Przejdź do zawartości

MS-1 (szybowiec)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
MS-1
Ilustracja
Mieczysław Siegel w szybowcu MS-1
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Konstruktor

Mieczysław Siegel

Typ

szybowiec

Konstrukcja

drewniana

Załoga

1

Historia
Data oblotu

1923

Liczba egz.

1

Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość

6,6 m

Wydłużenie

5,5

Długość

4 m

Wysokość

1,7 m

Powierzchnia nośna

8 m²

Masa
Własna

25 kg

Użyteczna

75 kg

Startowa

100 kg

Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska

MS-1polski szybowiec amatorski z okresu międzywojennego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Mieczysław Siegel zbudował w 1923 amatorski szybowiec, który nazwał MS-1. Była to konstrukcja bezpodwoziowa, start odbywał się z użyciem nóg pilota. Sam pilot był przymocowany do konstrukcji pasami, w trakcie lotu wciągał nogi do kadłuba i opierał je na orczyku. Lądowanie mogło odbywać się na płozach lub nogach pilota. Szybowiec charakteryzował się lekką konstrukcją i niewielkimi rozmiarami co ułatwiało jego transport, montaż i loty.

Konstruktor wykonał na nim wiele krótkich skoków, w trakcie których ulegał licznym uszkodzeniom. Większość uszkodzeń wynikała z umieszczenia statecznika pionowego pod kadłubem w charakterze płozy ogonowej. Konstruktor nie zdecydował się na przebudowę szybowca, zebrane doświadczenia wykorzystał przy budowie kolejnych konstrukcji.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Jednomiejscowy szybowiec amatorski konstrukcji drewnianej w układzie górnopłatu.

Kadłub o przekroju prostokątnym, czteropodłużnicowy, kryty kartonem. Pilot zajmował miejsce w otwartej kabinie, dysponował drążkiem sterowym i orczykiem.

Płat o obrysie prostokątnym zwężony przy końcach, dwudźwigarowy, usztywniony naciągami umocowanymi do piramidki nad kadłubem, do podwozia i do przodu kadłuba. Pokrycie wykonano z papieru pakowego usztywnionego żelatyną. Zamiast lotek płat miał skręcane końcówki o sterowaniu linkowym.

Usterzenie miało powierzchnie sterowe wyginane elastycznie napędzie linkowym. Pokrycie wykonano z papieru pakowego, usztywnionego żelatyną.

Podwozie główne składało się z dwóch równoległych płóz, rolę płozy ogonowej spełniał wzmocniony statecznik pionowy.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]