Przejdź do zawartości

Konklawe 1334

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konklawe 1334
Ilustracja
Daty i miejsce
13 – 20 grudnia 1334
Pałac papieski w Awinionie
Główne postacie
Dziekan

Guillaume Godin

Kamerling

Gasbert de Valle, abp Arles

Protoprezbiter

Jacques Fournier OCist (do wyboru 20 grudnia)
Raymond de Mostuejouls OSB (w dniu 20 grudnia)

Protodiakon

Napoleone Orsini Frangipani

Wybory
Liczba głosowań

1

Liczba elektorów
• uczestnicy
• nieobecni


24
0

Wybrany papież
Zdjęcie papieża
Jacques Fournier OCist
Przybrane imię: Benedykt XII

Konklawe 13-20 grudnia 1334 – drugie konklawe okresu niewoli awiniońskiej i pierwsze, które odbywało się w Awinionie (poprzednie w 1316 odbyło się w Lyonie). Zakończyło się wyborem Benedykta XII na następcę Jana XXII.

Śmierć Jana XXII

[edytuj | edytuj kod]

Sędziwy papież Jan XXII zmarł 4 grudnia 1334 roku po nadspodziewanie długim, 18-letnim pontyfikacie. Upłynął on pod znakiem ustabilizowania siedziby papiestwa w Awinionie i umocnienia wpływów francuskich w kurii papieskiej. Dopiero pod koniec życia Jan XXII, zaniepokojony pogłębiającym się chaosem we Włoszech, groźnym dla władzy Kościoła w tamtych stronach, zaczął rozważać powrót do Rzymu, jednak przeciwna temu była większość kardynałów, a i sam papież wyraźnie się do tego nie spieszył. Kwestia powrotu na Tyber okazała się najważniejsza podczas konklawe po jego śmierci i zaważyła na jego wyniku[1][2].

Lista uczestników

[edytuj | edytuj kod]

W konklawe wzięło udział wszystkich 24 kardynałów, w tym 16 Francuzów, 7 Włochów i Hiszpan[1][3]:

Jan XXII mianował dziewiętnastu elektorów, Klemens V i Bonifacy VIII po dwóch, a Mikołaj IV jednego.

Urząd kamerlinga Świętego Kościoła Rzymskiego sprawował wówczas Gasbert de Valle, arcybiskup Arles i krewny papieża Jana XXII[1].

Podziały w Kolegium Kardynalskim

[edytuj | edytuj kod]

Święte Kolegium dzieliło się na dwie frakcje narodowe[2][1]:

  • francuską – pod wodzą kardynała Élie Talleyranda de Périgord, która opowiadała się za pozostaniem w Awinionie. Grupowała ona blisko 2/3 kardynałów, co oznaczało, że mogła przeforsować swoją wolę nie oglądając się na zdanie reszty,
  • włoską – skupioną wokół kardynała Giovanniego Colonny.

Powszechnie spodziewano się wyboru francuskiego kardynała Jean-Raymonda de Comminges, biskupa Porto e Santa Rufina[1].

Przebieg konklawe. Wybór Benedykta XII

[edytuj | edytuj kod]

Konklawe rozpoczęło się 13 grudnia, jednak przez pierwsze siedem dni nie odbyło się ani jedno głosowanie. W tym czasie francuscy kardynałowie próbowali uzyskać od swojego kandydata Jean-Raymondade Comminges jednoznaczną i uroczystą deklarację, że nie zamierza opuszczać Awinionu. Kardynał z Comminges konsekwentnie odmawiał jednak złożenia takiej deklaracji, toteż kiedy 20 grudnia w końcu przystąpiono do głosowania, wymaganą większość 2/3 głosów nieoczekiwanie uzyskał kardynał Fournier, którego początkowo nie uważano za papabile, a przeprowadzony następnie akces uczynił ten wybór jednomyślnym. Elekt był całkowicie zaskoczony takim obrotem sprawy (miał powiedzieć swoim elektorom „wybraliście osła”), jednak przyjął wybór pod imieniem Benedykt XII. 8 stycznia 1335 w awiniońskim klasztorze dominikanów nowy papież został uroczyście koronowany przez protodiakona Napoleone Orsiniego[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f John Paul Adams: Sede Vacante 1334. 2010. [dostęp 2015-02-23].
  2. a b c Guillaume Mollat: Les Papes d'Avignon (1305-1378). Paryż: 1912, s. 63-64.
  3. Konrad Eubel: Hierarchia Catholica Medii Aevi. Volumen I. Münster-Padwa: 1913-1960, s. 18 przyp. 1.
  4. a b c d Od XIV do XVI wieku (a sporadycznie nawet i jeszcze później) rozpowszechniony był zwyczaj nazywania kardynałów (nawet w oficjalnych dokumentach) nie według ich imion i nazwisk, lecz według pseudonimów nawiązujących najczęściej do miejsca pochodzenia, diecezji lub kościoła tytularnego danego kardynała.