Szablon:Dobry artykuł: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne redakcyjne |
wymiana cotygodniowa |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
<includeonly>{{#switch:{{#timel:N|{{{data|}}}}} |
||
|1=<!--Propozycja na poniedziałek |
|1=<!--Propozycja na poniedziałek 1 marca --> [[Plik:Nelly Sachs 1966.jpg|right|100px]] |
||
'''[[Nelly Sachs]]''' (ur. [[10 grudnia]] [[1891]] w [[Berlin]]ie, zm. [[12 maja]] [[1970]] w [[Sztokholm]]ie) – [[Niemcy|niemiecka]] poetka, pisarka oraz tłumaczka [[Żydzi|żydowskiego]] pochodzenia, mieszkająca od 1940 roku w [[Szwecja|Szwecji]]. Tworzyła w [[język niemiecki|języku niemieckim]], tłumaczyła też na ten język poezję szwedzką. Laureatka [[Laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie literatury|literackiej]] [[Nagroda Nobla|Nagrody Nobla]] w 1966 roku. Wyróżniona została wspólnie z izraelskim prozaikiem [[Samuel Agnon|Samuelem Agnonem]], piszącym w języku [[jidysz]] i po [[język hebrajski|hebrajsku]]. Przed [[II wojna światowa|II wojną światową]] wydała w Niemczech zbiór opowiadań ''Legenden und Erzählungen'' i kilkanaście wierszy. Począwszy od 1947 roku zaczęły się ukazywać jej utwory, których tematem była martyrologia Żydów w czasach hitleryzmu. Poezja stała się dla Sachs przestrzenią „rekonwalescencji i refleksji”. W drugiej połowie lat 60. XX wieku jej twórczość osiągnęła apogeum popularności. W Niemczech traktowano poetkę wręcz jako „maskotkę pamięci”. Po latach zaczęły jednak pojawiać się głosy krytyków, twierdzących, że uznanie Sachs zdobyła głównie z powodu niemieckich wyrzutów sumienia i zwracających uwagę na sentymentalizm i manieryczność obecne w jej twórczości. ''[[Nelly Sachs|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[SMS Árpád]]''' – [[pancernik]] generacji [[przeddrednot]]ów zbudowany dla [[Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine|Austro-Węgierskiej Marynarki Wojennej]] na początku XX wieku. Został zwodowany 11 września 1901 roku jako drugi okręt [[Pancerniki typu Habsburg|typu ''Habsburg'']]. Jego główne uzbrojenie stanowiły trzy działa Kruppa kalibru 240 mm. „Árpád”, razem ze swoimi siostrzanymi okrętami, brał udział w ostrzale [[Ankona|Ankony]] w czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]]. Po zakończeniu bombardowania, „Árpád” i jego siostrzane okręty powróciły do portu w [[Pula|Puli]]. Ze względu na niedostatek węgla, okręty pozostały tam do końca wojny. Później „Árpád” został przemianowany na okręt obrony wybrzeża, po czym w grudniu 1917 roku został wycofany jako przestarzały. W 1918 roku pancernik został ponownie wprowadzony do służby jako okręt treningowy dla Austriackiej Akademii Morskiej. Po wojnie „Árpád” razem ze swoimi siostrzanymi okrętami został przekazany [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] jako [[pryz]], a następnie sprzedany do [[Włochy|Włoch]] i zezłomowany w 1921 roku. ''[[SMS Árpád|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|2=<!--Propozycja na wtorek |
|2=<!--Propozycja na wtorek 2 marca --> [[Plik:Kimagure-orange-road-56dd1485ec44b.png|right|100px]] |
||
'''''[[Kimagure Orange Road]]''''' – [[shōnen-manga]] autorstwa Izumi Matsumoto, publikowana w latach 1984–1987 w magazynie ''[[Shūkan Shōnen Jump]]''. Fabuła serii opowiada o perypetiach trójki nastolatków połączonych w trójkącie miłosnym. Manga została zaadaptowana przez [[Pierrot (przedsiębiorstwo)|studio Pierrot]] na 48-odcinkowy serial anime, który emitowany był na antenie [[Nihon Terebi Hōsōmō|Nippon Television]] w latach 1987–1988. Na podstawie serii powstały również dwa filmy pełnometrażowe oraz 8 odcinków [[Original video animation|OVA]]. Zarówno manga, jak i anime, spotkały się z bardzo dobrym przyjęciem ze strony odbiorców i krytyków. Manga sprzedała się w 20 milionach egzemplarzy, a serial anime okazał się jednym z większych sukcesów lat 80. Seria uważana jest za pierwowzór komedii romantycznych z rodzaju ''shōnen'', zaś jedna z jej głównych bohaterek – za jedną z pierwszych postaci [[tsundere]] w historii mangi i anime. ''Kimagure Orange Road'' jest również uznawane za serię, która przyczyniła się do spopularyzowania japońskiego komiksu i animacji w Europie, wraz z serią ''[[Dragon Ball]]''. ''[[Kimagure Orange Road|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Magach]]''' – [[izrael]]ska nazwa [[Stany Zjednoczone|amerykańskich]] czołgów Patton [[M48 Patton|M48]] oraz [[M60 Patton|M60]], modernizowanych od lat 60. do lat 80. XX wieku przez [[Siły Obronne Izraela]]. Czołgi takie armia izraelska zakupiła od USA i [[Republika Federalna Niemiec (1949–1990)|RFN]] oraz zdobyła od armii [[Jordania|jordańskiej]]. Pojazdy były używane przez Izrael w trakcie [[wojna sześciodniowa|wojny sześciodniowej]], [[wojna na wyczerpanie|wojny na wyczerpanie]], [[wojna libańska|I wojny w Libanie]] oraz podczas [[Pierwsza intifada|I Intifady]] oraz [[Intifada Al-Aksa|II Intifady]]. Wersje Magacha 1, 2, 3 i 5 opierały się na czołgu Patton M48, natomiast Magach 6 i 7 są zmodernizowanymi czołgami M60. Od lat 80. XX wieku czołg ten zaczął być stopniowo wypierany przez nową izraelską konstrukcję – [[Merkawa|Merkawę]]. Mimo ciągłych modernizacji Magachy z czasem stały się konstrukcjami przestarzałymi i w pierwszej dekadzie lat dwutysięcznych rozpoczęto proces przenoszenia ich z jednostek liniowych do rezerwowych. Ostatecznie wycofanie ze służby czołgów Magach – legendy w Siłach Obronnych Izraela, miało miejsce w 2014 roku. Zmodyfikowaną i eksportową wersją Magacha 7 była [[Sabra (czołg)|Sabra]], którą Izrael sprzedał do [[Turcja|Turcji]] w liczbie 170 egzemplarzy. ''[[Magach|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|3=<!--Propozycja na środę |
|3=<!--Propozycja na środę 3 marca --> [[Plik:HMS Clas Fleming (2).jpg|right|100px]] |
||
'''[[HMS Clas Fleming]]''' – szwedzki [[stawiacz min]] z okresu obu [[Wojna światowa|wojen światowych]], noszący nazwę na cześć szwedzkiego admirała Clasa Larssona Fleminga, będący jedynym okrętem swojego typu. Stępkę pod budowę jednostki położono w stoczni Finnboda Varv w [[Sztokholm]]ie w 1911 roku. Okręt został zwodowany w grudniu 1912 roku, zaś do czynnej służby wszedł w maju 1914 roku. Okręt miał współdziałać z [[pancernik obrony wybrzeża|pancernikami obrony wybrzeża]] w ochronie szwedzkich [[morze terytorialne|wód terytorialnych]]. W toku służby przeszedł w 1940 roku dużą przebudowę, zmieniającą jego napęd, sylwetkę i charakterystyki, stając się pierwszym okrętem na świecie napędzanym [[turbina gazowa|turbinami gazowymi]]. Nie brał udziału w działaniach bojowych, strzegąc neutralności Szwecji. Po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] rozbrojony krążownik został przycumowany na stałe w stoczni marynarki w Sztokholmie. Oficjalne wycofanie okrętu ze służby nastąpiło w styczniu 1959 roku, a w listopadzie 1960 roku „Clas Fleming” został sprzedany na złom. ''[[HMS Clas Fleming|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Sułtanat Rumu]]''' – państwo [[Seldżukidzi|Seldżukidów]] istniejące w [[Anatolia|Anatolii]] w latach ok. 1081–1308. Historia Sułtanatu Rumu rozpoczyna się wraz z klęską [[Cesarstwo Bizantyńskie|Bizancjum]] w [[bitwa pod Manzikertem|bitwie pod Manzikertem]] w 1071 roku. W jej rezultacie luźno zorganizowani [[Turkmeni]] zajęli niemal całą Azję Mniejszą i jeden z Seldżukidów, Sulajman, wykorzystał sytuację i przejął nad nimi władzę, tworząc tym samym nowe państwo. Późniejsi Seldżukidzi musieli stawić czoło zarówno odrodzonemu Bizancjum, jak i rywalizującemu z sułtanatem państwem [[Daniszmendydzi|Daniszmendydów]], z których to zmagań wyszli zwycięsko, czego ostatecznym potwierdzeniem była klęska zadana cesarzowi [[Manuel I Komnen|Manuelowi I]] w [[bitwa pod Myriokefalon|bitwie pod Myriokefalon]] w 1176 roku. Lata 1176–1243 to czas największego rozkwitu Sułtanatu Rumu, który poszerzył swoje terytorium i dzięki zdobyciu ważnych portów włączył się w przynoszący bogactwo nurt międzynarodowego handlu. Ten okres pomyślności został jednak brutalnie zakończony przez [[Imperium mongolskie|Mongołów]], którzy w 1243 roku zadali armii sułtanatu druzgocącą klęskę pod [[bitwa pod Köse Dağ|Köse Dağ]] i zamienili go w swój protektorat. Dalsza dzieje Rumu to historia powolnej utraty kolejnych atrybutów niezależności na rzecz mongolskich [[Ilchanidzi|Ilchanidów]]. ''[[Sułtanat Rumu|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|4=<!--Propozycja na czwartek |
|4=<!--Propozycja na czwartek 4 marca --> [[Plik:Wolfenstein - The New Order.png|right|100px]] |
||
'''''[[Wolfenstein: The New Order]]''''' – gra komputerowa będąca połączeniem dwóch gatunków – [[przygodowa gra akcji|przygodowej gry akcji]] oraz [[Strzelanka pierwszoosobowa|first-person shootera]]. Została stworzona przez studio [[MachineGames]] i wydana przez [[Bethesda Softworks]] 20 maja 2014 roku. Jest pierwszą główną odsłoną serii od czasu wydanego w 2009 roku ''[[Wolfenstein (gra komputerowa 2009)|Wolfensteina]]''. Osadzona w alternatywnych [[lata 60. XX wieku|latach 60. XX wieku]], w świecie, w którym [[III Rzesza]] wygrała [[II wojna światowa|II wojnę światową]], historia opowiada o weteranie wojennym [[William Blazkowicz|Williamie Blazkowiczu]] i jego wysiłkach mających na celu powstrzymanie dominacji [[Narodowy socjalizm|nazistów]] nad światem. Produkcję rozpoczęto w 2010 roku, niedługo po tym, jak [[id Software]] przekazało prawa do [[franczyza (media)|franczyzy]] studiu MachineGames. ''The New Order'' zebrał głównie pozytywne recenzje, w których chwalono przede wszystkim walkę i narrację. W zestawieniach na koniec 2014 roku różnych serwisów i magazynów poświęconych grom komputerowym produkcja otrzymała nominacje m.in. do tytułu gry roku i najlepszej strzelaniny. ''[[Wolfenstein: The New Order|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''''[[Człowiek na torze]]''''' – polski [[film psychologiczny]] z 1956 roku w reżyserii [[Andrzej Munk|Andrzeja Munka]], zrealizowany na podstawie scenariusza [[Jerzy Stefan Stawiński|Jerzego Stefana Stawińskiego]]. Fabuła filmu przedstawia śledztwo w sprawie śmierci starego maszynisty Władysława Orzechowskiego, który zginął przejechany przez pociąg. Zeznania trzech świadków zdarzenia, mających odmienne opinie na temat osobowości Orzechowskiego, są wzajemnie sprzeczne, lecz prowadzą ku mrocznej prawdzie o toksycznych relacjach pomiędzy kolejarzami. Zdjęcia do ''Człowieka na torze'' były kręcone pomiędzy kwietniem a wrześniem 1956 roku jeszcze przed [[Polski październik 1956|odwilżą październikową 1956]]. Dzieło Munka i Stawińskiego, zarówno w Polsce, jak i za granicą, zostało przeważnie pozytywnie przyjęte przez [[Krytyka filmowa|krytyków]]. Zyskało też miano „pierwszego filmu polskiego Października”. W filmie pojawił się unikatowy w [[kinematografia polska|kinematografii polskiej]] rozrachunek z ówczesnymi dokonaniami kina [[socrealizm|socrealistycznego]], a także z okresem [[stalinizm]]u. ''Człowiek na torze'' jest jednym z pierwszych dzieł [[polska szkoła filmowa|polskiej szkoły filmowej]]. ''[[Człowiek na torze|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|5=<!--Propozycja na piątek |
|5=<!--Propozycja na piątek 5 marca --> [[Plik:Solaris InterUrbino 12.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Solaris InterUrbino]]''' – seria wysokopodłogowych [[autobus]]ów międzymiastowych produkowanych od 2010 roku przez [[Polska|polskie]] przedsiębiorstwo [[Solaris Bus & Coach|Solaris Bus & Coach S.A.]] w [[Bolechowo-Osiedle|Bolechowie-Osiedlu]]. W skład serii wchodzi zaprezentowany w 2009 roku Solaris InterUrbino 12 oraz zaprezentowany w 2012 roku Solaris InterUrbino 12,8. W tym samym roku została zaprezentowana także II generacja modelu 12-metrowego. Solaris InterUrbino stanowi następcę modelu [[Solaris Valletta|Valletta]]. W pojeździe zachowano charakterystyczne elementy wzornictwa dla pozostałych autobusów Solaris – asymetryczną linię przedniej szyby, przednie reflektory w kształcie łzy, zintegrowany z przednią szybą świetlik tablicy kierunkowej, czy też dzielony na trzy części przedni zderzak. Charakterystycznym elementem designu nowego modelu była obniżona linia bocznych okien do poziomu bocznych klap bagażników. Jako autobus międzymiastowy InterUrbino ma konkurować z takimi pojazdami, jak m.in. [[Autosan A1012T|Autosan Lider]], [[Irisbus Crossway|Iveco Crossway]], czy też [[Setra Multi Class]]. Większość wyprodukowanych pojazdów InterUrbino trafiła do takich państw, jak [[Włochy]], [[Francja]], [[Niemcy]], czy też [[Skandynawia|kraje skandynawskie]]. ''[[Solaris InterUrbino|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[SM UB-47]]''' – [[Cesarstwo Niemieckie|niemiecki]] jednokadłubowy [[okręt podwodny]] [[Okręty podwodne typu UB II|typu ''UB II'']] zbudowany w [[stocznia|stoczni]] [[AG Weser]] (Werk 249) w [[Brema|Bremie]] w 1916 roku. [[Wodowanie|Zwodowany]] w czerwcu 1916 roku, wszedł do służby w [[Kaiserliche Marine]] 4 lipca tego roku. Dowódcą jednostki został mianowany kapitan marynarki Wolfgang Steinbauer. Okręt odbył 7 patroli, w czasie których zatopił 20 statków o łącznej [[Pojemność rejestrowa|pojemności]] {{formatnum:76195}} [[Tona rejestrowa|BRT]], trzy uszkodził ({{formatnum:16967}} BRT) oraz zatopił dwa okręty o [[Wyporność|wyporności]] {{formatnum:11450}} ton. 30 lipca 1917 roku okręt został odsprzedany [[Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine]], w której służył do końca wojny. W służbie w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine zatopił dwa statki o łącznej pojemności {{formatnum:6201}} [[Tona rejestrowa|BRT]] oraz jeden okręt o wyporności {{formatnum:350}} ton. Po zakończeniu działań wojennych okręt został przekazany w ramach [[reparacje wojenne|reparacji wojennych]] Francji i zezłomowany w 1920 roku. ''[[SM UB-47|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|6=<!--Propozycja na sobotę |
|6=<!--Propozycja na sobotę 6 marca --> [[Plik:Síugrósánc 61320.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1970]]''' – zawody w [[Skoki narciarskie|skokach narciarskich]] przeprowadzone pomiędzy 14 a 22 lutego 1970 roku na skoczniach w [[Szczyrbskie Jezioro (miejscowość)|Szczyrbskim Jeziorze]] w ramach [[Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1970|Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 1970]] w [[Wysokie Tatry|Wysokich Tatrach]]. Po raz trzeci rozegrano dwie indywidualne konkurencje w skokach narciarskich – na [[Duża skocznia narciarska|obiekcie dużym]] i [[Normalna skocznia narciarska|normalnym]]. Dodatkowo w ostatnim dniu trwania mistrzostw rozegrano nieoficjalny konkurs drużynowy, który pełnił rolę konkurencji pokazowej. Dwukrotnym mistrzem świata został reprezentant ZSRR – [[Garij Napałkow]]. Po raz drugi w historii, jeden zawodnik zwyciężył w konkursach skoków na obu skoczniach w trakcie trwania jednych mistrzostw świata. Srebrne medale zdobyli: [[Yukio Kasaya]] na skoczni normalnej i [[Jiří Raška]] na dużej, a brązowe – [[Lars Grini]] na skoczni normalnej i [[Stanisław Gąsienica-Daniel]] na dużej. Konkursy w 1970 roku były osiemnastą edycją [[Mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym|mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym]], a po raz trzeci zorganizowano je na terenie [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]]. ''[[Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1970|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Olorotytan]]''' – [[rodzaj (biologia)|rodzaj]] [[wymieranie|wymarłego]] [[dinozaury|dinozaura]], [[ornitopody|ornitopoda]] z rodziny [[Hadrozaury|hadrozaurów]] i podrodziny [[Lambeozaury|Lambeosaurinae]]. Budową przypominał blisko spokrewnionego [[hipakrozaur]]a, nosił na głowie charakterystyczny dla przedstawicieli swej podrodziny wydrążony grzebień budowany w większości przez [[kość nosowa|kości nosowe]]. Stanowi kolejne po [[amurozaur]]ze i [[charonozaur]]ze znalezisko ''Lambeosaurinae'' w [[obwód amurski|obwodzie amurskim]]. Szczątki dinozaurów kaczodziobych znajdywano nad brzegiem [[Amur (rzeka)|Amuru]] już na początku XX wieku, z tym że te najwcześniejsze znaleziska odkryto po stronie chińskiej. Pozostałości olorotytana, odkopane w latach 1999–2001, stanowią najbardziej kompletne znalezisko dinozaura w [[Rosja|Federacji Rosyjskiej]], jak również najbardziej kompletny szkielet ''Lambeosaurinae'' spoza [[Ameryka Północna|Ameryki Północnej]]. Leżały one rozrzucone, jak piszą autorzy opisu rodzaju, na przestrzeni setek metrów kwadratowych, w towarzystwie szczątków innych zwierząt. [[Holotyp]] oznakowano symbolami AEHM 2/845. Szkielet znajduje się on w Muzeum Paleontologicznym w [[Błagowieszczeńsk (obwód amurski)|Błagowieszczeńsku]]. ''[[Olorotytan|Czytaj więcej…]]'' |
|||
|7=<!--Propozycja na niedzielę |
|7=<!--Propozycja na niedzielę 7 marca --> [[Plik:Symonds and Co Collection Q41314.jpg|100px|right]] |
||
'''[[Jauréguiberry (1893)|Jauréguiberry]]''' – [[III Republika Francuska|francuski]] [[pancernik]] z końca XIX wieku. Był jedną z pięciu podobnych do siebie jednostek zamówionych w ramach programu rozbudowy floty francuskiej z 1890 roku. Okręt [[Wyporność|wypierał]] 11 818 ton, a jego główną artylerię stanowiły dwa [[Działo okrętowe|działa]] [[Kaliber broni|kalibru]] 305 mm i dwa kalibru 274 mm, uzupełniane przez osiem dział kal. 138 mm. [[Wodowanie|Zwodowany]] 27 października 1893 roku w stoczni Société Nouvelle des Forges et Chantiers de la Méditerranée w [[La Seyne-sur-Mer]], został [[Podniesienie bandery|przyjęty do służby]] w [[Marine nationale]] 17 maja 1897 roku. Nazwę otrzymał na cześć [[Wiceadmirał|wadm.]] Jeana Bernarda Jauréguiberry’ego – dwukrotnego ministra marynarki wojennej. Służył na [[Morze Śródziemne|Morzu Śródziemnym]] oraz [[Ocean Atlantycki|Oceanie Atlantyckim]], biorąc udział w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]]. Z czynnej służby został wycofany w czerwcu 1920 roku, pełniąc następnie rolę [[Hulk (okręt)|hulku]]. Okręt został [[Stocznia złomowa|zezłomowany]] w 1934 roku. ''[[Jauréguiberry (1893)|Czytaj więcej…]]'' |
|||
'''[[Duncan Edwards]]''' (ur. [[1 października]] [[1936]] w [[Dudley (Anglia)|Dudley]], zm. [[21 lutego]] [[1958]] w [[Monachium]]) – [[Anglicy|angielski]] piłkarz, gracz [[Manchester United F.C.|Manchesteru United]] i [[Reprezentacja Anglii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Anglii]]. Jeden z tzw. ''Dzieci Busby'ego'', młodego zespołu budowanego przez menedżera [[Matt Busby|Matta Busby'ego]] w połowie lat 50. Urodzony w Dudley zawodnik podpisał pierwszy kontrakt z Manchesterem United jako nastolatek. Stał się najmłodszym piłkarzem, jaki kiedykolwiek zagrał w [[Football League First Division]] oraz w reprezentacji Anglii od zakończenia [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. W ciągu niecałych pięciu lat pomógł zespołowi dwukrotnie zwyciężyć w [[The Football League|Football League]] i osiągnąć półfinał [[Liga Mistrzów UEFA|Pucharu Europy]]. Jego karierę przerwała [[Katastrofa lotu British European Airways 609|katastrofa lotnicza w Monachium]] w 1958 roku. Edwards nie zginął na miejscu, z ciężkimi obrażeniami trafił do szpitala, gdzie po piętnastu dniach zmarł. Był w gronie ośmiu piłkarzy, którzy nie przeżyli katastrofy. W 2002 roku otrzymał miejsce w English Football Hall of Fame. ''[[Duncan Edwards|Czytaj więcej…]]'' |
|||
}} |
}} |
||
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
<div style="text-align:right; margin-top:5px;">''[[Wikipedia:Dobre Artykuły|Inne Dobre Artykuły]] • [[Pomoc:Styl – poradnik dla autorów|Jak pisać w stylu encyklopedycznym?]]''</div></includeonly><noinclude>{{dokumentacja|zawartość= |
||
Wersja z 18:59, 1 mar 2021
Dokumentacja szablonu
[]
Dzisiaj
Solaris InterUrbino – seria wysokopodłogowych autobusów międzymiastowych produkowanych od 2010 roku przez polskie przedsiębiorstwo Solaris Bus & Coach S.A. w Bolechowie-Osiedlu. W skład serii wchodzi zaprezentowany w 2009 roku Solaris InterUrbino 12 oraz zaprezentowany w 2012 roku Solaris InterUrbino 12,8. W tym samym roku została zaprezentowana także II generacja modelu 12-metrowego. Solaris InterUrbino stanowi następcę modelu Valletta. W pojeździe zachowano charakterystyczne elementy wzornictwa dla pozostałych autobusów Solaris – asymetryczną linię przedniej szyby, przednie reflektory w kształcie łzy, zintegrowany z przednią szybą świetlik tablicy kierunkowej, czy też dzielony na trzy części przedni zderzak. Charakterystycznym elementem designu nowego modelu była obniżona linia bocznych okien do poziomu bocznych klap bagażników. Jako autobus międzymiastowy InterUrbino ma konkurować z takimi pojazdami, jak m.in. Autosan Lider, Iveco Crossway, czy też Setra Multi Class. Większość wyprodukowanych pojazdów InterUrbino trafiła do takich państw, jak Włochy, Francja, Niemcy, czy też kraje skandynawskie. Czytaj więcej…
Jutro
Skoki narciarskie na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 1970 – zawody w skokach narciarskich przeprowadzone pomiędzy 14 a 22 lutego 1970 roku na skoczniach w Szczyrbskim Jeziorze w ramach Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 1970 w Wysokich Tatrach. Po raz trzeci rozegrano dwie indywidualne konkurencje w skokach narciarskich – na obiekcie dużym i normalnym. Dodatkowo w ostatnim dniu trwania mistrzostw rozegrano nieoficjalny konkurs drużynowy, który pełnił rolę konkurencji pokazowej. Dwukrotnym mistrzem świata został reprezentant ZSRR – Garij Napałkow. Po raz drugi w historii, jeden zawodnik zwyciężył w konkursach skoków na obu skoczniach w trakcie trwania jednych mistrzostw świata. Srebrne medale zdobyli: Yukio Kasaya na skoczni normalnej i Jiří Raška na dużej, a brązowe – Lars Grini na skoczni normalnej i Stanisław Gąsienica-Daniel na dużej. Konkursy w 1970 roku były osiemnastą edycją mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym, a po raz trzeci zorganizowano je na terenie Czechosłowacji. Czytaj więcej…
Pojutrze
Jauréguiberry – francuski pancernik z końca XIX wieku. Był jedną z pięciu podobnych do siebie jednostek zamówionych w ramach programu rozbudowy floty francuskiej z 1890 roku. Okręt wypierał 11 818 ton, a jego główną artylerię stanowiły dwa działa kalibru 305 mm i dwa kalibru 274 mm, uzupełniane przez osiem dział kal. 138 mm. Zwodowany 27 października 1893 roku w stoczni Société Nouvelle des Forges et Chantiers de la Méditerranée w La Seyne-sur-Mer, został przyjęty do służby w Marine nationale 17 maja 1897 roku. Nazwę otrzymał na cześć wadm. Jeana Bernarda Jauréguiberry’ego – dwukrotnego ministra marynarki wojennej. Służył na Morzu Śródziemnym oraz Oceanie Atlantyckim, biorąc udział w I wojnie światowej. Z czynnej służby został wycofany w czerwcu 1920 roku, pełniąc następnie rolę hulku. Okręt został zezłomowany w 1934 roku. Czytaj więcej…
Za 3 dni
Nelly Sachs (ur. 10 grudnia 1891 w Berlinie, zm. 12 maja 1970 w Sztokholmie) – niemiecka poetka, pisarka oraz tłumaczka żydowskiego pochodzenia, mieszkająca od 1940 roku w Szwecji. Tworzyła w języku niemieckim, tłumaczyła też na ten język poezję szwedzką. Laureatka literackiej Nagrody Nobla w 1966 roku. Wyróżniona została wspólnie z izraelskim prozaikiem Samuelem Agnonem, piszącym w języku jidysz i po hebrajsku. Przed II wojną światową wydała w Niemczech zbiór opowiadań Legenden und Erzählungen i kilkanaście wierszy. Począwszy od 1947 roku zaczęły się ukazywać jej utwory, których tematem była martyrologia Żydów w czasach hitleryzmu. Poezja stała się dla Sachs przestrzenią „rekonwalescencji i refleksji”. W drugiej połowie lat 60. XX wieku jej twórczość osiągnęła apogeum popularności. W Niemczech traktowano poetkę wręcz jako „maskotkę pamięci”. Po latach zaczęły jednak pojawiać się głosy krytyków, twierdzących, że uznanie Sachs zdobyła głównie z powodu niemieckich wyrzutów sumienia i zwracających uwagę na sentymentalizm i manieryczność obecne w jej twórczości. Czytaj więcej…
Za 4 dni
Kimagure Orange Road – shōnen-manga autorstwa Izumi Matsumoto, publikowana w latach 1984–1987 w magazynie Shūkan Shōnen Jump. Fabuła serii opowiada o perypetiach trójki nastolatków połączonych w trójkącie miłosnym. Manga została zaadaptowana przez studio Pierrot na 48-odcinkowy serial anime, który emitowany był na antenie Nippon Television w latach 1987–1988. Na podstawie serii powstały również dwa filmy pełnometrażowe oraz 8 odcinków OVA. Zarówno manga, jak i anime, spotkały się z bardzo dobrym przyjęciem ze strony odbiorców i krytyków. Manga sprzedała się w 20 milionach egzemplarzy, a serial anime okazał się jednym z większych sukcesów lat 80. Seria uważana jest za pierwowzór komedii romantycznych z rodzaju shōnen, zaś jedna z jej głównych bohaterek – za jedną z pierwszych postaci tsundere w historii mangi i anime. Kimagure Orange Road jest również uznawane za serię, która przyczyniła się do spopularyzowania japońskiego komiksu i animacji w Europie, wraz z serią Dragon Ball. Czytaj więcej…
Za 5 dni
.jpg)
HMS Clas Fleming – szwedzki stawiacz min z okresu obu wojen światowych, noszący nazwę na cześć szwedzkiego admirała Clasa Larssona Fleminga, będący jedynym okrętem swojego typu. Stępkę pod budowę jednostki położono w stoczni Finnboda Varv w Sztokholmie w 1911 roku. Okręt został zwodowany w grudniu 1912 roku, zaś do czynnej służby wszedł w maju 1914 roku. Okręt miał współdziałać z pancernikami obrony wybrzeża w ochronie szwedzkich wód terytorialnych. W toku służby przeszedł w 1940 roku dużą przebudowę, zmieniającą jego napęd, sylwetkę i charakterystyki, stając się pierwszym okrętem na świecie napędzanym turbinami gazowymi. Nie brał udziału w działaniach bojowych, strzegąc neutralności Szwecji. Po zakończeniu II wojny światowej rozbrojony krążownik został przycumowany na stałe w stoczni marynarki w Sztokholmie. Oficjalne wycofanie okrętu ze służby nastąpiło w styczniu 1959 roku, a w listopadzie 1960 roku „Clas Fleming” został sprzedany na złom. Czytaj więcej…
Za 6 dni
Wolfenstein: The New Order – gra komputerowa będąca połączeniem dwóch gatunków – przygodowej gry akcji oraz first-person shootera. Została stworzona przez studio MachineGames i wydana przez Bethesda Softworks 20 maja 2014 roku. Jest pierwszą główną odsłoną serii od czasu wydanego w 2009 roku Wolfensteina. Osadzona w alternatywnych latach 60. XX wieku, w świecie, w którym III Rzesza wygrała II wojnę światową, historia opowiada o weteranie wojennym Williamie Blazkowiczu i jego wysiłkach mających na celu powstrzymanie dominacji nazistów nad światem. Produkcję rozpoczęto w 2010 roku, niedługo po tym, jak id Software przekazało prawa do franczyzy studiu MachineGames. The New Order zebrał głównie pozytywne recenzje, w których chwalono przede wszystkim walkę i narrację. W zestawieniach na koniec 2014 roku różnych serwisów i magazynów poświęconych grom komputerowym produkcja otrzymała nominacje m.in. do tytułu gry roku i najlepszej strzelaniny. Czytaj więcej…