Sojuz 13
| Dane misji | |
| Indeks COSPAR |
1973-103A |
|---|---|
| Zaangażowani | |
| Pojazd | |
| Statek kosmiczny | |
| Masa pojazdu |
6560 kg |
| Rakieta nośna | |
| Załoga | |
| Dowódca | |
| Załoga |
Piotr Klimuk (1) |
| Start | |
| Miejsce startu | |
| Początek misji |
18 grudnia 1973 (11:55:00 UTC) |
| Orbita okołoziemska | |
| Apogeum |
247 km |
| Perygeum |
188 km |
| Okres orbitalny |
88,8 min |
| Inklinacja orbity |
51,6° |
| Lądowanie | |
| Miejsce lądowania |
200 km na południowy wschód od Karagandy |
| Lądowanie |
26 grudnia 1973 (08:50:35 UTC) |
| Czas trwania misji |
7 d, 20 h, 55 min, 35 s |
| Liczba okrążeń Ziemi |
127 |
| Program Sojuz | |
Sojuz 13 (kod wywoławczy Кавказ - Kaukaz) był drugim po Sojuzie 12 lotem testowym przeprojektowanej kapsuły Sojuz. Pojazd dodatkowo wyposażony był w dużą kamerę do prowadzenia obserwacji astrofizycznych.
Załoga[edytuj | edytuj kod]
Podstawowa[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Klimuk (1)
- Walentin Lebiediew (1)
Rezerwowa[edytuj | edytuj kod]
- Lew Worobjow (1)
- Walerij Jazdowski (1)
Druga rezerwowa[edytuj | edytuj kod]
- Władimir Kowalonok (1)
- Jurij Ponomariow (1)
Przebieg misji[edytuj | edytuj kod]
Sojuz 13 wystartował z kosmodromu Bajkonur 18 grudnia 1973 roku. Kapsuła, odróżnieniu od zasadniczej wersji Sojuza 7K-T, wyposażona była w baterie słoneczne, co pozwoliło na dłuższy lot. Zamiast niepotrzebnego sprzętu dokującego zamontowano obserwatorium astronomiczne Orion. Przy jego pomocy kosmonauci Walentin Lebiediew i Piotr Klimuk wykonali zdjęcia gwiazd w widmie ultrafioletowym, oraz spektroskopowe zdjęcia Ziemi. Przeprowadzono również eksperymenty medyczne. Załoga wylądowała w ciężkiej burzy śnieżnej 26 grudnia 1973 roku, jednak została odzyskana już kilka minut później.
Nowa kapsuła ponownie spisywała się bardzo dobrze podczas testów.