Parkowo (powiat obornicki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parkowo
wieś
Ilustracja
Kościół pw. NMP Królowej Świata i św. Małgorzaty w 2016 roku
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

obornicki

Gmina

Rogoźno

Liczba ludności (2016)

1079

Strefa numeracyjna

67

Kod pocztowy

64-608[2]

Tablice rejestracyjne

POB

SIMC

0529060

Położenie na mapie gminy Rogoźno
Mapa konturowa gminy Rogoźno, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Parkowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Parkowo”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Parkowo”
Położenie na mapie powiatu obornickiego
Mapa konturowa powiatu obornickiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Parkowo”
Ziemia52°42′10″N 16°54′49″E/52,702778 16,913611[1]
Widok Parkowa od strony Hubów
Centrum Parkowa

Parkowowieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, powiecie obornickim i gminie Rogoźno, na skraju Puszczy Noteckiej.

We wsi znajduje się nowoczesna Szkoła Podstawowa im. Józefa Wybickiego z Izbą Pamięci Józefa Wybickiego (do szkoły uczęszczają uczniowie z: Parkowa, Wełny, Kaziopola, Grudny, Słomowa, Szczytna, Józefinowa, Jaracza i Rożnowic), Przedszkole "Słoneczne Skrzaty", Biblioteka Publiczna (filia Biblioteki Publicznej Rogozińskiego Centrum Kultury), agencja pocztowa, wiejski ośrodek zdrowia, remiza Ochotniczej Straży Pożarnej, przystanek PKP i przystanki autobusowe, oczyszczalnia ścieków. Nieopodal Parkowa znajduje się rezerwat przyrody Wełna.

Część mieszkańców prowadzi własne gospodarstwa rolne, inni dojeżdżają do pracy, głównie do Rogoźna, Obornik i Poznania. We wsi znajduje się PW "Atis" (firma stolarska zatrudniająca najwięcej pracowników), kilka sklepów oraz firm budowlano-remontowych.

Parkowo jest miejscowością w większości skanalizowaną. Zasięg wszystkich sieci telefonów komórkowych jest bardzo dobry. We wsi, na dachu Zespołu Szkół, znajduje się nadajnik internetu radiowego, który zaopatruje w usługi internetowe część mieszkańców.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nazwa miejscowości pochodzi od imion – Parko, Parek, Park.

W średniowieczu Parkowo było gniazdem rodzinnym Grzymalitów z Grudny i Wełny. Pierwsza wzmianka pisana o miejscowości pochodzi z 1391 roku. Występowała wówczas Anastazja (Nastka), wdowa po Grzymalicie Januszu z Rogowa i Wełny. W rękach tego rodu wieś znajdowała się jeszcze w drugiej połowie XVI wieku. W latach 1400-1444 posiadali część dóbr dziedzicznych w Parkowie przedstawiciele rodu szlacheckiego Bylina.

W roku 1879 wieś otrzymała połączenie kolejowe z Piłą i Poznaniem. W roku 1899 w Parkowie powstała Ochotnicza Straż Pożarna[3].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.

Sławkowo

W pierwszej połowie XV wieku powstało w pobliżu wsi, w miejscu zwanym Jeziorka miasteczko Sławkowo, które wkrótce upadło nie pozostawiając materialnych śladów swego istnienia. Prawdopodobnie zostało wchłonięte przez dobrze rozwijającą się wieś Parkowo. Jedna z nielicznych wzmianek o mieście pochodzi z 1429 roku, występuje w niej szlachcic Mikołaj ze Sławkowa, który sądzi się z kmieciem Andrzejem ze Studzieńca o należności. Ponowna próba założenia w Parkowie miasta około 1720 roku przez Rydzyńskich i tym razem zakończyła się niepowodzeniem.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • Najcenniejszym zabytkiem jest barokowo-klasycystyczny kościół parafialny pw. NMP Królowej Świata i św. Małgorzaty zbudowany w latach 1780-1802 na planie koła z centralnie umieszczoną kopułą. Wewnątrz cudami słynący obraz Matki Bożej Parkowskiej Królowej Świata z XVII wieku. W podziemiach krypta z prochami fundatorów i proboszczów. Jest to czwarty kościół zbudowany na tym miejscu od założenia parafii w XIV wieku, poprzednie trzy były drewniane. Warto zaznaczyć, że parkowska świątynia wraz z kościołem pw. św. Wita w Rogoźnie i kościołem filialnym w Wełnie zostały wpisane do rejestru zabytków jako trzy pierwsze obiekty z gminy Rogoźno w dniu 12 grudnia 1932 roku.
  • Przy kościele budynki dzwonnicy, plebanii i dawnej organistówki z XIX wieku.
  • Na obrzeżach wsi pobudowano w latach 30. tzw. "poniatówki" - zagrody dla sprowadzonych wtedy górali (obecnie wskutek przebudowy lub modernizacji w stanie oryginalnym nie zachował się żaden budynek). Kuźnia z 1937 roku w tym samym stylu.

Zasłużeni związani z Parkowem[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 97399
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 918 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Rogoźno.pl. [dostęp 2015-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-08)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]