatty I, Papirus Bodmer XIV-XV, Kodeks Watykański oraz z minuskułem 700. Kodeks Synajski, Aleksandryjski, Efrema i Waszyngtoński przekazują wariant εἶπεν δὲ πρὸς αυτὸν ὀ Ἰησοῦς (powiedział zaś do niego Jezus)[6].
W Łk 9,62b przekazuje wariant akcentowy ἑπιβάλλων (nakładający) zamiast ἑπιβαλών. Wariant rękopisu potwierdza Bodmer XIV-XV, Kodeks Aleksandryjski, Regius i Waszyngtoński[6].
W Łk 10,3 przekazuje wariant ἰδοὺ ἑγώ ἀποστέλλω (oto ja posyłam) zamiast ἰδοὺ ἀποστέλλω (oto posyłam). Wariant rękopisu potwierdzają: Kodeks Efrema, Bezy, Regius, Waszyngtoński, Koridethi, Zacynthius, Athous Lavrensis, f1, f13, 33 oraz rękopisy reprezentujące bizantyjską tradycję tekstualną[6].
W Łk 10,4 brakuje spójnika καί (i), w czym jest zgodny z Kodeksem Synajskim, minuskułem 28, 33 i 2542[6][7].
W Łk 10,10 przekazuje unikatowy wariant ἑπιέρχησθη (wejdziecie). Wariant ten nie został uwzględniony przez Alanda, który wliczył rękopis do grupy wspierających wariant εἰσέρχησθη (wejdziecie). Są to rękopisy: Aleksadryjski, Nitryjski, Waszyngtoński, Koridethi, Athous Lavrensis oraz rękopisy tradycji bizantyjskiej. Krytycy tekstu za poprawny wariant uważają εἰσέλθητε (wejdziecie), wspierany przez: Chester Beatty I, Bodmer XIV-XV, Kodeks Synajski, Watykański, Efrema, Bezy[8][7].
Historia
[edytuj | edytuj kod]
W oparciu o kształt liter paleografowie datują ten fragment na IV lub V wiek[3]. W taki sposób datuje go INTF[2]. Powstał w Egipcie i tam został znaleziony (prawdopodobnie w El-Aszmunejn)[3].
Na liście rękopisów Nowego Testamentu umieścił go niemiecki biblista Ernst von Dobschütz w 1924 roku i oznaczył go za pomocą siglum 0181[9][10].
Faksymile kodeksu opublikował w 1911 roku austriacki paleograf Karl Wessely[4]. Tekst rękopisu został opublikowany w 2008 roku przez Stanleya E. Portera oraz Wendy J. Porter[11]. Porterowie poprawili błędy Wessely'ego (np. w Łk 9,59 dyftong νγ, a nie γγ)[4].
Rękopis jest cytowany w wydaniach krytycznych greckiego Nowego Testamentu. W 27 wydaniu Nestle-Alanda (NA27) zaliczony został do grupy rękopisów cytowanych w pierwszej kolejności[12].
Rękopis jest przechowywany w Austriackiej Bibliotece Narodowej (Pap. K. 39778) w Wiedniu[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Aland i Aland 1989 ↓, s. 132.
- ↑ a b c d INTF: Kodeks 0181 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2014-02-12].
- ↑ a b c d e Porter i Porter 2008 ↓, s. 123.
- ↑ a b c d Porter i Porter 2008 ↓, s. 124.
- ↑ Aland i Aland 1989 ↓, s. 167.
- ↑ a b c d Porter i Porter 2008 ↓, s. 127.
- ↑ a b NA27 ↓, s. 191.
- ↑ Porter i Porter 2008 ↓, s. 128.
- ↑ Kurzgefasste 1963 ↓, s. 9.
- ↑ Aland i Aland 1989 ↓, s. 84.
- ↑ Porter i Porter 2008 ↓, s. 124-128.
- ↑ NA27 ↓, s. 17*.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kurt Aland, Barbara Aland: Der Text des Neues Testaments. Einführung in die wissenschaftlichen Ausgaben sowie in Theorie und Praxis der modernen Textkritik. Wyd. 2. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 1989. ISBN 3-438-06011-6. (niem.).
- K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
- K. Aland: Kurzgefasste Liste der griechieschen Handschriften des Neuen Testaments. Wyd. 1. Berlin: Walter de Gruyter, 1963, s. 9. (niem.).
- New Testament Greek Papyri and Parchments. ed. Stanley E. Porter & Wendy J. Porter. Berlin – New York: Walter de Gruyter, 2008, s. 123–129. ISBN 978-3-11-020308-0.
- Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C.M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001. ISBN 978-3-438-05100-4.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- INTF: Kodeks 0181 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2014-02-12].