Badister meridionalis
| Badister meridionalis | |||
| Puel, 1925 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Podplemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj |
Badister s.str. | ||
| Gatunek |
Badister (Badister) meridionalis | ||
| Synonimy | |||
| |||
Badister meridionalis – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny dzierowatych.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1925 roku przez Louisa Puela na łamach „Miscellanea Entomologica”[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 5,9 do 7,5 mm. Głowa jest czarna, wyraźnie węższa od przedplecza i niewiele od niego dłuższa (nie przekraczająca 1,2-krotności jego długości). Warga górna jest na przedniej krawędzi ostro, V-kształtnie wycięta[2]. Aparat gębowy ma nieco tylko przed szczytem zakrzywione żuwaczki, z których prawa ma wykrojenie na krawędzi zewnętrzno-grzbietowej, a lewa jest niezmodyfikowana[2][3]. Głaszczki są czerwonobrązowe z przyczernionym szczytem ostatniego członu. Ostatni człon głaszczków szczękowych jest spiczasty[2]. Czułki są czerwonobrązowe z przyciemnionymi na szczytach członami od drugiego do szóstego, a czasem także szczytem członu siódmego[2]. Przedplecze jest żółtoczerwone do czerwonego[2][3], nieznacznie bardziej zwężone ku tyłowi niż ku przodowi, o podstawie niemal równej szerokości przedniej krawędzi. Tarczka jest czarna[2]. Pokrywy mają tło żółtoczerwone lub czerwone z czarnym wzorem, typowo w formie pary lekko półksiężycowatych plam o zaokrąglonej przedniej wypustce i ukośnie pod ostrym kątem biegnącej ku szwowi krawędzi wewnętrznej[2][3], jednak plamy te mogą być różnie rozległe, a niekiedy są rozbite na kropkę przednią i tylną. Międzyrzędy są gładkie. Powierzchnie pokryw mają po jednym chetoporze (punkcie szczecinkowym) przytarczkowym i od jednego do trzech (zwykle dwa) chetoporów dyskalnych. Na wierzchołkowej krawędzi pokryw brak jest włosków. Skrzydła tylnej pary są w pełni wykształcone[2]. Episternity śródtułowia są ciemnobrązowe do czarnych[2][3], a barwa zapiersia i odwłoka jest czarna[2].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad rozmieszczony na nizinach[2]. Zasiedla porośnięte roślinnością wilgotne pobrzeża wód, mokradła i wilgotne łąki[2][4], przy czym preferuje stanowiska otwarte. Postacie dorosłe zimują pod płatami mchów na skrajach lasów[4].
Gatunek palearktyczny[2]. W Europie znany jest z Portugalii, Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Mołdawii, Bułgarii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Macedonii Północnej oraz europejskiej części Rosji. W Afryce Północnej zamieszkuje Maroko, Algierię i Tunezję. W Azji podawany jest z anatolijskiej części Turcji, Gruzji, Azerbejdżanu, Kazachstanu, Tadżykistanu, Iranu i północnych Indii[5][6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ L. Puel. Tableaux analytiques des coléoptères de la faune franco-rhénane (France, Hollande, Belgique, région rhénane, Valais). Famille II. Carabidae Tome II. „Miscellanea Entomologica”. 28, s. 1-32, 1925.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Karel Hůrka: Carabidae of the Czech and Slovak Republics. Zlin: Kabourek, 1996, s. 36-40, 374-382.
- ↑ a b c d Jürgen Trautner, Kartin Geigenmüller: Tiger Beetles, Ground Beetles. Ilustrated Key to the Cicindellidae and Carabidae of Europe. Josef Margraf, 1987, s. 409-418.
- ↑ a b Bolesław Burakowski, Maciej Mroczkowski, Janina Stefańska, Chrząszcze – Coleoptera. Biegaczowate – Carabidae, część 2, „Katalog Fauny Polski”, 3, 13, Warszawa: Instytut Zoologiczny Polskiej Akademii Nauk, 1974.
- ↑ M. Baehr, Licinini, [w:] Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume I. Archostemata - Myxophaga - Adephaga, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2003, s. 440-441, ISBN 87-88757-73-0.
- ↑ Wolfgang Lorenz, Badister (Badister) meridionalis Puel, 1925 in: CarabCat, O. Bánki i inni red., Catalogue of Life Checklist, 29 lipca 2021, DOI: 10.48580/dfqf-3dk [dostęp 2024-02-13].