Przejdź do zawartości

Fred Børre Lundberg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fred Børre Lundberg
Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1969
Hammerfest

Klub

Bardu Idrettslag

Wzrost

181 cm

Debiut w PŚ

13 marca 1989, Oslo
(35. - Gundersen)

Pierwsze punkty w PŚ

19 stycznia 1990, Murau
(2. - Gundersen)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

10 lutego 1990, Leningrad (Gundersen)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złoto Lillehammer 1994 Gundersen
złoto Nagano 1998 Sztafeta
srebro Albertville 1992 Sztafeta
srebro Lillehammer 1994 Sztafeta
Mistrzostwa świata
złoto Val di Fiemme 1991 Gundersen
złoto Thunder Bay 1995 Gundersen
złoto Trondheim 1997 Sztafeta
srebro Falun 1993 Sztafeta
srebro Thunder Bay 1995 Sztafeta
srebro Ramsau 1999 Sztafeta
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Vang 1989 Sztafeta
Puchar Świata
Kryształowa kula
1990/1991
2. miejsce
1992/1993
3. miejsce
1991/1992
3. miejsce
1993/1994
Inne nagrody
złoto Medal Holmenkollen
1998

Fred Børre Lundberg (ur. 25 grudnia 1969 w Hammerfest) – norweski kombinator norweski, czterokrotny medalista olimpijski, sześciokrotny medalista mistrzostw świata, złoty medalista mistrzostw świata juniorów oraz zdobywca Pucharu Świata w kombinacji norweskiej.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Fred Børre Lundberg pojawił się w marcu 1989 roku podczas mistrzostw świata juniorów w Vang, gdzie wspólnie z kolegami wywalczył złoty medal w zawodach drużynowych. Wtedy też Norweg zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 13 marca w Oslo 35. miejsce w zawodach metodą Gundersena. Był to jego jedyny start pucharowy w sezonie 1988/1989 więc nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej.

Przełom w jego karierze nastąpił w sezonie 1989/1990. Już w pierwszym starcie cyklu Lundberg nie tylko zdobył pierwsze pucharowe punkty, ale od razu stanął na podium zajmując 19 stycznia 1990 roku w austriackim Murau drugie miejsce w Gundersenie. W swoim kolejnym występie, 10 lutego 1990 roku w Leningradzie był już najlepszy. Na podium stanął także 9 marca 1990 roku w szwedzkim Örnsköldsvik, gdzie ponownie był drugi. W klasyfikacji generalnej pozwoliło mu to na zajęcie czwartego miejsca. Najlepsze wyniki w Pucharze Świata Fred osiągnął jednak w sezonie 1990/1991, kiedy w sześciu z ośmiu konkursów cyklu stawał na podium. Zwyciężył dwukrotnie: 15 grudnia 1990 roku w Trondheim oraz 5 stycznia 1991 roku w niemieckim Schonach. Wyniki te pozwoliły mu na triumf w klasyfikacji generalnej, w której wyprzedził kolejno Austriaka Klausa Sulzenbachera i swego rodaka Tronda Einara Eldena. W lutym 1991 roku Lundberg wystartował na mistrzostwach świata w Val di Fiemme, gdzie w zawodach indywidualnych zwyciężył z przewagą ponad minuty nad drugim w konkursie Sulzenbacherem. W zawodach drużynowych Norwegowie z Lundbergiem w składzie wypadli przeciętnie, zajmując ostatecznie piątą pozycję.

Najważniejszym punktem sezonu 1991/1992 były igrzyska olimpijskie w Albertville w 1992 roku. W konkursie drużynowym Norwegowie w składzie Knut Tore Apeland, Fred Børre Lundberg i Trond Einar Elden po skokach zajmowali dopiero szóste miejsce, co przełożyło się na stratę ponad 6 minut do prowadzących Japończyków. Na trasie biegu Norwegowie byli jednak najlepsi, dzięki czemu awansowali aż na drugie miejsce, na mecie tracąc do reprezentantów Japonii niecałe półtorej minuty. W konkursie indywidualnym Fred po skokach był dziewiąty i do biegu przystąpił ze stratą około 1:50 min. Na mecie stawił się jako czwarty, przegrywając walkę o brązowy medal z Klausem Sulzenbacherem o 20 sekund. W rywalizacji pucharowej Norweg czterokrotnie stawał na podium, za każdym razem na jego drugim stopniu. We wszystkich startach plasował się w czołowej szóstce, dzięki czemu w klasyfikacji generalnej wyprzedzili go tylko Francuz Fabrice Guy i Klaus Sulzenbacher. Dobrą passę kontynuował w sezonie 1992/1993, który ukończył na drugim miejscu za Japończykiem Kenjim Ogiwarą. Trzykrotnie stawał na podium, w tym 8 stycznia 1993 roku w Schonach zwyciężył. Na mistrzostwach świata w Falun w 1993 roku wraz z Eldenem i Apelandem zdobył srebrny medal w sztafecie.

Podczas igrzysk olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku Lundberg sięgnął indywidualnie po złoty medal olimpijski. Skoki na odległość 92,0 i 92,5 m dały mu prowadzenie, którego nie oddał już na trasie biegu. Na mecie zameldował się ponad minutę przed drugim Takanorim Kōno i innym z Norwegów Bjarte Engenem Vikiem. W rywalizacji drużynowej wspólnie z Vikiem i Apelandem wywalczył srebrny medal. Na drugiej pozycji Norwegowie znaleźli się już po skokach, jednak do prowadzących Japończyków tracili ponad 5 minut. W biegu odrobili tylko 18 sekund i tyle samo zyskali nad trzecimi na mecie Szwajcarami. W sezonie 1993/1994 Pucharu Świata Lundberg był trzeci w klasyfikacji generalnej, za Ogiwarą i Kōno. Czterokrotnie stawał na podium: 4 grudnia 1993 roku w Saalfelden am Steinernen Meer i 15 stycznia 1994 roku w Oslo był drugi, a 4 marca w Vuokatti i 12 marca 1994 roku w Sapporo zwyciężał w Gundersenie. W sezonie 1994/1995 czterokrotnie stawał na podium odnosząc dwa zwycięstwa: 10 grudnia 1994 roku w Štrbskim Plesie i 7 stycznia 1995 roku w Schonach. Trzykrotnie jednak nie zmieścił się w czołowej dziesiątce i w efekcie zajął szóste miejsce w klasyfikacji generalnej. Na mistrzostwach świata w Thunder Bay w 1995 roku po raz drugi w swojej karierze został indywidualnym mistrzem świata. Drugi na mecie Fin Jari Mantila stracił do niego pół minuty, a trzeci Sylvain Guillaume z Francji blisko 40 sekund. W sztafecie wraz z Halldorem Skardem, Bjarte Engenem Vikiem i Knutem Tore Apelandem wywalczył srebrny medal. Po raz kolejny Norwegowie musieli uznać wyższość Japończyków.

Ostatnie zwycięstwo w zawodach pucharowych Fred Børre Lundberg odniósł 6 stycznia 1996 roku w Schonach. W sezonie 1995/1996 jeszcze tylko raz stanął na podium - 19 grudnia 1995 roku we włoskim Val di Fiemme był trzeci w Gundersenie. W trzynastu konkursach tego cyklu Norweg pięciokrotnie znalazł się w czołowej dziesiątce i w klasyfikacji generalnej zajął siódmą pozycję. Sezon 1996/1997 był najgorszym w całej karierze Lundberga. W zawodach pucharowych pojawił się siedmiokrotnie, tylko dwa razy znalazł się w pierwszej dziesiątce. Ani razu nie stanął na podium, jego najlepszym wynikiem było siódme miejsce 11 stycznia 1997 roku w Saalfelden am Steinernen Meer. Słabsza forma znalazła przełożenie w indywidualnym wyniku na mistrzostwach świata w Trondheim w 1997 roku, gdzie zajął dopiero 22. pozycję. Mimo to był członkiem norweskiej sztafety, która zdobyła złoty medal. Norwegowie wyprzedzili drugich na mecie Finów o 55 sekund.

Igrzyska olimpijskie w Nagano w 1998 roku przyniosły mu kolejne trofeum. Razem z Halldorem Skardem, Kennethem Braatenem i Bjarte Engenem Vikiem zdobył drużynowo złoty medal. Po skokach Norwegowie znaleźli się na trzeciej pozycji, tracąc do prowadzących Finów osiem sekund, a do drugich Austriaków 4 sekundy. W biegu reprezentacja Norwegii należała do najszybszych na trasie, dzięki czemu na mecie stawili się jako pierwsi, z przewagą ponad minuty nad Finami o ponad półtorej minuty nad Francuzami, którzy zdobyli brązowe medale. Indywidualnie Lundberg był szesnasty, chociaż po skokach zajmował dopiero 22. pozycję. W sezonie 1997/1998 trzykrotnie stawał na podium, za każdym razem na trzecim miejscu. Wtedy też, 10 marca 1998 roku w Falun, gdzie był trzeci, po raz ostatni stanął na pucharowym podium. W Pucharze Świata startował jeszcze w sezonach 1998/1999 i 1999/2000, ale nie odniósł już sukcesów. Ostatnią dużą imprezą, na której wystąpił były mistrzostwa świata w Ramsau w 1999 roku. Indywidualnie zajął tam 16. miejsce w sprincie, a w Gundersenie był dwunasty. Ponadto w sztafecie wraz z Eldenem, Vikiem i Braatenem zdobył srebrny medal. W walce o złoto lepsi okazali się Finowie, którzy zwyciężyli z przewagą ponad minuty. Ostatni oficjalny występ zaliczył 17 marca 2000 roku w Santa Caterina, gdzie zajął 23. miejsce w Gundersenie. Łącznie w ciągu kariery 29 razy stawał na podium, przy czym 9 razy zwyciężał. W 2000 roku zakończył karierę.

W 1998 roku Lundberg otrzymał Medal Holmenkollen wspólnie z biegaczami narciarskimi: Łarisą Łazutiną i Aleksiejem Prokurorowem z Rosji oraz Harrim Kirvesniemim z Finlandii.

Obecnie mieszka w Oslo. Jego partnerką życiową jest norweska biegaczka narciarska Marit Bjørgen[1].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
4. 12 lutego 1992 Francja Albertville Gundersen K-90/15 km 44:28,1 +1:26,7 Francja Fabrice Guy
2. 24 lutego 1992 Francja Albertville Sztafeta K-90/3x10 km[2] 1:23:36,6 +1:26,4  Japonia
1. 19 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Gundersen K-90/15 km 39:07,9 - -
2. 24 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Sztafeta K-90/3x10 km[3] 1:22:51,8 +4:49,1  Japonia
16. 14 lutego 1998 Japonia Nagano Gundersen K-90/15 km 41:21,1 +3:11,2 Norwegia Bjarte Engen Vik
1. 20 lutego 1998 Japonia Nagano Sztafeta K-90/4x5 km[4] 54:11,5 - -
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
1. 7 lutego 1991 Włochy Val di Fiemme Gundersen K-90/15 km 41:00,6 - -
5. 8 lutego 1991 Włochy Val di Fiemme Sztafeta K-90/3x5 km[5] 1:21:22,5 +2:23,1  Austria
2. 19 lutego 1993 Szwecja Falun Sztafeta K-90/3x5 km[6] 1:19:25,7 +3:46,3  Japonia
1. 22 lutego 1995 Kanada Thunder Bay Gundersen K-90/15 km 41:16,9 - -
2. 10 marca 1995 Kanada Thunder Bay Sztafeta K-90/4x5 km[7] 56:20,2 +1:54,6  Japonia
22. 22 lutego 1997 Norwegia Trondheim Gundersen K-90/15 km 43:43,1 +4:53,4 Japonia Kenji Ogiwara
1. 23 lutego 1997 Norwegia Trondheim Sztafeta K-90/4x5 km[7] 52:18,0 - -
12. 20 lutego 1999 Austria Ramsau Gundersen K-90/15 km 37:04,8 +3:37,7 Norwegia Bjarte Engen Vik
2. 25 lutego 1999 Austria Ramsau Sztafeta K-90/4x5 km[8] 49:34,2 +1:14,7  Finlandia
16. 27 lutego 1999 Austria Ramsau Sprint K-90/7,5 km 17:48,4 +1:26,4 Norwegia Bjarte Engen Vik
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
1. 18 marca 1989 Norwegia Vang Sztafeta K-90/4x5 km[9] ? - -

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Nr Data Miejscowość Konkurencja Pozycja Zwycięzca
1. 19 stycznia 1990 Austria Murau Gundersen K90/15 km 2. Austria Klaus Sulzenbacher
2. 10 lutego 1990 Leningrad Gundersen K90/15 km 1. -
3. 9 marca 1990 Szwecja Örnsköldsvik Gundersen K90/15 km 2. Austria Klaus Sulzenbacher
4. 15 grudnia 1990 Norwegia Trondheim Gundersen K90/15 km 1. -
5. 29 grudnia 1990 Niemcy Oberwiesenthal Gundersen K90/15 km 2. Austria Klaus Sulzenbacher
6. 5 stycznia 1991 Niemcy Schonach Gundersen K90/15 km 1. -
7. 12 stycznia 1991 Austria Bad Goisern Gundersen K90/15 km 3. Austria Klaus Sulzenbacher
8. 2 marca 1991 Niemcy Schonach Gundersen K90/15 km 3. Norwegia Trond Einar Elden
9. 15 marca 1991 Norwegia Oslo Gundersen K115/15 km 2. Norwegia Trond Einar Elden
10. 14 grudnia 1991 Czechosłowacja Štrbské Pleso Gundersen K90/15 km 2. Francja Fabrice Guy
11. 4 stycznia 1992 Niemcy Schonach Gundersen K90/15 km 2. Francja Fabrice Guy
12. 11 stycznia 1992 Austria Breitenwang Gundersen K90/15 km 2. Austria Klaus Sulzenbacher
13. 13 marca 1992 Norwegia Oslo Gundersen K115/15 km 2. Francja Fabrice Guy
14. 8 stycznia 1993 Niemcy Schonach Gundersen K90/15 km 1. -
15. 5 marca 1993 Finlandia Lahti Gundersen K90/15 km 2. Japonia Kenji Ogiwara
16. 20 marca 1993 Słowacja Štrbské Pleso Gundersen K90/15 km 3. Japonia Kenji Ogiwara
17. 4 grudnia 1993 Austria Saalfelden am Steinernen Meer Gundersen K90/15 km 2. Japonia Kenji Ogiwara
18. 15 stycznia 1994 Norwegia Oslo Gundersen K115/15 km 2. Austria Mario Stecher
19. 4 marca 1994 Finlandia Vuokatti Gundersen K90/15 km 1. -
20. 12 marca 1994 Japonia Sapporo Gundersen K90/15 km 1. -
21. 29 listopada 1994 Stany Zjednoczone Steamboat Springs Gundersen K120/15 km 3. Norwegia Knut Tore Apeland
22. 10 grudnia 1994 Słowacja Štrbské Pleso Gundersen K88/15 km 1. -
23. 7 stycznia 1995 Niemcy Schonach Gundersen K90/15 km 1. -
24. 10 stycznia 1995 Włochy Val di Fiemme Gundersen K120/15 km 2. Japonia Kenji Ogiwara
25. 19 grudnia 1995 Włochy Val di Fiemme Gundersen K120/15 km 3. Finlandia Jari Mantila
26. 6 stycznia 1996 Niemcy Schonach Gundersen K90/15 km 1. -
27. 28 lutego 1998 Japonia Sapporo Gundersen K90/15 km 3. Norwegia Bjarte Engen Vik
28. 7 marca 1998 Finlandia Lahti Gundersen K90/15 km 3. Norwegia Bjarte Engen Vik
29. 10 marca 1998 Szwecja Falun Sprint K90/7.5 km 3. Austria Mario Stecher

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sport.wp.pl: Bjoergen: czas zostać mamą (pol.)
  2. Skład drużyny: Knut Tore Apeland, Fred Børre Lundberg, Trond Einar Elden
  3. Skład drużyny: Bjarte Engen Vik, Knut Tore Apeland, Fred Børre Lundberg
  4. Skład drużyny: Halldor Skard, Kenneth Braaten, Bjarte Engen Vik, Fred Børre Lundberg
  5. Skład drużyny: Fred Børre Lundberg, Trond-Arne Bredesen, Trond Einar Elden
  6. Skład drużyny: Trond Einar Elden, Knut Tore Apeland, Fred Børre Lundberg
  7. a b Skład drużyny: Halldor Skard, Bjarte Engen Vik, Knut Tore Apeland, Fred Børre Lundberg
  8. Skład drużyny: Fred Børre Lundberg, Trond Einar Elden, Bjarte Engen Vik, Kenneth Braaten
  9. Skład drużyny: Frode Moen, Fred Børre Lundberg, Trond Einar Elden