Samuel Głowiński

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	nieznana
Konsekrator	nieznany
Współkonsekrowani biskupi
Jakub Stefan Augustynowicz	1737
Ignacy Franciszek Ossoliński	1765
Michał Witosławski	1768
Gedeon Horbacki	1769
Kryspin Cieszkowski	1773

Samuel Roch Głowiński
	Biskup tytularny Hebronu
Data urodzenia	luty 1703
Data śmierci	14 września 1776
	Biskup pomocniczy lwowski
Okres sprawowania	1733–1776
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	22 lutego 1726
Nominacja biskupia	2 grudnia 1733
Sakra biskupia	brak danych
	Multimedia w Wikimedia Commons

Samuel Roch Głowiński^[1] herbu Roch II^[2] (ur. w lutym 1703, zm. 14 września 1776) – duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy lwowski w latach 1733–1776.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Święcenia kapłańskie przyjął 22 lutego 1726^[3]. Kanonik kapituły katedralnej lwowskiej w 1727, kanclerz tej kapituły w 1728 i kustosz w 1730, oficjał lwowski w 1733^[4].

2 grudnia 1733 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji lwowskiej i biskupem tytularnym Hebronu. Fundator kolegium pijarskiego we Lwowie^[5]. Proboszcz^[6] kapituły katedralnej lwowskiej w 1753^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Jerzy Kowalczyk. Świątynie i klasztory późnobarokowe w archidiecezji lwowskiej. „Rocznik Historii Sztuki”. Nr XXVIII, s. 174, 2003. [dostęp 2017-02-10].
↑ Rodzina, herbarz szlachty polskiej, t. IV, Warszawa 1907, s. 200.
↑ Samuel Głowiński. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-09-23]. (ang.).
↑ ^a ^b „Przyjaciel Chrześciańskiey Prawdy. Czasopismo teologiczne dla oświecenia i zbudowania kapłanów nayprzód, a potem katolickich chrześcian”. Przemyśl 1839. R. VII z. III, s. 84.
↑ Bronisław Natoński, Głowiński z Głowna Samuel, w: Polski Słownik Biograficzny, tom VIII, 1959–1960, s. 131–132.
↑ tak nazywano prepozyta kapituły

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Samuel Głowiński [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-02-19] (ang.).
Bronisław Natoński, Głowiński z Głowna Samuel, w: Polski Słownik Biograficzny, tom VIII, 1959–1960, s. 131–132.

[1] Jerzy Kowalczyk. Świątynie i klasztory późnobarokowe w archidiecezji lwowskiej. „Rocznik Historii Sztuki”. Nr XXVIII, s. 174, 2003. [dostęp 2017-02-10].

[2] Rodzina, herbarz szlachty polskiej, t. IV, Warszawa 1907, s. 200.

[catholic-hierarchy-3] Samuel Głowiński. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-09-23]. (ang.).

[Przyjaciel-4] „Przyjaciel Chrześciańskiey Prawdy. Czasopismo teologiczne dla oświecenia i zbudowania kapłanów nayprzód, a potem katolickich chrześcian”. Przemyśl 1839. R. VII z. III, s. 84.

[5] Bronisław Natoński, Głowiński z Głowna Samuel, w: Polski Słownik Biograficzny, tom VIII, 1959–1960, s. 131–132.

[6] tak nazywano prepozyta kapituły

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]