Karol Albert (król Sardynii): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
referencje
dopracować źródła
Linia 1: Linia 1:
{{Dopracować źródła}}
{{Dopracować|źródła|data=2016-07-04}}
{{Władca infobox
{{Władca infobox
|władca = Karol Albert
|władca = Karol Albert

Wersja z 18:25, 4 lip 2016

Karol Albert
Ilustracja
Wizerunek herbu
Król Sardynii
Okres

od 27 kwietnia 1831
do 23 marca 1849

Poprzednik

Karol Feliks

Następca

Wiktor Emanuel II

Dane biograficzne
Dynastia

sabaudzka

Data i miejsce urodzenia

2 października 1798
Turyn

Data i miejsce śmierci

28 lipca 1849
Oporto

Ojciec

Karol Emanuel, książę Carignano

Matka

Maria Krystyna Wettyn

Żona

Maria Teresa Habsburg

Dzieci

Wiktor Emanuel,
Ferdynand Maria,
Maria Krystyna

Odznaczenia
Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Order Sabaudzki Wojskowy I Klasy Wielki Mistrz Sabaudzkiego Orderu Cywilnego Krzyż Wielki Orderu Świętego Ferdynanda (Sycylia) Krzyż Wielki Orderu Świętego Józefa (Toskania) Order Złotego Runa (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Marii Teresy Krzyż Wielki Orderu Świętego Stefana

Karol Albert Sabaudzki, właśc. wł. Carlo Alberto Amedeo di Savoia (ur. 2 października 1798 w Turynie, zm. 28 lipca 1849 w Oporto)[1][2][3][4][5] – król Sardynii z dynastii sabaudzkiej w latach 1831-1849.

Życiorys

Wywodził się z bocznej linii dynastii sabaudzkiej – książąt Carignano, która brała swój początek od Tomasza Franciszka (syna Karola Emanuela I Wielkiego, księcia Sabaudii) i jego żony – Marii Burbon-Soissons. Jego ojcem był Karol Emanuel, książę Carignano (1770-1800). Jego matką była Maria Krystyna Wettyn (1779-1851), córka Karola Krystiana, księcia Saksonii i Polski, oraz Franciszki Krasińskiej[1][2][3][4][5]. Królem został po śmierci swojego wuja Karola Feliksa, który z żoną Marią Krystyną Sycylijską nie doczekał się potomstwa.

W wieku 10 lat został wysłany do gimnazjum w Paryżu, a następnie pobierał nauki w Genewie w prywatnym kolegium protestanckim prowadzonym przez Y. P. Vauchera. W 1813 został porucznikiem 8 pułku dragonów w armii napoleońskiej. Powołany w 1814 pod broń w Piemoncie, gdzie przywrócono dynastię sabaudzką, został wkrótce uznany za spadkobiercę jej korony przez Kongres wiedeński.

Po mianowaniu regentem przez Wiktora Emanuela i na skutek ruchów karbonarskich (13 marca 1821) zgodził się na zaprzysiężenie demokratycznej konstytucji wzorowanej na hiszpańskiej, co nie zapobiegło wszakże wojnie domowej. Uczestniczył w ekspedycji Ludwika Antoniego, księcia Angoulême do Hiszpanii, odznaczając się w bitwie pod Trocadéro (31 sierpnia 1823).

Po powrocie do Piemontu w 1831 objął tron po swym wuju Karolu Feliksie. Przywrócił początkowo monarchię absolutną, krwawo tłumiąc zamieszki w 1833. Z czasem jednak, na polu wspólnej wrogości do Austrii zbliżył się do niepodległościowych nurtów liberalnych. Zwłaszcza po 1840 przychylał się do administracyjnych i gospodarczych reform w Piemoncie.

4 marca 1848 nadał królestwu konstytucję (Statut Albertyński), wzorowaną na konstytucji francuskiej z 1830. Po klęskach w wojnie z Austrią w bitwach pod Custozą i Novarą abdykował na rzecz swojego starszego syna.

Potomstwo

W 1817 ożenił się z Marią Teresą Habsburg, córką Ferdynanda III, wielkiego księcia Toskanii, i Luizy Marii, księżniczki sycylijskiej[1][2][3][4][5]. Miał z nią troje dzieci:

  1. a b c d e f Leo van de Pas: Carlo Alberto I King of Sardinia. 08 2003. [dostęp 2016-07-04]. (ang.).
  2. a b c d e f (autor zbiorowy): The Peerage (Carlo Alberto di Savoia-Carignano, Re di Sardegna). 2011-03-24. [dostęp 2016-06-23]. (ang.).
  3. a b c d e f La Società Genealogia Italiana (autor zbiorowy): Enciclopedia genealogica del Mediterraneo. [dostęp 2016-06-23]. (wł.).
  4. a b c d e f Davide Shamà: GENEALOGIE DELLE FAMIGLIE NOBILI ITALIANE. [dostęp 2016-06-23]. (wł.).
  5. a b c d e f Leonardo ADV S.r.l. (autor zbiorowy): Cronologia. [dostęp 2016-06-23]. (wł.).
{{Przypisy}} Nieprawidłowe pola: przypisy.