Przejdź do zawartości

Mario Mandžukić

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mario Mandžukić
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 maja 1986
Slavonski Brod

Wzrost

186 cm[1]

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Chorwacja (asystent)

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2004–2005 Marsonia Slavonski Brod 23 (14)
2005–2007 NK Zagreb 50 (14)
2007–2010 Dinamo Zagrzeb 81 (42)
2010–2012 VfL Wolfsburg 56 (20)
2012–2014 Bayern Monachium 88 (48)
2014–2015 Atlético Madryt 28 (12)
2015–2019 Juventus 118 (31)
2019–2020 Al-Duhail 5 (0)
2021 AC Milan 10 (0)
W sumie: 459 (181)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2004–2005  Chorwacja U-19 10 (3)
2007  Chorwacja U-20 1 (1)
2005–2007  Chorwacja U-21 9 (1)
2007–2018  Chorwacja 89 (33)
W sumie: 109 (38)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2021– Chorwacja (asystent)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
II miejsce Rosja 2018 piłka nożna
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Mario Mandžukić (wym. [mârjo mǎnd͡ʒukit͡ɕ]; ur. 21 maja 1986 w Slavonskim Brodzie) – chorwacki piłkarz, występował na pozycji napastnika. W latach 2007–2018 reprezentant Chorwacji[2]. Srebrny medalista Mistrzostw Świata 2018, uczestnik Mistrzostw Świata 2014, Mistrzostw Europy 2012 i 2016. Zdobywca Ligi Mistrzów UEFA z Bayernem Monachium w sezonie 2012/2013.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę rozpoczął w niemieckim Ditzingen koło Stuttgartu. Później powrócił do rodzinnego miasta i grał w Marsonia Slavonski Brod. W lecie 2005 roku przeszedł do NK Zagreb. Występując w drużynie Miroslava Blaževicia zyskał zainteresowanie innych klubów. W lecie 2007 został kupiony przez lokalnych rywali – Dinamo Zagrzeb. Transfer kosztował Dinamo 1,3 mln euro. Mandžukić zastąpił w drużynie Eduardo da Silvę, który odszedł do Arsenalu. Z Dinamo regularnie występował w chorwackiej I lidze. Zagrał też w eliminacjach Ligi Mistrzów i Ligi Europy. W lipcu 2010 roku zdecydował się na transfer do niemieckiego klubu VfL Wolfsburg.

Jednym z jego najbardziej pamiętnych meczów jest rewanż 1. rundy Pucharu UEFA 2007/2008. Rywalem Dinama był AFC Ajax, który pierwszy mecz wygrał na boisku rywala 1:0. W rewanżu Mandžukić wywalczył rzut karny wykorzystany przez Luka Modricia. Wynik 1:0 dla Dinama dawał dogrywkę. Mandžukić zdobył w niej 2 gole w 94 i 96 minucie. Ajax odpowiedział 2 bramkami Klaas-Jan Huntelaara. Zwycięstwo 3:2 premiowało Dinamo awansem do fazy grupowej Pucharu UEFA.

Pierwszy sezon w Dinamie zakończył z dorobkiem 10 bramek i 12 asyst w 29 meczach.

16 lipca 2010 podpisał 4-letni kontrakt z VfL Wolfsburg. Kwota transferu wyniosła około 7-8 mln euro[3].

27 czerwca 2012 podpisał 4-letni kontrakt z Bayernem Monachium[4]. Bawarczycy zapłacili za niego 13 mln euro. W lipcu 2014 roku za 22 mln euro przeszedł do Atlético Madryt[5]. 22 czerwca 2015 podpisał 4-letni kontrakt z Juventusem[6]. Pierwszego gola dla zespołu z Turynu zdobył 29 lipca 2015 roku w Supermeczu rozegranym w Gdańsku przeciwko Lechii Gdańsk. Mecz zakończył się wynikiem 2:1 dla Juventusu.

Wraz z pojawieniem się nowego trenera w Juventusie Maurizio Sarri latem 2019 Mandžukić został odsunięty od składu. W rezultacie razem z kolegą z drużyny Emre Can zostali pominięci w kadrze do Ligi Mistrzów. Po tym jak nie wystąpił ani razu w Juventusie w sezonie 2019/20, zgodził się na dołączenie do katarskiego klubu Al-Duhail 24 grudnia[7]. 19 stycznia 2021 roku w sezonie 20/21, dołączył do włoskiego klubu AC Milan.

3 września 2021 ogłosił zakończenie kariery piłkarskiej w wieku 35 lat[8]. W ciągu kariery zdobył m.in. Ligę Mistrzów, 2 mistrzostwa Niemiec, 4 mistrzostwa Włoch oraz 3 mistrzostwa Chorwacji[9].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]
Mario Mandžukić

W reprezentacji Chorwacji zadebiutował 17 listopada 2007 w wygranym 2:0 meczu z Macedonią w eliminacjach do Mistrzostw Europy 2008.

Mandžukić był jednym z dwóch napastników powołanym przez trenera Slavena Bilicia na mistrzostwa Europy 2012 rozgrywane w Polsce i Ukrainie, w parze z napastnikiem Evertonu Nikicą Jelavićem. Strzelił dwa gole w pierwszym meczu Chorwacji 3:1 z Irlandią, a także zremisowanym 1:1 z Włochami. W decydującym meczu grupowym z Hiszpanią o wyjście z grupy zagrał całe spotkanie, a mecz zakończył się porażką 0:1 i Chorwacja zajęła trzecie miejsce w grupie odpadając z turnieju. Był najlepszym strzelcem turnieju razem z trzema bramkami obok Maria Balotellego, Fernando Torresa, Cristiano Ronaldo, Ałana Dzagojewa i Mario Gómeza.

Został powołany do kadry Chorwacji na Mistrzostwa Świata 2014 w Brazylii, ale został zawieszony na mecz otwarcia (12 czerwca 2014) z gospodarzem Brazylią za czerwoną kartkę którą dostał podczas meczu eliminacyjnym do tego turnieju[10][11], a jego drużyna przegrała mecz z gospodarzami turnieju 1:3[12]. 18 czerwca 2014 wrócił do zespołu na drugi mecz grupowy z Kamerunem tym samym debiutując na mistrzostwach świata, strzelając dwa gole w wygranym spotkaniu 4:0[13], a także został uderzony łokciem w plecy przez Alexa Songa[14] i otrzymując nagrodę zawodnika meczu[15]. 23 czerwca 2014 w ostatnim meczu grupowym przegranym 1:3 przeciwko Meksykowi rozegrał całe spotkanie, a Chorwaci odpadli z turnieju zajmując trzecie miejsce w grupie[16].

Na Mistrzostwach Europy 2016 we Francji znalazł się w kadrze Chorwacji. W pierwszych dwóch meczach z Turcją i Czechami był w wyjściowej jedenastce. Podobnie jak czterech innych regularnych graczy, nie zagrał w ostatnim meczu grupowym z Hiszpanią. W meczu 1/8 finału z Portugalią został zmieniony tuż przed końcem regulaminowego czasu gry. Następnie zespół przegrał mecz w dogrywce 0:1 i został wyeliminowany z turnieju[17].

4 czerwca 2018 roku selekcjoner Zlatko Dalić powołał go do kadry na Mistrzostwa Świata 2018, gdzie zagrał w 6 z 7 meczów, zdobył 3 gole i zanotował asystę[18], doprowadzając swoją drużynę do finału. W finale z Francją zdobył gola po błędzie Hugo Llorisa[19] i gola samobójczego jako pierwszy w historii zawodnik który strzelił w finale mistrzostw świata[20].

14 sierpnia 2018 roku ogłosił decyzję o zakończeniu kariery reprezentacyjnej[2].

Taktyka

[edytuj | edytuj kod]

W czasach gry w Bundeslidze uznawany był za jednego z lepszych piłkarzy na swojej pozycji. Jednakże w Juventusie zyskał renomę głównie jako ciężko pracujący skrzydłowy, wspierający defensywę[21].

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Dinamo Zagrzeb

[edytuj | edytuj kod]

Bayern Monachium

[edytuj | edytuj kod]

Atlético Madryt

[edytuj | edytuj kod]

Juventus

[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Mario Mandžukić w bazie 90minut.pl
  2. ↑ a b Oficjalnie: filar reprezentacji Chorwacji odchodzi. sport.tv.pl. [dostęp 2018-08-14]. (pol.).
  3. ↑ Wolfsburg make their move for Mandžukić. uefa.com. [dostęp 2010-07-17]. (ang.).
  4. ↑ FCB einigt sich mit Wolfsburg und Mandzukic. fcbayern.telekom.de. [dostęp 2012-06-27]. (niem.).
  5. ↑ Mandzukic ya es rojiblanco. clubatleticodemadrid.com. [dostęp 2014-07-10]. (hiszp.).
  6. ↑ Mario Mandżukić oficjalnie piłkarzem Juventusu Turyn. sport.interia.pl. [dostęp 2015-06-22]. (pol.).
  7. ↑ Oficjalnie! Mario Mandżukić ma nowy klub. Odszedł z Juventusu po czterech latach. [dostęp 2019-12-24].
  8. ↑ Wirtualna Polska Media, Wicemistrz świata zakończył karierę. Kiedyś musiał ustąpić miejsca Lewandowskiemu - WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 3 września 2021 [dostęp 2021-09-04] (pol.).
  9. ↑ Mario Mandzukic, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–sukcesy) [dostęp 2021-09-04].
  10. ↑ Search Icon [online], telegraph.co.uk [dostęp 2024-04-24] (ang.).
  11. ↑ Mistrzostwa świata w piłce nożnej 2014. Mario Mandżukić, zamiast grać w meczu otwarcia, spotka się z menedżerem Arsenalu? MŚ - Mundial [online], sport.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  12. ↑ https://www.fifa.com/tournaments/mens/worldcup/2014brazil/match-center/300186456
  13. ↑ Popis Chorwacji i Mandžukicia - Przegląd Sportowy [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  14. ↑ Piłkarze z Kamerunu pobili się na boisku. Oberwał też Mandzukic. WIDEO - Dziennik.pl [online], dziennik.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  15. ↑ 2014 FIFA World Cup Brazil™: Cameroon-Croatia - Report - FIFA.com [online], fifa.com [dostęp 2024-04-24] [zarchiwizowane z adresu 2014-06-22] (ang.).
  16. ↑ Mistrzostwa Świata 2014: Chorwacja - Meksyk 1:3 – Mundial 2014 – Sport Wprost [online], wprost.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  17. ↑ Euro 2016: Portugalia wygrała z Chorwacją. W ćwierćfinale zagra z Polską - RMF 24 [online], rmf24.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  18. ↑ Mario Mandzukic, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–kadra) [dostęp 2018-08-14].
  19. ↑ Finał Francja - Chorwacja 4:2. Co za błąd Llorisa! Mandzukić podnosi Chorwatów! [WIDEO] - Super Express [online], se.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  20. ↑ Francja - Chorwacja. Mario Mandzukić strzelił samobója. Pierwszego w historii MŚ - Mundial [online], sport.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  21. ↑ Is Mandzukic the right man for the job on the left wing?, „Black & White & Read All Over” [dostęp 2017-11-12].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Składy reprezentacji Chorwacji
Skład reprezentacji Chorwacji na Euro 2012

Skład reprezentacji Chorwacji na Mundialu 2014

Chorwacja

Skład reprezentacji Chorwacji na Euro 2016

Chorwacja

Skład reprezentacji Chorwacji na Mundialu 2018

Chorwacja

Królowie strzelców Prva HNL
1992–2000
2001–2010
2011–2020
od 2021
Sportowiec roku Chorwacji według gazety Sportske novosti
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mario_Mandžukić&oldid=74939856”