Tłuste (rejon czortkowski)
48°50′42″N 25°42′56″E/48,845000 25,715556
 Kościół św. Michała | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Prawa miejskie |
1549 | ||
| Powierzchnia |
17 km² | ||
| Populacja (2019) • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy |
+380 3554 | ||
| Kod pocztowy |
48630 | ||
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
| 48°50′42″N 25°42′56″E/48,845000 25,715556
| |||
| Strona internetowa | |||
Tłuste (daw. Tłuste Miasto; także Touste, Tołste; ukr. Товсте, Towste) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, znajdujące się w obwodzie tarnopolskim i w rejonie czortkowskim[2].
Znajduje się tu stacja kolejowa Tłuste, położona na linii Biała Czortkowska – Zaleszczyki – Stefaneszty.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś lokowana w roku 1449, prawa miejskie uzyskała w 1549. Była własnością Jazłowieckich, Potockich, w 1701 potwierdzono prawa miejskie. Od połowy XVIII do początku XX wieku klucz Słoneckich herbu Korab.
W okresie międzywojennym miasto znajdowało się w powiecie zaleszczyckim województwa tarnopolskiego. 1 kwietnia 1934 roku miejscowość otrzymała prawa miejskie[3].
Od września 1939–1941 znalazło się pod okupacją sowiecką, a później od 1941–1944 pod okupacją niemiecką. Pod okupacją niemiecką pozbawione praw miejskich i połączono ze wsią Tłuste Wieś; → gmina Tłuste.
W 1943 Niemcy i Ukraińska Policja Pomocnicza zlikwidowali getto w Tłustem, mordując ok. 2000 Żydów. W tym samym roku wymordowali także kilkuset Żydów przywiezionych do miasta z Rumunii i Węgier. Także w 1943 nacjonaliści ukraińscy zamordowali tutaj lub w pobliżu 9 Polaków[4], w tym miejscowych duchownych rzymskokatolickich, ks. proboszcza Stanisława Szkodzińskiego[5] i ks. wikarego Bronisława Majkę[6].
W latach 1945–1991 Tłuste znajdowały się w Ukraińskiej SRR.
W 1989 liczyło 4689 mieszkańców[7].
W 2013 liczyło 3348 mieszkańców[8].
Religia[edytuj | edytuj kod]
W 1717 r., dzięki fundacji Joanny Łosiowej, wdowy po Wojciechu, w mieście erygowano parafię rzymskokatolicką. W 1741 r. wzniesiono murowany kościół pw. św. Anny. W 1871 r. został on konsekrowany pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej[9].
Pod koniec XIX w. parafia obejmowała kilkanaście okolicznych wiosek i liczyła 3 tys. wiernych. W latach 1909–1912 kościół przebudowano według projektu architekta Jana Sas-Zubrzyckiego[10]. W 1932 r. nastąpiła jego ponowna konsekracja. Po II wojnie światowej zburzono wieżę kościelną, a sam kościół zaadaptowano na szpital położniczy i dom kultury. W 2000 r. świątynia wróciła do katolików. Ponownie otrzymała ona wezwanie św. Anny. Posługują w niej ojcowie dominikanie, którzy dojeżdżają z klasztoru w Czortkowie[11][12].
W miejscowości znajduje się także cerkiew greckokatolicka pw. Michała Archanioła[13].
Ludzie związani z miastem[edytuj | edytuj kod]
- Roman Czerniawski – polski szpieg i podwójny agent
- Paweł Bagiński – polski pedagog i polonista,
- Henryk Biegeleisen – polski etnograf i historyk literatury polskiej,
- Zbigniew Herman (1935–2010) – polski uczony, lekarz, farmakolog, członek PAU, profesor,
- Jan Hirschler – polski biolog, profesor zoologii i anatomii porównawczej, wykładowca Uniwersytetu Lwowskiego,
- Franciszek Polniaszek – polski doktor prawa, pułkownik dyplomowany, organizator Drużyn Strzeleckich, uczestnik wojny 1919–1921, dowódca brygady ON „Lwów”, zamordowany w 1940 w Charkowie,
- Tadeusz Remer – (ur. 15 maja 1894, zm. 8 sierpnia 1971) – polski nauczyciel, bibliotekarz, porucznik piechoty Wojska Polskiego.
- Jan Sas-Zubrzycki – polski architekt, teoretyk architektury, konserwator sztuki, profesor Politechniki Lwowskiej.
- Aleksander Semkowicz (ur. 17 czerwca 1885 w Tłustem, zm. 8 lipca 1954 w Warszawie) – polski bibliograf i introligator, miłośnik literatury Adama Mickiewicza, senator w II Rzeczypospolitej. Był inicjatorem powołania i od 1952 roku pierwszym dyrektorem Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie.
Pobliskie miejscowości[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.65.
- ↑ Про утворення та ліквідацію районів [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2023-03-14] (ukr.).
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 25, poz. 186.
- ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 443, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
- ↑ STANISŁAW SZKODZIŃSKI – MARTYROLOGIUM [online], www.swzygmunt.knc.pl [dostęp 2023-05-07].
- ↑ BRONISŁAW MAJKA – MARTYROLOGIUM [online], www.swzygmunt.knc.pl [dostęp 2023-05-07].
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу. (ros.).
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
- ↑ Maria Taszycka, Tłuste (miasto), „Cracovia Leopolis”, 3 (47), 2006, s. 61–63, ISSN 1234-8600.
- ↑ Wowczak 2017 ↓, s. 265.
- ↑ Tłuste [online], www.rkc.lviv.ua [dostęp 2023-03-04].
- ↑ TŁUSTE. Kościół pw. św. Anny / Trójcy Przenajświętszej (1741). Tarnopolski obw., Czortkowski r-n (Zaleszczycki r-n) | Kościoły i kaplice Ukrainy [online], www.rkc.in.ua [dostęp 2023-03-04].
- ↑ Polkanakresach, Polka na Kresach: Tłuste (Товсте, Tovste) [online], Polka na Kresach, 12 maja 2015 [dostęp 2023-03-04].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Wowczak: Jan Sas-Zubrzycki. Architekt, historyk i teoretyk architektury. Towarzystwo Wydawnicze „Historia Iagellonica”, 2017. ISBN 978-83-65080-63-9.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Tłuste 1.) miasto, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 352.
- Archiwalne widoki miejscowości w bibliotece Polona
