Przejdź do zawartości

Tom Sandberg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tom Sandberg
Ilustracja
Tom Sandberg, 1978
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1955
Mo i Rana

Klub

Mo Skilag

Wzrost

175 cm

Debiut w PŚ

7.01 1984, Schonach (15. miejsce - Gundersen)

Pierwsze punkty w PŚ

7.01 1984, Schonach
(15. miejsce - Gundersen)

Pierwsze podium w PŚ

24.02 1984, Falun
(2. miejsce - Gundersen)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złoto Sarajewo 1984 kombinacja norweska
(indywidualnie)
Mistrzostwa świata
złoto Oslo 1982 indywidualnie
złoto Rovaniemi 1984 sztafeta 3 × 10 km
srebro Oslo 1982 sztafeta 3 × 10 km
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Lieto 1975 Indywidualnie
srebro Autrans 1974 Indywidualnie
Puchar Świata
Kryształowa kula
1983/1984
Inne nagrody
złoto Medal Holmenkollen
1983

Thomas „Tom” Sandberg (ur. 6 sierpnia 1955 w Mo i Rana) – norweski kombinator norweski, złoty medalista olimpijski, trzykrotny medalista mistrzostw świata, dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów oraz zdobywca Pucharu Świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Tom Sandberg pojawił się w marcu 1974 roku, kiedy na mistrzostwach świata juniorów w Autrans wywalczył indywidualnie srebrny medal. W tym samym roku wygrał zawody w kombinacji podczas Holmenkollen ski festival. Rok później, podczas mistrzostw świata juniorów w Lieto był najlepszy.

Olimpijski debiut Sandberga nastąpił w 1976 roku podczas igrzysk olimpijskich w Innsbrucku. Po skokach zajmował tam zaledwie 17. pozycję, jednak po biegu awansował na ósme miejsce. W 1978 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Lahti, gdzie po konkursie skoków był piąty, jednak po biegu zajął ostatecznie siódmą pozycję. Dwa lata później brał udział w igrzyskach olimpijskich w Lake Placid, gdzie był bliski zdobycia medalu. Konkurs skoków ukończył na dziewiątej pozycji, jednak w biegu awansował aż na czwartą pozycję, przegrywając walkę o brązowy medal z Konradem Winklerem z NRD.

Pierwszy sukces w kategorii seniorów osiągnął na mistrzostwach świata w Oslo w 1982 roku. W zawodach indywidualnych okazał się najlepszy, co zawdzięczał głównie dobrej postawie na trasie biegu, w którym uzyskał najlepszy czas. Pozostałe miejsca na podium przypadły dwóm reprezentantom NRD: Konradowi Winklerowi, który stracił do Norwega zaledwie 0,040 pkt i Uwe Dotzauerowi, który stracił do zwycięzcy 0,145 pkt. W konkursie drużynowym Norwegowie w składzie: Hallstein Bøgseth, Espen Andersen i Tom Sandberg wywalczyli srebrny medal. Już po skokach zajmowali drugie miejsce, z wyraźną stratą do prowadzących reprezentantów NRD i niedużą przewagą nad zajmującymi trzecie miejsce Finami. W biegu nie zdołali dogonić Niemców, na dodatek zostali wyprzedzeni przez Finów. Po obliczeniu punktów okazało się, że Norwegowie i Finowie uzyskali identyczny wynik punktowy (1243.60 pkt), wobec czego srebrne medale przyznano obu drużynom.

W Pucharze Świata zadebiutował 17 grudnia 1983 roku w Seefeld. Zajął wtedy piętnaste miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. Wystąpił w czterech z pozostałych sześciu konkursów sezonu 1983/1984 zajmując kolejno drugie miejsce 24 lutego w Falun, czwarte 3 marca w Lahti, ponownie drugie 8 marca w Oslo, a w ostatnich zawodach cyklu, 24 marca 1984 roku w Štrbskim Plesie zwyciężył. Dzięki temu został pierwszym w historii zdobywcą Pucharu Świata, w klasyfikacji generalnej wyprzedzając Dotzauera i swego rodaka Geira Andersena. W lutym 1984 roku Sandberg zdobył indywidualnie złoty medal podczas igrzysk olimpijskich w Sarajewie. Zwyciężył w skokach i prowadzenia tego nie oddał podczas biegu, wyraźnie wyprzedzając dwóch Finów: Jouko Karjalainena i Jukkę Ylipulliego. Miesiąc później zdobył złoty medal w sztafecie na mistrzostwach świata w Rovaniemi. Wraz z Bøgsethem i Geirem Andersenem minimalnie wyprzedził Finów oraz reprezentantów ZSRR.

W 1984 roku zakończył karierę. Rok wcześniej został nagrodzony medalem Holmenkollen wraz z norweską biegaczką narciarską Berit Aunli.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
8. 9 lutego 1976 Austria Innsbruck Indywidualnie K-90/15 km 423.39 pkt -17.74 pkt Ulrich Wehling
4. 19 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Indywidualnie K-90/15 km 432.200 pkt -13.735 pkt Ulrich Wehling
1. 12 lutego 1984 Sarajewo Indywidualnie K-90/15 km 422.595 pkt - -
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
7. 20 lutego 1978 Finlandia Lahti Indywidualnie K-90/15 km 435.24 pkt -18.02 pkt Konrad Winkler
1. 19 lutego 1982 Norwegia Oslo Indywidualnie K-90/15 km 426.600 pkt - -
2. 26 lutego 1982 Norwegia Oslo Sztafeta K-90/3 × 10 km[1] 1295.92 pkt -52.32 pkt  NRD
1. 18 marca 1984 Finlandia Rovaniemi Sztafeta K-90/3 × 10 km[2] 1189.46 pkt - -
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
2. 1 marca 1974 Francja Autrans Indywidualnie K-90/15 km ? ? Bernd Blechschmidt
1. 22 lutego 1975 Finlandia Lieto Indywidualnie K-90/15 km ? - -

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 24 lutego 1984 Szwecja Falun Gundersen K90/15 km 411.935 pkt 2. -2.435 pkt Finlandia Rauno Miettinen
2. 8 marca 1984 Norwegia Oslo Gundersen K90/15 km 426.815 pkt 2. -4.915 pkt Norwegia Espen Andersen
3. 24 marca 1984 Czechosłowacja Štrbské Pleso Gundersen K90/15 km 428.905 pkt 1. - -

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Skład drużyny: Hallstein Bøgseth, Espen Andersen, Tom Sandberg
  2. Skład drużyny: Tom Sandberg, Hallstein Bøgseth, Geir Andersen