WJ-3
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Koło Szybowcowe LOPP Stołpce |
| Konstruktor |
Wiktor Jaworski |
| Typ | |
| Konstrukcja |
drewniana |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji |
1935 |
| Wycofanie ze służby |
1936 |
| Liczba egz. |
1 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
8,2 m |
| Wydłużenie |
6,56 |
| Długość |
5 m |
| Wysokość |
1,62 m |
| Powierzchnia nośna |
10,2 m² |
| Masa | |
| Własna |
65 kg |
| Użyteczna |
78 kg |
| Startowa |
143 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość minimalna |
48 km/h |
| Prędkość ekonomiczna |
53 km/h |
| Prędkość optymalna |
58 km/h |
| Prędkość min. opadania |
1,2 m/s (przy 53 km/h) |
| Doskonałość maks. |
11,5 (przy 58 km/h) |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
WJ-3 – polski amatorski szybowiec szkolny skonstruowany w dwudziestoleciu międzywojennym.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wiktor Jaworski, student Politechniki Warszawskiej[1], postanowił opracować tani szybowiec szkolny przeznaczony do szkolenia początkowego, który miał się charakteryzować niskimi kosztami produkcji i eksploatacji oraz prostotą obsługi. Założenia te chciał osiągnąć poprzez maksymalne uproszczenie konstrukcji[2]. Dlatego też w konstrukcji zastosowano okucia z tłoczonej blachy, żebra w konstrukcji skrzydła miały jedną wielkość, wymiana uszkodzonych elementów była możliwa bez rozmontowywania szybowca. Elementy drewniane budowano z listew sosnowych jednakowej grubości i tylko w trzech szerokościach (5, 13 i 30 mm)[3].
Na podstawie projektu Wiktora Jaworskiego w warsztatach Koła Szybowcowego LOPP w Stołpcach w 1935 roku zbudowano szybowiec, który otrzymał oznaczenie WJ-3. Został on oblatany przez konstruktora na szybowisku w Stołpcach na początku 1936 roku[4] i wykazał się dobrymi własnościami lotnymi. Spełniony też został wymóg niskiego kosztu – budowa szybowca kosztowała 600–700 zł. Za szczególną zaletę uznano niską masę szybowca, która pozwalała 3 osobom przenosić szybowiec z miejsca lądowania na miejsce startu[2].
Konstrukcja nie wzbudziła zainteresowania wytwórni lotniczych, które produkowały własne, sprawdzone konstrukcje. Istniejący egzemplarz służył wyłącznie do lotów doświadczalnych[3].
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Jednomiejscowy szybowiec szkolny w układzie zastrzałowego górnopłatu[2][3][4].
Kadłub o konstrukcji kratownicowej, wzmocniony metalowymi odciągami. Statecznik pionowy stanowił integralną część kadłuba. Fotel pilota z możliwością regulacji położenia.
Skrzydło prostokątne, niedzielone, jednodźwigarowe, wyposażone w lotki. Zastrzały drewniane. W całości wykonane z drewna sosnowego i olchowego, kryte impregnowanym płótnem.
Usterzenie klasyczne, krzyżowe. Ster wysokości niedzielony, podparty drewnianymi zastrzałami. Wszystkie powierzchnie sterowe konstrukcji drewnianej, kryte płótnem.
Podwozie jednotorowe, złożone z drewnianej płozy okutej blachą i płozy ogonowej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ WJ-3. piotrp.de. [dostęp 2019-03-30]. (pol.).
- ↑ a b c Nowy polski szybowiec szkolny WJ-3. „Skrzydlata Polska”. 5/1936, maj 1936. Warszawa: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej.
- ↑ a b c Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976, s. 373-374.
- ↑ a b WJ-3, 1936. samolotypolskie.pl. [dostęp 2019-03-30]. (pol.).
