Przejdź do zawartości

Marcin Wodziński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marcin Wodziński
Data i miejsce urodzenia

30 maja 1966
Świdnica

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: epigrafika hebrajska, historia Żydów polskich w XIX wieku, Haskala, Chasydyzm
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

12 grudnia 1995
Uniwersytet Wrocławski

Habilitacja

22 grudnia 2003

Profesura

7 października 2010

Polska Akademia Nauk
Status

członek korespondent

Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Stanowisko

Kierownik Katedry Judaistyki im. Tadeusza Taubego na Uniwersytecie Wrocławskim

Kierownik Katedry Judaistyki im. Tadeusza Taubego na Uniwersytecie Wrocławskim
Okres spraw.

2003–2024

Następca

Wojciech Tworek

Odznaczenia
Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”
Strona internetowa

Marcin Wodziński (ur. 30 maja 1966 w Świdnicy) – polski historyk i judaista, kierownik Katedry Judaistyki im. Tadeusza Taubego na Uniwersytecie Wrocławskim. Kluczowym zagadnieniem jego badań jest XIX-wieczna historia społeczna Żydów na Śląsku i w Europie Wschodniej (głównie w rozbiorowej Polsce), w szczególności haskala oraz chasydyzm.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kasprowicza w Świdnicy[1]. W 1991 roku ukończył polonistykę na Instytucie Filologii Polskiej, a w 1995 roku obronił pracę doktorską w Śląskoznawczym Studium Doktoranckim przy Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego[2].

W latach 1996–1998 pracował jako wykładowca na Pekińskim Uniwersytecie Języków Obcych i dyrektor Szkoły Polskiej w Pekinie[2].

Od 2003 był kierownikiem Zakładu Studiów Żydowskich, w 2016 roku przekształconego w Katedrę Judaistyki Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 2000–2014 był historycznym konsultantem wystawy głównej Muzeum Historii Żydów Polskich Polin, w latach 2010–2012 głównym historykiem tego Muzeum, a następnie członkiem Rady Historycznej Muzeum. Członek Rady Głównej Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich w latach 2002–2018, a w latach 2011–2018 wiceprezes. Jest też członkiem rady akademickiej programu judaistycznych studiów doktorskich Uniwersytetu Karola w Pradze, Komisji Historii i Kultury Żydów Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie, komitetu sterującego Digital Humanities Forum, European Association for Jewish Studies i in.[3][2].

W swojej pracy nad historią chasydyzmu stosuje zarówno metody jakościowe, jak i geoprzestrzenne metody ilościowe, analizując czynniki geograficzne w rozwoju tego ruchu religijnego w dawnej Polsce i Europie Wschodniej. Podejście geograficzno-ilościowe stanowi podstawę szczególnie jego opublikowanego w 2018 roku Historycznego Atlasu Chasydyzmu, za który w tym samym roku otrzymał National Jewish Book Award. Poza Atlasem, wkładem Marcina Wodzińskiego w historiografię chasydyzmu są jego inne prace na temat rozwoju ruchu w kontekście szerszych procesów społeczno-historycznych regionu: Chasydyzm. Wszystko, co najważniejsze, Hasidism: A New History (współautor) i Studying Hasidism: Sources, Methods, Perspectives (współedytor).

Swoje zainteresowanie metodami humanistyki cyfrowej rozwija również uczestnicząc w projektach z tego zakresu, między innymi w projekcie Yerusha, gdzie był odpowiedzialny za jego polską sekcję, a także w kilku rozwijających się projektach skupiających się na zbieraniu, analizie i publikacji danych wraz z narzędziami do cyfrowej analizy historycznej, we współpracy z innymi uniwersytetami (Bar-Ilana, Uniwersytet w Hajfie, Otwarty Uniwersytet Izraela) oraz Uniwersytetem Toronto.

Wśród wypromowanych doktorów są Agnieszka Jagodzińska, Agata Rybińska, Piotr Grącikowski, Lidia Jerkiewicz i Anna Kałużna oraz dwa doktoraty honorowe Moshego Rosmana i Olgi Tokarczuk.

W latach 2009–2018, pełnił funkcję redaktora naczelnego półrocznika Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich, Studia Judaica, a od roku 2021 jest redaktorem naczelnym półrocznika European Journal of Jewish Studies, wydawanego przez European Association for Jewish Studies[3].

W 2022 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk[4] i członkiem Academia Europaea[5][3].

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Za swoją działalność naukową otrzymał wiele nagród i odznaczeń, m.in. Nagroda Profesora Łukasza Hirszowicza (2008), Nagroda Jana Karskiego i Poli Nireńskiej (2011), Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2015), nagroda National Jewish Book Award (2019)[6] oraz nagroda specjalna Polityki za książkę historyczną roku (2020)[7]. W 2023 roku otrzymał Irena Sendlerowa Memorial Award[3].

W 2024 roku otrzymał Nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej w obszarze nauk humanistycznych i społecznych[8].

Książki

[edytuj | edytuj kod]
  • Chasydzkie centra pielgrzymkowe w Polsce, Wrocław, Instytut Socjologii Uniwersytetu Wrocławskiego 1993
  • Hebrajskie inskrypcje na Śląsku XIII-XVIII w., Wrocław, Towarzystwo Przyjaciół Polonistyki Wrocławskiej i Centrum Badań Śląskoznawczych i Bohemistycznych 1996
  • Groby cadyków w Polsce. O chasydzkiej literaturze nagrobnej i jej kontekstach, Wrocław, Towarzystwo Przyjaciół Polonistyki Wrocławskiej 1998
  • Cmentarz żydowski w Lesku. Vol. 1: Wiek XVI i XVII. Kraków, Księgarnia Akademicka 2002 (współautor: Andrzej Trzciński).
  • Oświecenie żydowskie w Królestwie Polskim wobec chasydyzmu, Warszawa, Wydawnictwo Cyklady 2003
  • Bibliography on the History of Silesian Jewry II - Bibliographie zur Geschichte der Juden in Schlesien II, München, Saur-Verlag 2004 (Bibliographie zur deutsch-jüdischen Geschichte, Bd. 7).
  • Haskalah and Hasidism in the Kingdom of Poland: A History of Conflict, tłum. Sarah Cozens (Oxford and Portland, Littman Library of Jewish Civilization: 2005)
  • Władze Królestwa Polskiego wobec chasydyzmu. Z dziejów stosunków politycznych, Wrocław, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 2008
  • Judaica w aktach Centralnych Władz Wyznaniowych Królestwa Polskiego Archiwum Głównego Akt Dawnych. Informator archiwalny (2010)
  • Źródła do dziejów chasydyzmu w Królestwie Polskim, 1815–1867, w zasobach polskich archiwów państwowych / Hasidism in the Kingdom of Poland, 1815–1867: Historical Sources in the Polish State Archives (2011)
  • Hasidism and Politics: The Kingdom of Poland, 1815–1864 (2013)
  • Historical Atlas of Hasidism (with cartography by Waldemar Spallek) (2018), Princeton University Press (polska wersja: Chasydyzm Atlas Historyczny, Wydawnictwo Austeria)
  • Hasidism: Key Questions (2018) Oxford University Press (polska wersja: Chasydyzm. Wszystko, co najważniejsze, Wydawnictwo Austeria)
  • Hasidism: A New History (co-authored with David Assaf, David Biale, Benjamin Brown, Uriel Gellman, Samuel Heilman, Moshe Rosman, Gad Sagiv) (2018) Princeton University Press

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Rocznik: 1985 [online], www.kasprowiczanie.com [dostęp 2023-10-19].
  2. ↑ a b c Marcin Wodzinski | University of Wroclaw [online], wroc.academia.edu [dostęp 2023-10-19].
  3. ↑ a b c d Katedra Judaistyki - Marcin Wodziński [online] [dostęp 2023-09-04] (pol.).
  4. ↑ Członkowie Polskiej Akademii Nauk: Wodziński, Marcin
  5. ↑ Academy of Europe: Wodzinski Marcin [online], www.ae-info.org [dostęp 2022-11-07].
  6. ↑ Past Winners | Jewish Book Council [online], www.jewishbookcouncil.org [dostęp 2023-09-04] (ang.).
  7. ↑ Redakcja, Nagrody Historyczne: oto nasi tegoroczni laureaci! [online], www.polityka.pl, 2020 [dostęp 2023-09-04] (pol.).
  8. ↑ Prof. dr hab. Marcin Wodziński - laureat Nagrody FNP w obszarze nauk humanistycznych i społecznych [online], Fundacja na rzecz Nauki Polskiej [dostęp 2024-10-30].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Laureaci Nagrody Fundacji na rzecz Nauki Polskiej w obszarze nauk humanistycznych i społecznych
XX wiek
XXI wiek
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marcin_Wodziński&oldid=75103992”