Samppa Lajunen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Samppa Lajunen
Data i miejsce urodzenia

23 kwietnia 1979
Turku

Klub

Jyväskylän Hiihtoseura

Wzrost

177 cm

Debiut w PŚ

6 stycznia 1996, Schonach
(21. miejsce – Gundersen)

Pierwsze punkty w PŚ

6 stycznia 1996, Schonach
(21. miejsce – Gundersen)

Pierwsze podium w PŚ

22 listop. 1996, Rovaniemi (2. miejsce – Gundersen)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Finlandia
Igrzyska olimpijskie
złoto Salt Lake City 2002 Gundersen
złoto Salt Lake City 2002 Sprint
złoto Salt Lake City 2002 Sztafeta
srebro Nagano 1998 Gundersen
srebro Nagano 1998 Sztafeta
Mistrzostwa świata
złoto Ramsau 1999 Sztafeta
srebro Trondheim 1997 Sztafeta
srebro Ramsau 1999 Gundersen
srebro Lahti 2001 Gundersen
srebro Lahti 2001 Sprint
brąz Lahti 2001 Sztafeta
brąz Val di Fiemme 2003 Gundersen
brąz Val di Fiemme 2003 Sztafeta
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Sankt Moritz 1998 Sztafeta
złoto Saalfelden 1999 Gundersen
srebro Sankt Moritz 1998 Gundersen
Puchar Świata
Kryształowa kula
1996/1997
Kryształowa kula
1999/2000
3. miejsce
2001/2002
3. miejsce
2003/2004
Puchar Świata (sprint)
2. miejsce
2001/2002
2. miejsce
2003/2004
Letnie Grand Prix
złoto 1. miejsce
2001
srebro 2. miejsce
2000
Zakończenie kariery: 2004 rok

Samppa Kalevi Lajunen (ur. 23 kwietnia 1979 w Turku) – fiński kombinator norweski, pięciokrotny medalista olimpijski, ośmiokrotny medalista mistrzostw świata, trzykrotny medalista mistrzostw świata juniorów, dwukrotny zdobywca Pucharu Świata oraz zwycięzca Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Biegania na nartach nauczył go ojciec, kiedy Samppa miał zaledwie kilka lat. Na skoczni narciarskiej pojawił się po raz pierwszy w wieku 9 lat[1]. Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawił się 3 grudnia 1995 w zawodach Pucharu Świata B (obecnie Puchar Kontynentalny) w austriackim Ramsau. W konkursie rozgrywanym metodą Gundersena Fin zajął tam drugie miejsce, plasując się tylko za Niemcem Ronnym Ackermannem. Sześć dni później zwyciężył w Gundersenie w Rovaniemi. Były to jego jedyne starty w zawodach tego cyklu. Już 6 stycznia 1996 zadebiutował w Pucharze świata, zajmując 21. miejsce w Gundersenie w niemieckim Schonach. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. W sezonie 1995/1996 pojawił się jeszcze sześciokrotnie, najlepszy wynik uzyskując 8 marca w Falun, gdzie był jedenasty. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie 36. pozycję.

Przełom w karierze Lajunena nastąpił w sezonie 1996/1997. We wszystkich startach cyklu zdobywał punkty, przy czym sześciokrotnie stawał na podium. Po raz pierwszy dokonał tego 22 listopada 1996 w Rovaniemi, gdzie był drugi w Gundersenie. W swoim czwartym starcie tego sezonu, 5 stycznia 1997 w Schonach, nie tylko kolejny raz stanął na podium, ale także odniósł swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo. W momencie zwycięstwa miał 17 lat, 8 miesięcy i 12 dni i do dziś zajmuje drugie miejsce na liście najmłodszych zwycięzców zawodów pucharowych w kombinacji norweskiej[2]. Najlepszy był także w Gundersenie dziewięć dni później we włoskim Val di Fiemme. Ponadto był drugi w Hakubie 1 lutego i w Oslo 15 marca, a 18 stycznia 1997 zajął trzecie miejsce w Sankt Moritz. W efekcie zwyciężył w klasyfikacji generalnej, wyprzedzając wyraźnie swego rodaka Jariego Mantilę oraz Norwega Bjarte Engena Vika. Do dziś pozostaje najmłodszym zdobywcą Pucharu Świata - w chwili zakończenia sezonu Samppa nie ukończył jeszcze osiemnastego roku życia. W lutym 1997 wziął udział w mistrzostwach świata w Trondheim, gdzie wspólnie z Jarim Mantilą, Tapio Nurmelą i Hannu Manninenem wywalczył srebrny medal w sztafecie, a indywidualnie zajął 17. pozycję.

Rywalizację w sezonie 1997/1998 zaczął od zwycięstwa w sprincie 28 listopada 1997 w Rovaniemi. Było to jednak jego jedyne pucharowe podium w tym sezonie. Jeszcze pięciokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce zawodów, co zaowocowało ósmym miejscem w klasyfikacji generalnej. W styczniu 1998 Samppa wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Sankt Moritz, gdzie wraz z kolegami wywalczył złoty medal w zawodach drużynowych, a w Gundersenie zdobył srebro, ulegając tylko Manninenowi. Już dwa tygodnie później brał udział w igrzyskach olimpijskich w Nagano. Finowie w tym samym składzie co w Trondheim sięgnęli po srebrny medal olimpijski. Po skokach znajdowali się na prowadzeniu i na trasę biegu wyruszyli z przewagą 4 sekund nad Austriakami oraz ośmiu sekund nad Norwegami. W biegu to Norwegowie okazali się najlepsi, Finowie zdołali jednak obronić drugie miejsce. Na mecie do zwycięzców stracili jednak ponad minutę. W starcie indywidualnym po skokach prowadził Vik, a Lajunen zajmował szóste miejsce i na trasę biegu ruszył ze stratą minuty i trzech sekund. W biegu wyprzedził wszystkich rywali oprócz prowadzącego Norwega i zdobył swój drugi srebrny medal olimpijski. Na mecie do Vika stracił 27,5 sekundy i o zaledwie 0,7 sekundy wyprzedził brązowego medalistę - Walerija Stolarowa z Rosji.

Lepiej prezentował się w sezonie 1998/1999, w którym sześciokrotnie stawał na podium. Odniósł przy tym dwa zwycięstwa: 30 stycznia we francuskim Chaux-Neuve i 6 marca 1999 w Lahti był najlepszy w zawodach metodą Gundersena. W klasyfikacji generalnej pozwoliło mu to zająć piąte miejsce. Na początku lutego tego samego roku osiągnął swój ostatni sukces w kategorii juniorów, zdobywając złoty medal w Gundersenie podczas mistrzostw świata juniorów w Saalfelden. Już trzy tygodnie później brał udział w mistrzostwach świata w Ramsau, gdzie razem z Nurmelą, Mantilą i Lajunenem wywalczył złoty medal drużynowo. Był to pierwszy drużynowy złoty medal dla Finlandii w kombinacji norweskiej. Indywidualnie zdobył ponadto srebrny medal w Gundersenie, ulegając tylko Bjarte Engenowi Vikowi. Do zwycięzcy stracił 34,5 sekundy, a brązowego medalistę, Rosjanina Dmitrija Sinicyna wyprzedził o ponad minutę. W sprincie wypadł słabiej, plasując się na piątym miejscu. Do brązowego medalisty, Japończyka Kenjiego Ogiwary stracił 9,3 sekundy.

Vik i Lajunen zdominowali sezon 1999/2000. W dziewiętnastu rozegranych konkursach indywidualnych Fin czternaście razy stawał na podium, o jeden raz więcej niż Norweg i to on zdobył Puchar Świata, wyprzedzając Vika o zaledwie 45 punktów. Wygrał aż osiem zawodów, a jego największy rywal najlepszy był pięciokrotnie. W lecie 2000 roku wystartował w trzeciej edycji Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej, zajmując w klasyfikacji końcowej drugie miejsce za Felixem Gottwaldem z Austrii. W czterech konkursach indywidualnych Lajunen raz stanął na podium - 30 sierpnia w Oberhofie był najlepszy w Gundersenie. W pozostałych startach był dwukrotnie czwarty, a ostatnie zawody cyklu ukończył na 24. pozycji. Kolejny sezon w wykonaniu Fina był nieco słabszy. Cztery razy stanął na podium zawodów pucharowych, ale nie zdołał żadnego z konkursów wygrać - był trzykrotnie drugi, a raz zajął trzecie miejsce. W klasyfikacji generalnej był piąty, a w klasyfikacji sprinterskiej zajął czwartą pozycję, 43 punkty za Kristianem Hammerem z Norwegii. Na mistrzostwach świata w Lahti w 2001 razem z Mantilą, Manninenem i Jaakko Tallusem zdobył brązowy medal w sztafecie. Finowie ulegli tylko Norwegom i Austriakom, tracąc do pierwszych 19,4 sekundy, a do drugich 8,5 sekundy. Samppa był także jedynym fińskim kombinatorem, który na tych mistrzostwach zdobył medal indywidualnie. W sprincie na dużej skoczni wyprzedził go tylko Niemiec Marko Baacke, który na mecie stawił się o 6,2 sekundy przed Finem. Także w konkursie metodą Gundersena Lajunen zdobył srebrny medal. Ponownie musiał uznać wyższość Bjarte Engena Vika.

Latem 2001 Lajnunen zwyciężył w czwartej edycji Letniego Grand Prix, wyprzedzając Billa Demonga ze Stanów Zjednoczonych i Niemca Jensa Gaisera. W pięciu konkursach indywidualnych odniósł jedno zwycięstwo, 24 sierpnia w Klingenthal w konkursie metodą Gundersena, a 26 sierpnia w Oberhofie i 29 sierpnia w Winterbergu zajmował drugie miejsce, odpowiednio w sprincie i Gundersenie. Dobrą formę utrzymał także w zimowym sezonie 2001/2002. Jedenaście razy meldował się na podium, czterokrotnie wygrywając. Trzy z tych zwycięstw odniósł w sprincie: 9 grudnia 2001 w Štrbskim Plesie, 3 marca w Lahti i 13 marca 2002 w Trondheim. W klasyfikacji generalnej Samppa był trzeci za Ackermannem i Gottwaldem, a w klasyfikacji sprintu zajął drugą pozycję. Najważniejszym punktem tego sezonu były igrzyska olimpijskie w Salt Lake City w 2002, gdzie wraz Mantilą, Manninenem oraz Tallusem zdobył drużynowe mistrzostwo olimpijskie. Był to pierwszy drużynowy złoty medal w kombinacji w historii startów Finów na igrzyskach. W konkursie metodą Gundersena po skokach zajmował trzecie miejsce i do biegu przystąpił ze stratą 53 sekund do prowadzącego Tallusa. W biegu wyprzedził zarówno Tallusa jak i drugiego po skokach Mario Stechera i na mecie stawił się pierwszy, o 24,7 sekundy przed swym rodakiem. W skokach do sprintu Lajunen osiągnął najlepszą odległość - 126,5 metra. Prowadzenia wywalczonego w skokach nie oddał już do końca biegu, zdobywając tym samym swój trzeci złoty medal. Jest pierwszym w historii zawodnikiem, który na jednych igrzyskach zdobył trzy złote medale w kombinacji norweskiej. W 2002 został także wybrany sportowcem roku w Finlandii.

Piątą edycję LGP Fin ukończył na dziesiątej pozycji. W żadnym z konkursów nie stanął na podium, ale z reprezentantów Finlandii osiągał najlepsze wyniki. Sezon 2002/2003 przyniósł mu kolejne piąte miejsce w klasyfikacji generalnej. Czterokrotnie stawał na podium, odnosząc dwa zwycięstwa: 14 grudnia 2002 w Harrachovie był najlepszy w Gundersenie, a 8 stycznia 2003 w Ramsau wygrał sprint. Podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme w 2003 Finowie w składzie: Hannu Manninen, Jouni Kaitainen, Jaakko Tallus i Samppa Lajunen zdobyli brązowy medal w zawodach drużynowych. Trzecie miejsce zajmowali już po skokach, tracąc około minuty do wyprzedzających ich Austriaków i Niemców. Straty do liderów nie odrobili, jednak obronili trzecią pozycję przed Norwegami. W startach indywidualnych był szósty po skokach w konkursie metodą Gundersena, co oznaczało 2 minuty i 6 sekund na starcie biegu. Na trasie biegowej Fin wyprzedził wszystkich, którzy wyprzedzali go po skokach oprócz prowadzącego Ackermanna, ale sam został wyprzedzony przez Gottwalda. Ostatecznie zdobył brązowy medal, powiększając swoją kolekcję medalową zawodów tego cyklu do ośmiu. Słabiej wypadł w sprincie, w którym awansował z trzynastego miejsca po skokach na ósme na mecie biegu. Był to jego najsłabszy start na dużej imprezie od 1997 i jednocześnie jego ostatni start na imprezie tego kalibru.

Ostatnim sezonem w jego karierze był sezon 2003/2004. W zawodach pucharowych tylko dwukrotnie nie zmieścił się w pierwszej dziesiątce, a jego najgorszym wynikiem było dwunaste miejsce 30 listopada 2003 w Ruce. Dziewięciokrotnie stawał na podium, odnosząc jedno zwycięstwo - 23 stycznia w japońskim Nayoro wygrał zawody metodą Gundersena. Było to dwudzieste i jednocześnie ostatnie zwycięstwo w jego karierze. Ostatni oficjalny występ zanotował 6 marca 2004 w Lahti, gdzie w Gundersenie uplasował się na trzeciej pozycji za Japończykiem Daito Takahashim i Felixem Gottwaldem. W klasyfikacji generalnej zajął trzecie miejsce za Manninenem i Ackermannem, a w klasyfikacji sprinterskiej uległ tylko Manninenowi. Łącznie w ciągu całej kariery 55 razy stawał na podium, z czego 20 razy zwyciężał, 24 razy zajmował drugie miejsce, a 11 razy stawał na najniższym stopniu podium.

Karierę sportową zakończył w 2004, w wieku 24 lat, koncentrując się na studiowaniu ekonomii na Uniwersytecie w Jyväskylä. Dyplom uzyskał w 2007[3]. Wraz z żoną Hanną mieszka obecnie w Helsinkach[4].

Jego brat - Akseli Lajunen uprawiał skoki narciarskie.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
2. 14 lutego 1998 Japonia Nagano Gundersen K-90/15 km 41:21,1 +27,5 Norwegia Bjarte Engen Vik
2. 20 lutego 1998 Japonia Nagano Sztafeta K-90/4x5 km[5] 54:11,5 +1:18,9  Norwegia
1. 9 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Gundersen K-90/15 km 39:11,7 - -
1. 14 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Sztafeta K-90/4x5 km[6] 48:42,2 - -
1. 21 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Sprint K-120/7,5 km 16:40,1 - -

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
17. 22 lutego 1997 Norwegia Trondheim Gundersen K-90/15 km 43:43,1 ? Japonia Kenji Ogiwara
2. 23 lutego 1997 Norwegia Trondheim Sztafeta K-90/4x5 km[7] 52:18,0 +55,6  Norwegia
2. 20 lutego 1999 Austria Ramsau Gundersen K-90/15 km 37:04,8 +34,5 Norwegia Bjarte Engen Vik
1. 25 lutego 1999 Austria Ramsau Sztafeta K-90/4x5 km[8] 49:34,2 - -
5. 27 lutego 1999 Austria Ramsau Sprint K-90/7,5 km 17:48,4 +40,3 Norwegia Bjarte Engen Vik
2. 15 lutego 2001 Finlandia Lahti Gundersen K-90/15 km 39:26,7 +1:04,6 Norwegia Bjarte Engen Vik
3. 20 lutego 2001 Finlandia Lahti Sztafeta K-90/4x5 km[9] 48:54,1 +19,4  Norwegia
8. 24 lutego 2001 Finlandia Lahti Sprint K-116/7,5 km 19:40,3 +6,2 Niemcy Marko Baacke
3. 21 lutego 2003 Włochy Val di Fiemme Gundersen K-95/15 km 37:54,2 +1:16,1 Niemcy Ronny Ackermann
3. 24 lutego 2003 Włochy Val di Fiemme Sztafeta K-95/4x5 km[10] 47:23,9 +15,5  Norwegia
8. 28 lutego 2003 Włochy Val di Fiemme Sprint K-120/7,5 km 18:47,8 +51,4 Stany Zjednoczone Johnny Spillane

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
2. 22 stycznia 1998 Szwajcaria Sankt Moritz Gundersen K-95/10 km ? ? Finlandia Hannu Manninen
1. 23 stycznia 1998 Szwajcaria Sankt Moritz Sztafeta K-95/4x5 km[11] ? - -
1. 3 lutego 1999 Austria Saalfelden am Steinernen Meer Gundersen K-85/10 km ? - -

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w zawodach chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 22 listopada 1996 Finlandia Rovaniemi Gundersen K90/15 km ? 2. ? Finlandia Jari Mantila
2. 5 stycznia 1997 Niemcy Schonach Gundersen K90/15 km ? 1. - -
3. 14 stycznia 1997 Włochy Val di Fiemme Gundersen K90/15 km ? 1. - -
4. 18 stycznia 1997 Szwajcaria Sankt Moritz Gundersen K95/15 km ? 2. ? Austria Mario Stecher
5. 1 lutego 1997 Japonia Hakuba Gundersen K120/15 km ? 2. ? Austria Mario Stecher
6. 15 marca 1997 Norwegia Oslo Gundersen K115/15 km ? 2. ? Norwegia Bjarte Engen Vik
7. 28 listopada 1997 Finlandia Rovaniemi Sprint K90/7.5 km ? 1. - -
8. 24 listopada 1998 Finlandia Rovaniemi Sprint K90/7.5 km ? 2. ? Finlandia Hannu Manninen
9. 29 grudnia 1998 Niemcy Oberwiesenthal Sprint K90/7.5 km ? 2. ? Finlandia Hannu Manninen
10. 3 stycznia 1999 Niemcy Schonach Gundersen K90/15 km ? 3. ? Norwegia Bjarte Engen Vik
11. 26 stycznia 1999 Włochy Val di Fiemme Gundersen K90/15 km ? 2. ? Norwegia Bjarte Engen Vik
12. 30 stycznia 1999 Francja Chaux-Neuve Gundersen K90/15 km ? 1. - -
13. 6 marca 1999 Włochy Val di Fiemme Gundersen K90/15 km ? 1. - -
14. 9 grudnia 1999 Finlandia Vuokatti Gundersen K90/15 km ? 2. ? Niemcy Ronny Ackermann
15. 11 grudnia 1999 Finlandia Vuokatti Sprint K90/7.5 km ? 1. - -
16. 19 grudnia 1999 Stany Zjednoczone Steamboat Springs Gundersen K120/15 km ? 2. ? Czechy Ladislav Rygl
17. 21 grudnia 1999 Stany Zjednoczone Steamboat Springs Sprint K120/7.5 km ? 1. - -
18. 3 stycznia 2000 Niemcy Oberwiesenthal Sprint K90/7.5 km ? 1. - -
19. 5 stycznia 2000 Niemcy Reit im Winkl Gundersen K90/15 km ? 2. ? Norwegia Bjarte Engen Vik
20. 8 stycznia 2000 Niemcy Schonach Gundersen K90/15 km ? 2. ? Norwegia Bjarte Engen Vik
21. 11 stycznia 2000 Włochy Val di Fiemme Gundersen K90/15 km ? 1. - -
22. 16 stycznia 2000 Austria Breitenwang Sprint K90/7.5 km ? 1. - -
23. 22 stycznia 2000 Czechy Liberec Gundersen K120/15 km ? 2. ? Czechy Ladislav Rygl
24. 8 lutego 2000 Japonia Nozawa Onsen Sprint K90/7.5 km ? 1. - -
25. 26 lutego 2000 Francja Chaux-Neuve Gundersen K90/15 km ? 1. - -
26. 10 marca 2000 Norwegia Oslo Gundersen K115/15 km ? 2. ? Norwegia Bjarte Engen Vik
27. 17 marca 2000 Włochy Santa Caterina Gundersen K90/15 km ? 1. - -
28. 29 grudnia 2000 Norwegia Lillehammer Sprint K90/7.5 km ? 3. ? Norwegia Kristian Hammer
29. 30 grudnia 2000 Norwegia Lillehammer Gundersen K90/15 km ? 2. ? Norwegia Bjarte Engen Vik
30. 1 marca 2001 Japonia Nayoro Start Masowy K90/10 km ? 2. ? Austria Felix Gottwald
31. 3 marca 2001 Japonia Sapporo Gundersen K120/15 km ? 2. ? Norwegia Kristian Hammer
32. 7 grudnia 2001 Polska Zakopane Start Masowy K120/15 km 233.7 pkt 3. -5.7 pkt Austria Felix Gottwald
33. 9 grudnia 2001 Słowacja Szczyrbskie Jezioro Sprint K90/7.5 km 17:38.3 min 1. - -
34. 18 grudnia 2001 Stany Zjednoczone Steamboat Springs Sprint K114/7.5 km 18:08.8 min 2. +10.2 s Niemcy Ronny Ackermann
35. 3 stycznia 2002 Niemcy Reit im Winkl Sprint K90/7.5 km 18:57.4 min 3. +4.7 s Niemcy Ronny Ackermann
36. 5 stycznia 2002 Niemcy Schonach Gundersen K90/15 km 43:28.7 min 2. +2.8 s Austria Felix Gottwald
37. 13 stycznia 2002 Austria Ramsau Sprint K90/7.5 km 240.0 pkt 2. -1.3 pkt Austria Felix Gottwald
38. 1 marca 2002 Finlandia Lahti Gundersen K116/15 km 40:56.2 min 1. - -
39. 3 marca 2002 Finlandia Lahti Sprint K116/7.5 km 20:39.3 min 1. - -
40. 13 marca 2002 Norwegia Trondheim Sprint K120/7.5 km 19:03.1 min 1. - -
41. 15 marca 2002 Norwegia Oslo Gundersen K115/15 km 37:33.8 min 3. +26.4 s Niemcy Ronny Ackermann
42. 15 marca 2002 Norwegia Oslo Sprint K115/7.5 km 18:38.8 min 2. +2.9 s Finlandia Hannu Manninen
43. 14 grudnia 2002 Czechy Harrachov Gundersen K90/15 km 34:40.0 min 1. - -
44. 15 grudnia 2002 Czechy Harrachov Sprint K90/7.5 km 16:15.2 min 2. +0.6 s Finlandia Hannu Manninen
45. 8 stycznia 2003 Austria Ramsau Sprint K90/7.5 km 18:25.9 min 1. - -
46. 25 stycznia 2003 Japonia Sapporo Start masowy K120/10 km 253.6 pkt 3. -10.0 pkt Niemcy Ronny Ackermann
47. 29 listopada 2003 Finlandia Ruka Gundersen K120/15 km 38:38.2 min 3. +1:43.2 min Niemcy Ronny Ackermann
48. 2 stycznia 2004 Niemcy Reit im Winkl Sprint K90/7.5 km 20:32.1 min 2. +1.8 s Norwegia Magnus Moan
49. 10 stycznia 2004 Austria Seefeld Sprint K90/7.5 km 17:47.5 min 2. +3.9 s Finlandia Hannu Manninen
50. 23 stycznia 2004 Japonia Nayoro Gundersen K90/15 km 39:14.8 min 1. - -
51. 25 stycznia 2004 Japonia Sapporo Start masowy K120/10 km 244.8 pkt 2. -0.2 pkt Finlandia Hannu Manninen
52. 22 lutego 2004 Czechy Liberec Gundersen K90/15 km 37:41.5 min 3. +10.3 s Niemcy Ronny Ackermann
53. 28 lutego 2004 Norwegia Oslo Sprint K115/7.5 km 17:09.4 min 2. +0.1 s Finlandia Hannu Manninen
54. 29 lutego 2004 Norwegia Oslo Gundersen K115/15 km 37:16.0 min 2. +23.0 s Niemcy Ronny Ackermann
55. 6 marca 2004 Finlandia Lahti Gundersen K116/15 km 40:23.8 min 3. +53.3 s Japonia Daito Takahashi

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 3 grudnia 1995 Austria Ramsau Gundersen K90/15 km ? 2. ? Niemcy Ronny Ackermann
2. 9 grudnia 1995 Finlandia Rovaniemi Gundersen K90/15 km ? 1. - -

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 30 sierpnia 2000 Niemcy Oberhof Gundersen K90/15 km ? 1. - -
2. 24 sierpnia 2001 Niemcy Klingenthal Gundersen K80/14 km ? 1. - -
3. 26 sierpnia 2001 Niemcy Oberhof Sprint K90/9 km ? 2. ? Niemcy Ronny Ackermann
4. 29 sierpnia 2001 Niemcy Winterberg Gundersen K80/14 km ? 2. ? Finlandia Jaakko Tallus

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Huvitus: Samppa Lajunen vieraili koulullamme (fiń.)
  2. ↑ Lista najmłodszych zwycięzców zawodów PŚ na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
  3. ↑ YLE.fi: Lajunen ponnistelee mäkihypyn ja yhdistetyn puolesta (fiń.)
  4. ↑ Iltasanomat.fi: Samppa Lajunen myi talonsa (fiń.)
  5. ↑ Skład drużyny: Samppa Lajunen, Jari Mantila, Tapio Nurmela, Hannu Manninen
  6. ↑ Skład drużyny: Jari Mantila, Jaakko Tallus, Hannu Manninen, Samppa Lajunen
  7. ↑ Skład drużyny: Jari Mantila, Tapio Nurmela, Samppa Lajunen, Hannu Manninen
  8. ↑ Skład drużyny: Hannu Manninen, Tapio Nurmela, Jari Mantila, Samppa Lajunen
  9. ↑ Skład drużyny: Jari Mantila, Hannu Manninen, Jaakko Tallus, Samppa Lajunen
  10. ↑ Skład drużyny: Hannu Manninen, Jouni Kaitainen, Jaakko Tallus, Samppa Lajunen
  11. ↑ Skład drużyny: Mikko Keskinarkaus, Jaakko Tallus, Samppa Lajunen, Hannu Manninen
Mistrzowie olimpijscy w kombinacji norweskiej na normalnej skoczni

Mistrzowie olimpijscy w kombinacji norweskiej na dużej skoczni

Drużynowi mistrzowie olimpijscy w kombinacji norweskiej

Drużynowi mistrzowie świata w kombinacji norweskiej
Sztafeta 3 x 10 km/4 x 5 km (skocznia duża)
Sztafeta 4 x 5 km (skocznia normalna)
Sprint drużynowy (skocznia duża)
Mistrzowie świata juniorów w kombinacji norweskiej (Indywidualnie)
Mężczyźni indywidualnie
(od 1984
metodą
Gundersena)
Sprint mężczyzn
Kobiety
Mistrzowie świata juniorów w kombinacji norweskiej (drużynowo)
Zdobywcy Pucharu Świata w kombinacji norweskiej
Zwycięzcy Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Samppa_Lajunen&oldid=72674834”