Liczby nadrzeczywiste

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Drzewo liczb nadrzeczywistych

Liczby nadrzeczywiste (ang. surreal numbers) – klasa obiektów, spełniająca aksjomaty ciała, która zawiera w sobie zarówno liczby rzeczywiste, hiperrzeczywiste, jak i porządkowe. Tak jak liczby hiperrzeczywiste klasa ta zawiera również wielkości nieskończone oraz nieskończenie małe (infinitezymalne). Klasa liczb nadrzeczywistych oryginalnie została oznaczona[1] No, jednak ze względu na podobieństwo do oznaczenia liczb naturalnych z zerem poniżej użyty został symbol

Aksjomatyka liczb nadrzeczywistych[edytuj | edytuj kod]

Trójka jest systemem liczb nadrzeczywistych, jeśli:

  • jest porządkiem liniowym w
  • (tzw. funkcja urodzinowa) jest funkcją określoną w o wartościach będących liczbami porządkowymi.
  • Niech i będących podzbiorami takimi że
Wówczas istnieje takie że:
i jeśli liczba porządkowa jest większa od każdego dla to

Funkcja urodzinowa reprezentuje w pewnym sensie kolejne generacje liczb nadrzeczywistych.

Konstrukcja liczb nadrzeczywistych[edytuj | edytuj kod]

Ich konstrukcja oparta jest na uogólnieniu idei przekrojów Dedekinda, zastosowanej przy konstrukcji liczb rzeczywistych.

Klasa liczb nadrzeczywistych wraz z porządkiem liniowym i funkcją urodzinową jest tworzona etapami, metodą indukcji pozaskończonej.

  1. W każdym etapie tworzone liczby nadrzeczywiste są parami zbiorów liczb nadrzeczywistych utworzonych wcześniej, przy czym żadna liczba należąca do nie jest większa lub równa żadnej liczbie należącej do a wartość funkcji urodzinowej liczby jest większa od wartości funkcji urodzinowej dla każdej liczby w i
  2. Jeśli i reprezentują liczby nadrzeczywiste, to wtedy i tylko wtedy, gdy
    nie istnieje taki, że
    oraz
    nie istnieje taki, że
    Definicja ta odwołuje się zatem do porządku ustalonego we wcześniejszych krokach indukcji.
  3. Dwie liczby nadrzeczywiste i są równe, jeśli
  4. Indukcję rozpoczynamy od pary utożsamianej z liczbą naturalną 0.
  5. W danym kroku indukcji do liczb nadrzeczywistych dołączamy wszystkie liczby możliwe do utworzenia w sposób opisany w punkcie 1.

Para reprezentuje liczbę nadrzeczywistą nie mniejszą od każdej liczby w i nie większą od każdej liczby w

Działania arytmetyczne

Dodawanie jest w tej konstrukcji zdefiniowane następująco:

gdzie:

Negacja liczby:

gdzie:

Mnożenie:

gdzie:

Niektóre podklasy liczb nadrzeczywistych[edytuj | edytuj kod]

  • Liczby porządkowe.
  • Liczby hiperrzeczywiste.
    • Liczby rzeczywiste. Przykładowo:
    • Liczby infinitezymalne, większe od zera, ale mniejsze od dowolnej liczby dodatniej, np.

Ujęcie intuicyjne[edytuj | edytuj kod]

Można też stosować zapis pary zbiorów i mówić, że g to najprostsza liczba ostro większa od i ostro mniejsza od [2].

Przykłady

Można też utożsamiać je z grami (gra Hackenbusha). Gra polega na tym, że jeden gracz usuwa z rysunku po jednej czerwone linie, a drugi czarne. Jednocześnie są usuwane linie, które straciły kontakt z podłożem. Przegrywa ten, kto nie może wykonać ruchu. Jeżeli strategię wygrywającą ma gracz czerwony, liczba jest dodatnia, jeżeli czarny – ujemna, a jeżeli drugi gracz zawsze może wygrać – liczba jest równa zeru. Liczbę przeciwną uzyskujemy przez zamianę kolorów linii. Dodawanie to po prostu postawienie rysunków obok siebie. To, która liczba jest większa, określa się, sprawdzając znak sumy jednej liczby i liczby przeciwnej do drugiej. Można też zdefiniować mnożenie.

Liczby rzeczywiste określa się jako słupki – liczby naturalne to odpowiednia liczba czarnych kresek, przecinek zastępuje układ czarna – czerwona, a potem zera w rozwinięciu dwójkowym to czerwone kreski, a jedynki – czarne. Ostatniego zera skończonej liczby nie zapisuje się.

  • 10 to słupek z dziesięciu czarnych kresek,
  • 1,1001101(2) = 1 i 37/64 to 2 czarne, czerwony, czarny, 2 czerwone, czarny i czerwony,
  • Liczbę pi zapisuje się jako 4 czarne, 3 czerwone, czarny, 2 czerwone, czarny, 4 czerwone, 6 czarnych, czerwony, 2 czarne, czerwony, czarny...

Liczby nadrzeczywiste można też utożsamiać z rzędem wzrostu funkcji:


Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Norman L. Alling, Conway's Field of Surreal Numbers, „Transactions of the American Mathematical Society”, 287 (1), 1985, s. 365, DOI10.2307/2000416, JSTOR2000416 [dostęp 2023-12-08].
  2. John Horton Conway, Richard Kenneth Guy, Księga liczb, ISBN 83-204-2969-2, s. 277–284, 290.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]