Konflikt w Tigraju

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ten artykuł dotyczy trwającego wydarzenia. Informacje w nim zamieszczone mogą się zmienić lub zdezaktualizować wraz z postępem zdarzenia, a początkowe doniesienia mogą być niepewne. Ostatnie aktualizacje do tego artykułu mogą nie odzwierciedlać najbardziej aktualnych informacji.
Konflikt w Tigraju
Ilustracja
Położenie regionu Tigraj w Etiopii.
Czas listopad 2020 –
Terytorium  Etiopia
Strony konfliktu
 Etiopia Tigrajski Ludowy Front Wyzwolenia
Dowódcy
Abiy Ahmed Ali
Birhanu Jula Gelalcha 		Debretsion Gebremichael
Straty
500 zabitych[1]

Konflikt w Tigraju – konflikt wewnętrzny w Etiopii pomiędzy siłami rządowymi a władzami regionu Tigraj trwający od listopada 2020 r.

Tło[edytuj | edytuj kod]

Od zakończenia wojny domowej w Etiopii krajem rządził Etiopski Ludowo-Rewolucyjny Front Demokratyczny, będący koalicją kilku mniejszych partii. Wybijającym ugrupowaniem oraz trzonem koalicji był Tigrajski Ludowy Front Wyzwolenia, którego członkowie, często weterani wojny domowej, zajmowali prominentne stanowiska w rządzie i dominowali na arenie krajowej[2]. Od momentu wyboru na premiera Abiya Ahmeda Aliego, wywodzącego się z ludu Oromo, TFLD zaczął tracić na znaczeniu. Tigrajscy urzędnicy skarżyli się na marginalizowanie oraz niesłuszne oskarżenia o korupcję. Oliwy do ognia dolał sam premier, gdy lata 1991–2018 nazwał „27-leciem ciemności”[3]. Dodatkowo pod koniec 2019 r. powołał do życia nową partię, mającą zastąpić istniejącą koalicję. W skład partii weszło większość ugrupowań koalicyjnych, jednakże TFLW nie zgodził się na połączenie i po raz pierwszy od 1991 znalazł się poza rządem[4]. Napięcia pomiędzy rządem a władzami TLFW zaczęły narastać we wrześniu 2020, gdy władze Tigraju zdecydowały się przeprowadzić regionalne referendum pomimo sprzeciwu premiera, wynikającego z trwania pandemii koronawirusa[5]. 3 listopada parlament federalny zaproponował uznanie TLFW za organizację terrorystyczną[6].

Tigrajczycy stanowią około 7% ludności Etiopii[7]. Region Tigraj jest piątym pod względem wielkości regionem administracyjnym Etiopii, zaś stolica regionu Mekelie jest czwartym pod względem ludności miastem państwa[8]. Jest to region górzysty, z najwyższym szczytem sięgającym prawie 4 tysięcy metrów. Jednocześnie jest położony blisko granicy z Erytreą, dzięki czemu wielu Tigrajczyków posiada doświadczenie wojenne[9].

Przebieg konfliktu[edytuj | edytuj kod]

4 listopada premier Abiy Ahmed Ali poinformował o rozpoczęciu interwencji militarnej, jako odpowiedź rządu na zajęcie bazy wojskowej przez zbrojnę ramię TFLW[10]. Przejęta miała zostać baza wojskowa w ponad 300-tysięcznym Mekelie, położonym niedaleko granicy z Erytreą. Premier informował, że siły TFLW przejęły m.in. składy amunicji artyleryjskiej[11]. W regionie ogłoszony został stan wyjątkowy na okres sześciu miesięcy[12]. Zamknięte zostały wszystkie lotniska oraz węzły komunikacyjne. Zablokowany został dostęp do internetu oraz sieci telefonicznej. Na prośbę rządu w Addis Abebie, Sudan zamknął granicę z Etiopią, odcinając Tigraj od pomocy z zewnątrz[13]. Dwa dni później premier Ali poinformował o rozpoczęciu nalotów na region[14]. 8 listopada służby prasowe powiązane z rządem poinformowały o zwolnieniu szefa MSZ, szefa sztabu armii oraz szefa wywiadu. Nowym szefem sztabu został generał-porucznik Birhanu Jula Gelalcha[15]. 9 listopada źródła wojskowe poinformowały o „setkach zabitych”. Przedstawiciele wojskowi poinformowali o ponad 500 ofiarach po stronie sił Tigraju[1]. Jednocześnie pracownicy Amnesty International poinformowali o możliwej masakrze, która miała dokonać się w miejscowości Mai-Kadra. Zasztyletowanych zostało „dziesiątki, a może setki” osób[16]. 12 listopada Ali poinformował o „wyzwoleniu zachodniego Tigraju”. Jednocześnie stwierdził, że znaleziono ciała żołnierzy etiopskich zabitych przez wojska Tigraju[17]. Dzień później władze Tigraju poinformowały o ostrzelaniu rakietowym dwóch lotnisk w regionie Amhara. Zaatakowane zostały porty lotnicze w miastach Gondra i Bahyr Dar. Podczas ataku zginąć miały dwie osoby, zaś 15 zostało rannych[18].

W niedzielę 15 listopada władca Tigraju Debretsion Gebremichael poinformował o ostrzelaniu rakietowym lotniska w sąsiedniej Erytrei, zlokalizowanego w pobliżu stolicy kraju Asmary. Była to odpowiedź na pomoc, jaką wojska Erytrei miały udzielić Etiopii. Gebremichael powiedział agencji Reuters, że jego oddziały od kilku dni walczyły z 16 dywizjami erytrejskiej armii. Jednocześnie zdementował informacje o wkroczeniu wojsk TFLW-u do Erytrei[19][20]. Dodatkowo władze TFLW oskarżyły Zjednoczone Emiraty Arabskie o wysłanie nad terytorium konfliktu bezzałogowych statków powietrznych z miejscowości Asab w Erytrei, które miały wspomagać siły rządowe[21]. Tego samego dnia wojska rządowe wyzwoliły miasto Alamata, położone w zachodniej części regionu. Siły TFLW uciekły z miasta "zabierając ze sobą około 10 tys więźniów[22].

17 listopada premier Ali ogłosił wejście interwencji w decydująca fazę po tym, jak upłynęło trzydniowe ultimatum postawione TFLW[23].

Sytuacja humanitarna[edytuj | edytuj kod]

Niestabilna sytuacja polityczna w sąsiednich państwach oraz trwające od lat konflikty, spowodowały, że Etiopia stała się jednym z największych ośrodków azylowych dla uchodźców na świecie. Na początku 2020 r. w kraju przebywało 735 204 uchodźców, głównie z Sudanu Południowego. Tigraj był jednym z regionów, który gościł większą liczbę uchodźców[24]. Wybuch konfliktu odwrócił diametralnie rolę: to obywatele Etiopii stali się uchodźcami. Według danych UNHCR z 13 listopada, ponad 14,5 tys dzieci, kobiet oraz mężczyzn uciekło przed wojną do Sudanu Południowego. Dodatkowo wielu Etiopczyków opuściło swoje domy i przedostało się w głąb kraju, gdzie nie toczą się walki. Jednocześnie znacznie pogorszyła się sytuacja 96 tysięcy uchodźców z Erytrei przebywających w Tigraju[25]. 17 listopada dane UNHCR mówiły już o 27 tys uchodźców[26]. Ponad 600 osób, głównie obcokrajowców z organizacji międzynarodowych, zostało przewiezionych w dwóch konwojach z Tigraju do stolicy państwa Addis Abeby[23].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Etiopia: setki ofiar ofensywy w Tigraju (pol.). defence24.pl. [dostęp 2020-11-14].
  2. ↑ Tigray crisis: Why there are fears of civil war in Ethiopia (ang.). BBC. [dostęp 2020-11-16].
  3. ↑ Ethiopia Escalates Fight Against Its Powerful Tigray Region (ang.). nytimes.com. [dostęp 2020-11-16].
  4. ↑ Why Abiy Ahmed’s Prosperity Party could be bad news for Ethiopia (ang.). Al-Dżazira. [dostęp 2020-11-11]./.
  5. ↑ Ethiopia on the edge as conflict breaks out in Tigray (ang.). Al-Dżazira. [dostęp 2020-11-11].
  6. ↑ Tigray crisis: Ethiopia orders military response after army base seized (ang.). BBC. [dostęp 2020-11-11].
  7. ↑ CIA World Factbook – Ethiopia (ang.). [dostęp 2020-11-15].
  8. ↑ Ethiopia (ang.). [dostęp 2020-11-15].
  9. ↑ Tigray crisis: ‘They know how to fight and they can do it ’til the end’ (ang.). Financial Times. [dostęp 2020-11-15].
  10. ↑ Ethiopia sends army into Tigray region, heavy fighting reported (ang.). Reuters. [dostęp 2020-11-11].
  11. ↑ Jacek Raubo: Etiopia: wojskowa odpowiedź w bogatym regionie kraju (pol.). defence24.pl. [dostęp 2020-11-14].
  12. ↑ Ethiopia declares state of emergency in opposition-ruled Tigray (ang.). Al-Dżazira. [dostęp 2020-11-14].
  13. ↑ Konrad Gadera: Etiopia chce rozbroić Tigraj, oskarża zagranicę o jątrzenie. konflikty.pl. [dostęp 2020-11-14].
  14. ↑ Ethiopian PM announces airstrikes in country’s Tigray region (ang.). apnews.com. [dostęp 2020-11-14].
  15. ↑ Etiopii grozi wojna domowa. Premier zwalnia najważniejszych urzędników (pol.). polskieradio.pl. [dostęp 2020-11-14].
  16. ↑ Etiopia. Amnesty International donosi o setkach zmasakrowanych cywilów w Tigraju (pol.). wp.pl. [dostęp 2020-11-14].
  17. ↑ Setki ofiar, oskarżenia o egzekucje. „Zachodni Tigraj został wyzwolony” (pol.). tvn24.pl. [dostęp 2020-11-14].
  18. ↑ Ethiopia: Tigray forces target airports, threaten Eritrea (ang.). Al-Dżazira. [dostęp 2020-11-14].
  19. ↑ Ethiopia: Tigray leader confirms bombing Eritrean capital (ang.). Al-Dżazira. [dostęp 2020-11-15].
  20. ↑ Ethiopia Tigray crisis: Rockets hit outskirts of Eritrea capital (ang.). BBC. [dostęp 2020-11-15].
  21. ↑ Rakiety z Tigraj spadły w stolicy Erytrei (pol.). defence24.pl. [dostęp 2020-11-16].
  22. ↑ Ethiopia says new town seized in Tigray (ang.). Al-Dżazira. [dostęp 2020-11-16].
  23. ↑ a b Giulia Paravicini: Ethiopia says its troops marching on Tigrayan capital. reuters.com. [dostęp 2020-11-17].
  24. ↑ UNHCR: Ethiopia Country Refugee Response Plan 2020–2021 (ang.). eliefweb.int. [dostęp 2020-11-16].
  25. ↑ Humanitarian crisis deepens amid ongoing clashes in Ethiopia’s Tigray region (ang. • fr. • hiszp.). unhcr.org. [dostęp 2020-11-16].
  26. ↑ Pace of Ethiopian refugee arrivals in Sudan unseen in the last two decades (ang. • fr.). unhcr.org.pl. [dostęp 2020-11-17].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Konflikt_w_Tigraju&oldid=61452768”