Pojezierze Międzychodzko-Sierakowskie
Ten artykuł od 2010-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Pojezierze Międzychodzko-Sierakowskie – potoczna nazwa obszaru położonego nad Wartą. Region turystyczny z licznie występującymi jeziorami zwany Krainą 100 Jezior.
Położenie administracyjne[edytuj | edytuj kod]
Na Pojezierzu Międzychodzko-Sierakowskim leży 10 gmin, w tym w całości cztery gminy powiatu międzychodzkiego, położonego w woj. wielkopolskim (Chrzypsko Wielkie, Kwilcz, Międzychód oraz Sieraków), będące osią pojezierza. Poza tym zaliczane są tu także dwie[a] gminy woj. lubuskiego: Przytoczna i Pszczew. Wschodnią granicę regionu wyznaczają zachodnie krańce gmin Pniewy oraz Wronki. Za południową granicę pojezierza uznaje się północną granicę gminy Lwówek. Są to granice umowne, tak jak umowna jest nazwa pojezierza (oraz druga, używana synonimicznie - Kraina Stu Jezior). Obszary, które ze względu na niewielkie akweny można zaliczyć do jednego terenu pojezierza, są także w zachodniej części gminy Pniewy (okolice Nojewa obejmuje Sierakowski Park Krajobrazowy), na zachodzie gminy Wronki (wsie Pakawie i Chojno) oraz na północy gminy Lwówek (Linie, Konin i Zgierzynka).
Położenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]



Południowa część tego obszaru wchodzi w skład Pojezierza Poznańskiego. Pofalowana, na skutek zlodowaceń, rzeźba terenu oraz liczne jeziora typu polodowcowego, powodują, że jest to bardzo ciekawy krajobrazowo teren Wielkopolski.
Północna część obejmuje dolinę Warty i położony na jej północnym brzegu obszar wydmowy, porośnięty Puszczą Notecką. Zgodnie z aktualnym podziałem fizycznogeograficznym kraju, jest to fragment Kotliny Gorzowskiej, wchodzącej w skład większej jednostki – Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej. Na tym z kolei bardzo suchym terenie, występują płytkie jeziora typu wytopiskowego.
Ochrona przyrody[edytuj | edytuj kod]
Jest to atrakcyjny teren krajoznawczo-turystyczny, słabo zaludniony, w dużej mierze zalesiony. To rejon bardzo wartościowy pod względem przyrodniczym.
Z tego powodu utworzono tutaj 13 rezerwatów przyrody:
nazwa rezerwatu przyrody | typ rezerwatu | gmina | rok utworzenia | powierzchnia (ha) |
---|---|---|---|---|
Buki nad jez. Lutomskim | leśny | Sieraków | 1958 | 55,17 |
Bukowy Ostrów | krajobrazowy | Kwilcz | 2006 | 77,92 |
Cegliniec | leśny | Sieraków | 1960 | 4,31 |
Czaple Wyspy | faunistyczny | Sieraków | 1957 | 7,14 |
Dolina Kamionki | florystyczny | Międzychód | 2004 | 59,18 |
Jakubowo | leśny | Pniewy | 1959 | 4,02 |
Jeziora Gołyńskie | florystyczny | Pszczew | 1972 | 3,10 |
Jezioro Wielkie | wodny | Trzciel | 1991 | 236,30 |
Kolno Międzychodzkie | leśny | Międzychód | 1959 | 14,77 |
Las Grądowy nad Mogilnicą | leśny | Pniewy | 1959 | 7,35 |
Rezerwat przyrody Mszar nad jeziorem Mnich | torfowiskowy | Sieraków | 1967 | 6,04 |
Bolesława Papi na Jez. Zgierzynieckim | faunistyczny | Lwówek | 1974 | 71,43 |
Wielki Las | leśny | Lwówek | 1959 | 78,96 |
oraz 2 parki krajobrazowe:
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Włodzimierz Łęcki, Pojezierze Międzychodzkio-Sierakowskie-przewodnik wycieczkowy, Poznań, Wyd. Poznańskie, 1963
- Powiat międzychodzki – mapa turystyczna „Krainy Stu Jezior”, Wydawnictwo LoboSoft II sp. z o.o, wydanie II, Kraków 2009, ISBN 978-83-60764-95-4
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Czasem zaliczane są 3; także gmina Trzciel.