Salvador Reyes (1936–2012)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Salvador Reyes
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Salvador Reyes Monteón

Data i miejsce urodzenia

20 września 1936
Guadalajara

Data i miejsce śmierci

29 grudnia 2012
Guadalajara

Wzrost

173 cm

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1949–1952 SUTAJ
1952–1953 Guadalajara
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1953–1967 Guadalajara 282 (122)
1967 Los Angeles Toros 11 (6)
1967–1970 Laguna
1970–1972 San Luis
1972–1973 Tigres UANL 1 (0)
2008 Guadalajara 1 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1956–1966  Meksyk 49 (14)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1970–1971 San Luis
1972–1973 Tigres UANL
1977–1979 Tapatío
1988 Tapatío
1996 Chivas Rayadas
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
podpis

Salvador „Chava” Reyes Monteón (ur. 20 września 1936 w Guadalajarze, zm. 29 grudnia 2012 tamże) – meksykański piłkarz występujący na pozycji napastnika, w późniejszym czasie trener.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Reyes przyszedł na świat i wychowywał się w Mezquitán, jednej z dzielnic miasta Guadalajara, w rodzinie sportowców. Futbolem zainteresował się w bardzo młodym wieku za sprawą swojego ojca Luisa, który był profesjonalnym graczem[1]. W piłkę grali także jego dwaj młodsi bracia; Alfredo oraz Luis. Już jako siedmiolatek został jednym z chłopców do podawania piłek na stadionie klubu Chivas de Guadalajara, któremu kibicował od dziecka, pracował również w roli maskotki drużyny[2]. Swoją karierę piłkarską rozpoczął natomiast w wieku trzynastu lat, dołączając do jednego z najlepszych wówczas amatorskich zespołów w kraju, SUTAJ (Sindicato Único de Trabajadores Autotransportistas de Jalisco), złożonego głównie z pracowników związkowych[3]. Dzięki udanym występom był powoływany do reprezentacji stanu – Selección Jalisco, natomiast w 1952 roku został zaproszony przez argentyńskiego szkoleniowca José Maríę Casullo do drużyny Chivas, w której zadebiutował w sezonie 1953/1954 podczas wygranego 3:2 spotkania z Leónem. 29 listopada 1953 roku, w meczu z Oro, strzelił premierowego gola dla swojego klubu[2].

Ogółem w Chivas spędził piętnaście lat w roli kluczowego gracza drużyny zwanej Campeonísimo, która odnosiła największe sukcesy w historii klubu[4]. 3 stycznia 1957, w wygranym 1:0 spotkaniu z Irapuato, w ostatniej minucie strzelił jedynego gola dla swojej ekipy, który dał jego zespołowi pierwszy w historii tytuł mistrzowski[3]. Ogółem mistrzostwo Meksyku zdobywał z Chivas jeszcze sześciokrotnie, z czego cztery razy z rzędu (1959, 1960, 1961, 1962, 1964, 1965). Do tej pory nie zdołał tego powtórzyć żaden inny meksykański klub. Sześciokrotnie wywalczył superpuchar kraju – Campeón de Campeones (1957, 1959, 1960, 1961, 1964, 1965), raz triumfował w rozgrywkach krajowego pucharu – Copa México (1963). W 1962 roku wygrał ze swoim klubem pierwszą edycję najbardziej prestiżowych rozgrywek kontynentu, Pucharu Mistrzów CONCACAF (zdobył wówczas trzy gole w konfrontacji finałowej z gwatemalskim Comunicaciones), natomiast rok później dotarł do finału[5]. Dwa razy zdobył wicemistrzostwo Meksyku (1955, 1963), trzy razy doszedł do meczu finałowego pucharu kraju (1954, 1955, 1967), dwukrotnie zajmował drugie miejsce w superpucharze (1962, 1963). Cztery razy triumfował w regionalnym pucharze Copa de Oro de Occidente.

W sezonie 1961/1962 został królem strzelców ligi meksykańskiej, będąc pierwszym graczem, który osiągnął ten sukces, reprezentując barwy Chivas – zdobył wówczas 21 bramek w 25 spotkaniach. W 1964 roku wyjechał z drużyną na pierwsze tournée po Europie, podczas którego zdobył osiem z dwunastu bramek strzelonych wówczas przez swój zespół, z czego dwie w konfrontacji z FC Barcelona. Z czternastoma golami na koncie jest najlepszym strzelcem klubu w najbardziej prestiżowych derbach w Meksyku, z Américą, zwanych Súper Clásico[2]. Stworzył skuteczny duet atakujących z Héctorem Hernándezem[3]. Jest uznawany za idola kibiców i jedną z największych legend w historii Chivas. Do dziś pozostaje najlepszym strzelcem w ponadstuletniej historii klubu ze 122 bramkami na koncie[6]. Jego imieniem nazwano salę konferencyjną na nowym stadionie klubu, Estadio Omnilife[2], natomiast numer 8, z którym występował przez cały pobyt w Chivas, został zastrzeżony[7]. Określa się go mianem jednego z najwybitniejszych zawodników w historii meksykańskiej piłki[1].

W 1967 roku opuścił Chivas na rzecz amerykańskiej drużyny Los Angeles Toros, w której spędził zaledwie kilka miesięcy, po czym powrócił do ojczyzny, podpisując umowę z drugoligową ekipą CF Laguna z siedzibą w mieście Torreón[3]. W sezonie 1967/1968 zespół awansował do najwyższej klasy rozgrywkowej, a Reyes występował w nim jeszcze przez następne dwa i pół roku. Później ponownie trafił do drugiej ligi meksykańskiej, tym razem przechodząc do San Luis FC, z którym podobnie jak z Laguną, podczas rozgrywek 1970/1971, awansował na najwyższy szczebel ligowy[8]. Karierę piłkarską zakończył w wieku 37 lat jako gracz drugoligowego klubu Tigres UANL z siedzibą w Monterrey[9]. Znalazł się na siódmym miejscu sporządzonej przez IFFHS listy najlepszych zawodników w historii Ameryki Północnej[10].

W wieku 71 lat, przed sezonem Clausura 2008, został zgłoszony do ligowych rozgrywek przez Chivas i 19 stycznia tego roku, w wygranym 3:0 spotkaniu z Pumas UNAM na Estadio Jalisco, wyszedł na plac gry w wyjściowym składzie i został zmieniony w 50. sekundzie przez Omara Bravo, notując dwa kontakty z piłką[11]. Władze klubu chciały w ten sposób uhonorować pięćdziesięciolecie legendarnej drużyny Campeonísimo. Osiągnięcie Reyesa – bycie najstarszym zawodnikiem, który wystąpił w profesjonalnym meczu piłkarskim[12] – zostało wpisane do księgi rekordów Guinnessa[13].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Meksyku Reyes zadebiutował za kadencji hiszpańskiego selekcjonera Antonio Lópeza Herranza, 26 lutego 1956 w zremisowanym 1:1 meczu z Kostaryką w ramach mistrzostw panamerykańskich, na których jego drużyna zajęła przedostatnie, piąte miejsce. Premierowe bramki w kadrze narodowej strzelił natomiast w piątym występie, 7 kwietnia 1957 w wygranym 6:0 spotkaniu z USA podczas kwalifikacji do mistrzostw świata 1958, kiedy to trzykrotnie wpisywał się na listę strzelców[14]. Ostatecznie Meksykanom udało się awansować na mundial, a on sam znalazł się w składzie powołanym na mistrzostwa. Na szwedzkich boiskach był podstawowym zawodnikiem reprezentacji i wystąpił we wszystkich trzech spotkaniach: ze Szwecją (0:3)[15], Walią (1:1)[16] oraz Węgrami (0:4)[17], a jego zespół odpadł ze światowego czempionatu już w fazie grupowej. 24 maja 1959 zdobył bramkę w prestiżowym meczu towarzyskim z Anglią (2:1), natomiast w 1960 roku ponownie wystąpił na mistrzostwach panamerykańskich, tym razem zajmując na nich trzecie miejsce[14].

Podczas eliminacji do mistrzostw świata 1962 był kluczowym zawodnikiem drużyny prowadzonej przez Ignacio Trellesa i aż sześciokrotnie wpisywał się na listę strzelców: dwukrotnie w spotkaniach z USA (3:3) oraz Antylami Holenderskimi (7:0), a raz w rewanżu z USA (3:0) i w decydującej o awansie Meksykanów konfrontacji z Paragwajem (1:0)[14]. Na mundialu w Chile ponownie rozegrał wszystkie trzy mecze: z Brazylią (0:2)[18], Hiszpanią (0:1)[19] i Czechosłowacją (3:1)[20], a jego kadra znów zakończyła swój udział w turnieju na fazie grupowej. W kwalifikacjach do mistrzostw świata 1966 strzelił dwa gole: z Hondurasem (3:0), a także USA (2:2), a później już po raz trzeci w karierze został powołany na światowy czempionat. Na angielskich boiskach podobnie jak podczas dwóch ostatnich mundiali był podstawowym graczem swojej drużyny i zagrał we wszystkich trzech meczach: z Francją (1:1)[21], Anglią (0:2)[22] i Urugwajem (0:0)[23], po raz trzeci odpadając z Meksykiem już w fazie grupowej. Pozostałe gole w kadrze zdobył w meczach towarzyskich z Czechosłowacją (1:2) i Kolumbią (1:0), a po mistrzostwach świata 1966 nie wystąpił już więcej w reprezentacji. Swój bilans w drużynie narodowej zamknął ostatecznie na 49 meczach, w których strzelił 14 bramek[14].

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Klubowe[edytuj | edytuj kod]

Klub Sezon Kraj Rozgrywki Liga Puchar kraju Międzynarodowe Razem
Mecze Gole Mecze Gole Rozgrywki Mecze Gole Mecze Gole
Guadalajara 1953–1954 Meksyk Primera División 0
1954–1955 Meksyk 7
1955–1956 Meksyk 6
1956–1957 Meksyk 22 8
1957–1958 Meksyk 11
1958–1959 Meksyk 25 7
1959–1960 Meksyk 22 11
1960–1961 Meksyk 24 15
1961–1962 Meksyk 25 21 PM 5
1962–1963 Meksyk 8 PM 4
1963–1964 Meksyk 22 11
1964–1965 Meksyk 27 13
1965–1966 Meksyk 2
1966–1967 Meksyk 16 1
LA Toros 1967 Stany Zjednoczone NPSL 11 6
Laguna 1967–1968 Meksyk Segunda División
1968–1969 Meksyk Primera División 0
1969–1970 Meksyk 3
1970 Meksyk 0
San Luis 1970–1971 Meksyk Segunda División
1971–1972 Meksyk Primera División 1 0
UANL 1972–1973 Meksyk Segunda División 1 0
Guadalajara 2007–2008 Meksyk Primera División 1 0
Ogółem Primera División 125 PM 9
Segunda División
NPSL 11 6
Ogółem PM 9


Legenda:


Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja Kraj Rok Łącznie
Mecze Gole
Meksyk
Meksyk 1956 4 0
Meksyk 1957 4 3
Meksyk 1958 3 0
Meksyk 1959 3 1
Meksyk 1960 9 3
Meksyk 1961 9 4
Meksyk 1962 8 1
Meksyk 1963 0 0
Meksyk 1964 0 0
Meksyk 1965 5 2
Meksyk 1966 4 0
Ogółem 49 14

:Gole w reprezentacji

# Data Miejsce Przeciwnik Gol Wynik Rozgrywki
1.
7 kwietnia 1957 Estadio Ciudad de los Deportes, Meksyk, Meksyk  Stany Zjednoczone 3–0
6–0
Eliminacje do MŚ 1958
2.
5–0
3.
6–0
4.
24 maja 1959 Estadio Olímpico Universitario, Meksyk, Meksyk  Anglia 2–1 2–1 Mecz towarzyski
5.
6 listopada 1960 Wrigley Field, Chicago, Stany Zjednoczone  Stany Zjednoczone 2–0
3–3
Eliminacje do MŚ 1962
6.
3–0
7.
13 listopada 1960 Estadio Olímpico Universitario, Meksyk, Meksyk  Stany Zjednoczone 2–0 3–0 Eliminacje do MŚ 1962
8.
5 kwietnia 1961 Estadio Olímpico Universitario, Meksyk, Meksyk  Antyle Holenderskie 2–0
7–0
Eliminacje do MŚ 1962
9.
6–0
10. 29 kwietnia 1961 Stadion miejski w Ostrawie-Vítkovicach, Ostrawa, Czechosłowacja  Czechosłowacja 1–2 1–2 Mecz towarzyski
11. 29 października 1961 Estadio Olímpico Universitario, Meksyk, Meksyk  Paragwaj 1–0 1–0 Eliminacje do MŚ 1962
12. 25 kwietnia 1962 Estadio Olímpico Universitario, Meksyk, Meksyk  Kolumbia 1–0 1–0 Mecz towarzyski
13. 4 marca 1965 Estadio Olímpico Universitario, Meksyk, Meksyk  Honduras 3–0 3–0 Eliminacje do MŚ 1966
14. 7 marca 1965 Memorial Coliseum, Los Angeles, Stany Zjednoczone  Stany Zjednoczone 2–2 2–2 Eliminacje do MŚ 1966

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Jeszcze pod koniec swojej kariery piłkarskiej Reyes rozpoczął pracę w roli szkoleniowca, trenując drużyny, w których występował: San Luis FC oraz Tigres UANL. Później trenował inne kluby z niższych lig meksykańskich: Atletas Campesinos, Cuerudos de Victoria i Serranos de Teziutlán. Jako pierwszy trener nie potrafił jednak nawiązać do sukcesów odnoszonych w roli piłkarza[3]. Aż do swojej śmierci przez kilkadziesiąt lat był zatrudniony w swoim macierzystym zespole Chivas de Guadalajara, pracując w akademii juniorskiej głównie jako trener, poszukiwacz talentów i doradca[5]. Działał również w strukturach drużyny satelickiej klubu, amerykańskiego CD Chivas USA, występującego w rozgrywkach Major League Soccer[24].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z Evelią de la Peña, z którą miał trójkę dzieci: córki Lorenę i Evelię oraz syna Salvadora, który również był piłkarzem, a później trenerem piłkarskim[25].

Zmarł w wieku 76 lat, 29 grudnia 2012 w Guadalajarze, na raka jelita grubego[3]. Ubolewanie z powodu jego śmierci wyraziło wiele osobistości ze środowiska piłkarskiego: Javier Hernández[26], Rafael Márquez, Ramón Morales, Gonzalo Pineda, Joel Sánchez, Kristian Álvarez[27], Luis Fernando Tena[28], Jonny Magallón[29], Patricio Araujo[30], Oswaldo Sánchez[31], John van ’t Schip[32], Tomás Boy[33], wszyscy ówcześni piłkarze Chivas i byli koledzy z epoki Campeonísimo[34], przewodniczący ligi Decio de María, członkowie zarządu Chivas Angélica Fuentes, Dennis te Kloese[35] i Marcelo Michel Leaño oraz właściciel zespołu Jorge Vergara, a także Meksykański Związek Piłki Nożnej oraz FIFA[27].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Humberto Parra Rodríguez: LOA A SALVADOR REYES MONTEÓN. OEM, 5 listopada 2012. [dostęp 2012-12-30]. (hiszp.).
  2. a b c d Omar González Rivera: La historia de una gran Leyenda. Chivas de Guadalajara, 29 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-30]. (hiszp.).
  3. a b c d e f José María Garrido: Falleció 'Chava' Reyes, la leyenda de Chivas. MedioTiempo, 29 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-30]. (hiszp.).
  4. SALVADOR REYES. MedioTiempo. [dostęp 2012-12-30]. (hiszp.).
  5. a b Eduardo Corona: Leyendas de Chivas: Salvador “Chava” Reyes. Chivas Pasion. [dostęp 2012-12-30]. (hiszp.).
  6. Falleció Salvador ‘Chava’ Reyes. La Afición, 29 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-30]. (hiszp.).
  7. José María Garrido: Chivas retirará el '8' en honor a 'Chava' Reyes. MedioTiempo, 4 stycznia 2013. [dostęp 2013-01-04]. (hiszp.).
  8. Reyes, Salvador. National Football Teams. [dostęp 2012-12-30]. (ang.).
  9. Salvador Reyes. PlayerHistory. [dostęp 2012-12-30]. (ang.).
  10. CONCACAF‘s best Player of the Century. IFFHS. [dostęp 2012-12-30]. (ang.).
  11. Érick López: Fallece Salvador 'Chava' Reyes. Récord, 29 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-30]. (hiszp.).
  12. Andrés Corona Zurita: Juegos del Recuerdo: Chivas 3-0 Pumas, un homenaje 'a todo dar' para Salvador Reyes. Goal, 30 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-30]. (hiszp.).
  13. Chava Reyes, el máximo goleador de la historia de las Chivas, continúa hospitalizado. La Jornada, 5 listopada 2012. [dostęp 2013-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 stycznia 2013)]. (hiszp.).
  14. a b c d Salvador Reyes Monteón. FMF. [dostęp 2012-12-30]. (hiszp.).
  15. Sweden - Mexico 3:0 (1:0). FIFA. [dostęp 2012-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 lutego 2015)]. (ang.).
  16. Mexico - Wales 1:1 (0:1). FIFA. [dostęp 2012-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 lutego 2015)]. (ang.).
  17. Hungary - Mexico 4:0 (1:0). FIFA. [dostęp 2012-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 lutego 2015)]. (ang.).
  18. Brazil - Mexico 2:0 (0:0). FIFA. [dostęp 2012-12-30]. (ang.).
  19. Spain - Mexico 1:0 (0:0). FIFA. [dostęp 2012-12-30]. (ang.).
  20. Mexico - Czechoslovakia 3:1 (2:1). FIFA. [dostęp 2012-12-30]. (ang.).
  21. France - Mexico 1:1 (0:0). FIFA. [dostęp 2012-12-30]. (ang.).
  22. England - Mexico 2:0 (1:0). FIFA. [dostęp 2012-12-30]. (ang.).
  23. Uruguay - Mexico 0:0. FIFA. [dostęp 2012-12-30]. (ang.).
  24. Salvador Reyes. Las Chivas Rayadas. [dostęp 2012-12-30]. (hiszp.).
  25. Falleció Salvador Reyes, a los 76 años. Pitlane, 29 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-30]. (hiszp.).
  26. Andrés Corona Zurita: 'Chicharito' lamentó muerte de Chava Reyes. MedioTiempo, 30 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-30]. (hiszp.).
  27. a b José María Garrido: Lamentan en Twitter muerte de 'Chava' Reyes. MedioTiempo, 30 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-30]. (hiszp.).
  28. Arturo Santillanes: Luis Fernando Tena acompaña a la familia de 'Chava' Reyes. MedioTiempo, 30 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-30]. (hiszp.).
  29. José María Garrido: Magallón viajó desde León para despedir a 'Chava' Reyes. MedioTiempo, 30 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-31]. (hiszp.).
  30. José María Garrido: A 'Chava' no se le igualará pronto: Araujo. MedioTiempo, 30 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-31]. (hiszp.).
  31. Francisco Ontiveros: Oswaldo Sánchez lamentó la muerte de Salvador Reyes. Récord, 31 grudnia 2012. [dostęp 2013-01-01]. (hiszp.).
  32. José María Garrido: El Rebaño no está listo para el C2013: Van't Schip. MedioTiempo, 30 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-31]. (hiszp.).
  33. Arturo Santillanes: Tomás Boy criticó a Rafael Márquez y a Miguel Sabah. MedioTiempo, 1 stycznia 2013. [dostęp 2013-01-02]. (hiszp.).
  34. Arturo Santillanes: 'Campeonísimos' recuerdan a 'Chava' Reyes. MedioTiempo, 30 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-31]. (hiszp.).
  35. Arturo Santillanes: 'Chava' Reyes me hizo sentir como en casa: Dennis te Kloese. MedioTiempo, 30 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-31]. (hiszp.).