Otylia Kałuża

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Otylia Kałużowa)
Otylia Tabacka-Kałuża
Ilustracja
Otylia Kałuża (czwarta od lewej) na Mistrzostwach Europy w Lekkoatletyce w Wiedniu (1938)
Data i miejsce urodzenia

23 maja 1907
Orzesze

Data i miejsce śmierci

23 października 1981
Chorzów

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa Europy
srebro Wiedeń 1938 sztafeta 4 × 100 m

Otylia Tabacka-Kałuża pseudonim Orłowska (ur. 23 maja 1907 w Orzeszu, zm. 23 października 1981 w Chorzowie) – polska lekkoatletka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wychowanka klubu „Sokół” Orzesze, następnie zawodniczka klubów KKS Katowice oraz Stadion Królewska Huta/Chorzów, po wojnie AKS Chorzów i Budowlani Chorzów. Olimpijka z Amsterdamu (1928). Uczestniczka Światowych Igrzysk Kobiet w 1930 oraz mistrzostw Europy w 1938 Wicemistrzyni Europy w sztafecie 4 × 100 m (48.2).

26-krotna mistrzyni Polski w biegach na 60 m (1933), 100 m (1933, 1939), 200 m (1928, 1930-1933, 1939), 800 m (1929-1930), biegu przełajowym (1928, 1930) oraz w biegach sztafetowych (po raz ostatni w 1950 r.). 9-krotna rekordzistka Polski na 800 m (1928) oraz w sztafetach. Rekordy życiowe: 60 m - 7.8 (1933), 100 m - 12.5 (1938), 200 m - 26.0 (1939), 800 m - 2:30.0 (1928). Po wojnie trenerka AKS Chorzów i działaczka Śląskiego Okręgowego Związku LA. Wychowała m.in. olimpijczyków Wiesława Króla i Halinę Richter-Górecką.

Grób olimpijki Otylii Kałuży na cmentarzu parafialnym Św. Jadwigi Śląskiej przy ul. M. Drzymały w Chorzowie - sektor B3, rząd 10, grób 1.


Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Henryk Kurzyński, Maciej Rachwalski, Andrzej Socha, Tadeusz Wołejko, Historia polskiej kobiecej lekkoatletyki w okresie międzywojennym, Warszawa 2008, s. 327-329.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]