Grobia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grobia
wieś
Ilustracja
Jaroszewo
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

międzychodzki

Gmina

Sieraków

Wysokość

średnio: 70,5 m[2]
najwyższy punkt: 104 m n.p.m. (Góra Głazów)
najniższy punkt: 39 m n.p.m. (Jezioro Jaroszewskie)[2] m n.p.m.

Liczba ludności (2022)

346[3]

Strefa numeracyjna

61

Kod pocztowy

64-410[4]

Tablice rejestracyjne

PMI

SIMC

0594235[5]

Położenie na mapie gminy Sieraków
Mapa konturowa gminy Sieraków, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Grobia”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Grobia”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Grobia”
Położenie na mapie powiatu międzychodzkiego
Mapa konturowa powiatu międzychodzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Grobia”
Ziemia52°36′54″N 16°06′53″E/52,615000 16,114722[1]
Strona internetowa

Grobiawieś sołecka w zachodniej Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Sieraków[6][7], ok. 4 km na południe od Sierakowa, nad Jeziorem Jaroszewskim, w pobliżu Jeziora Lutomskiego, na terenie Sierakowskiego Parku Krajobrazowego.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Grobia[6][7]
SIMC Nazwa Rodzaj
0594241 Jaroszewo część wsi
0594258 Sprzeczno część wsi

Układ przestrzenny wsi[edytuj | edytuj kod]

Typ wsi[edytuj | edytuj kod]

Wielodrożnica[8], której zabudowania stopniowo skupiały się wokół dwóch głównych dróg (dziś drogi powiatowe nr 32101 i 32119). We wsi dominują zadbane budynki jednorodzinne, o charakterystycznej rozproszonej zabudowie[9].

  • Centrum – środkowa i wschodnia część sołectwa, o przewadze zwartej zabudowy ze ściśle wyznaczonym miejscem centralnym (staw, była szkoła, OSP, ruiny zabytkowej gorzelni) w części centralnej i zarysie tzw. ulicówki, na wschodniej granicy wioski.
  • Jaroszewo – północno-zachodnia sołectwa, charakteryzująca się zwartą zabudową przy Jeziorze Jaroszewskim.
  • Sprzeczno – południowa część, którą cechuje duże rozproszenie wokół drogi powiatowej nr 101.

Podział sołectwa[edytuj | edytuj kod]

Wieś dzieli się administracyjnie na 3 części[10]:

  • Grobia Centrum
  • Jaroszewo – dawniej osobny przysiółek, dziś integralna część sołectwa. Położenie nad Jeziorem Jaroszewskim spowodowało, że część ta jest najlepiej zagospodarowana turystycznie (Ośrodek Wypoczynkowo-Konferencyjny Energo-Tour i Ośr. Wyp. Arenda).
  • Sprzeczno – południowa część wsi, dawniej osobny przysiółek, dziś integralna część sołectwa. Przy drodze powiatowej nr 101 w kierunku Kwilcza zlokalizowana jest jedna z większych atrakcji Grobi – Góra Głazów, liczące 104 m n.p.m. wzgórze z punktem widokowym. W północnej części, na pograniczu z Lutomkiem leży niewielkie jezioro Głęboczek.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Prehistoria[edytuj | edytuj kod]

Osadnictwo na terenie wsi rozwinęło się już w epoce brązu (lata ok. 1800–700 p.n.e.). Na polach miejscowości, przy skrzyżowaniu drogi powiatowej SierakówKwilcz oraz dróg gminnych z Przemyśla do Sprzeczna i z Przemyśla do Grobi, odkryto na terenie dawnej żwirowni 2 cmentarzyska z epoki brązu[11]. W pierwszym znaleziono 12 grobów szkieletowych i szereg naczyń. W drugim, także szereg grobów z naczyniami oraz narzędzia i ozdoby. Charakterystyczne dla północnej Wielkopolski tego okresu wyposażenie tych cmentarzysk (odkryte w latach 1911–1914) dało podstawę do wyróżnienia tutaj dwóch kultur, określanych jako:

  • kultura grobska I – naczynia tej kultury charakteryzują się m.in. jednym uchem na największej wydętości, uszatymi misami, garnkami o „esowatym” profilu;
  • kultura grobska II – w tym wypadku naczynia wyróżniają się kształtem półbeczułkowatym lub doniczkowatym i dwóstożkowymi amforami.

Średniowiecze i nowożytność[edytuj | edytuj kod]

W okolicy wsi odnotowano także ślady osady na zachodnim brzegu Jeziora Lutomskiego z VII – połowy X wieku[12].

Miejscowość pierwotnie związana była z Wielkopolską. Ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od początku XV wieku. Wymieniona po raz pierwszy w dokumencie zapisanym po łacinie z 1432 jako „Grobya”, a w 1563 „Grobia”[12].

W 1450 miejscowość była wsią szlachecką i leżała w powiecie poznańskim Korony Królestwa Polskiego. W 1509 należała do parafii Lutom. W 1432 wieś była własnością szlachecką Przecława, który w 1434 kupił Gobię za 300 grzywien od braci Bodzęty i Jana z Lutomia. W 1435 sprzedał on Grobię za 400 grzywien Janowi i Wincentemu braciom niedzielnym z Sierakowa, a równocześnie kupupił od nich 2 łany w Jaroszewie za 40 grzywien. W 1443 Jakub dziedzic Sierakowa odstępił bratu Wincentemu 1/4 dóbr Sieraków, w tym m.in. swoją część wsi Grobia. W 1444 Wincenty z Sierakowa sprzedał wieś za 400 grzywien Broniszowi z Pierwoszewa[12].

Wspominały ją historyczne dokumenty prawne, własnościowe oraz podatkowe. W 1508 odnotowano we wsi pobór z 4 łanów, a w 1509 pobór z 4 łanów, trzech karczm i 6 łanów po pożarze, które objęte były wolnizną. W 1553 odnotowano pobór z 4,5 łana oraz z karczmy. W 1563 pobór z 4,5 łana, 1 karczma doroczna. W 1577 płatnikiem poboru ze wsi był Andrzej Grobski. W 1580 Grobia odnotowana została jako wieś szlachecka położona w powiecie poznańskim województwa poznańskiego w Rzeczypospolitej Obojga Narodów i była własnością podskarbiego koronnego Jakuba Rokossowskiego, który zapłacił w tym roku pobór ze wsi od 4,5 łana, zagrodnika oraz komornika[12][13].

Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się w zaborze pruskim.

Czasy wojen napoleońskich[edytuj | edytuj kod]

Mogiła żołnierzy napoleońskich w Jaroszewie

Utarło się przeświadczenie, że w okolicach Grobi istnieje wiele mogił francuskich żołnierzy – maruderów pobitych przez sotnie kozackie. Fakty historyczne są jednak trochę inne[14].

Będąca od tygodni w odwrocie armia napoleońska, w skład w której wchodzili na terenie Wielkopolski dywizje i korpusy Bawarczyków, Saksończyków, Polaków, Francuzów, Westfalczyków, neapolitańczyków i Litwinów zamierzała tutaj przezimować, szykując się do wiosennej kontrofensywy. Brygada jazdy litewskiej gen. Romualda ks. Giedroycia (17 i 19 pułk ułanów) rozciągnęła się od Skwierzyny, przez Międzychód, do Szamotuł, z główną kwaterą w Sierakowie. W ramach przygotowań do kolejnego etapu ofensywy, jedna z rosyjskich „lotnych” pod dowodzeniem gen. Aleksandra hr. Czernyszewa, w sile 500 kozaków i 2 dział, dokonała ataku na Sieraków. W nocy z 13 na 14 lutego 1813 r. szybkim marszeem przybyła z Wielenia na przedpola Sierakowa. Stwierdziwszy, że most zwodzony na Warcie jest podniesiony, Czernyszew polecił, by część kozaków, stąpając po kruchym lodzie przeszła rzekę, by opuścić most. Mimo zaciekłej obrony kozacy opuścili go, a dostęp do miasta został otwarty. Wywiązała się zaciekła walka. Mimo iż 17 Pułk miał w swym składzie 23 oficerów i 560 podoficerów i ułanów, został zmuszony do wycofania się. Odwrót odbywał się do Pniew i Międzychodu. Część sił Czernyszewa udała się również do Wronek. Zostali wzięci do niewoli, m.in. ciężko ranni gen. Romuald ks. Giedroyć i jego syn, płk Józef Stefan, szef sztabu dywizji. Pojmano również 200 ułanów, wraz z końmi. Według szacunków Rosjan poległo ok. 300 ułanów. Nielicznym udało się zbiec. Generał Giedroyć wraz z synem, zostali uznani za zdrajców i zesłani nad Morze Białe.

Następstwem przegranej bitwy pod Sierakowem, była pospieszna ewakuacja wszystkich sił Wielkiej Armii z Wielkopolski i oparcie linii obrony na Odrze. Niebawem pierwsze pułki kozackie znalazły się w Berlinie. 17 Pułk Jazdy Litewskiej, utworzony został pod Wilnem i Kownem przez płk. Michała hr. Tyszkiewicza (wziętego do niewoli rosyjskiej w grudniu 1912 r.). Po nim dowództwo przejął mjr Józef Leonard Kozłowski, uczestnik bitwy o Sieraków. Stanowi to wystarczający powód, by rozsiane po okolicy mogiły żołnierskie z okresu wojen napoleońskich (w Jaroszewie czy Chojnie), traktować jako mogiły żołnierzy polskich i litewskich.

W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Grobia folwark należała do wsi mniejszych w ówczesnym pruskim powiecie Międzyrzecz w rejencji poznańskiej[15]. Folwark Grobia należał do okręgu sierakowskiego tego powiatu i stanowił część majątku Sieraków, którego właścicielem był wówczas rząd pruski w Berlinie[15]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 23 mieszkańców, którzy zamieszkiwali dwa dymy (domostwa)[15].

Zabudowa wsi[edytuj | edytuj kod]

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • Centrum Grobi[16]
    • Szkoła, murowana, ok. 1900., obecnie budynek mieszk. → stan bardzo dobry
    • Cegielnia (Gorzelnia), mur., 4 ćw. XIX w. → stan – w remoncie (inwestycja prywatna).
  • Jaroszewo[16]
    • Zagroda nr 60:
      • dom, murowana, ok. 1900,
      • budynek gospodarczy, murowana, 4 ćw. XIX w.
    • Zagroda nr 61:
      • dom, mur., 3 ćw. XIX w., przebud. l. 20. XX w.,
      • budynek gospodarczy, murowana, 1 dek. XX w.,
      • magazyn, mur., ok. 1900
  • Sprzeczno[16]
    • Zagroda nr 35:
      • dom, mur., 1 dek. XX w.,
      • budynek gospodarczy, murowano-drewn., 1 dek. XX w.
    • Zagroda nr 39:
      • dom, murowana, ok. 1910, cz. przebud.
      • budynek gospodarczy, mur., 1 dek. XX w.

Obiekty kultu religijnego[edytuj | edytuj kod]

Figura Jezusa Chrystusa w Jaroszewie

We wsi nie ma kościoła. Sołectwo należy do parafii pw. NMP w Sierakowie.

  • Zbiorowa mogiła „Krzyż w Grobi” W Grobi pochowano żołnierzy napoleońskich poległych w czasie odwrotu spod Moskwy (1812), w miejscu tym obecnie wznosi się niewielki kopiec z krzyżem i tablicą pamiątkową z 1991 r.
  • W części Jaroszewo znajduje się wyremontowana w 2005 figura Jezusa Chrystusa, zaś w Centrum metalowy krzyż.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Infrastruktura turystyki[edytuj | edytuj kod]

Znajdują się tu[17]:

  • 2 ośrodki wypoczynkowe:
  • 2 gospodarstwa agroturystyczne:
    • „Pod Bukami”
    • „Swoboda”

Aktywna turystyka[edytuj | edytuj kod]

Szlaki piesze[edytuj | edytuj kod]

Szlaki rowerowe[edytuj | edytuj kod]

  • szlak rowerowy czerwony Sierakowska sieć tras rowerowych czerwona: z Puszczy Noteckiej do Grobia: Jaroszewo (44 km)
  • szlak rowerowy żółty Sierakowska sieć tras rowerowych żółta: TucholaLutomGrobiaGóra (19,3 km)

Użytkowanie gruntów[edytuj | edytuj kod]

Gleby[edytuj | edytuj kod]

Dominują zróżnicowane gleby brunatne i bielicowe[18] (lokalnie w sąsiedztwie dolin cieków czarne ziemie), wytworzone z glin i piasków gliniastych na glinie lub częściej z piasków gliniastych lekkich lub nawet słabogliniastych, w przewadze kompleksu żytniego dobrego (5) lub słabego (6). Mimo wszystko grobskie gleby należą do najlepszych w gminie. Z tego powodu też w strukturze użytkowania przeważają użytki rolne (ponad 500 ha), co w porównaniu do gminy (28,5%), jest bardzo wysokim wskaźnikiem.

Wody[edytuj | edytuj kod]

Jeziora[edytuj | edytuj kod]

Jezioro Lutomskie

Miejscowość leży nad Jeziorem Jaroszewskim i Lutomskim. W obręb sołectwa włączone jest jednak tylko niewielkie jezioro Głęboczek[19] w pobliżu Lutomka. Na zachodniej granicy z sołectwem Góra, leży porównywalne areałem jezioro Bukowieczko.

Stawy[edytuj | edytuj kod]

We wsi zlokalizowanych jest kilka stawów, które spełniają funkcje retencyjno-hodowlane[20]. Najważniejszy jest około hektarowy staw[21] w Centrum wsi, który według „Planu Odnowy Miejscowości Grobia” będzie ważnym ośrodkiem kulturalno-rekreacyjnym miejscowości. Plan miejscowy przewiduje dla tego terenu budowę nowoczesnego kompleksu, łączącego funkcje sportowe, kulturowe, czy rozrywkowe.

Cieki[edytuj | edytuj kod]

Cała wieś ogólnie znajduje się w zlewni Warty. Podzielona jest pomiędzy dwa działy wodne[22]:

Ochrona przyrody[edytuj | edytuj kod]

Formy ochrony przyrody[edytuj | edytuj kod]

Zejście do rezerwatu Buki nad Jeziorem Lutomskim

Galeria „Góra Głazów”[edytuj | edytuj kod]

Komunikacja[edytuj | edytuj kod]

W układzie drogowym wsi funkcjonuje 2-stopniowa hierarchia dróg[25]: drogi powiatowe i gminne.

  • Drogi powiatowe biegnące przez Grobię to:
  • Drogi gminne:
    • Upartowo – Grobia – Lutomek – do drogi wojewódzkiej nr 186,
    • Sprzeczno – Grobia Centrum,
    • Grobia – Góra – do skrzyżowania z drogą 1736P.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Ludność Grobi
rok 1970 1978 1998 1999 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2012
ludność 317 335 335 337 347 363 354 341 339 348 346 332 334 340

Grobia jest trzecim pod względem ludności[a] sołectwem gminy Sieraków. Według danych z 1 października 2012 mieszka tu 340 osób[26]. Powierzchnia wsi wynosi 9,70 km²[b], co daje średnią gęstość zaludnienia na km² rzędu 35 osób w 2012 r.

Struktura wieku mieszkańców Grobi

Przedsiębiorczość[edytuj | edytuj kod]

W 2011 roku w Grobi zarejestrowane były 33 podmioty gospodarki narodowej zarejestrowanych w rejestrze REGON[27]. W miejscowości zlokalizowana jest największa liczba zarejestrowanych przedsiębiorstw ze wszystkich jednostek wiejskich na terenie gminy Sieraków[c]. W okresie od 2009 do 2011 rok przybyło 8 nowych przedsiębiorstw, co oznacza wzrost o 33%. W 2011 r. 18% przedsiębiorstw należało do sektora rolnictwa, leśnictwa i rybołówstwa, 9% z sektora produkcyjnego i budownictwa, a 73% z sektora usług[27].

Podmioty gospodarcze według sekcji
Sekcja 2009 2010 2011
A 2 5 6
C 1
F 2 2 2
G 8 8 7
H 3 2 5
I 2 2 2
J 1 1
K 3 2 2
L 1 1 1
O 1 1 1
S i T 3 4 5
razem 25 28 33

Stowarzyszenia i organizacje[edytuj | edytuj kod]

Remiza Ochotniczej Straży Pożarnej w Grobi
  • Gminny Związek Rolników, Kółek i Organizacji Rolniczych[28]:
  • Ochotnicza Straż Pożarna w Grobi[29] – powstała w 1909 r. W 1979 r. jednostce nadano sztandar związkowy. W 1984 r. otrzymała Złoty Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa”. W 1986 r. rozpoczęto rozbudowę remizy, którą oddano do użytku rok później. W listopadzie 1987 r. Ochotnicza Straż Pożarna w Sierakowie przekazała do Grobi samochód pożarniczy marki Star 25. Jednak starania o nowy samochód rozpoczęły się dużo wcześniej i zostały uwieńczone sukcesem w 2001 r., gdy zakupiono wóz strażacki marki Magirus – samochód uterenowiony przeznaczony do zadań w Puszczy. W 2009 roku OSP Grobia obchodziła 100-lecie powstania. Jednostka zajmuje się ratownictwem gaśniczym i technicznym[30]. Znajduje się blisko ośrodków wczasowych i kempingów.

Imprezy kulturowe[edytuj | edytuj kod]

Coroczne majówki są już kilkuletnim zwyczajem wsi. Co roku, w ostatnią sobotę maja odbywa się impreza taneczna na świeżym powietrzu, która cieszy się zainteresowaniem ludności z pobliskich wsi i Sierakowa. Oprócz zabawy tanecznej organizowane są także zawody wędkarskie dla juniorów (do lat 15) i seniorów (od 15 lat), turniej rywalizacji dzielnic Grobi oraz poczęstunek na Dzień Dziecka dla miejscowych dzieci.

Administracja samorządowa[edytuj | edytuj kod]

Sołectwo należy do 3. okręgu wyborczego w wyborach parlamentarnych[31] i do 6. w samorządowych[32] gminy Sieraków.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Po Lutomiu (531 osób) i Kaczlinie (382 osoby).
  2. Dane Urzędu Gminy w Sierakowie. Powierzchnia obejmuje wszystkie obręby wsi sołeckiej.
  3. 2 miejsce Lutom (31 przedsiębiorstw), 3 miejsce Kaczlin (18); ranking stworzony na podstawie BDL, źródło GUS, rok 2009.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 38552
  2. a b Mapa wysokości i głębokości. [dostęp 2012-10-27]. Cytat: wpisz ‘Grobia’ w wyszukiwarce
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 335 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. TERYT. [dostęp 2012-10-27]. Cytat: Grobia
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  7. a b GUS. Rejestr TERYT.
  8. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Sieraków. Diagnoza stanu gminy. XII 1999. s. 98. [dostęp 2010-04-24]. Cytat: VI. Przestrzeń zurbanizowana – 4. Obraz przestrzeni zurbanizowanej
  9. Plan Odnowy Miejscowości Grobia na lata 2008–2015, pkt 2.5.8. Sytuacja mieszkaniowa. s. 12. Cytat: „We wsi Grobia dominują budynki jednorodzinne, o charakterystycznej rozproszonej zabudowie.”
  10. Plan Odnowy Miejscowości Grobia na lata 2008–2015, pkt 2.1. Położenie. s. 7.
  11. Włodzimierz Łecki: Pojezierze Międzychodzko-Sierakowskie. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1963, s. 43–44.
  12. a b c d Chmielewski 1987 ↓.
  13. Atlas historyczny Polski. Wielkopolska w drugiej połowie XVI wieku. Część II. Komentarz. Indeksy, Warszawa 2017, s. 251.
  14. Mapa i opis Szlaku Powstań Narodowych 1769-1919. [dostęp 2010-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-06)]. Cytat: Pętla Sierakowska: Sieraków – Ławica – Chalin – Góra – Grobia
  15. a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère) Jana Nepomucena Bobrowica, 1846, s. 254.
  16. a b c Jędrzejczak Robert: Program Opieki Nad Zabytkami (2008-2011). III 2008. s. 23,24. [dostęp 2011-06-27].
  17. Turystyczna (interaktywna) mapa powiatu międzychodzkiego.
  18. Urząd Gminy Sieraków: Plan odnowy miejscowości Grobia na lata 2008–2015. I 2008. s. 8. [dostęp 2010-04-24]. Cytat: 2.2.3. Gleby
  19. Wykaz jezior w powiecie międzychodzkim (poz. 20, 21, 31). s. 2.
  20. Załącznik 2. Wykaz stawów hodowlanych na terenie powiatu. s. 1. [dostęp 2010-04-24]. Cytat: Gmina Sieraków – poz. 12.
  21. Urząd Gminy Sieraków: Plan odnowy miejscowości Grobia na lata 2008–2015. I 2008. s. 30. [dostęp 2010-04-24]. Cytat: 8.3. Opis projektów uwzględniających finansowanie w ramach PROW: Uzasadnienie i opis projektu
  22. Zał. 12. Sieć hydrograficzna w gminie Sieraków, [w:] Raport o stanie gminy Sieraków, Sieraków: Urząd Gminy Sieraków, 2008, s. 118 [zarchiwizowane 2015-03-07].
  23. Zarząd Województwa Wielkopolskiego: Strategia rozwoju turystyki w województwie wielkopolskim. 2007. s. 18, 66. [dostęp 2010-04-24]. Cytat: str. 18: 1.1. Jakość walorów przyrodniczych: „W lasach Wielkopolski, jak już wspominano, znajduje się wiele ciekawych rezerwatów przyrody: (...), „Buki nad Jeziorem Lutomskim” k. Sierakowa, (...)”; s. 66: 1.1. Turystyka krajoznawcza: „zasoby leśne i przyrodnicze – najcenniejsze kompleksy i obiekty przyrodnicze Wielkopolski, w tym: (...), około 100 rezerwatów przyrody, w tym „Buki nad Jeziorem Lutomskim” k. Sierakowa, (...), jak również około 3000 pomników przyrody”
  24. Natura 2000. Standardowy formularz danych. 2002-09-14. [dostęp 2010-04-24]. Cytat: Nazwa obszaru: „Puszcza Notecka”
  25. Plan Odnowy Miejscowości Grobia na lata 2008–2015, pkt 2.5.7. Drogownictwo i komunikacja. s. 12. [dostęp 2010-04-25].
  26. Sołectwo Grobia na stronie gminy Sieraków. [dostęp 2012-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-08)].
  27. a b Bank Danych Lokalnych-wszystkie dane dla wsi Grobia. GUS, 2009-2011, 2011. [dostęp 2012-11-15]. (pol.).
  28. 4.4. Aktywność społeczna, [w:] Raport o stanie gminy Sieraków, Sieraków: Urząd Gminy Sieraków, 2008, s. 35 [zarchiwizowane 2015-03-07], Cytat: Gminny Związek Rolników, Kółek i Organizacji Rolniczych: „(...)W skład GZKIOR wchodzą Kółka Rolnicze z poszczególnych wsi gminy Sieraków (Chorzępowo, Góra, Grobia, Izdebno, Jabłonowo, Kaczlin, Lutom, Przemyśl); Koła Gospodyń Wiejskich (Chorzępowo, Góra, Grobia, Izdebno, Jabłonowo, Kaczlin, Lutom, Ławica)”.
  29. OSP Grobia. [dostęp 2010-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-03)].
  30. 10.2. Ochotnicza Straż Pożarna, [w:] Raport o stanie gminy Sieraków, Sieraków: Urząd Gminy Sieraków, 2008, s. 72 [dostęp 2010-04-24] [zarchiwizowane 2015-03-07], Cytat: OSP Grobia.
  31. Obwodowe Komisje Wyborcze. [dostęp 2010-04-25]. Cytat: Wybory do Parlamentu Europejskiego
  32. Rada Miejska w Sierakowie – Okręg wyborczy nr 6. [dostęp 2010-04-25]. Cytat: Wybory do Parlamentu Europejskiego – „Granice okręgu stanowią następujące sołectwa: Grobia i Lutomek”

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]