Zapach kobiety (film 1992)
 |
Ten artykuł od 2009-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać (wiarygodne) źródła, najlepiej w formie dokładnych przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
|
||
| Gatunek | dramat | |
| Data premiery |  31 grudnia 1992 23 grudnia 1992 |
|
| Kraj produkcji |  Stany Zjednoczone |
|
| Język | angielski | |
| Czas trwania | 157 min | |
| Reżyseria | Martin Brest | |
| Scenariusz | Bo Goldman | |
| Główne role | Al Pacino, Chris O’Donnell | |
| Muzyka | Thomas Newman | |
| Zdjęcia | Donald E. Thorin | |
| Scenografia | Angelo P. Graham | |
| Kostiumy | Aude Bronson Howard | |
| Montaż | Harvey Rosenstock, William Steinkamp, Michael Tronick | |
| Produkcja | Martin Brest | |
| Wytwórnia | City Light Films Universal Pictures |
|
| Dystrybucja | Universal Pictures | |
Zapach kobiety (tytuł oryginalny Scent of a Woman) – amerykański dramat w reżyserii Martina Bresta z 1992 roku na podstawie powieści Giovanniego Arpino. Remake włoskiego filmu Dino Risiego z 1974 roku.
Spis treści
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Charlie jest uczniem prestiżowej szkoły w New Hampshire (Nowa Anglia), w której uczy się dzięki przyznanemu stypendium. Postanawia podjąć dorywczą pracę z ogłoszenia, jako opiekun niewidomego emerytowanego pułkownika (Al Pacino). Jego podopieczny okazuje się niezbyt sympatycznym, niepogodzonym ze swym losem zrzędą. Podpułkownik z pomocą swojego opiekuna chce odbyć ostatnią podróż, użyć pełni życia, potem popełnić samobójstwo. Podczas podróży po luksusowych hotelach i restauracjach między chłopakiem a mężczyzną rodzi się przyjaźń, co komplikuje samobójcze plany pogrążonego w depresji pułkownika.
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Al Pacino jako podpułkownik Frank Slade
- Chris O’Donnell jako Charlie Simms
- James Rebhorn jako Pan Trask
- Gabrielle Anwar jako Donna
- Philip Seymour Hoffman jako George Willis jr
- Richard Venture jako W.R. Slade
- Bradley Whitford jako Randy
- Rochelle Oliver jako Gretchen
- Margaret Eginton jako Gail
- Tom Riis Farrell jako Garry
- Nicholas Sadler jako Harry Havemeyer
- Todd Louiso jako Trent Potter
- Matt Smith jako Jimmy Jameson
- Gene Canfield jako Manny
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
W 1993 film otrzymał Oscara w kategorii Najlepszy Aktor Pierwszoplanowy oraz 3 nominacje (najlepszy film, reżyseria i scenariusz adaptowany).
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
W ścieżce dźwiękowej filmu wykorzystano utwory innych autorów, m.in.:
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zapach kobiety w bazie Internet Movie Database (ang.)
- Zapach kobiety w bazie Filmweb
|
|||||||||||||||||
