Papieska elekcja 1254
Daty i miejsce | |
11–12 grudnia 1254 | |
Neapol | |
Główne postacie | |
Dziekan |
Rinaldo Conti do wyboru 12 grudnia) |
---|---|
Prodziekan |
István Báncsa (w dniu 12 grudnia) |
Protoprezbiter |
Jan z Toledo OCist |
Protodiakon | |
Wybory | |
Liczba elektorów • uczestnicy • nieobecni |
|
Wybrany papież | |
Rinaldo Conti Przybrane imię: Aleksander IV |
Papieska elekcja 11-12 grudnia 1254 – odbyła się po śmierci Innocentego IV i zakończyła wyborem Aleksandra IV na jego następcę.
Śmierć Innocentego IV
[edytuj | edytuj kod]Innocenty IV zmarł 7 grudnia 1254 roku w Neapolu, który stał się jego stolicą kilka tygodni wcześniej, po tym, jak wykorzystując walki o schedę po cesarzu Fryderyku II bezpośrednio przyłączył Królestwo Sycylii do Państwa Kościelnego. Jednak Manfred Hohenstauf, nieślubny syn Fryderyka II, nie rezygnował ze swych roszczeń i na początku grudnia 1254 pokonał pod Foggią wojska papieskie dowodzone przez kardynała legata Guglielmo Fieschi, bratanka papieża[1].
Lista uczestników
[edytuj | edytuj kod]Święte Kolegium na początku grudnia 1254 liczyło 12 kardynałów, jednak kardynał Stefano Conti zmarł dzień po śmierci Innocentego IV. Spośród pozostałych jedenastu dziewięciu wzięło udział w elekcji[1][2]:
- Rinaldo Conti di Jenne (nominacja kardynalska: 18 września 1227) – kardynał biskup Ostia e Velletri; prymas Świętego Kolegium Kardynałów
- István Báncsa (23 grudnia 1251) – kardynał biskup Palestriny
- Jan z Toledo OCist (28 maja 1244) – kardynał prezbiter S. Lorenzo in Lucina; protoprezbiter Świętego Kolegium Kardynałów
- Hughes de Saint-Cher OP (28 maja 1244) – kardynał prezbiter S. Sabina; penitencjariusz większy
- Riccardo Annibaldi (29 maja 1238) – kardynał diakon S. Angelo in Pescheria; protodiakon Świętego Kolegium Kardynałów
- Ottaviano Ubaldini (28 maja 1244) – kardynał diakon S. Maria in Via Lata
- Giovanni Gaetano Orsini (28 maja 1244) – kardynał diakon S. Nicola in Carcere Tulliano
- Guglielmo Fieschi (28 maja 1244) – kardynał diakon S. Eustachio
- Ottobono Fieschi (23 grudnia 1251) – kardynał diakon S. Adriano
Wśród elektorów było pięciu Włochów, Węgier, Anglik, Hiszpan i Francuz. Dwóch z nich mianował Grzegorz IX, a pozostałych siedmiu Innocenty IV.
Nieobecni
[edytuj | edytuj kod]Dwóch kardynałów (Francuz i Włoch) z nominacji Innocentego IV:
- Odon de Châteauroux (28 maja 1244) – kardynał biskup Tusculum; legat papieski w Outremer
- Pietro Capocci (28 maja 1244) – kardynał diakon S. Giorgio in Velabro; legat papieski w Niemczech
Przebieg elekcji
[edytuj | edytuj kod]Niezwłocznie po śmierci Innocentego IV kardynałowie wysłali gońca do jego bratanka kardynała Guglielmo Fieschiego z wezwaniem do pilnego powrotu do Neapolu. Kardynałowie obecni w Neapolu chcieli jak najszybciej powrócić do Rzymu i dopiero tam przystąpić do wyboru następcy Innocentego IV. Burmistrz Neapolu Bertolino Tavernerio di Parma nakazał jednak zamknięcie bram miasta i zmusił kardynałów do przeprowadzenia elekcji na miejscu[3][1].
Kardynał Guglielmo Fieschi przybył do Neapolu 11 grudnia i po odprawieniu modlitw nad grobem wuja dołączył do pozostałych kardynałów. Elektorzy zostali zamknięci w przymusowej klauzurze w pałacu Piera della Vigna i tego samego dnia wieczorem rozpoczęli procedurę wyboru nowego papieża[3][1].
12 grudnia, a więc już drugiego dnia obrad, około godziny 9 rano, jednomyślny wybór padł na kardynała biskupa Ostia e Velletri Rinaldo Contiego, krewnego Grzegorza IX, który jednak uchodził za bardziej ugodowo nastawionego od swoich poprzedników. Elekt przybrał imię Aleksander IV[1][3].
Według kronikarza Salimbene wybór Aleksandra IV miał nastąpić w procedurze compromissum, tj. nie przez całe Święte Kolegium, lecz wydelegowaną komisję i tę wersję przyjmuje część historyków[3][1]. Jednakże przeczy temu relacja naocznego świadka Mikołaja Calviego, biografa Innocentego IV, jak również oficjalne pisma nowego papieża informujące o jego wyborze, wskazujące jednoznacznie na jednomyślny wybór przez wszystkich obecnych w Neapolu kardynałów[4].
20 grudnia 1254 nowy papież został koronowany w neapolitańskiej katedrze[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g John Paul Adams: Sede Vacante 1254. 2010. [dostęp 2015-03-26].
- ↑ Odnośnie do danych biograficznych kardynałów zob. Agostino Paravicini Bagliani, Cardinali di curia e „familiae” cardinalizie dal 1227 al 1254, Padwa 1972, passim. Wymieniany także wśród elektorów kardynał Gil Torres w rzeczywistości zmarł 11 listopada 1254, prawie miesiąc przed śmiercią Innocentego IV.
- ↑ a b c d Horace Mann: The lives of the Popes in the Middle Ages. Vol. 15. Londyn: 1929, s. 13-14.
- ↑ Richard Otto Zöpffel: Die Papstwahlen und die mit ihnen im nächsten Zusammenhang stehenden Ceremonien in ihrer Entwicklung vom 11. bis zum 14. Jahrhundert. Göttingen: 1870, s. 119-120.