Przejdź do zawartości

Rymantadyna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rymantadyna
Enancjomery rymantadyny
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C12H21N

Masa molowa

179,30 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

13392-28-4

PubChem

5071

DrugBank

DB00478

Podobne związki
Podobne związki

amantadyna

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

J05AC02

Rymantadynaorganiczny związek chemiczny z grupy amin, pochodna adamantanu. W postaci chlorowodorku stosowana jest jako lek przeciwwirusowy przeznaczony do leczenia i profilaktyki grypy typu A u ludzi[2], ma jednak niską skuteczność i może wywoływać niekorzystne efekty uboczne.

W badaniach in vitro stwierdzono, że hamuje ona namnażanie wszystkich podtypów antygenowych (H1N1, H2N2 i H3N2) wirusów grypy typu A[2].

Rymantadyna, podobnie jak amantadyna, należy do grupy leków przeciwgrypowych starej generacji, które mogą wywoływać wiele działań niepożądanych[3][4]. W metaanalizie opisanej przez Cochrane Collaboration w roku 2006, dotyczącej badania amantadyny i rymantadyny u dorosłych stwierdzono jej niską skuteczność niekorzystne efekty uboczne ze strony żołądka i przewodu pokarmowego i zalecono jej stosowanie jedynie w wypadkach nagłych, wobec nieskuteczności innych leków. Nie stwierdzono hamowania zarażania innych osób[4]. W roku 2014 Cochrane Collaboration opublikowało kolejną metaanalizę dotyczącą amantadyny i rymantadyny, uwzględniająca zarówno dorosłych, jak i dzieci. Zwrócono uwagę na słabą wiedzę dotyczącą bezpieczeństwa stosowania rymantadyny, a jako jedyne pozytywne efekty wskazano obniżenie objawów grypy typu A u dzieci po 3 dniach stosowania leku. Nie stwierdzono korzyści stosowania żadnego z obu badanych leków w porównaniu do placebo w zapobieganiu, leczeniu i skracaniu czasu trwania grypy typu A u dzieci i dorosłych[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rimantadine, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB00478 (ang.).
  2. a b Rimantin. Charakterystyka produktu leczniczego. [w:] Rejestr Produktów Leczniczych [on-line]. pub.rejestrymedyczne.csioz.gov.pl, 2014–2016. [dostęp 2017-01-31].
  3. A. Nitsch-Osuch, L.B. Brydak, A.K. Wardyn. Inhibitory neuraminidazy w profilaktyce i leczeniu grypy. „Pol. Merk. Lek.”. XXV (145), s. 67–73, 2008. [martwy link]
  4. a b T. Jefferson i inni, Amantadine and rimantadine for influenza A in adults, „The Cochrane Database of Systematic Reviews” (2), 2006, CD001169, DOI10.1002/14651858.CD001169.pub3, PMID16625539, PMCIDPMC7068158 [dostęp 2022-01-31] (ang.).
  5. Márcia G. Alves Galvão, Marilene Augusta Rocha Crispino Santos, Antonio J.L. Alves da Cunha, Amantadine and rimantadine for influenza A in children and the elderly, „The Cochrane Database of Systematic Reviews” (11), 2014, CD002745, DOI10.1002/14651858.CD002745.pub4, PMID25415374, PMCIDPMC7093890 [dostęp 2022-01-31] (ang.).