Otoczenie (matematyka)
- Zobacz też:
Otoczenie punktu – dowolny zbiór, który zawiera zbiór otwarty zawierający dany punkt.
Definicja otoczenia punktu[edytuj | edytuj kod]

Niech będzie elementem przestrzeni topologicznej Zbiór jest otoczeniem punktu gdy istnieje zbiór otwarty dla którego
Innymi słowy, zbiór jest otoczeniem punktu jeśli gdzie oznacza wnętrze zbioru [1].
Uwaga 1: Otoczenie punktu nie musi być zbiorem otwartym – wystarczy, że zawiera zbiór otwarty zawierający dany punkt. W szczególności, otoczenie może być zbiorem domkniętym, zwartym itd. Otoczenia takie nazywamy odpowiednio otoczeniem otwartym, domkniętym, zwartym itp.
Uwaga 2: Należy zwracać uwagę na konwencje stosowane przez różnych autorów. Niektórzy z nich za otoczenia punktu przyjmują wyłącznie zbiory otwarte zawierające dany punkt[2][3]. W stosowanej tu terminologii otoczenia takie nazywamy otoczeniami otwartymi.
Definicja otoczenia zbioru[edytuj | edytuj kod]
Niech jest podzbiorem Otoczeniem zbioru jest zbiór zawierający zbiór otwarty, który zawiera W szczególności, otoczenie zbioru jest otoczeniem każdego punktu tego zbioru
Inaczej mówiąc suma otoczeń wszystkich punktów zbioru jest jego otoczeniem.
Otoczenia w przestrzeniach metrycznych[edytuj | edytuj kod]
W przestrzeni metrycznej z metryką otoczenie punktu można określić za pomocą kul otwartych.
Definicja otoczenia punktu[edytuj | edytuj kod]
jest otoczeniem punktu jeśli istnieje kula otwarta o środku w punkcie i promieniu tj.
która jest zawarta w zbiorze
Definicja otoczenia jednostajnego zbioru[edytuj | edytuj kod]

Otoczeniem jednostajnym zbioru w przestrzeni metrycznej nazwiemy zbiór o tej własności, że istnieje taka liczba że dla każdego kula otwarta o środku w punkcie i promieniu tj.
jest zawarta w zbiorze
Innymi słowy, zbiór jest sumą wszystkich kul o ustalonym promieniu i środkach w punktach zbioru
System otoczeń a topologia[edytuj | edytuj kod]
Jeżeli dla każdego punktu zbioru dana jest pewna rodzina podzbiorów zbioru spełniająca warunki:
- dla każdego mamy, że
- dla dowolnego istnieje takie że dla wszelkich
to fakt ten można wykorzystać do określenia topologii w zbiorze zbiór otwarty definiuje się jako zbiór, który wraz z każdym swoim punktem zawiera również pewien zbiór z rodziny
Otoczenie jako pojęcie pierwotne aksjomatyki[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza aksjomatyka przestrzeni topologicznej, podana przez Hausdorffa, była oparta na pojęciu otoczenia.
Definicja. Przestrzenią topologiczną nazywamy parę złożoną ze zbioru oraz rodziny
zbiorów których elementami są podzbiory (zwane otoczeniami elementu ) zbioru spełniające następujące aksjomaty:
- Każde otoczenie zawiera oraz zbiór jest otoczeniem każdego swojego punktu.
- Każdy zbiór zawierający jakieś otoczenie jest także otoczeniem
- Przecięcie dowolnej pary otoczeń jest także otoczeniem
- W każdym otoczeniu zawarte jest takie otoczenie które jest zarazem otoczeniem każdego swojego punktu[4].
Otoczenie a sąsiedztwo[edytuj | edytuj kod]
W klasycznej analizie matematycznej korzysta się czasem z pojęcia sąsiedztwa punktu, które oznacza otoczenie punktu z wyłączeniem jego samego. Zatem jeżeli jest otoczeniem punktu to zbiór
jest sąsiedztwem punktu
Przykłady otoczeń otwartych[edytuj | edytuj kod]
- Na prostej rzeczywistej z topologią euklidesową otoczeniem otwartym punktu jest np. dowolny przedział otwarty zawierający ten punkt (niekoniecznie umieszczony w środku koła), tj. Sąsiedztwem punktu jest ten przedział bez punktu tj.
- Na płaszczyźnie euklidesowej otoczeniem otwartym punktu jest np. dowolne koło bez brzegu zawierające ten punkt (niekoniecznie umieszczony w środku koła), zaś jego sąsiedztwem jest to koło bez tego punktu.
- W przestrzeni euklidesowej otoczeniem otwartym punktu jest np. dowolna kula bez brzegu zawierająca ten punkt (niekoniecznie umieszczony w środku kuli), zaś jego sąsiedztwem jest kula bez tego punktu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kazimierz Kuratowski: Wstęp do teorii mnogości i topologii. Warszawa: PWN, 1962, s. 109.
- ↑ otoczenie, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-10-04] .
- ↑ W. Kołodziej, Analiza matematyczna, PWN, Warszawa 2009, s. 73.
- ↑ Klaus Jänich: Topologia (tłum. z jęz. niem.). Warszawa: PWN, 1991, s. 14, 15.