3 Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej (II RP)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1926 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Tradycje | |
| Święto |
5 września |
| Nadanie sztandaru |
1938 |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
3 dywizjon artylerii przeciwlotniczej (3 daplot) – pododdział artylerii przeciwlotniczej Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
18 maja 1929 roku minister spraw wojskowych „ustalił datę 5 września, jako dzień święta dywizjonowego 3 samodzielnego dywizjonu artylerii przeciwlotniczej”[2].
Żołnierze dywizjonu[edytuj | edytuj kod]
- Dowódcy
- kpt. / mjr art. Gustaw Piwakowski (VII 1926[3] – XII 1929 → rejonowy inspektor koni w Gródku Jagiellońskim[4])
- mjr art. Józef Popiel (III 1930[5] – VI 1934 → kwatermistrz 18 pal[6])
- mjr art. Ireneusz Kobielski (VI 1934[6] – 1938 → dowódca 6 daplot)
- mjr art. Stanisław Krzywobłocki (1938 – 1939)
- dowódca dywizjonu – mjr Stanisław Krzywobłocki
- adiutant – por. Stefan Marian Osostowicz
- pomocnik dowódcy ds. gospodarczych – kpt adm. (art.) Jan Umiastowski
- oficer mobilizacyjny – kpt. Stefan Aleksander Dąbrowski
- dowódca plutonu łączności – por. Kazimierz Korobowicz
- dowódca 1 baterii – kpt. Władysław Jan Zdżarski
- dowódca plutonu – ppor. Leonard Renz
- dowódca 2 baterii – por. kontr. Jerzy Hołowań
- dowódca plutonu – ppor. Henryk Szperka
- dowódca 3 baterii – por. Mieczysław Feliks Głuchowski
- dowódca plutonu – ppor. Mieczysław Franciszek Poszalski
Żołnierze dywizjonu – ofiary zbrodni katyńskiej[edytuj | edytuj kod]
Biogramy zamordowanych znajdują się na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego[8]
| Nazwisko i imię | stopień | zawód | miejsce pracy przed mobilizacją | zamordowany |
|---|---|---|---|---|
| Korobowicz Kazimierz[9] | porucznik | żołnierz zawodowy | Katyń | |
| Korowajczyk Leonard | porucznik rezerwy | publicysta | Katyń | |
| Tomaszewski Roman | podporucznik rezerwy | urzędnik | Katyń |
Symbole dywizjonu[edytuj | edytuj kod]
- Sztandar
5 maja 1938 roku Minister Spraw Wojskowych zatwierdził wzór sztandaru 3 daplot[10]. 10 listopada 1938 roku na Polu Mokotowskim w Warszawie gen. dyw. Tadeusz Kasprzycki wręczył dywizjonowi sztandar ufundowany przez społeczeństwo Wilna[11].
- Opis sztandaru[12]:
Na prawej stronie płatu sztandaru umieszczony w rogach numer dywizjonu według wzoru ustalonego w „Dzienniku Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych” nr 6 z 1937, poz. 77.
Na lewej stronie płatu sztandaru, na tarczach w poszczególnych rogach, znajdowały się:
- w prawym górnym – wizerunek Matki Boskiej Ostrobramskiej
- w prawym dolnym – godło miasta Wilna
- w lewym górnym – wizerunek św. Barbary - patronki artylerzystów
- w lewym dolnym – odznaka pamiątkowa 3 dywizjonu artylerii przeciwlotniczej.
Na dolnym ramieniu Krzyża Kawalerskiego wyhaftowany napis „Wilno 15 V 1926” upamiętniający datę i miejsce powstania dywizjonu.
Sztandar aktualnie eksponowany jest w Instytucie gen. Sikorskiego w Londynie[11].
- Odznaka pamiątkowa
13 sierpnia 1932 roku Minister Spraw Wojskowych zatwierdził wzór i regulamin odznaki pamiątkowej artylerii przeciwlotniczej.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 769.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 16 z 18 maja 1929 roku, poz. 160.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 14 lipca 1926 roku, s. 216.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 387.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 109.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 163.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Księgi Cmentarne – biogramy oficerów.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 1684.
- ↑ Dodatek Tajny Nr 6 do Dziennika Rozkazów M.S.Wojsk. z 05.05.1938 r. Nr 6, poz. 70.
- ↑ a b Satora 1990 ↓, s. 342.
- ↑ Moszumański 1996 ↓, s. 113.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Zbigniew Moszumański. Sztandary i odznaki jednostek przeciwlotniczych do roku 1939. „Przegląd Wojsk Lądowych”. 9 (447), 1996. Warszawa: Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe. ISSN 0478-6688.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1990. ISBN 83-211-1104-1.
- Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne Na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 83-204-3299-5.
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
