Rewolwer wiązkowy

Amerykański rewolwer wiązkowy

Zespół 6 luf

Rewolwer wiązkowy (potocznie pieprzniczka, ang. pepper-box) – krótka broń palna ładowana odprzodowo, wyposażona w zespół 4–6 luf. Każdorazowe naciśnięcie spustu powoduje obrót zespołu luf, napięcie kurka, a następnie wystrzał.

Opis

Próby konstruowania broni strzeleckiej wyposażonej w wiązkowy układ luf podejmowano już od XVI wieku, nie odnosząc jednak na tym polu większych sukcesów. Broń tego typu rozpowszechniła się dopiero po wynalezieniu na początku XIX wieku zamka kapiszonowego. Szczyt popularności rewolwerów wiązkowych przypadł na lata 20–30 XIX wieku, po czym konstrukcje tego typu uległy szybkiej marginalizacji ze względu na popularyzację znacznie praktyczniejszych rewolwerów wyposażonych w obrotowe bębny. Z tego też względu, wiele pieprzniczek zostało zmodernizowanych w tak zwane rewolwery przejściowe (przebudowa polegająca na zastąpieniu zespołu luf, bębnem z pojedynczą lufą).

Rewolwer wiązkowy był najczęściej bronią o kalibrze 8–12 milimetrów, przeznaczoną do obrony osobistej.

Zobacz też

• kartaczownica

Bibliografia

• Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o dawnej broni palnej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07350-3.