KLS-II
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Konstruktor |
Antoni Uszacki |
| Typ | |
| Konstrukcja |
drewniana |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1928 |
| Lata produkcji |
1926 |
| Liczba egz. |
1 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
7 m |
| Długość |
4,16 m |
| Wysokość |
2,25 m |
| Powierzchnia nośna |
12,5 m² |
| Masa | |
| Własna |
35 kg |
| Użyteczna |
65 kg |
| Startowa |
100 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
36 km |
| Prędkość min. opadania |
1,4 m/s |
| Doskonałość maks. |
7 |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
KSL-II – polski szybowiec amatorski, skonstruowany w dwudziestoleciu międzywojennym.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1925 roku Jerzy Osiński i inż. Władysław Zalewski zaproponowali opracowanie projektu szybowca, który miał być przeznaczony do budowy amatorskiej. W 1926 roku Antoni Uszacki opracował projekt szybowca a inż. Władysław Zalewski instrukcję jego budowy oraz instrukcję wykonywania lotów szybowcowych. Materiały te, w postaci światłokopii były dystrybuowane przez redakcję „Młodego Lotnika”. Komplet dokumentów kosztował 10 zł a koszt materiałów potrzebnych do zbudowania szybowca zamykał się w kwocie 100 zł. W celu obniżenia kosztów produkcji na podstawowy element budowlany wybrano sosnowe kije od szczotek o średnicy 25 i 30 mm.
Prototyp szybowca został zbudowany w 1926 roku przez międzyszkolne Koło Lotnicze „Start” w Warszawie. Bolesław Miszułowicz, prezes Koła i budowniczy, wprowadził kilka zmian w konstrukcji. Nie doszło do jego oblatania, w maju 1927 roku został zaprezentowany pawilonach wystawienniczych „Łobzowianki” na Wystawie Lotniczej Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. Następnie był przechowywany w hangarze LOPP na lotnisku mokotowskim. W 1928 roku LOPP zażądał zwolnienia miejsca w hangarze, więc członkowie Koła „Start” przeprowadzili próby holowania szybowca za samochodem. Podczas nich szybowiec został rozbity, nie podjęto prób jego odbudowy.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Jednomiejscowy szybowiec konstrukcji drewnianej, w układzie dwupłatu.
Kadłub kratowy, usztywniony w płaszczyźnie pionowej naciągami z drutu stalowego. Pilot siedział na siodełku zamocowanym do jednego z prętów kadłuba, dysponował drążkiem sterowym i pedałami. Płaty o obrysie prostokątnym i konstrukcji dwudźwigarowej. Górny płat o większej rozpiętości od dolnego, tylko on był wyposażony w lotki. Skrzydła kryte wyłącznie od dołu płótnem. Usterzenie krzyżowe, wyłącznie od dołu kryte płótnem. Napęd lotek i sterów linkami stalowymi. Podwozie składało się z dwóch równoległych płóz jesionowych oraz amortyzowanej płozy ogonowej. Start szybowca odbywał się na nogach biegnącego pilota, lądowanie mogło odbywać się na nogach lub na płozach.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy B. Cynk: Polish aircraft 1893-1939. London: Putman & Company, 1971, s. 686. ISBN 0-370-00085-4. OCLC 831346721.
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976, s. 364. OCLC 830596725.
- Prace szybowcowe Koła „Start”. „Młody Lotnik”. Nr 11/1927 (37), s. 240, 1927. Wydawnictwo Komitetu Stołecznego Ligi Obrony Powietrznej Państwa. OCLC 749292984.
- Wystawa Lotnicza L.O.P.P.. „Młody Lotnik”. Nr 6/1927, 1927. Wydawnictwo Komitetu Stołecznego Ligi Obrony Powietrznej Państwa. OCLC 749292984.
