Przejdź do zawartości

203 mm haubica wz. 1931 (B-4)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
203 mm haubica wz. 1931 (B-4)
203-мм гаубица образца 1931 года
Ilustracja
Haubica B-4 w Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej w Mińsku
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Rodzaj

Haubica

Dane taktyczno-techniczne
Kaliber

203 mm

Długość lufy

4 894 mm

Donośność

18 025 m

Masa

17 700 kg

Kąt ostrzału

0º do +60º

Szybkostrzelność

maksymalna 1 strzał na minutę, zazwyczaj 1 strzał na 4 minuty

Prędkość marszowa

15 km/h

Haubica 203 mm wz. 1931 (B-4) (ros. 203-мм гаубица образца 1931 года, Б-4) – ciężka haubica produkcji radzieckiej używana w okresie II wojny światowej.

Było to jedno z bardzo niewielu dział z tego okresu umieszczonych na łożu z podwoziem gąsienicowym. Pozwalało ono na poruszanie się po terenie, który byłby niedostępny dla dział wyposażonych w koła. Znacznie jednak ograniczało to szybkość poruszania się. Maksymalna prędkość holowania wynosiła tylko około 15 km/h. Haubica ta pozostała na wyposażeniu Armii Radzieckiej aż do początku lat 80. XX wieku, kiedy została zastąpiona samobieżną haubicą 2S7 Pion kalibru 203 mm.

W czasie wojny używana była zazwyczaj do niszczenia pojedynczych silnie umocnionych punktów oporu wroga, na przykład podczas wojny zimowej czy walk o Poznań[1]. Strzelało się z niej pociskami o masie 102,75 kg. Wykorzystywano ją także jako uzbrojenie samobieżnych dział polowych SU-14 i S-51.

W początkowej fazie operacji „Barbarossa” znaczna liczba tych haubic została zdobyta przez wojska niemieckie, które włączyły je do swojego arsenału jako 20,3 cm H 503(r). Wehrmacht używał tej broni na wszystkich frontach europejskich.

Analogiczna haubica na kołach ma oznaczenie 203 mm haubica wz. 1931 (B-4M).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]