Placówka Straży Celnej „Długie Stare”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Placówka SC „Długie Stare”
Historia
Państwo

 Polska

Organizacja
Dyslokacja

Długie Stare

Formacja

Straż Celna

Podległość

Komisariat SC „Zaborowo”

Rozmieszczenie placówek Straży Celnej Komisariatu Zaborowo w 1926

Placówka Straży Celnej „Długie Stare” – jednostka organizacyjna Straży Celnej pełniąca w okresie międzywojennym służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Na wniosek Ministerstwa Skarbu, uchwałą z 10 marca 1920 roku, powołano do życia Straż Celną[1]. Od połowy 1921 roku jednostki Straży Celnej rozpoczęły przejmowanie odcinków granicy od pododdziałów Batalionów Celnych[2]. Proces tworzenia Straży Celnej trwał do końca 1922 roku[3]. Placówka Straży Celnej „Długie Stare” weszła w podporządkowanie komisariatu Straży Celnej „Zaborowo” z Inspektoratu SC „Leszno”[4].

W drugiej połowie 1927 roku przystąpiono do gruntownej reorganizacji Straży Celnej[5]. W praktyce skutkowało to rozwiązaniem tej formacji granicznej. Ochronę północnej, zachodniej i południowej granicy państwa przejęła powołana z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczna[6].

Funkcjonariusze placówki[edytuj | edytuj kod]

Kierownicy placówki
stopień imię i nazwisko, numer okres pełnienia służby kolejne stanowisko
przodownik Antoni Kamiński (1864)[a] był w 1926[7]

Obsada personalna placówki w 1926[7]:

  • przodownik Antoni Kamiński (1864)
  • starszy strażnik Andrzej Jurge (1078)
  • strażnik Jan Stachowiak (229)
  • strażnik Stefan Kuczyński (314)
  • strażnik Feliks Tomaszewski (909)
  • strażnik Ignacy Haława (2295)

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przy nazwiskach w nawiasach podano numery służbowe funkcjonariuszy Straży Celnej[7]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]