Ikub 1a
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Konstruktor |
Jan Kubicki |
| Typ | |
| Konstrukcja |
drewniana |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
lipiec 1923 |
| Liczba egz. |
1 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
9,4 m |
| Wydłużenie |
4,9 |
| Długość |
6,8 m |
| Wysokość |
2,7 m |
| Powierzchnia nośna |
18 m² |
| Masa | |
| Własna |
104 kg |
| Użyteczna |
66 kg |
| Startowa |
170 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
40-50 km |
| Prędkość min. opadania |
1,3 m/s |
| Doskonałość maks. |
8-9 |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
Ikub 1a – polski szybowiec amatorski, skonstruowany w dwudziestoleciu międzywojennym.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Jan Kubicki, chemik z Warszawy, zaprojektował w 1922 roku szybowiec, który został zbudowany latem 1923 roku[1]. Oblot został wykonany w okolicach Warszawy w lipcu[2].
We wrześniu 1923 roku na szybowcu Ikub 1a wystartował w I Konkursie Ślizgowców w Białce Tatrzańskiej k. Nowego Targu[3]. Podczas tych zawodów w klasyfikacji ogólnej zajął II miejsce, ponadto wykonano na nim pierwszy na świecie nocny lot szybowcem trwający 1 min 40 sek[4].
Szybowiec w późniejszym czasie był prezentowany na wystawie lotniczej w Warszawie[1]. Dalsze jego losy nie są znane.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Jednomiejscowy szybowiec w układzie górnopłatu typu „parasol” o konstrukcji drewnianej.
Kadłub o przekroju czterokątnym, o konstrukcji podłużnicowej. Na kadłubie znajdowała się wieżyczka wykonana z stalowych rur, do której był zamocowany płat. Kabina pilota odkryta, wyposażona w drążek sterowy i orczyk[5]. Pokrycie wykonano ze sklejki olchowej. Baldachim łączący kadłub z płatem wykonano z rur stalowych[6].
Płat dwudźwigarowy, niedzielony, o obrysie prostokątno-trapezowym. Kryty całkowicie płótnem, wyposażony w lotki o napędzie linkowym. Usztywniony naciągami linkowymi biegnącymi do kadłuba i kozła na centropłacie.
Usterzenie klasyczne, krzyżowe. Statecznik pionowy stanowił integralną część kadłuba, statecznik poziomy dwudzielny usztywniony naciągami. Powierzchnie sterowe kryte płótnem. Stery o napędzie linkowym[5].
Podwozie trójpunktowe ze stałą, amortyzowaną płozą ogonową. Podwozie główne wykonane z rur stalowych, koła amortyzowane sznurami gumowymi. Dodatkowo pośrodku osi podwozia znajdowała się drewniana płoza chroniąca kadłub[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Glass 1976 ↓, s. 347.
- ↑ Lot Polski i 2'1923 ↓, s. 12.
- ↑ Pierwszy konkurs szybowców bezsilnikowych. „Sportowiec”. 30/1923, s. 17-20, 20 września 1923. Toruń: Toruński Związek Okręgowy Piłki Nożnej.
- ↑ Pierwszy konkurs szybowców bezsilnikowych. „Sportowiec”. 31/1923, s. 20–23, 27 września 1923. Toruń: Toruński Związek Okręgowy Piłki Nożnej.
- ↑ a b Glass 1976 ↓, s. 348.
- ↑ a b Skrzydlata Polska 1955 ↓, s. 16.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pierwszy polski samolot bez silnika Jana Kubickiego. „Lot Polski”. Nr 2/1923, lipiec 1923. Warszawa: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. OCLC 46930216.}
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976. OCLC 830596725.
- Zdzisław Gryglicki. Szybowiec "Ikub 1a". „Skrzydlata Polska”. 14/1955, 3 kwietnia 1955. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
