José Néstor Pekerman
| |||||||||||||||||
![]() | |||||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko | José Néstor Pekerman Krimen | ||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | 3 września 1949 Villa Domínguez | ||||||||||||||||
Wzrost | 174 cm | ||||||||||||||||
Pozycja | pomocnik | ||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||
|
José Néstor Pekerman Krimen (ur. 3 września 1949 w Villa Domínguez) – argentyński trener, piłkarz. Posiada korzenie żydowskie i nabyte w 2013 roku obywatelstwo kolumbijskie. Jako zawodnik występował w Argentynie (Argentinos Juniors, 1970–1974) i Kolumbii (Independiente Medellín, 1974–1978). W wieku dwudziestu dziewięciu lat odniósł kontuzję kolana, która zakończyła jego karierę. Na początku lat 80. rozpoczął pracę szkoleniową jako trener juniorów; przez kolejne dwie dekady pracował wyłącznie z młodzieżą, najpierw w klubach, a od 1994 do 2001 roku z reprezentacją Argentyny U-21. Jego podopieczni, wśród których znajdowali się wówczas rozpoczynający kariery piłkarskie Sorín, Leo Franco, Samuel, Aimar, Cambiasso, Riquelme, Saviola, Burdisso czy Maxi Rodríguez, zdobyli trzykrotnie mistrzostwo świata do lat dwudziestu jeden i dwa razy triumfowali w mistrzostwach Ameryki Południowej. Opinia jednego z najlepszych trenerów zespołów młodzieżowych nie przeszkodziła mu w objęciu – we wrześniu 2004 roku – funkcji selekcjonera dorosłej reprezentacji. Doprowadził ją do ćwierćfinału Mundialu 2006, a po jego zakończeniu – mimo sprzeciwów prezesa federacji oraz kibiców – złożył dymisję. Pozostawał bez pracy rok. W maju 2007 roku podpisał kontrakt z meksykańskim klubem Deportivo Toluca.
Kariera szkoleniowa[edytuj | edytuj kod]
Od 1982 przez dwanaście lat był trenerem juniorów w Chacarita Juniors, Argentinos Juniors i chilijskim CSD Colo-Colo.
W 1994 roku został wybrany na selekcjonera młodzieżowej reprezentacji Argentyny. W kraju nominacja ta wzbudziła wiele kontrowersji, ponieważ Pekerman był osobą nieznaną w środowisku piłkarskim i nie mógł poszczycić się żadnymi sukcesami. Szybko jednak uciszył wszystkich krytyków. Prowadzona przez niego drużyna trzykrotnie (w 1995, 1997 i 2001 roku) triumfowała w mistrzostwach świata U-21 oraz dwukrotnie (1997 i 1999) w młodzieżowym mistrzostwach Ameryki Południowej.
Po Mundialu 1998 prezydent federacji Julio Grondona zaproponował Pekermanowi przejęcie pierwszej reprezentacji, ale szkoleniowiec uznał, że jeszcze nie jest gotowy i rekomendował na to stanowisko Marcelo Bielsę.
W 2003 roku przeniósł się do Hiszpanii, gdzie został dyrektorem sportowym w drugoligowym CD Leganés, którego właścicielem był argentyński biznesmen Daniel Grinbank. Pekerman wytrzymał na tym stanowisku tylko kilka miesięcy i jeszcze w tym samym roku powrócił do Argentyny.
Kiedy Bielsa niespodziewanie zrezygnował po zdobyciu złotego medalu olimpijskiego w 2004 roku, Grondona ponowił swoją propozycję i tym razem Pekerman nie odmówił. W eliminacjach do Mundialu 2006 prowadzona przez niego reprezentacja zajęła drugie miejsce, zdobywając tyle samo punktów co Brazylia. W osiemnastu meczach kwalifikacyjnych wystąpiło aż czterdziestu sześciu piłkarzy.
Na mundialu Argentyńczycy zajęli pierwsze miejsce w grupie, po drodze pokonując m.in. Serbię i Czarnogórę 6:0. W drugiej rundzie po dogrywce zwyciężyli Meksyk. Odpadli w ćwierćfinale po rzutach karnych, które lepiej wykonywali podopieczni Jürgena Klinsmanna. Obserwatorzy podkreślali, że szkoleniowcowi udało się umiejętnie zestawić w kadrze doświadczonych zawodników (Roberto Ayala, Juan Pablo Sorin, Hernán Crespo) z piłkarską młodzieżą (Carlos Tévez, Lionel Messi, Maxi Rodriguez). Jednak po ostatnim spotkaniu z Niemcami na głowę Pekermana spadła fala krytyki. Dziennikarze zarzucali mu, że zamiast młodych Messiego albo Teveza wpuścił na boisko doświadczonego Julio Cruza, który, ich zdaniem, był najsłabszym ogniwem w drużynie[potrzebny przypis]. Jednocześnie zdjął z boiska przy stanie 1:0 dla Argentyny „mózg” zespołu – Riquelme. Kilka minut później Niemcom udało się wyrównać i ostatecznie wygrać w rzutach karnych 4:2. Pekerman, mimo sprzeciwu Grondony, podał się do dymisji.
30 maja 2007 roku podpisał kontrakt z meksykańskim klubem Deportivo Toluca.
W styczniu 2012 roku został selekcjonerem reprezentacji Kolumbii podpisując kontrakt do końca lata 2014 roku. Prowadził drużynę w Mistrzostwach świata w 2014.
Sukcesy szkoleniowe[edytuj | edytuj kod]
- mistrzostwo świata U-21 1995, 1997 i 2001 oraz mistrzostwo Ameryki Południowej U-21 1997 i 1999 z reprezentacją Argentyny U-21
- awans do Mundialu 2006 i start w tym turnieju (ćwierćfinał) z reprezentacją Argentyny
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
- Po zakończeniu kariery piłkarskiej przez cztery lata pracował jako taksówkarz w Buenos Aires.
- Swoje trzy psy, na cześć krajów, w których zdobywał mistrzostwo świata jako selekcjoner młodzieżowej reprezentacji, nazwał Katar, Malezja i Argentyna.
- Jest żonaty i ma dwie córki.
|
|
|
- Argentyńscy piłkarze
- Kolumbijscy piłkarze
- Argentyńscy trenerzy piłkarscy
- Kolumbijscy trenerzy piłkarscy
- Argentyńscy działacze sportowi
- Kolumbijscy działacze sportowi
- Piłkarze AA Argentinos Juniors
- Piłkarze Independiente Medellín
- Selekcjonerzy reprezentacji Argentyny w piłce nożnej mężczyzn
- Selekcjonerzy reprezentacji Kolumbii w piłce nożnej mężczyzn
- Trenerzy piłkarzy Deportivo Toluca
- Trenerzy piłkarzy Tigres UANL
- Argentyńscy Żydzi
- Urodzeni w 1949