Aleksander Karadziordziewić (ur. 1945)
Jego Królewska Wysokość Książę Koronny Serbii i Jugosławii | |
![]() | |
![]() | |
Pretendent do tronu Serbii | |
Okres |
od 3 listopada 1970 |
---|---|
Poprzednik | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data i miejsce urodzenia | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona |
1. Maria da Gloria Orleańska-Bragança |
Dzieci |
Piotr, Filip, Aleksander |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Aleksander Karadźordźewić, serb. Александар Карађорђевић / Aleksandar Karađorđević (ur. 17 lipca 1945 w Londynie[1]) – serbski książę koronny, następca tronu Jugosławii (1945), następnie pretendent do tronu kolejno: tegoż kraju (1970–2003), Serbii i Czarnogóry (2003–2006), Serbii (od 2006); a także Macedonii Północnej (od 1991)[2], Czarnogóry (od 2006)[3], Chorwacji, Słowenii oraz Bośni i Hercegowiny (od 1991)[4].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Aleksander jest jedynym dzieckiem ostatniego króla Jugosławii Piotra II z dynastii Karadźordźewić i jego małżonki Aleksandry Greckiej (1921–1993), córki króla Aleksandra I. Ze strony ojca pochodzi z Karadziordziewiciów, Hohenzollernów rumuńskich i Pietrowiciów-Niegoszowiciów, ze strony matki z Oldenburgów, Romanowów, Hohenzollernów pruskich, Welfów i Wettynów (Sachsen-Coburg-Gotha), przy tym również z kupców ateńskich, rodziny Manos.
Gdy się urodził, rodzice przebywali na wygnaniu w Londynie, gdzie dwór i rząd jugosłowiański wynajmowali sławny hotel Claridge. Na dzień jego narodzin rząd brytyjski ogłosił eksterytorialność hotelu, by mógł przyjść na świat na ziemi jugosłowiańskiej. Ochrzczono go w rytuale prawosławnym w opactwie Westminster, rodzicami chrzestnymi byli m.in. król brytyjski Jerzy VI i królowa Elżbieta II.
Wkrótce po jego narodzinach komunistyczny rząd Tita ogłosił Jugosławię republiką, zadekretował konfiskatę majątku rodziny królewskiej i pozbawił ją obywatelstwa. Rodzina królewska musiała pozostać na wygnaniu. Wychowaniem wnuka zajęła się babka Aspasia Manos (1896–1972), matka królowej Aleksandry. Królewicza wysłano na naukę do Le Rosey, szwajcarskiej szkoły z internatem. Potem kontynuował studia w USA, w wojskowej Culver Academy w stanie Indiana i brytyjskich szkołach: Gordonstoun i Millfield.
W 1966 książę Aleksander wstąpił do Armii Brytyjskiej i służył tam do 1972, m.in. w RFN, na Bliskim Wschodzie i w Irlandii Północnej. W 1972 wziął abszyt w stopniu kapitana i poświęcił się działalności handlowej w sektorze bankowości.
Po upadku rządów Miloševicia w Jugosławii księciu Aleksandrowi II i jego rodzinie zezwolono na powrót i zwrócono dwa pałace w okolicach Belgradu, Pałac Królewski (Kraljevski Dvor) i Biały Pałac (Beli Dvor) w Dedinje, wybudowane z prywatnej szkatuły dziadka Aleksandra I w latach 20. i 30. XX wieku. Aleksander II Karadziordziewić jest popierany przez partię Vuka Draškovicia, która w dużej mierze składa się z monarchistów.
Odznaczony m.in. włoskim Orderem Annuncjaty[5].
Krąg rodzinny[edytuj | edytuj kod]
Książę Aleksander II poślubił w 1972 księżną Marię da Gloria Orleańską-Bragança (ur. 1946), córkę Piotra Gastona Brazylijskiego, w 10 pokoleniu potomkinię króla Stanisława Leszczyńskiego. Urodziło im się trzech synów – tak, że przyszłość najstarszej linii dynastii jest zapewniona (potomków męskich, pochodzących od stryja Aleksandra – Tomisława, jest trzech, pochodzących od drugiego stryja – Andrzeja, jest dwóch, pochodzących od dalszego krewnego – regenta Pawła, jest czterech):
W 1985 Aleksander rozwiódł się z żoną i poślubił Greczynkę Katarzynę Batis (ur. 1943). Małżeństwo jest bezdzietne.
4. Aleksander I, kr. Jugosławii | ||||||
2. Piotr II, kr. Jugosławii | ||||||
5. Maria Hohenzollern-Sigmaringen | ||||||
1. Aleksander Karadziordziewić | ||||||
6. Aleksander, kr. Grecji | ||||||
3. Aleksandra Glücksburg | ||||||
7. Aspazja Manos | ||||||
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Who's who in international affairs 2003., wyd. 3rd ed, London: Europa Publications, 2002, ISBN 1-85743-156-1, OCLC 50526266 [dostęp 2020-02-07] .
- ↑ Spór z Konstantynem II.
- ↑ Spór z Mikołajem Petrowiciem-Niegoszem.
- ↑ Spór z pretendentami habsburskimi: Ottonem (1991–2011) i Karolem (od 2011), oraz sabaudzkimi: Amadeuszem (1991–2021) i Szymonem (od 2021).
- ↑ Giorgio Aldrighetti: L' Ordine Supremo della Santissima Annunziata. [w:] Gli Ordini Cavallereschi. Real Casa di Savoia [on-line]. icocregister.org. [dostęp 2016-08-29]. (wł.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Geoffrey Hindley, The Royal Families of Europe, London 1974
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Karadziordziewicie
- Następcy tronu
- Serbscy politycy
- Brytyjscy oficerowie
- Odznaczeni Orderem Annuncjaty
- Odznaczeni Orderem Orła Białego (Serbia)
- Odznaczeni Orderem Gwiazdy Jerzego Czarnego
- Odznaczeni Orderem Korony Jugosłowiańskiej
- Odznaczeni Orderem Korony Włoch
- Odznaczeni Orderem Świętego Januarego
- Odznaczeni Orderem Świętych Maurycego i Łazarza
- Odznaczeni Orderem św. Sawy
- Odznaczeni Orderem Róży
- Odznaczeni Orderem Piotra I
- Urodzeni w 1945
- Odznaczeni Orderem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny z Vila Viçosa
- Odznaczeni Orderem Świętego Księcia Łazarza
- Komandorzy Legii Honorowej
- Ludzie urodzeni w Londynie