Spartakus (film 1960)
| ||
![]() Plakat filmu | ||
Rok produkcji | 1960 | |
Data premiery | 6 października 1960 | |
Kraj produkcji | ![]() | |
Język | angielski | |
Czas trwania | 184 min | |
Reżyseria | Stanley Kubrick | |
Scenariusz | Dalton Trumbo na podstawie powieści Howarda Fasta | |
Główne role | Kirk Douglas Laurence Olivier Jean Simmons Charles Laughton Peter Ustinov | |
Muzyka | Alex North | |
Zdjęcia | Russell Metty | |
Scenografia | Alexander Golitzen Roger K. Furse | |
Kostiumy | Valles William Ware Theiss | |
Montaż | Robert Lawrence Irving Lerner | |
Produkcja | Edward Lewis | |
Wytwórnia | Bryna Productions | |
Dystrybucja | Universal Pictures | |
Budżet | 12 mln USD | |
Nagrody | ||
4 Oscary |
Spartakus (ang. Spartacus) – amerykański film historyczno-kostiumowy z 1960 r. w reżyserii Stanleya Kubricka. Ekranizacja powieści Howarda Fasta pod tym samym tytułem, opisującej przebieg największego w dziejach starożytnego Rzymu powstania gladiatorów i niewolników. Film nagrodzony czterema Oscarami.
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Epicka opowieść o powstaniu niewolników w starożytnym Rzymie (73-71 p.n.e.), obrazująca przede wszystkim losy jego przywódcy – Traka Spartakusa (Kirk Douglas). Spartakus był niewolnikiem, wraz z innymi nieszczęśnikami pracował w kamieniołomach. Atakując strażnika zwrócił na siebie uwagę rzymskiego trenera niewolników, Lentulusa Batiatusa (Peter Ustinov). Batiatus wysyła go do swojej szkoły gladiatorów w Rzymie, gdzie pod okiem okrutnego Marcellusa (Charles McGraw) trenuje rozmaite sztuki walki. Jednocześnie zakochuje się w niewolnicy Varinii (Jean Simmons). Gdy wśród niewolników wybucha gwałtowne powstanie, Spartakus staje na jego czele.
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Kirk Douglas – Spartakus
- Jean Simmons – Varinia
- Laurence Olivier – Marek Licyniusz Krassus
- Peter Ustinov – Lentulus Batiatus, właściciel szkoły gladiatorów
- Charles McGraw – Marcellus, nadzorca i instruktor gladiatorów
- John Ireland – Crixus
- Woody Strode – Draba
- John Dall – senator Marek Publiusz Glabrus
- Charles Laughton – Semproniusz Grakchus, polityczny przeciwnik Krassusa
- John Gavin – Juliusz Cezar, protegowany Grakchusa
- Tony Curtis – Antoninus Sycylijczyk, niewolnik Krassusa
- Nina Foch – Helena, siostra Glabrusa
- Joanna Barnes – Claudia Maria, żona Glabrusa
- Harold J. Stone – Żyd David
- Paul Lambert – Trak Gannicus
- Peter Brocco – Ramon
- Herbert Lom – Tigranes Levantus, wysłannik piratów
„Ja jestem Spartakusem!”[edytuj | edytuj kod]
Do historii kina przeszła zwłaszcza scena po decydującej bitwie przegranej przez armię niewolników. Spartakus zostaje wprawdzie schwytany (w rzeczywistości najprawdopodobniej zginął), jednak Rzymianie, nie znając jego wyglądu, nie są w stanie go rozpoznać. Dlatego pojmanym niewolnikom proponują, że nie zostaną ukrzyżowani, jeśli tylko wskażą swego wodza. Kiedy w tej sytuacji Spartakus dobrowolnie chce się ujawnić, jego ocalali współtowarzysze też powstają ze słowami „Ja jestem Spartakusem!” – tym samym wybierając okrutną śmierć zamiast zdrady.
Opinie o filmie[edytuj | edytuj kod]
- The Best of Video. Poradnik: kino, tv, sat, video, pod red. Witolda Nowakowskiego[1]
- „Film nie jest do końca wierny faktom historycznym. Dostosowuje je często do potrzeb scenariusza. Jest to jednak jeden z najlepszych gigantów powstałych w latach 50. i 60. Wiele scen świetnie charakteryzujących atmosferę starożytnego Rzymu. Sporo dramatyzmu i momentów trzymających w napięciu. Znakomita obsada, świetna gra aktorów. Interesująca reżyseria. Pomimo rozmachu i widowiskowości dzieła, udało się Stanleyowi Kubrickowi nie zgubić przesłania o ludzkiej tragedii”.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Lista stu najlepszych amerykańskich filmów według AFI
- Spartakus (film 2004)
- Spartakus (serial telewizyjny)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ The Best of Video, pod red. Witolda Nowakowskiego, Warszawa 1994, s. 377.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
|