Björn Kircheisen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Björn Kircheisen
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1983
Erlabrunn

Klub

WSV Johanngeorgenstadt

Wzrost

183 cm

Debiut w PŚ

10.02 2001, Liberec (14. – Gundersen)

Pierwsze punkty w PŚ

10.02 2001, Liberec
(14. – Gundersen)

Pierwsze podium w PŚ

23.11 2001, Kuopio
(2. – Gundersen)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
srebro Salt Lake City 2002 Sztafeta
srebro Turyn 2006 Sztafeta
srebro Soczi 2014 Sztafeta
brąz Vancouver 2010 Sztafeta
Mistrzostwa świata
złoto Lahti 2017 Sztafeta
srebro Val di Fiemme 2003 Sztafeta
srebro Oberstdorf 2005 Gundersen
srebro Oberstdorf 2005 Sztafeta
srebro Sapporo 2007 Sztafeta
srebro Liberec 2009 Sztafeta
srebro Liberec 2009 Gundersen HS134
srebro Oslo 2011 Sztafeta HS134
srebro Oslo 2011 Sztafeta HS106
brąz Sapporo 2007 Sprint
brąz Val di Fiemme 2013 Gundersen HS134
brąz Lahti 2017 Gundersen HS100
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Karpacz 2001 Sztafeta
złoto Schonach 2002 Gundersen
złoto Schonach 2002 Sztafeta
złoto Sollefteå 2003 Gundersen
złoto Sollefteå 2003 Sprint
złoto Sollefteå 2003 Sztafeta
Puchar Świata
3. miejsce
2002/2003
3. miejsce
2005/2006
Puchar Świata (sprint)
3. miejsce
2002/2003
3. miejsce
2005/2006
Letnie Grand Prix
srebro 2. miejsce
2011
brąz 3. miejsce
2007
brąz 3. miejsce
2014
Strona internetowa

Björn Kircheisen (ur. 6 sierpnia 1983 w Erlabrunn) – niemiecki kombinator norweski, czterokrotny medalista olimpijski, dwunastokrotny medalista mistrzostw świata i sześciokrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Björn Kircheisen pojawił się w 26 sierpnia 2000 roku, kiedy wystartował w trzeciej edycji Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej. Zajął wtedy 70. miejsce w zawodach indywidualnych w Klingenthal. Pół roku później, 25 stycznia 2001 roku w Karpaczu zadebiutował w Pucharze Świata B, zajmując drugie miejsce w zawodach metodą Gundersena. W lutym 2001 roku wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Karpaczu, gdzie wraz z kolegami wywalczył złoty medal w konkursie drużynowym. Zaledwie kilka dni później, 10 lutego 2001 roku w Libercu Kircheisen zadebiutował w Pucharze Świata. Zajął tam 14. miejsce w Gundersenie, zdobywając jednocześnie swoje pierwsze punkty PŚ. W sezonie 2000/2001 wystartował jeszcze dwukrotnie, przy czym punkty zdobył 10 marca w Oslo, gdzie zajął 24. miejsce w sprincie. Dało mu to 50. pozycję w klasyfikacji generalnej.

Pierwszy raz na podium zawodów PŚ stanął już w pierwszym konkursie sezonu 2001/2002. Miało to miejsce 23 listopada 2001 roku w fińskim Kuopio, gdzie zajął drugie miejsce w Gundersenie, ustępując tylko swemu rodakowi, Ronny’emu Ackermannowi. Później na podium stanął jeszcze tylko 11 stycznia 2002 roku w Val di Fiemme, gdzie zajął trzecie miejsce w sprincie. Jeszcze w styczniu tego roku zdobył złote medale w Gundersenie i zawodach drużynowych podczas mistrzostw świata juniorów w Schonach. Bezpośrednio po nich wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie wraz z Ackermannem, Georgiem Hettichem i Marcelem Höhligiem wywalczył srebrny medal w zawodach drużynowych. Ponadto zajął dziewiąte miejsce w sprincie i piąte w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej tego sezonu zajął czternaste miejsce.

Sezon 2002/2003 zaczął od zajęcia trzeciego miejsca w Ruce 29 listopada 2002 roku. Wysoką dyspozycję utrzymywał przez cały sezon, jeszcze pięciokrotnie stawał na podium. Już 6 grudnia w Trondheim Björn po raz pierwszy w karierze wygrał zawody PŚ - był najlepszy w sprincie. Wygrał także dwa kolejne konkursy w Trondheim: 7 grudnia metodą Gundersena i 8 grudnia kolejny sprint. Na podium stanął także 14 grudnia w Harrachovie, gdzie był trzeci w Gundersenie oraz 8 marca w Oslo, gdzie był trzeci w sprincie. W efekcie zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej oraz w klasyfikacji sprintu. W lutym 2003 roku zdobył ponadto złote medale we wszystkich zawodach w kombinacji norweskiej rozgrywanych na mistrzostwach świata juniorów w Sollefteå. Kilkanaście dni później wystartował także na mistrzostwach świata w Val di Fiemme, gdzie razem z Ackermannem, Hettichem i Thorstenem Schmittem zdobył srebrny medal w zawodach drużynowych. W swoim najlepszym indywidualnym starcie - sprincie - zajął siódmą pozycję.

W sezonie 2003/2004 przechodził wyraźny kryzys formy - jego najlepszym wynikiem było dziewiąte miejsce w Gundersenie 30 grudnia 2003 roku w Oberhofie. W klasyfikacji końcowej zajął 39. miejsce. Do czołówki powrócił już w sezonie 2004/2005, w którym zajął szóste miejsce. Trzykrotnie stawał na podium: 12 lutego w Pragelato był trzeci w sprincie, 4 marca 2005 roku w Lahti był drugi w sprincie, a dzień później wygrał zawody metodą Gundersena. W lutym wziął udział w mistrzostwach świata w Oberstdorfie, gdzie wspólnie z Haseneyem, Hettichem i Ackermannem zdobył srebrny medal w sztafecie. Ponadto srebro zdobył także w Gundersenie, ulegając Ackermannowi o 1,2 sekundy. W sprincie Kircheisen zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z Kristianem Hammerem z Norwegii.

Ponownie na trzecim stopniu podium klasyfikacji generalnej Pucharu Świata Niemiec stanął w sezonie 2005/2006. Początkowo Björn osiągał przeciętne wyniki, plasując się często w drugiej lub trzeciej dziesiątce. Pierwszy raz na podium stanął dopiero w drugiej części sezonu, 22 stycznia 2006 roku w Harrachovie, gdzie zajął drugie miejsce w Gundersenie. Był to jeden z ostatnich konkursów PŚ przed igrzyskami olimpijskimi w Turynie. Na igrzyskach tych indywidualnie zajął siódme miejsce zarówno w sprincie jak i Gundersenie. W konkursie drużynowym Niemcy z Kircheisenem w składzie ponownie zdobyli srebrny medal. Po powrocie do rywalizacji pucharowej, 4 marca 2006 roku zajął drugie miejsce w Gundersenie, a dzień później okazał się najlepszy w sprincie. Na mocną końcówkę sezonu złożyły się także czwarte miejsce 11 marca w Oslo i zwycięstwo dzień później, a także drugie miejsce w starcie masowym 18 marca w Sapporo i czwarte w sprincie 19 marca 2006 roku.

Dobrze prezentował się także w sezonach 2006/2007 i 2007/2008. W tym czasie pięciokrotnie zwyciężał w zawodach Pucharu Świata, raz był drugi i raz trzeci. W lutym 2007 roku wystartował na mistrzostwach świata w Sapporo, gdzie swoją medalową kolekcję powiększył o kolejny srebrny medal zdobyty w konkursie drużynowym oraz o brązowy, wywalczony w sprincie, w którym lepsi byli tylko Hannu Manninen z Finlandii oraz Norweg Magnus Moan. W lecie 2007 roku wystąpił w dziesiątej edycji Letniego GP. Na podium stanął raz - 24 sierpnia 2007 roku był drugi w Klingenthal. Był także dwukrotnie czwarty i raz dziesiąty, co pozwoliło zająć mu trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej cyklu.

Rywalizację w sezonie 2008/2009 zaczął od dwóch słabszych występów w Ruce. Pierwszego dnia, 29 listopada zajął 23. miejsce w Gundersenie, a drugiego dnia w tej samej konkurencji uplasował się sześć pozycji niżej. W pozostałych startach pucharowych prezentował się już tylko lepiej. Ośmiokrotnie stawał na podium. Już 7 grudnia w Trondheim zajął drugie miejsce w Gundersenie, wynik ten powtórzył 20 grudnia w Ramsau, a dzień później wygrał. W Schonach 4 stycznia był trzeci, a sześć dni później w Val di Fiemme był najlepszy w starcie masowym. Do końca stycznia jeszcze trzykrotnie zajmował miejsce na podium: 13 stycznia w Whistler był trzeci, a dzień później drugi w Gundersenie, trzeci był także 31 stycznia w Chaux-Neuve w tej samej konkurencji. Mistrzostwa świata w Libercu w 2009 roku zaczął od zajęcia 26. miejsca w starcie masowym. Niepowodzeniem zakończył się także start Kircheisena w Gundersenie na normalnej skoczni - zajął tam dopiero 45. miejsce. Razem z Ackermannem, Erikiem Frenzlem i Tino Edelmannem zdobył srebrny medal w drużynie. W ostatnim starcie tych mistrzostw, w zawodach metodą Gundersena na dużej skoczni, gdzie był drugi za Billem Demongiem ze Stanów Zjednoczonych. Sezon zakończył na czwartej pozycji w klasyfikacji generalnej.

W sezonach 2009/2010 i 2010/2011 spisywał się nieco słabiej, zajmując odpowiednio dziesiąte i siódme miejsce w klasyfikacji końcowej. W tym czasie czterokrotnie stawał na podium, wygrywając dwa konkursy: 20 grudnia 2009 roku w Ramsau i 11 marca 2011 roku w Lahti był najlepszy w Gundersenie. Na igrzyskach olimpijskich w Vancouver indywidualnie plasował się w okolicach 20. pozycji. Za to w zawodach drużynowych Niemcy w składzie: Johannes Rydzek, Tino Edelmann, Eric Frenzel i Björn Kircheisen zdobyli brązowy medal. Rok później, podczas mistrzostw świata w Oslo Niemcy w tym samym składzie zdobyli srebrne medale na normalnej i dużej skoczni. W indywidualnych startach Björn zajął 28. miejsce w Gundersenie na normalnej skoczni, a na dużej nie wystartował, chociaż został zgłoszony do zawodów. W lecie 2011 roku startował w czternastej edycji Letniego GP. Trzykrotnie plasował się na podium, z czego dwa razy był drugi i raz trzeci. W efekcie cykl zakończył na drugim miejscu w klasyfikacji końcowej.

W lutym w 2013 roku brał udział w mistrzostwach świata w Val di Fiemme, gdzie na normalnej skoczni zdobył brązowy medal. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Francuz Jason Lamy Chappuis oraz Austriak Mario Stecher. Na dużej skoczni był czternasty, a w sztafecie Niemcy zajęli szóste miejsce. Były to pierwsze od 12 lat mistrzostwa świata, na który reprezentacja Niemiec nie zdobyła medalu w zawodach drużynowych. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Soczi wspólnie z Fabianem Rießle, Johannesem Rydzekiem i Erikiem Frenzelem zdobył srebrny medal w drużynie. Indywidualnie wystąpił tylko w konkursie na dużej skoczni, gdzie był czwarty, przegrywając walkę o medal z Fabianem Rießle o 0,5 sekundy. Na mistrzostwach świata w Falun w 2015 roku brał udział tylko w Gundersenie na dużej skoczni gdzie zajął 23 pozycję.

W marcu 2018 zakończył karierę sportową i został trenerem kombinacji norweskiej[1].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
18. 9 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Gundersen K-90/15 km 39:11,7 +1:44,2 Finlandia Samppa Lajunen
2. 14 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Sztafeta K-90/4x5 km[2] 48:42,2 +7,5  Finlandia
9. 21 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Sprint K-120/7,5 km 16:40,1 +1:05,1 Finlandia Samppa Lajunen
7. 11 lutego 2006 Włochy Pragelato Gundersen HS106/15 km 39:44,6 +1:10,5 Niemcy Georg Hettich
2. 15 lutego 2006 Włochy Pragelato Sztafeta HS134/4x5 km[3] 49:52,6 +15,3  Austria
7. 21 lutego 2006 Włochy Pragelato Sprint HS134/7,5 km 18:29,0 +36,7 Austria Felix Gottwald
22. 14 lutego 2010 Kanada Vancouver Gundersen HS106/10 km 25:47,1 +1:22,2 Francja Jason Lamy Chappuis
3. 23 lutego 2010 Kanada Vancouver Sztafeta HS140/4x5 km[4] 49:31,6 +19,5  Austria
20. 25 lutego 2010 Kanada Vancouver Gundersen HS140/10 km 25:32,9 +2:13,6 Stany Zjednoczone Bill Demong
4. 18 lutego 2014 Rosja Soczi Gundersen HS140/10 km 22:45,5 +2,1 Norwegia Jørgen Graabak
2. 21 lutego 2014 Rosja Soczi Sztafeta HS140/4x5 km[5] 47:13,5 +0,3  Norwegia

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
7. 21 lutego 2003 Włochy Val di Fiemme Gundersen K95/15 km 37:54,2 +1:56,3 Niemcy Ronny Ackermann
2. 24 lutego 2003 Włochy Val di Fiemme Sztafeta K95/4x5 km[6] 47:23,9 +12,6  Austria
17. 28 lutego 2003 Włochy Val di Fiemme Sprint K120/7,5 km 18:47,8 +1:23,6 Stany Zjednoczone Johnny Spillane
2. 18 lutego 2005 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS100/15 km 38:56,2 +1,4 Niemcy Ronny Ackermann
2. 23 lutego 2005 Niemcy Oberstdorf Sztafeta HS137/4x5 km[7] 49:45,5 +7,1  Norwegia
4. 27 lutego 2005 Niemcy Oberstdorf Sprint HS137/7,5 km 20:15,6 +43,0 Niemcy Ronny Ackermann
3. 23 lutego 2007 Japonia Sapporo Sprint HS134/7,5 km 17:40,2 +29,5 Finlandia Hannu Manninen
2. 25 lutego 2007 Japonia Sapporo Sztafeta HS134/4x5 km[8] 49:14,9 +28,4  Finlandia
7. 3 marca 2007 Japonia Sapporo Gundersen HS100/15 km 38:35,6 +1:16,7 Niemcy Ronny Ackermann
26. 20 lutego 2009 Czechy Liberec Start masowy HS100/10 km 276,0 pkt -54,5 pkt Stany Zjednoczone Todd Lodwick
45. 22 lutego 2009 Czechy Liberec Gundersen HS100/10 km 24:22,3 +5:05,3 Stany Zjednoczone Todd Lodwick
2. 26 lutego 2009 Czechy Liberec Sztafeta HS134/4x5 km[9] 48:32,3 +1,0  Japonia
2. 28 lutego 2009 Czechy Liberec Gundersen HS134/10 km 23:36,6 +12,8 Stany Zjednoczone Bill Demong
28. 26 lutego 2011 Norwegia Oslo Gundersen HS106/10 km 25:19,2 +2:19,2 Niemcy Eric Frenzel
2. 28 lutego 2011 Norwegia Oslo Sztafeta HS106/4x5 km[10] 48:07,8 +0,4  Austria
DNS 2 marca 2011 Norwegia Oslo Gundersen HS134/10 km 25:31,6 - Francja Jason Lamy Chappuis
2. 4 marca 2011 Norwegia Oslo Sztafeta HS134/4x5 km[11] 48:07,8 +0,1  Austria
3. 22 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Gundersen HS106/10 km 29:13,2 +0,3 Francja Jason Lamy Chappuis
6. 24 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Sztafeta HS106/4x5 km[12] 57:34,0 +1:07,6  Francja
14. 28 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Gundersen HS134/10 km 27:22,8 +1:24,5 Niemcy Eric Frenzel
23. 26 lutego 2015 Szwecja Falun Gundersen HS134/10 km 22:45,8 +1:31,7 Austria Bernhard Gruber
3. 24 lutego 2017 Finlandia Lahti Gundersen HS100/10 km 26:19,6 +30,0 Niemcy Johannes Rydzek
1. 26 lutego 2017 Finlandia Lahti Sztafeta HS100/4x5 km[13] 47:57,3 - -
16. 1 marca 2017 Finlandia Lahti Gundersen HS130/10 km 26:41,6 +1:41,8 Niemcy Johannes Rydzek

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
6. 31 stycznia 2001 Polska Karpacz Sprint K-90/5 km 14:07,7 +50,9 Austria David Kreiner
5. 1 lutego 2001 Polska Karpacz Gundersen K90/10 km 29:35,7 +1:13,4 Japonia Norihito Kobayashi
1. 3 lutego 2001 Polska Karpacz Sztafeta K85/4x5 km[14] 658,0 pkt - -
1. 23 stycznia 2002 Niemcy Schonach Gundersen K90/10 km 30:54,2 - -
1. 25 stycznia 2002 Niemcy Schonach Sztafeta K90/4x5 km[15] 844,0 pkt - -
1. 5 lutego 2003 Szwecja Sollefteå Gundersen K107/10 km 31:43,2 - -
1. 7 lutego 2003 Szwecja Sollefteå Sztafeta K107/4x5 km[16] 58.41,8 - -
1. 9 lutego 2003 Szwecja Sollefteå Sprint K107/5 km 14:02,6 - -

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium w zawodach[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 23 listopada 2001 Finlandia Kuopio Gundersen K120/15 km 42:44,0 2. +33,3 Niemcy Ronny Ackermann
2. 11 stycznia 2002 Włochy Val di Fiemme Sprint K120/7,5 km 16:48,1 2. +54,3 Austria Felix Gottwald
3. 29 listopada 2002 Finlandia Ruka Sprint K120/7,5 km 22:21,5 3. +16,8 Finlandia Hannu Manninen
4. 6 grudnia 2002 Norwegia Trondheim Sprint K120/7,5 km 18:17,7 1. - -
5. 7 grudnia 2002 Norwegia Trondheim Gundersen K120/15 km 35:33,0 1. - -
6. 8 grudnia 2002 Norwegia Trondheim Sprint K120/7,5 km 18:45,5 1. - -
7. 14 grudnia 2002 Czechy Harrachov Gundersen K90/15 km 34:40,0 3. +46,9 Finlandia Samppa Lajunen
8. 8 marca 2003 Norwegia Oslo Sprint K115/7,5 km 19:05,5 3. +42,8 Austria Felix Gottwald
9. 12 lutego 2005 Włochy Pragelato Sprint HS140/7,5 km 21:28,3 3. +13,3 Austria Felix Gottwald
10. 4 marca 2005 Finlandia Lahti Sprint HS130/7,5 km 19:06,2 2. +2,5 Finlandia Hannu Manninen
11. 6 marca 2005 Finlandia Lahti Gundersen HS130/15 km 40:45,0 1. - -
12. 22 stycznia 2006 Czechy Harrachov Gundersen HS100/15 km 39:57,7 2. +47,1 Finlandia Hannu Manninen
13. 4 marca 2006 Finlandia Lahti Gundersen HS130/15 km 42:52,8 2. +39,3 Norwegia Magnus Moan
14. 5 marca 2006 Finlandia Lahti Sprint HS130/7,5 km 20:33,0 1. - -
15. 12 marca 2006 Norwegia Oslo Sprint HS128/7,5 km 18:55,1 1. - -
16. 18 marca 2006 Japonia Sapporo Start masowy HS134/10 km 29:07,7 2. +7,9 Finlandia Hannu Manninen
17. 3 lutego 2007 Polska Zakopane Start masowy HS134/10 km 28:00,5 3. +1:40,3 Norwegia Magnus Moan
18. 4 lutego 2007 Polska Zakopane Sprint HS134/7,5 km 20:14,3 1. - -
19. 10 marca 2007 Finlandia Lahti Sprint HS130/7,5 km 18:58,7 1. - -
20. 1 grudnia 2007 Finlandia Ruka Sprint HS134/7,5 km 19:05,8 1. - -
21. 8 grudnia 2007 Norwegia Trondheim Gundersen HS131/15 km 38:54,9 2. +0,7 Stany Zjednoczone Bill Demong
22. 15 grudnia 2007 Austria Ramsau Start masowy HS98/10 km 24:22,9 = 1. - -
23. 16 grudnia 2007 Austria Ramsau Sprint huraganowy HS98/7,5 km 17:32,6 1. - -
24. 7 grudnia 2008 Norwegia Trondheim Gundersen HS140/10 km 24:41,9 2. +25,9 Finlandia Anssi Koivuranta
25. 20 grudnia 2008 Austria Ramsau Gundersen HS98/10 km 25:59,4 2. +28,3 Stany Zjednoczone Bill Demong
26. 21 grudnia 2008 Austria Ramsau Gundersen HS98/10 km 23:43,3 1. - -
27. 4 stycznia 2009 Niemcy Schonach Gundersen HS96/10 km 22:15,4 3. +7,1 Finlandia Anssi Koivuranta
28. 10 stycznia 2009 Włochy Val di Fiemme Start masowy HS134/10 km 26:20,3 1. - -
29. 16 stycznia 2009 Kanada Whistler Gundersen HS140/10 km 25:07,9 3. +32,3 Stany Zjednoczone Bill Demong
30. 17 stycznia 2009 Kanada Whistler Gundersen HS140/10 km 25:18,7 2. +0,4 Norwegia Magnus Moan
31. 31 stycznia 2009 Francja Chaux-Neuve Gundersen HS100/10 km 26:06,8 3. +32,9 Norwegia Magnus Moan
32. 17 stycznia 2009 Austria Ramsau Gundersen HS98/10 km 23:29,7 1. - -
33. 3 stycznia 2010 Niemcy Oberhof Gundersen HS140/10 km 28:13,3 3. +39,1 Stany Zjednoczone Johnny Spillane
34. 18 grudnia 2010 Austria Ramsau Gundersen HS98/10 km 25:46,4 2. +0,9 Austria Mario Stecher
35. 11 marca 2011 Finlandia Lahti Gundersen HS130/10 km 25:28,6 1. - -
36. 4 grudnia 2011 Norwegia Lillehammer Penalty Race HS138/10 km 28:38,5 3. +20,6 Niemcy Eric Frenzel
37. 8 stycznia 2012 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS137/10 km 26:06,5 3. +1,2 Norwegia Mikko Kokslien
38. 3 lutego 2012 Włochy Val di Fiemme HS134/Penalty Race 26:58,6 2. +5,3 Francja Jason Lamy Chappuis
39. 11 lutego 2012 Kazachstan Ałmaty Gundersen HS140/10 km 25:12,7 2. +6,9 Norwegia Mikko Kokslien
40. 9 lutego 2013 Kazachstan Ałmaty Gundersen HS140/10 km 25:09,6 1. - -
41. 4 stycznia 2014 Rosja Czajkowskij Gundersen HS106/10 km 27:44,9 2. +5,7 Szwajcaria Tim Hug
42. 5 stycznia 2014 Rosja Czajkowskij Gundersen HS140/10 km 26:11,0 2. +22,4 Austria Wilhelm Denifl
43. 4 grudnia 2016 Norwegia Lillehammer Gundersen HS138/10 km 25:13,6 2. +10,8 Niemcy Eric Frenzel
44. 10 lutego 2017 Japonia Sapporo Gundersen HS134/10 km 25:59,3 1. - -
45. 11 marca 2017 Norwegia Oslo Gundersen HS134/10 km 23:48,8 3. +14,1 Japonia Akito Watabe

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium w zawodach[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 25 stycznia 2001 Polska Karpacz Gundersen K90/15 km ? 2. ? Czechy Pavel Churavý

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium w zawodach[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 25 sierpnia 2006 Niemcy Oberhof Gundersen HS140/15 km 33:18,0 2. +0,7 Austria Christoph Bieler
2. 27 sierpnia 2006 Niemcy Klingenthal Start masowy HS140/10 km 21:59,3 1. - -
3. 24 sierpnia 2007 Niemcy Klingenthal Start masowy HS140/10 km 24:11,9 2. +31,1 Niemcy Eric Frenzel
4. 13 sierpnia 2009 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS137/10 km 25:38,2 1. - -
5. 27 sierpnia 2011 Niemcy Oberwiesenthal Gundersen HS106/10 km 27:02,0 2. +4,6 Niemcy Eric Frenzel
6. 2 września 2011 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS137/10 km 26:31,7 3. +13,9 Niemcy Eric Frenzel
7. 3 września 2011 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS137/10 km 26:32,5 2. +7,3 Niemcy Johannes Rydzek
8. 24 sierpnia 2014 Niemcy Oberwiesenthal Gundersen HS106/10 km 27:46,9 3. +6,8 Niemcy Johannes Rydzek
9. 27 sierpnia 2014 Austria Villach Gundersen HS98/10 km 22:34,3 2. +13,1 Niemcy Johannes Rydzek
10. 29 sierpnia 2014 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS137/10 km 27:29,2 3. +42,3 Niemcy Johannes Rydzek
11. 28 sierpnia 2016 Niemcy Oberwiesenthal Gundersen HS106/10 km 26:43,7 3. +5,1 Norwegia Jarl Magnus Riiber
12. 2 września 2016 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS137/10 km 26:56,7 3. +34,5 Norwegia Jarl Magnus Riiber

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Big names retire after Olympic season. fis-ski.com, 2018-03-20. [dostęp 2018-04-07]. (ang.).
  2. ↑ Skład drużyny: Björn Kircheisen, Georg Hettich, Marcel Höhlig, Ronny Ackermann
  3. ↑ Skład drużyny: Björn Kircheisen, Georg Hettich, Ronny Ackermann, Jens Gaiser
  4. ↑ Skład drużyny: Tino Edelmann, Eric Frenzel, Johannes Rydzek, Björn Kircheisen
  5. ↑ Skład drużyny: Fabian Rießle, Björn Kircheisen, Johannes Rydzek, Eric Frenzel
  6. ↑ Skład drużyny: Thorsten Schmitt, Georg Hettich, Björn Kircheisen, Ronny Ackermann
  7. ↑ Skład drużyny: Sebastian Haseney, Georg Hettich, Björn Kircheisen, Ronny Ackermann
  8. ↑ Skład drużyny: Sebastian Haseney, Ronny Ackermann, Tino Edelmann, Björn Kircheisen
  9. ↑ Skład drużyny: Ronny Ackermann, Eric Frenzel, Björn Kircheisen, Tino Edelmann
  10. ↑ Skład drużyny: Johannes Rydzek, Björn Kircheisen, Tino Edelmann, Eric Frenzel
  11. ↑ Skład drużyny: Johannes Rydzek, Björn Kircheisen, Eric Frenzel, Tino Edelmann
  12. ↑ Skład drużyny: Björn Kircheisen, Tino Edelmann, Eric Frenzel, Fabian Rießle
  13. ↑ Skład drużyny: Björn Kircheisen, Eric Frenzel, Fabian Rießle, Johannes Rydzek
  14. ↑ Skład drużyny: Matthias Mehringer, Marc Frey, Björn Kircheisen, Matthias Menz
  15. ↑ Skład drużyny: Florian Schillinger, Tino Edelmann, Christian Beetz, Björn Kircheisen
  16. ↑ Skład drużyny: Christian Beetz, Marco Kühne, Tino Edelmann, Björn Kircheisen
  17. ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2017 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Drużynowi mistrzowie świata w kombinacji norweskiej
Sztafeta 3 x 10 km/4 x 5 km (skocznia duża)
Sztafeta 4 x 5 km (skocznia normalna)
Sprint drużynowy (skocznia duża)
Mistrzowie świata juniorów w kombinacji norweskiej (Indywidualnie)
Mężczyźni indywidualnie
(od 1984
metodą
Gundersena)
Sprint mężczyzn
Kobiety
Mistrzowie świata juniorów w kombinacji norweskiej (drużynowo)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Björn_Kircheisen&oldid=71621678”