Tino Edelmann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tino Edelmann
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 kwietnia 1985
Oberhof

Klub

SC Motor Zella-Mehlis

Wzrost

185 cm

Debiut w PŚ

1.01 2003, Oberhof
(41. - sprint)

Pierwsze punkty w PŚ

30.12 2003, Oberhof (26. - Gundersen)

Pierwsze podium w PŚ

16.12 2007, Ramsau
(3. - sprint)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
brąz Vancouver 2010 Sztafeta
Mistrzostwa świata
złoto Falun 2015 Sztafeta
srebro Sapporo 2007 Sztafeta
srebro Liberec 2009 Start masowy
srebro Liberec 2009 Sztafeta
srebro Oslo 2011 Gundersen HS106
srebro Oslo 2011 Sztafeta HS134
srebro Oslo 2011 Sztafeta HS106
brąz Val di Fiemme 2013 Sprint drużynowy
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Schonach 2002 Sztafeta
złoto Sollefteå 2003 Sztafeta
złoto Rovaniemi 2005 Sztafeta
srebro Stryn 2004 Gundersen
srebro Stryn 2004 Sztafeta
srebro Stryn 2004 Sprint
srebro Rovaniemi 2005 Gundersen
brąz Rovaniemi 2005 Sprint
Letnie Grand Prix
złoto 1. miejsce
2009
Zakończenie kariery: 2016 rok
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Tino Edelmann (ur. 13 kwietnia 1985 w Oberhofie) – niemiecki kombinator norweski, brązowy medalista olimpijski, ośmiokrotny medalista mistrzostw świata, ośmiokrotny medalista mistrzostw świata juniorów, a także zwycięzca Letniego Grand Prix.

W listopadzie 2016 zakończył karierę sportową[1].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawił się w 26 sierpnia 2000 roku, kiedy wystartował w trzeciej edycji Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej. Zajął wtedy 54. miejsce w zawodach indywidualnych w Klingenthal. Dwa dni później był trzydziesty w Oberhofie. Pierwszy indywidualny występ w Pucharze Świata B zaliczył 4 stycznia 2002 roku w Klingenthal, kiedy zajął 25. miejsce w sprincie. W sezonie 2001/2002 tego cyklu wystartował jeszcze dziewięciokrotnie, tylko raz nie zdobywając punktów. W efekcie zajął 26. miejsce w klasyfikacji generalnej. W styczniu 2002 roku wziął udział w mistrzostwach świata juniorów w Schonach, gdzie wraz z kolegami z reprezentacji zdobył złoty medal, a w konkursie metodą Gunderseną był dziewiąty.

W Pucharze Świata zadebiutował 1 stycznia 2003 roku w Oberhofie, zajmując 41. miejsce w sprincie. W sezonie 2002/2003 startował jeszcze dwukrotnie, ale również nie zdobył punktów i nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. Na mistrzostwach świata juniorów w Sollefteå zdobył złoty medal w drużynie, w sprincie był piąty, a w Gundersenie zajął 17. miejsce. Startował także w Pucharze Świata B, wygrywając zawody w sprincie w Ruce 7 marca i w Trondheim 12 marca 2003 roku. Sezon 2003/2004 Pucharu Kontynentalnego zaczął od zwycięstwa w sprincie, 5 grudnia 2003 roku w Rovaniemi. Na podium stanął także 20 grudnia w Ruhpolding, gdzie był drugi w sprincie. Od tej pory startował głównie w Pucharze Świata. Najlepszy wynik na najwyższym szczeblu rozgrywek w tym sezonie uzyskał 22 lutego 2004 roku w czeskim Libercu, gdzie był ósmy. Na początku lutego wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Stryn, gdzie zdobył srebrne medale w sztafecie, sprincie i Gundersenie.

W sezonach 2004/2005, 2005/2006 i 2006/2007 nie osiągał większych sukcesów w Pucharze Świata. Jego najlepszym wynikiem było piąte miejsce Gundersenie, wywalczone 30 stycznia 2005 roku w Sapporo. W 2005 roku wystartował na mistrzostwach świata w Oberstdorfie, gdzie był osiemnasty w sprincie, a zawodów metodą Gundersena nie ukończył. Miesiąc później wywalczył kolejne trzy medale podczas mistrzostw świata juniorów w Rovaniemi. Wraz z kolegami sięgnął po złoto w drużynie, a indywidualnie był drugi w Gundersenie oraz trzeci w sprincie.

Przełom nadszedł w sezonie 2007/2008. W pierwszej części sezonu, 12 grudnia 2007 roku w austriackim Ramsau Edelmann po raz pierwszy w karierze stanął na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata. Zajął tam trzecie miejsce w sprincie huraganowym, ulegając tylko dwóm rodakom: Björnowi Kircheisenowi i Ronny’emu Ackermannowi. W pozostałych zawodach jeszcze trzykrotnie plasował się w czołowej dziesiątce: 30 grudnia w Oberhofie był siódmy w Gundersenie, 12 stycznia w Val di Fiemme był dziewiąty w tej samej konkurencji, a 9 marca 2008 roku w Oslo zajął dziesiąte miejsce w sprincie. W klasyfikacji generalnej dało mu to dwunasta pozycję. Mimo że w kolejnym sezonie nie stawał na podium, to w klasyfikacji generalnej zajął miejsce wyższe niż przed rokiem - ósme. Najbliżej podium był 30 listopada w Ruce, 4 stycznia w Schonach i 8 lutego 2009 roku w Seefeld, gdzie zajmował piąte miejsce w Gundersenie. Podczas mistrzostw świata w Libercu razem z Erikiem Frenzlem, Ronnym Ackermannem i Björnem Kircheisenem zdobył srebrny medal w sztafecie. Drugi był także w starcie masowym, przegrywając tylko z Toddem Lodwickiem ze Stanów Zjednoczonych. Ponadto w zawodach metodą Gundersena był siódmy na dużej skoczni i dziewiąty na normalnej.

W lecie 2009 roku wystartował w dwunastej edycji Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej, zajmując dwukrotnie czwarte i dwukrotnie drugie miejsce. Pozwoliło mu to na triumf w klasyfikacji końcowej. Dobrą formę zdołał także utrzymać w sezonie 2009/2010, w którym był piąty w klasyfikacji generalnej. Czterokrotnie stawał na podium w tym 6 grudnia 2009 roku w norweskim Lillehammer po raz pierwszy w karierze zwyciężył w zawodach Pucharu Świata. Był także drugi 29 listopada w Ruce i 19 grudnia w Ramsau, a 5 marca 2010 roku w Lahti zajął trzecie miejsce w Gundersenie. Na igrzyskach olimpijskich w Vancouver Niemcy w składzie: Johannes Rydzek, Tino Edelmann, Eric Frenzel i Björn Kircheisen wywalczyli brązowy medal w konkursie drużynowym. Indywidualnie Tino był osiemnasty w Gundersenie na normalnej skoczni, a na dużym obiekcie zajął 28. miejsce.

W dziesięciu startach w zawodach Pucharu Świata w sezonie 2010/2011 sześciokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce. Najlepszy wynik osiągnął 19 grudnia 2010 roku w Ramsau, gdzie zajął drugie miejsce w Gundersenie, ustępując tylko Austriakowi Mario Stecherowi. Było to jedyne podium Edelmanna w tym sezonie. W klasyfikacji generalnej zajął tym razem dziewiątą pozycję. Na mistrzostwach świata w Oslo w 2011 roku wspólnie z Rydzkiem, Kircheisenem i Frenzlem zdobył brązowe medale w obu konkursach drużynowych, a indywidualnie wywalczył srebrny medal w Gundersenie na normalnej skoczni, a na dużym obiekcie był piętnasty. Dobrą passę kontynuował na początku sezonu 2011/2012 – 25 listopada 2011 roku w Ruce zajął trzecie miejsce, a dzień później zwyciężył. Łącznie pięciokrotnie plasował się na podium zawodów tego sezonie i w klasyfikacji generalnej był ósmy.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
18. 14 lutego 2010 Kanada Vancouver Gundersen HS106/10 km 25:47,1 +1:00,5 Francja Jason Lamy Chappuis
3. 23 lutego 2010 Kanada Vancouver Sztafeta HS140/4x5 km[2] 49:31,6 +19,5  Austria
29. 25 lutego 2010 Kanada Vancouver Gundersen HS140/10 km 25:32,9 +3:02,1 Stany Zjednoczone Bill Demong
9. 12 lutego 2014 Rosja Soczi Gundersen HS106/10 km 23:50,2 +37,0 Niemcy Eric Frenzel

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
DNF 18 lutego 2005 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS100/15 km 38:56,2 - Niemcy Ronny Ackermann
18. 27 lutego 2005 Niemcy Oberstdorf Sprint HS137/7,5 km 20:15,6 +1:51,7 Niemcy Ronny Ackermann
11. 23 lutego 2007 Japonia Sapporo Sprint HS134/7,5 km 17:40,2 +1:30,.3 Finlandia Hannu Manninen
2. 25 lutego 2007 Japonia Sapporo Sztafeta HS134/4x5 km[3] 49:14,9 +28,4  Finlandia
2. 20 lutego 2009 Czechy Liberec Start masowy HS100/10 km 24:49,7 +4,6 Stany Zjednoczone Todd Lodwick
9. 22 lutego 2009 Czechy Liberec Gundersen HS100/10 km 24:22,3 +1:27,7 Stany Zjednoczone Todd Lodwick
2. 26 lutego 2009 Czechy Liberec Sztafeta HS134/4x5 km[4] 48:32,3 +1,0  Japonia
7. 28 lutego 2009 Czechy Liberec Gundersen HS134/10 km 23:36,6 +58,1 Stany Zjednoczone Bill Demong
2. 26 lutego 2011 Norwegia Oslo Gundersen HS106/10 km 25:19,2 +11,9 Niemcy Eric Frenzel
2. 28 lutego 2011 Norwegia Oslo Sztafeta HS106/4x5 km[5] 48:07,8 +0,4  Austria
15. 2 marca 2011 Norwegia Oslo Gundersen HS134/10 km 25:31,6 +1:36,7 Francja Jason Lamy Chappuis
2. 4 marca 2011 Norwegia Oslo Sztafeta HS134/4x5 km[6] 48:07,8 +0,1  Austria
21. 22 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Gundersen HS106/10 km 29:13,2 +1:30,6 Francja Jason Lamy Chappuis
6. 24 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Sztafeta HS106/4x5 km[7] 57:34,0 +1:07,6  Francja
DNS 28 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Gundersen HS134/10 km 27:22,8 - Niemcy Eric Frenzel
3. 2 marca 2013 Włochy Val di Fiemme Sprint drużynowy HS134/2x7,5 km[8] 35:37,9 +43,9  Francja
20. 20 lutego 2015 Szwecja Falun Gundersen HS100/10 km 26:38,9 +1:39,6 Niemcy Johannes Rydzek
1. 22 lutego 2015 Szwecja Falun Sztafeta HS100/4x5 km[9] 44:20,7 - -
9. 26 lutego 2015 Szwecja Falun Gundersen HS134/10 km 22:45,8 +31,5 Austria Bernhard Gruber

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
9. 23 stycznia 2002 Niemcy Schonach Gundersen K90/10 km 30:54,2 +2:53,3 Niemcy Björn Kircheisen
1. 25 stycznia 2002 Niemcy Schonach Sztafeta K90/4x5 km[10] 844,0 pkt - -
17. 5 lutego 2003 Szwecja Sollefteå Gundersen K107/10 km 31:43,2 +3:40,9 Niemcy Björn Kircheisen
1. 7 lutego 2003 Szwecja Sollefteå Sztafeta K107/4x5 km[11] 58.41,8 - -
5. 9 lutego 2003 Szwecja Sollefteå Sprint K107/5 km 14.02,6 +53,7 Niemcy Björn Kircheisen
2. 4 lutego 2004 Norwegia Stryn Gundersen K90/10 km 26:06,3 +2:30,7 Norwegia Petter Tande
2. 6 lutego 2004 Norwegia Stryn Sztafeta K90/4x5[12] 58:03,0 +1:38,0  Norwegia
2. 8 lutego 2004 Norwegia Stryn Sprint K90/7,5 km 14:02,1 +35,9 Norwegia Petter Tande
2. 22 marca 2005 Finlandia Rovaniemi Gundersen HS100/10 km 25.56,6 +57,4 Norwegia Petter Tande
1. 24 marca 2005 Finlandia Rovaniemi Sztafeta HS100/4x5[13] 44:17,1 - -
3. 26 marca 2005 Finlandia Rovaniemi Sprint HS100/5 km 14:02,1 +5,8 Norwegia Petter Tande

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium w zawodach[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 16 grudnia 2007 Austria Ramsau Sprint huraganowy HS98/7,5 km 17:32,6 3. +8,7 Niemcy Björn Kircheisen
2. 29 listopada 2009 Finlandia Ruka Gundersen HS142/10 km 25:33,7 2. +1,2 Finlandia Hannu Manninen
3. 6 grudnia 2009 Norwegia Lillehammer Gundersen HS140/10 km 23:14,3 1. - -
4. 19 grudnia 2009 Austria Ramsau Gundersen HS98/10 km 25:45,6 2. +2,1 Francja Jason Lamy Chappuis
5. 5 marca 2009 Finlandia Lahti Gundersen HS130/10 km 25:20,3 3. +7,2 Norwegia Magnus Moan
6. 19 grudnia 2010 Austria Ramsau Gundersen HS98/10 km 24:22,3 2. +8,6 Austria Mario Stecher
7. 25 listopada 2011 Finlandia Ruka Gundersen HS142/10 km 27:41,0 3. +7,1 Norwegia Magnus Krog
8. 26 listopada 2011 Finlandia Ruka Gundersen HS142/10 km 27:37,3 1. - -
9. 3 grudnia 2011 Norwegia Lillehammer Gundersen HS100/10 km 27:44,4 3. +8,6 Norwegia Håvard Klemetsen
10. 11 grudnia 2011 Austria Ramsau Gundersen HS98/10 km 22:05,8 3. +3,0 Norwegia Jan Schmid
11. 3 marca 2012 Finlandia Lahti Gundersen HS130/10 km 23:43,4 2. +4,3 Norwegia Jan Schmid
12. 12 stycznia 2013 Francja Chaux-Neuve Gundersen HS118/10 km 23:42,6 1. - -
13. 19 stycznia 2013 Austria Seefeld Gundersen HS109/10 km 25:59,1 3. +20,8 Niemcy Eric Frenzel
14. 26 stycznia 2013 Niemcy Klingenthal Gundersen HS140/10 km 23:03,4 2. +10,4 Niemcy Eric Frenzel
15. 27 stycznia 2013 Niemcy Klingenthal HS140/Penalty Race 23:21,1 2. +23,4 Niemcy Eric Frenzel
16. 17 stycznia 2014 Austria Seefeld Gundersen HS109/5 km 12:37,4 3. +9,4 Niemcy Eric Frenzel
17. 17 stycznia 2015 Austria Seefeld Gundersen HS109/10 km 25:54,7 3. +14,7 Niemcy Eric Frenzel

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium w zawodach[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 7 marca 2003 Finlandia Ruka Sprint K120/7,5 km ? 1. - -
2. 12 marca 2003 Norwegia Trondheim Sprint K120/7,5 km ? 1. - -
3. 5 grudnia 2003 Finlandia Rovaniemi Sprint K90/7,5 km ? 1. - -
4. 20 grudnia 2003 Niemcy Ruhpolding Sprint K115/7,5 km ? 2. +0,3 Szwajcaria Ivan Rieder
5. 13 stycznia 2006 Francja Chaux-Neuve Sprint K90/7,5 km 20:22,5 3. +21,5 Szwajcaria Ronny Heer
6. 9 grudnia 2006 Stany Zjednoczone Steamboat Springs Gundersen HS127/15 km 39:41,5 3. +14,5 Austria Lukas Klapfer
7. 10 grudnia 2006 Stany Zjednoczone Steamboat Springs Sprint HS127/7,5 km 17:17,8 1. - -
8. 15 grudnia 2006 Stany Zjednoczone Park City Gundersen HS127/15 km 17:32,8 1. - -
9. 16 grudnia 2006 Stany Zjednoczone Park City Sprint huraganowy HS134/7,5 km 18:16,9 1. - -
10. 20 grudnia 2006 Stany Zjednoczone Lake Placid Start masowy HS100/10 km 31:07,9 2. +20,1 Austria Tomaz Druml

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium w zawodach[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 13 sierpnia 2009 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS137/10 km 25:38.2 min 2. +4.0 s Niemcy Björn Kircheisen
2. 15 sierpnia 2009 Szwajcaria Einsiedeln Gundersen HS117/10 km 25:49.0 min 2. +1.1 s Szwajcaria Ronny Heer

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Tino Edelmann ends his career. fis-ski.com, 2016-11-04. [dostęp 2016-11-05]. (ang.).
  2. ↑ Skład drużyny: Tino Edelmann, Eric Frenzel, Johannes Rydzek, Björn Kircheisen
  3. ↑ Skład drużyny: Sebastian Haseney, Ronny Ackermann, Tino Edelmann, Björn Kircheisen
  4. ↑ Skład drużyny: Ronny Ackermann, Eric Frenzel, Björn Kircheisen, Tino Edelmann
  5. ↑ Skład drużyny: Johannes Rydzek, Björn Kircheisen, Tino Edelmann, Eric Frenzel
  6. ↑ Skład drużyny: Johannes Rydzek, Björn Kircheisen, Eric Frenzel, Tino Edelmann
  7. ↑ Skład drużyny: Björn Kircheisen, Tino Edelmann, Eric Frenzel, Fabian Rießle
  8. ↑ Skład drużyny: Tino Edelmann, Eric Frenzel
  9. ↑ Skład drużyny: Johannes Rydzek, Fabian Rießle, Tino Edelmann, Eric Frenzel
  10. ↑ Skład drużyny: Florian Schillinger, Tino Edelmann, Christian Beetz, Björn Kircheisen
  11. ↑ Skład drużyny: Christian Beetz, Marco Kühne, Tino Edelmann, Björn Kircheisen
  12. ↑ Skład drużyny: Christian Ulmer, Christian Beetz, Florian Schillinger, Tino Edelmann
  13. ↑ Skład drużyny: Steffen Tepel, Tom Beetz, Florian Schillinger, Tino Edelmann

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Drużynowi mistrzowie świata w kombinacji norweskiej
Sztafeta 3 x 10 km/4 x 5 km (skocznia duża)
Sztafeta 4 x 5 km (skocznia normalna)
Sprint drużynowy (skocznia duża)
Mistrzowie świata juniorów w kombinacji norweskiej (drużynowo)
Zwycięzcy Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tino_Edelmann&oldid=71617586”