Otoczenie (matematyka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
 Zobacz też: Kula.

Otoczenie punktu – dowolny zbiór, który zawiera zbiór otwarty zawierający dany punkt.

Definicja otoczenia punktu[edytuj | edytuj kod]

Zbiór na płaszczyźnie jest otoczeniem punktu jeżeli istnieje koło bez brzegu (czyli otwarta kula w przestrzeni dwuwymiarowej) zawierające i zawarte w

Niech będzie elementem przestrzeni topologicznej Zbiór jest otoczeniem punktu gdy istnieje zbiór otwarty dla którego

Innymi słowy, zbiór jest otoczeniem punktu jeśli gdzie oznacza wnętrze zbioru [1].

Uwaga 1: Otoczenie punktu nie musi być zbiorem otwartym – wystarczy, że zawiera zbiór otwarty zawierający dany punkt. W szczególności, otoczenie może być zbiorem domkniętym, zwartym itd. Otoczenia takie nazywamy odpowiednio otoczeniem otwartym, domkniętym, zwartym itp.

Uwaga 2: Należy zwracać uwagę na konwencje stosowane przez różnych autorów. Niektórzy z nich za otoczenia punktu przyjmują wyłącznie zbiory otwarte zawierające dany punkt[2][3]. W stosowanej tu terminologii otoczenia takie nazywamy otoczeniami otwartymi.

Definicja otoczenia zbioru[edytuj | edytuj kod]

Niech jest podzbiorem Otoczeniem zbioru jest zbiór zawierający zbiór otwarty, który zawiera W szczególności, otoczenie zbioru jest otoczeniem każdego punktu tego zbioru

Inaczej mówiąc suma otoczeń wszystkich punktów zbioru jest jego otoczeniem.

Otoczenia w przestrzeniach metrycznych[edytuj | edytuj kod]

W przestrzeni metrycznej z metryką otoczenie punktu można określić za pomocą kul otwartych.

Definicja otoczenia punktu[edytuj | edytuj kod]

jest otoczeniem punktu jeśli istnieje kula otwarta o środku w punkcie i promieniu tj.

która jest zawarta w zbiorze

Definicja otoczenia jednostajnego zbioru[edytuj | edytuj kod]

Zbiór na płaszczyźnie i jednostajne otoczenie zbioru

Otoczeniem jednostajnym zbioru w przestrzeni metrycznej nazwiemy zbiór o tej własności, że istnieje taka liczba że dla każdego kula otwarta o środku w punkcie i promieniu tj.

jest zawarta w zbiorze

Innymi słowy, zbiór jest sumą wszystkich kul o ustalonym promieniu i środkach w punktach zbioru

System otoczeń a topologia[edytuj | edytuj kod]

Jeżeli dla każdego punktu zbioru dana jest pewna rodzina podzbiorów zbioru spełniająca warunki:

  1. dla każdego mamy, że
  2. dla dowolnego istnieje takie że dla wszelkich

to fakt ten można wykorzystać do określenia topologii w zbiorze zbiór otwarty definiuje się jako zbiór, który wraz z każdym swoim punktem zawiera również pewien zbiór z rodziny

Otoczenie jako pojęcie pierwotne aksjomatyki[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza aksjomatyka przestrzeni topologicznej, podana przez Hausdorffa, była oparta na pojęciu otoczenia.

Definicja. Przestrzenią topologiczną nazywamy parę złożoną ze zbioru oraz rodziny

zbiorów których elementami są podzbiory (zwane otoczeniami elementu ) zbioru spełniające następujące aksjomaty:

  1. Każde otoczenie zawiera oraz zbiór jest otoczeniem każdego swojego punktu.
  2. Każdy zbiór zawierający jakieś otoczenie jest także otoczeniem
  3. Przecięcie dowolnej pary otoczeń jest także otoczeniem
  4. W każdym otoczeniu zawarte jest takie otoczenie które jest zarazem otoczeniem każdego swojego punktu[4].

Otoczenie a sąsiedztwo[edytuj | edytuj kod]

W klasycznej analizie matematycznej korzysta się czasem z pojęcia sąsiedztwa punktu, które oznacza otoczenie punktu z wyłączeniem jego samego. Zatem jeżeli jest otoczeniem punktu to zbiór

jest sąsiedztwem punktu

Przykłady otoczeń otwartych[edytuj | edytuj kod]

  • Na prostej rzeczywistej z topologią euklidesową otoczeniem otwartym punktu jest np. dowolny przedział otwarty zawierający ten punkt (niekoniecznie umieszczony w środku koła), tj. Sąsiedztwem punktu jest ten przedział bez punktu tj.
  • Na płaszczyźnie euklidesowej otoczeniem otwartym punktu jest np. dowolne koło bez brzegu zawierające ten punkt (niekoniecznie umieszczony w środku koła), zaś jego sąsiedztwem jest to koło bez tego punktu.
  • W przestrzeni euklidesowej otoczeniem otwartym punktu jest np. dowolna kula bez brzegu zawierająca ten punkt (niekoniecznie umieszczony w środku kuli), zaś jego sąsiedztwem jest kula bez tego punktu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kazimierz Kuratowski: Wstęp do teorii mnogości i topologii. Warszawa: PWN, 1962, s. 109.
  2. otoczenie, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-10-04].
  3. W. Kołodziej, Analiza matematyczna, PWN, Warszawa 2009, s. 73.
  4. Klaus Jänich: Topologia (tłum. z jęz. niem.). Warszawa: PWN, 1991, s. 14, 15.